Tíminn - 16.01.1964, Blaðsíða 6

ERNIR og fálkar
hafa löngum veriS
tamdir til veiða. —
Það er gömul list og
konungleg [þrótt. —
íslenzkl fálkinn er
nú ekki falur til
þeirra hluta. Eitt
sinn var hann fat-
inn konungsger-
seml, eftlrsöttur af
sportsinnuðum pót-
entátum í útland-
inu. Flelrl fugla
hafa menn til blóð-
ugra leika, í Suður-
Ameríku veiða þeir
kondórinn og binda
hann á bak vígnaut-
um og láta þau
dansa með hann
flaksandi um leik-
vanglnn. — Þessir
gömlu og skrítnu
karlar kunna þá
Ifst að temja örn til
veiða. Þelr eru Rúss
ar og meistarar í
slnnl grein. Karlarn
ir taka a-narunga
úr hreiðrum, temja
þá og láta þá sækja
sér bráð I staðl, þar
sem ekkert nema
fuglinn fljúgandi
getur komizt að.
JÖRÐ
Brimilsvellir á Snæfellsnesi fást til kaups og ábúð-
ar í næstkomandi fardögum.
Kauptilboð í jörðina, sendM til B]arna Ólafsson-
ar póstafgreiðslumanns 1 Olafsvík, eða Ólafs
Bjarnasonar Hólmgarði 33, Reykjavík, sími 36168,
sem gefa upplýsingar um jorðina.
Jörð til sölu
Jörðin Neðri-Harrastaðir við Skagaströnd er laus
til kaups og ábúðar á næstu fardögum, með góð-
um kjörum ef samið er fljótt.
Vélar og áhöfn geta fylgt, ef óskað er.
Upplýsingar gefur eigandi jarðarmnar, Davíð Sig-
tryggsson, sími um Skagaströnd.
Samkeppni um merki
í samræmi við samþykkt síðasta landsþings Sam-
bands íslenzkra sveitarfélaga hefur stjórn sam-
bandsins ákveðið að gangast fyrir samkeppni um
merki fyrir sambandið Er nér með gefinn kostur
á að senda tillögur að slíku merki, og væri æski-
legt að það sé að einhver’j íeyti táknrænt fynr
sambandið eða starfsemi pess.
Uppdrættir skulu vera 12x18 crn. að stærð eða svo,
límdir á karton 14x21 cm að stærð, og skulu
þeir sendast til skrifstofu sambandsins að Lauga-
vegi 105, Reykjavík, pósthólf 1079. fyrir 1. febr-
úar 1964.
Umslág skal einkenna með orðinu MERKI. Nafn
höfundar fylgi í sérstöku umslagi, vandlega lok
uðu.
Tíu þúsund króna verðlaun verða veitt fyrir það
merki, sem kann að verða valið, og áskilur stjórn-
in sér rétt til að nota það merk' að vild sinni án |
frekan greiðslu fyrir notkun.
JL
EFNAI. AUGIN BJÖRG
Sólvolloqnfu /4 Simi 11237
Bormahlið 6 Simi 23337
GÓÐUR DRENG-
B[§qUBJÍ -lí/lori UBÖ'.'ÍÍ
UR GENGBNN
Hænsni
ti! sö'u
Af sérstökum ástæðum
eru nokkur hundruð ung
úrvaisvavphænsni til
sölu.
Leiguhúsnæði gæti fylgt
UppiVsingar í síma
14437
Um jólin lézt í Manitoba í Kan-
ada, Ragnar Gíslason Johnson.
Hann var Austfirðingur að ætt og
uppeldi. Faðir hans Gísli Jónsson
var um eitt skeið veitingamaður á
Eskifirði, en fór vestur til Ame-
ríku með fjölskyldu sinni um alda-
mótin. Ragnar var lengi bóndi við
Manitoba-vatn. Hann var duglegur,
traustur og sérstaklega elskulegur
maður og sterk-íslenzkur í anda.
