Alþýðublaðið - 22.04.1947, Blaðsíða 6

6
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
Þriðjudagur, 22. apríl 1947.
1/V*' <
88 NÝJA BfÓ
Katrín.
Hin mikið umtalaða
sænska stórmynd.
Sýnd kl. 7 og 9.
GAIVILA BSÓ
HAPPAKVÖLDiÐ.
Fjörug gamanmynd
með _
MARTHA O’DRIS-
COLL, NOAH BERRY
jr. og ANDREWS-
systrum. —
Aukamynd:
Æfintýri flakkarans.
tónmynd með
CHARLIE CHAPLIN
Sýnd kl. 5.
8 BÆJAS3BBÓ 8
Hafnarfirði
Æ\ inlýri á fjöllum
(Thrill of a Romance)
Aðalhlutverkin leika:
sundmærin
Esther Williams
Van Johnson
og óperusöngvarinn frægi
- Lauritz Melchior
Sýnd kl. 7 og 9.
Síðasta sinn.
(Our Town)
ctósHd&HHi
Amerísk kvikmynd af
hinu heimsfræga leikriti
THORNTON WILDERS,
sem Leikfélag Reykjavík-
ur sýnir um þessar mundir
Aðalhlutverk:
William Holden
Martha Scott
Thomas Mitchell
NÝ FRÉTTAMYND,
m. a. knattspyrnuleikir í
brezku Bikarakeppninni.
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9
Sala hefst kl. 11 'f. h.
g TJARNARBÍÓ 8
Ævintýri í Mexiko
(Masquerade in Mexico)
íburðarmikil og skraut-
leg söngvamynd.
Dorothy Lamour
Arturo de Cordova
Patrick Knowles
Ann Dvorak
Sýning kl. 5 — 7 — 9
Sýning
miðvikud. kl. 20.
I Bærinn okkar
• eftir Thornton Wilder.
AÐGÖNGUMIÐASALA í Iðnó frá KL.
2—6 í DAG. — Tekið á móti pöntunum
í SÍMA 3 19 1 KL. 1 til 2. Pantanir sæk-
ist fyrir klukkan 4.
Næst síðasta sinn.
Tónlisfarféfafgið:
Þorsfeinn Hannesson
tenorsöngvari
Söngskemmfun
í TRIPOLI.
í kvöld, 22. þ. m., kl. 9 e. h. í TRÍPÓLÍ.
Br. V.ý Urfeantscliitscli aðstoðar.
% __ SÍÐASTA SINN
AÐGÖNGUMIÐAR hjá Eymundsson og Lárusi
Blöndal og í Trípólí í síma 1182.
Ökumenn og áðrir vegfarendur!
Á síðasta ári fórust hér 18
manns af umferðaslysum. Á-
byrgðin hvílir á oss öllum. Ger-
um allt, sem í voru valdi stend-
ur til þess að aftra hinum
hörmulegu umferðaslysum.
Gina Kaus,:
GSLEPP
FÉLAGSLÍF
K. R. R.
Englandsfarar, munið
myndatökukvöldið í kvöld
kl. 9 að V. R. (uppi).
gamans, þó að hann ynni
kappsamlega allan dagin; og
Melanía eiginlega gerði ekki
neitt. í hinum óþroskaða
heila hennar stóð einn hlutur
fastuir, það var, að Melanía
borgaði allt, sem þurfti til
heimilisins. En þó að þessi
smáolnbogaskot gerðu það
að verkum, að honum gat
al'Is ekki fundizt heimilislegt
þarna, þá gat hann ekki
reiðzt henni. í rauninni hef-
ur hún á réttu að standa,
hugsaði hann. Hann hafði
samvizkubit.
Stundum tók hann eítir
því, að það var eins og Mel-
anía biði eftir einhverju.
Hann vissi ekki, hvað það gat
verið. Oftast tók hann eftir
því eftir ástaratlot. Hún lá
við hlliðina á honum og gat
ekki fengið sig til að bjóða
góða nótt. í byrjuninni hafði
hann af eintómri feimni
fengið sér sígarettu, þegar
slíkt kom fyrir, en svo sá
hann, að Melaníu geðjaðist
mjög illa að því, að hann
ireykti, og það endaði með
því, að hann lét sér nægja
að óska sér sígarettu. Stund-
um gat hann legið og hugsað
um, hve það væri gaman ef
hann gæti farið á fætur og
farið á kaffihús og t. d. hitt
Stefán, en þetta sagði hann
Malaníu auðvitað ekki. Hann
sagði henni yfirleitt ekki mik
ið af því, sem hann hugsaði,
en að því leyti hafði hann
alveg hreina samvizku. Það
eina sem Melanía grunaði
hann um, var að hugsa um
aðrar konur, en það gerði
hann aldrei.
II.
Ekki gat hún losað sig við
gruninn um, að hann ætti
vingott við frú Munckendorf.
Hann hitti faana kannsike
annarsstaðar?
Einu sinni hringdi hún til
hans í vinnutímanum. Hann
var á fundi hjá Fritsch, en
hún trúði honum ekki, og
hann gat ekki sannað að hann
hefði raunverulega verið hjá
Fritsch á þessum tíma.
