Tíminn - 03.05.1964, Side 7

Útgefandi: FRAMSÓKNARFLOKKURINN
Framkvæmdastjóri: Tómas Árnason. — Ritstjórar: Þórarinn
Þórarinsson (áb), Andrés Kristjánsson, Jón Helgason og Xndriði
G. Þorsteinsson. Fulltrúi ritstjórnar: Tómas Karlsson. Frétta-
stjóri: Jómas Kristjánsson. Auglýsingastj.: Sigurjón Davíðsson.
Ritstjórnarskrifstofur í Eddu-húsinu, símar 18300—18305. Skrif-
stofur Bankastr. 7. Afgr.slmi 12323. Augl., sími 19523. Aðrar
skrifstofur, sfmi 18300. Áskriftargjald kr. 90,00 á mán. innan-
lands. — f lausasölu kr. 5,00 eint. — Prentsmiðjan EDDA h.f.
Avarp verkalýðs-
málanefiidarinnar
1 1. maí ávarpi verkalýðsmálanefndar Framsóknar-
flokksins, sem birtist í seinasta blaði Tímans, eru í stuttu
máli dregin fram nokkur höfuðatriði, sem verkalýðssam-
tökin þurfa að beita sér fyrir. Þessi atriði voru:
1) Vinnustéttunum verði tryggð full hlutdeild í vexti
þjóðarteknanna, en mjög skortir á, að svo hafi verið und-
anfarin ár. Launþegasamtökin verði styrkt til þess að
koma á fót eigin hagfræðistofnun til þess að fylgjast með
þróun mála á þessu sviði.
2) Unnið verði markvisst gegn vaxandi dýrtíð og verð-
bólgu og snúið frá þeirri stjórnarstefnu, að verðlag
hækki jafnan meira en kaupgjald.
3) Stefnt verði að styttingu daglegs vinnutíma, sem
nú er óhóflega langur, með þeim hætti, að tekjur eðlilegs
vinnudags nægi til lifvænlegrar afkomu, en séu ekki ör-
birgðarkjör, eins og ópinberar skýrslur staðfesta nú.
4) Lögð verði áherzla á það í næstu kaupsamningum,
að koma á verðtryggingu launanna, og á þann hátt gert
mögulegt að gera samninga og tryggja vinnufrið til
lengri tfma en verið hefur.
5) Gert verði nýtt og stórfellt átak til þess að afla öll-
nm borgurum þjóðfélagsins viðunandi húsnæðis með
greRWlnkJðrum, sem þeir rísa undir. Séð verði um, að
bygglngalSn geti orðið a. m. k. tveir þriðju af byggingar-
kostnaði og lánin til langs tíma.
fl) TJmrið verði að endurbótum á tryggingakerfinu, m.
a. S þann hátt, að allir geti orðið aðnjótandi stórhækk-
tfira. éffllanna og lífeyris, og stofnaður verði almennur
Hfeyrissjöður eins og Framsóknarmenn hafa lagt til.
Það byggist á tvennu, hvort vcrkalýðssamtökunum
mun auðnast að koma framannefndum meginmálum í
höfn. Annað er það, að þau standi vel saman og hrindi
öllum tilraunum til að skerða samningsrétt þeirra. Hitt
er það, — og það er ekki þýðingarminna — að félags-
menn launþegasamtakanna noti atkvæðisseðilinn rétt í
þingkosningunum og tryggi sér þannig vinveitt ríkisvald.
Þetta sannar reynsla síðustu ára á ótvíræðan og eftir-
minnilegan hátt.
Á að verða rafmangs-
skortur?
Það hefur lengi verið fyrirsjáanlegt, að verulegur raf-
magnsskortur mun verða á Suðvesturlandi innan fárra
missera, ef ekki verður hafizt fljótt handa um meirihátt-
ar stórvirkjun. Fulltrúar Framsóknarflokksins 1 borgar-
stjórn Reykjavíkur hafa hvað eftir annað vakið athygli
á þessu og borgarstjóri talið ýmsar athuganir í undir-
búningi. Ákvarðanir hafa hins vegar engar verið teknar,
enda er það verk ríkisstjórnarinnar.