Mér hefur fundizt margir, sem
komu frá íslandi í gamla daga,
hafa þroskazt óvenjulega vel
vestra, og séu þar í röðum þrosk-
uðustu manna. Þar af var Ragnar
einn framarlega. Systur hans,
Ragnhildi, óvenjulega menntaða og
göfuga konu, minntist ég örlítið
á í síðustu bók minni. — Það er
gott að eiga slíka úrvalsmenn sem
Ragnar, að samferðamönnum. Þeir
varpa bjarma á ættland sitt hvar
sem þeir lifa og starfa.
V.G.
Á FÖRNUM VEGS
NÚ ER ÞAÐ Þjóðlcikhúsið cg
póstmálastjórnln.
SUNNUDAGINN milll ióla og ný-
árs var þriðja sýning á Hamlet
Þar kom fyrlr atvik, sem er mjög
óvenjulegt i leikhúsum. Ekkert ett
Irllt virtlst vera með þvf, að fólk
væri genglð tll sæta, áður en sýn
ing var hafin. Þetta var sérstak-
lega hvimleitt eftir hléð. Fyrsta
atriðið eftir hlé eyðllagðlsf ger
samlega vegna stöðugs ráps fólks
í sætin. Engin varzla var við dyrn-
ar og frlður komst ekki á, fyrr en
fyrsta atriðinu var loklð. Fólklð I
röðinni fyrir framan mlg stóð
þrisvar sinnum upp tll þess að
hleypa hlnum síðbúnu inn. Þann-
ig varð fólk stöðugt að standa
upp úti um allan sal meðan lelk
Ið var á svlðlnu, og var þetta ver-a
en nokkru slnni I bíól. — Það var
að vfsu ekkl hægt að ætlast til
þess að allir Þjóðleikhúsgestir
kunni mannasiði, en það hlýtur að
vera hægt að krefjast þess af hús-
inu, að það koml f veg fyrir, að
sýningarnar spillist af þessum or-
sökum. Mér er ekkl kunnugt um
hvort þetta var einstakt tilfelll eða
orðin venja, en allavega er fuil á
stæða til að halda fast f þá algllau
venju ,að salardyrunum sé lokað
áður en tjaldið er dregið frá, og
síðbúnum sé ekki hleypt inn
nema á milli atriða.
NÚ HEFUR Póst- og sfmamála-
stjórnin enn einu sinni boðað út
gáfu frimerkja Evrópusamráðs
pósts og sfma, CEPT, og virðist það
ætla að verða árleg venja hér að
gefa út þessi merki. Þetta Evrópu-
saniráð er sjálfsagt ágætis stofn-
un, en póstmálastjórnin hér er á-
relðanlega ekkert skyldug tll að
láta þessa stofnun elnoka fslenzks
frímerkjaútgáfu, meðan hún minn
ist hvorki Bjarna frá Vogi né Árna
Magnússonar, svo ekkl sé mlnnzt á
Skálholtshátíðina, sem var aiveg
sjálfsagt tilefni frímerkjaútgáfu. —
Mikill hluti íslenzkra frímerkja fer
í hendur erlendra safnara og við
elgum að notfæra okkur það með
því að gefa út falleg frímerki, fall-
in til landkynningar. Frfmerki með
myndum af íslenzku landslagi,
fuglum og jurtum eru of sjaldan
gefin út. Það er einnig æskilegt, að
öll afmæli eða ártfðir merkra ís-
lendinga verði notuð til þess að
safna f frímerkjaflokk merkra ís-
lendinga fyrr og síðar. Þótt póst-
málastjórnin sé treg tll slfkrar út-
gáfu, svo treg, að það nálgast
hneyksll, þegar minnzt er Skál-
holtshátiðarinnar f sumar og af-
mælis Árna Magnússonar f vetur,
þá verða Ferðaskrlfstofan, aðrir
landkynnlngaraðllar og Mennta-
málaráð að þrýsta á slfka útgáfu.
Þeir aðllar hljóta að hafa rétt tii
ráðlegginga um frímerkjaútgáfu á
íslandi engu sfður en Evrópusam-
ráðið, sem stöðugt kemst upp með
að láta okkur gefa út leiðlnda frí-
merkl. — J.K.
6
TÍMiNN, fimmtudaglnn 16. janúar 1964 —
i /■ / |' (<
i