Auðvitað var það ekki jafn
slæmt alltaf. Við og við var
hún róleg svo dögum skipti
og jafnvel vikum og hann
hélt, að hún hefði alveg
gleymt þessari kjánalegu
sögu.
En svo var þeim boðið í
kvöldveizlu til Munckendorf.
Á yfir borðinu fór allt frið-
samlega fram. Frú Muncken-
dorf hafði boðið yfir 40
manns og hún eyddi ekki
miklum tíma á Albert. Hann
var, fyrir sitt leyti, svo
hræddur um að tala ofmikið
við hana, að hann sat kyrr
og talaði við borðdömuna
sína alveg fram að miðnætti.
Það var ljóshærð stúlka, sem
hafði lesið listasögu og var
komin af léttasta skeiði, þeim
leiddist hvort annað álíka
mikið. Hún spurði hann
hvort hann vildi dansa, en
hann sagðist ekki kunna það,
því að ef hann dansaði, varð
hann að dansa við húsmóður-
ina.
Allt í einu kom Melanía til
hans og sagðist vilja fara
heim.
Hann stóð strax upp, bað
þá ljóshærðu afsökunnar, og
kvaddi húsbændurna.
„Hvað, strax“, sagði Mun-
skendorf. „Nei heyrið þið nú
bara, hér eru allir vaniir að
vera til morguns og á morg-
un er sunnudagur — þá get-
ið þið sofið allan daginn!“
Melanía afsakaði sig með
því, að hún hefði höfuðverk,
og svo snéri hún sér að frú
Munckendorf og bauð hjón-
unum til kvöldverðar í
næstu viku.
Áður en þau voru komin
út úr húsinu, byrjaði hún.
„Var nokkuð sérstakt við
borðdömuna þína? Hún var
hvorki lagleg né eftirtektar-
verð, eftir því sem ég gat
séð!“.
„Alveg sammála“, sagði
Albert.
„Já einmitt það! Af hverju
hefurðu hagað þér svona
bjánalega í allt kvöld þá,
fyrst þér fannst ekkert við
hana? Hún þagði andartak,
meðan rauðklæddi dyravörð-
urinn lauk upp útidyrunum,
en jafnskjótt og þau voru
komin út fyrir hélt hún á-
fram: „Þú hefur verið alveg
upptekinn af henni. Þú tal-
aðir ekki einu sinni við hús-
móðurina!“
Eftir þetta kvöld skiptist
afbrýði, hennar millum
þeirrar ljóshærðu og frú
Munckendorf. Seinna bætt-
ust fleiri við.
Albert vandist þessu. Hann
hafði ákveðið að vera góður
eiginmaður úr því að hann
fór að giftast, alveg á sama
hátt og hann hafði ákveðið
að reyna sítt ítrasta við vinnu
sína.
En það síðarnefnda var
langtum auðveldara en hitt.
Hann reyndi eins og hann
gat að gefa ekki Melaníu
neina ásæðu til afbrýðisemi.
En Melanía þurfti engar raun
verulegar ástæður, hún bjó
þær til, misskildi blásaklausa
hluti, setti þetta í samband
hvað við annað á hinn skarp-
legasta hátt og komst að nið-
urstöðum .sem uáðu ekki
nokkurri átt. Sífellt var hún
að hnjóta um hitt og þetta,
sem alls ekki átti sér stað.
Hann vandist þessum
brjáluðu afbrýðiköstum, sem
komu með skemmra eða
lengra millibili alveg eins og
flogaköst hjá öðru veiku
fólki — hann vandist því,
að hún grét og geysti og Ieið
mestu kvalir alveg að nauða-
lausu og lagði algerlega sak-
lausar konur i einelti með
hatri.
Hann vandist svefnvana
nóttum, þegar hún dengdi á
hann ásökunum, sem hann
alltaf reyndi að taka jafm
rólega. Hann vandist dögum
um, þegar hún ekki mælti
orð frá munni og bragðaði
ekki mat nema svolítið á-
vaxta hlaup og hafði alltaf
ljótu djúpu hrukkuna milli
vellagaðra augnabrúnanna.
Það sem hann ef til vill átti
verst með að venjast, voru
sættirnar á eftir, sem allt af
fylgdu ógurleg grátköst og
gagnslaus Iðrun og fullyrð-
ingar um að þétta væri allt
að kenna þessari miklu ást,
sem hún bæri í brj ósti til
hans.
Hann vandist því líka að
vera einmana. Hann vár
hérumbil aldrei einn nema
þessa litlu stund á morgnana
á skrifstofunni, en hann var
algerlega einmana. Hann gat
aldrei samlagað sig því fólki,
sem hún bauð til sína, og
þau heim sóttu. Þetta var
EINBYLISHÚS
á glæsilegasta stað í Keflavík, er til sölu.
Húsið selst fokhelt og fyrir sannkallað
tækifærisverð. Keflavík er uppgangsbær
og gulls í gildi að eiga hús þar.
Nánari upplýsingar gefur PÉTUR JAKOBSSON,
löggiltur fasteignasali, Kárastíg 12.
Sími 4492. Viðtalstími kl. 1—3.
óskast nú þegar. — Gott kaup.
Kexverksmiðjan ESJA h.f.
Þverholti 13. — Sími 5600.