Alþýðublaðið - 15.05.1947, Blaðsíða 6

ALÞYÐUBLAÐIÐ
Fimmtudaginn 15. maí 1947
nYja bíó
mm.
(Mamma)
Hugnæm og fögur ítölsk
söngvamynd.
Aðalhlutverkið syngur og
leikur frægasti tenorsöng
vari, sem nú er uppi:
Benjamino Gigli.
Aukamynd: Kjarnorka.
(March of Time)
Sýnd 7 og 9.
VIÐ ELSKUM SÖNG.
Fjömg gamanmynd með
Bob Crosby.
Aukamynd: Chaplin og
Ræningjarnir, tónmynd
með
Charlie Chaplin.
Sýnd 3 og 5.
Sala hefst kl. 11, h. f.
3 BÆJARBÍÖ 0
Hafnarfirði
Hollywood íanieen
' Stjörnumyndin fræga
sýnd kl. 7 og 9.
HELDRI MAÐUR
EINN DAG.
Sprenghlægileg sænsk
gamanmynd.
Ake Söderbloom
Sicken Karlson.
George Fant
Sýnd kl. 3 og 5.
5 GAMLA BÍÓ 8
Hnefaleika-
kappinn.
(The Kid From Brooklyn)
Skemmtileg og fjörug am
erísk gamanmynd, tekin í
eðlilegum litum.
Aðalhlutverkið leikur
skopleikarinn óviðjafnan-
legi,
Danny Kaye.
Enn fremur
Verginia Mayo,
Vera Ellen.
Sýnd kl. 3, 5 7 og 9.
Sala hefst kl. 11 f. h.
E3 TJARNARBIO B
„Ég heíti Júlía
Ross"
(My Name Is Julia Ross)
Spennandi amerískur saka
málaleikur
Nina Foch
Dame May Whitty
Myndin er bönnuð innan
16 ára.
Sýning kl. 3, 5, 7 og 9
Sala hefst kl. 11.
TIVOLI H.F.
opið alla daga frá kl. 2—11,30 síðdegis.
Sumarbústaði
við Elliðavatn, Hólsá og á Kjalarnesi,
hefi ég til sölu.
BALDVIN JÓNSSON hdl.,
Vesturgötu 17. — Sími 5545.
Gina Kaus:
EG SLEPPI ÞER ALDRE
fram í virðulegum tón. —
,,Til þessarar uppgjafar?“
„Misskilningur, herra pró-
fessor,“ stamaði Albert, „al-
gjörlega ástæðulaus grunur.“
Þeir stóðu í baðherberg-
inui, og Sax þvoði hendur
sínar svo vandlega í sjóðandi
heitu vatni, eins og hann
hefði verið að rannsaka kól-
erusjúkling.
„Já, það gat ég hugsað
mér,“ sagði hann.
„Barnlausum konum er
hætt við að fá svona ímynd-
anir.“
Hann tók naglasköfu úr
vestisvasa sínum og hélt á-
fram eins og hann væri að
kenna.
„Sennilega líkamlegar og
andlegar orsakir í samein-
ingu. Á annan bóginn viss
starfræn bilún og hinn bóg-
inn nokkurs konar slæm sam-
vizka. Já, slæm samvizka,“ —
endurtók hann, þó að Albert
hefðii ekki mótmælt einu ein-
asta orði.
— „Jafnvel þó hún eigi
ekki sök á því sjálf. Og af
þessari slæmu samvizku
sprettur grunurinn.“
Albert hlustaði ekki á
hann. Hann vildi bara vita,
hvort Melanía væri úr allri
hættu, og þegar hann heyrði
það, áttii hann enga heitari
ósk, en að prófessorinn færi.
Fríða hafði búið um hann í
gestaherberginu, en- hann
vildi ekki fara að sofa. Hann
sat við hliðina á Melaníu og
hlustaði á hverri mínútu
eftir því hvort hún andaði.
„Þér ættuð að fara að
hátta,“ sagði kaþólska syst-
irin oft. Hann hrissti höfuð-
ið. „Biðjið guð að fyrirgefa
henni þessa miklu synd.“
Hann horfði skilningssljór á
hana.
„Já, hún ætlaði að syndga
ógurlega,“ sagði systirin
ströng á svip.
Nóttin leið einhvernveg-
inn.
Morguninn eftir var Mel-
anía enn ekki vöknuð, en
systirin sagði, að allt væri
eins og ætti að vera. Púlsinn
sló reglulega og andardrátt-
urinn var djúpur, það var
engin ástæða til að vera óró-
legur.