Þegar er svo komið, að Áburðarverksmiðjan er hvergi
nærri fullnýtt vegna rafmagnsskorts.
Það er þegar búið að draga alltof iengi að taka ákvörð-
un í þessu efni. Eftir hverju er ríkisstjórnin að bíða?
Á ekkert að gera, nema einhverju erlendu aluminium-
fyrirtæki þóknist að kaupa af okkur umframorku? Ef
vinstri stjórnin hefði fylgt þeirri stefnu, væri enn ekki
búið að ráðast í síðari Sogsvirkjunina. Aðgerðaleysi og
ráðaleysi ríkisstjórnarinnar í þessu máli er ömurlegt
merki um getuleysi hennar á nær ölíum sviðum.
Walter Llppmann rltar um alþjóSamál!"""**"****"™"**"**
Það er ekki heppilegt, að Robert
Kennedy verði varaforseti
Hann ætfi að keppa víð Rockefeller um ríkisstjóraembættið í New York
Kennedy-bræSurnir, Robert og John.
Þjóðin á við erflðleika að
stríða. Við megum ekki láta
málin flókna í hðndum okkar
og verða óleysanleg vegna
þess, að skipulegt, bandarfskt
þjóðfélag sé fært til hiklausra
og ákveðinna framkvæmda.
Nauðsynlegt er að tryggja
óskorað vald ríkisstjórnarinnar
gegn ðllum tilraunum Ö1 að
hnekkjaþvi eða gera það óvirkt
Brýnasta nauðsyn okkar er
samkomulag í ðldungadeild-
inni um réttindalöggjöf með
sanngjömum breytingum. Þjóð
ín hefir ekki efni á málþófi
allt sumarið. Nauðsynlegt er
að tryggja, að stjómin geti
stjómað og henni beri með ðll
um rétti fullt fylgi og traust
allra þjóðhollra karla og kvenna
vegna þess, að hún getur
stjórnað.
ÞÓTT réttindalögin yrðu sam-
þykkt leiddu það ekki til þess,
að vandamál svertingjanna
væru úr sögunni. Umkvörtun-
arefni negranna er ekki það
eitt, að vera neitað um almenn
mannréttindi. Erfiðir afkomu-
möguleikar blasa við hverju
einasta negrabarni í landinu
og það er ekki minna atriðl
Eigi eitthvað að hafast að gegn
þessum aðstöðunum verður að
ganga hiklaust til verks við
framkvæmd þess, sem nefnt
er stríðið gegn fátæktinni.
Hér er þó hvergi nærri allt
talið. Innri friður þjóðarinnar
er rofinn, ekki vegna kynþátta-
átakanna einna, heldur einnig
vegna staðbundinna hagsmuna-
árekstra og hugsjónalegs á-
greinings. Klofningur og óein-
ing hefir farið hraðvaxandi
á undan gengnum áram og
traustasta vömin gegn því
meini er styrk og sameinuð
framsókn yfirgnæfandi meiri-
hluta hófsamra karla og
kvenna í báðum flokkunum
Slík framsókn er þegar haf-
in og sést það bezt á hinu
feikna mikla fylgi, sem John-
son forseti hefir fengið í
prófkosningum hvarvetna um
land. Styrkur hans er jafn
mikill og raun ber vitni ein-
mitt vegna þess, að hann heyr-
ir sjálfur til hinum hófsama
meirihluta og hefir af ein-
beittni og stakri lagni hafið á
loft það merki, sem hinn hóf-
sami meiirhluti getur fylkst um
Sumir spá, að flokkur Demó-
krata muni „hrifsa ósigurinn
úr gini sigursins", eins og
hann hefir svo oft gert á lið-
inni tíð. Þeir spá átökum í
stjórn Demókrataflokksins
milli fylgjenda Johnsons og
fylgjenda Kennedys. Þetta gæti
gerzt ef það er rétt, sem svart-
sýnismennimir halda fram, að
i undirbúningi sé alvarleg til-
raun til þess að þvinga forset-
ann til að samþykkja Kennedy
til framboðs við hlið sér.