Hann símaði á skrifstof-
una og bað um að fá að tala
við Munckendorf, og sagði
honum að koria sín væri al-
varlega veik. Og svo sagði
hann, að hann-.gæti, því mið-
ur ekki haldið Önnu. Hún
væri óvenjulega afkastamik-
il og duglegri en hann væri
nú einu sinni, svo vanur
roskinni gráhærðri konu, að
hann vildi helzt fá þess kon-
ar einkaritara aftur. Munc-
kendorf, yrði að vera svo
góður að gefa Önnu mánað-
arla-un, því að hún gæti ekki
gert að því, að hann væri
svona vanafastur. Peningana
skyldi hann náttúrlega borga
úr sínum eigin vasa.
Eftir þetta símtal var
honum léttara í skapi. Hon-
um fannst eins og hann
hefði bætt svolítið sök sína
bæði við Melaníu og Önnu.
Rétt á eftir hringdi Syl-
vía. Hún var nýbúin að fá
kveðjubréfið og spurði hvern
ig liði. Albert sagði nákvæm
lega frá öllu, en honum
fannst Sylvia sýna alveg frá-
munalegan skort á kvíða eða
óróa.
„Eg kem til ykkar seinna í
dag,“ sagði hún, „og þá tek
ég með mér gamla lækninn
okkar, hann Heinsheimer.“
Albert bar því við, að
Melanía geðjaðist ekki að
honum.
„Það gerir ekkert til,“
sagði Sylvía. Hann er einn
okkar bezti taugalæknir, og
hefur þekkt Melaníu frá því
hún var barn.“
Albert vissi, að Heins-
heimer va-r heimilislæknir
hjá Angermannfjölskyld-
unni. Hann hafði líka við og
við heyrt Melaníu kalla hann
„skottulækni og slæman
mann.“ En nú var hún- svo
máttfarin að það var rétt
svo að hún gat lokiið upp
augunum, þegar hjúkrunar-
konan reyndi að koma, í hana
kaffinu, svo að Albert fannst
það ekki geta gert svo
mikið til, hvort það værd
Heinsheimer eða einhver
annar, sem hlustaði haiia.
Einu sinni reyndi Melanía
að segja eitthvað. Albert
laut ofan að henni til að
heyra. Ógreinilega og með
löngum millibilum kom það:
„Hvers vegna — er ég
— ekki dauð?“ —
og kyssti hana ákaft um
leið og hann fullvissaði
um leið og hann fullvissaði
hana um, að hann hefði ekki
getað afborið það, ef hún
hefði dáið. Hann bað hana
fyrirgefningar, en það leit
ekki út fyrir að hún skyldi
neitt af því, sem hann sagði.
Hún lokaði augunum aftur
og andaði eins og hún svæfi.
Svo kom Sylvía og Heins-
heimer Iæknir. Meðan lækn-
irinn rannsakaði Melaníu,
fóru Sylvía og Albert inn í
setustofuna.
„Hvað skrifaði hún þér?“
spurði hann. „Það er alveg
sama. Eg hefi ekki trúað
einu arði af því, hvort eð er.“
Það var ekki fyrr en hann
lagði að henni, að hún sagði
höhium hálf leið, að Melanía
hefði skrifað, að Albert héldi
fram hjá sér með einkaritara
sínum, og hann hefði ekki
viljað hætta við hana, þó að
Melanía hefði verið fús til að
fyrirgefa honum.
Albert sagði, hvað hefði
komið fyrir í raun og ve-ru.
Það stoðaði ekkert, þó að
Sylvía gripi stöðugt fram í
fyrir hon-um. Hann varð að
tala ium það, han-n ákærði
sjálfan sig og varði í sömu
andránni, hann vdldi komast
að einhverri niðurstöðu, en
barð bara ruglaðri.
Sylvía leit ekki út fyrir að
hafa minnsta áhuga á þessu.
ÖRN ELDING
MYNDASAGA ALÞYÐUBLAÐSINS:
í
CHET: Þú kalllar það þrælasölu;
ég balla það atvinnu og að auki
ÖRN: Atvinna, segir þú; en þín
atvinna þýðir dauða fjölda inn-
fæddra manna. Blehish mundi
ekki flytja inn menn, ef hann
gæti notað eyjarskeggja. Til
hvers notar hann verkamenn?
Hvað gera þeir?
CHET: Það veit ég ekki; en ef
ég flýg yfir suðurenda eyjárinh-
ar, missi é-g launin og stöðuna.
ÖRN: Ertu ekki forvitinn?
CHET; Auðvitað .... ég flýg með
fullt af fóiki hingað, -en það
kemur aldrei aft-uf!