Erfitt er samt sem áður að
trúa því, að þetta eigi eftir að
gerast, að fylgjendur Kenne-
•Jys í stjórn flokksins ætli að
neita forsetanum um þann
sjálfsagða rétt, að velja sjálf-
ur manninn, sem á að taka
við af honum ef hann deyr,
kann að verða að koma fram
fyrir hans hönd ef hann verð-
ur veikur og verður auk þess,
eins og stjórn rikisins er nú
háttað, að vera fulltrúi hans
og trúnaðarmaður í öllum
stjórnarákvörðunum og athöfn
um.
Viss atriði virðast eindregið
mæla gegn því, að dómsmála-
ráðherrann verði valinn sem
varaforsetaefni að þessu sinni,
einkum þegar þeim er gefinn
nánari gaumur. Fyrst ber að
gæta þess, að dómsmáláráð-
herrann og forsetinn eru ekki
nánir samherjar. Milli þeirra
er þvert á móti nokkurt bil.
Þetta gat gengið hér áður fyrr,
en nú á dögum hentar það
sízt, þegar varaforsetinn verð-
ur að vera innsti koppur í
búri við alla stjórn ríkisins.
Það er önnur ástæða, að
varaforsetann verður að velja
með fullri hliðsjón af því, að
hann getur hvenær sem er orð-
ið forseti, allt frá þeim degi,
að hinn nýkjörni forseti tekur
við embætti. Ég hygg að það
væri mikill þyrnir í augum
þjóðarinnar ef bróðir Kenne-
dys forseta flytti í Hvítahúsið
vegna pólitískra herbragða_ í
stjórn demókrataflokksins. Ég
hygg, að næsta margir væru
því andstæðir. Sá möguleiki,
að þetta gæti gerzt, yrði alvar-
legur dragbítur I kosningabar-
áttunni.
Minning Johns F. Kennedys
forseta verður ekki heiðrað á
annan hátt betur en þann, að
Ijúka því, sem hann hóf. Það
tryggir honum háan sess í sög-
unni. Eigi að ljúka því, sem
hann hóf, verður að sjá eftir-
manni hans fyrir tækjunum
til þess: eindregnu umboði
þjóðarinnar og einhuga stuðn-
ingi flokksins. Verri óleik væri
ekki unnt að gera en að ala á
grunsemdum þeirra fjölmörgu
aðdáenda Kennedys, sem þótti
fjölskylda hans helzt til at-
hafnasöm.
Robert Kennedy er ekki und-
ir það búinn að gerazt forseti
Bandaríkjanna. En hann er
ungur að áram og hefir mjög
sérstæða hæfileika sem stjórn-
málamaður. Hann hefir því
fullan rétt og gilda ástæðu til
að sækjast eftir því að verða
forseti einhvern tíma í fram-
tíðinni. En það sæmir ekki að
verða það með öðrum hætti
en þeim, að vinna til þess
sjálfur, og alls ekki að erfa
starfið eftir bróður sinn.
Ekki er unnt fyrir annan
Kennedy að ná kjöri í Massa-
chusett. En hví flytur dóms-
málaráðherrann sig ekki til
New York og býður sig fram
gegn Rockefeller ríkisstjóra
1966? Ef hann sigraði í þeim
átökum væri hann á góðri leið
til að hljóta útnefningu sem
forsetaefni vegna eigin verð-
leíka. *
T f M I N N, sunnudagur 3. mai 1964.
/