Alþýðublaðið - 05.10.1952, Blaðsíða 6

F ramhcildssagan 18
Susan Morlev:
UNDIRHEIMAR OG AÐÁLSHALLIR
Dr: Álíur
OrShengiIs:
HYLLIR UNDIR OLIÐ
Er draumur hinna langþyrstu
mjaðarþegna að ræíast?
Jæja, ekki er það nú víst. En
óneitaitlega eru nokkrar iíkur
til þess, að hann kunni að ræt-
ast, áður en ■ langtum líður. Að
sá dagur sé ef til vill ekki svo
langt undan, er menn geta bj'rj
að daginn á ,,meinlausum“ af-
réttara; fengið sér einn ,„Iyst-
araukandi'1 fyrir hádegisverð-
inn; einn eða tvo „meltingar-
bætandi" eftir morgunverðinn;
nokkra , .uppstrammái a“, þegar
menn taka að þrsytast á erf-
iði dagsins undir hættutímann;
nokkra ,,afslappandi“ að lok-
inni vinnu; fáeina í ,,upp-
kveikju" eftir kvöldmatinn,
svona á undan brennivínssjúss
unum, nokkra „velviðhaldandi"
fram eftir nóttinni, með öðru
síerkara, — og' síðan nokkra
,,afréttara“ að morgni . . . og
svo framvegis á meöan lífið leyf
ir. Efnin og heilsan leyfa það
alltaf hvort eð er.
Eg geri ráð fyrir því, að frum
varpið að hinni nýju áfengislög
gjöf muni almennt vekja mikla
athygli . . . og miklar vonir.
Og ég vii gera það að áskoruii
minni til dagblaðanna, að þau
birti það í heild, sem framhalds
sögu, ef ekki vill betur. Ég
þori að ábyrgjast. að það efni
verður lesið með eng'u minni
spenningi, heldur en frásagnir
af dularfuHum moröum og heit
um ástríðum. Og áreiðaniega er
það, að þjóðin mun fylgjast með
því af miklum áhuga, hverja
meðferð og afgreiðslu frumvarp
þetta hlýtur á alþingi. Það er að
minnsta kosti vissara fyrir hæst
virta alþingismenn, að láta
fram fara skoðanakönnun um
málið í kjördæmum sínum; það
eru kosningar fram undan! Ekki
ólíklegt, að svo kunni að fara,
að þá verði ekki eingöngu kos-
ið eftir flokkum, heldur ráði
ölið úrslitum. Já, öl er innri
maður, segir máltækið . . . Var
því þeim þingmanni, ssm renn-
ir blint í sjóinn með það, hvort
fleiri eru þorstlátir en liinir í
kjördæminu hans, jafnvel þótt
hann viti upp á hár hvernig
kjósendur skiptast þar milli
pólitískra flokka!
Sem sagt, — við heimtum
frumvarpið í heild. -Jafngott þó 1
„Ekki barnshafandi", svaraði
læknirinn.
„Svo er nú það“, tautaði
Hugo Faulkland. „Það má reyna
að ráða bót á því“.
Skjölin voru undirrituð. Þau
voru að vísu orðin þvæld og
kvoluð, eftir að hafa legið lengi
í vösum lögfræðingsins. Móðir
Davanney tók á móti fimm
hundruð gíneum. Þær hurfu
óðara niður í skjóðuna í pils-
inu. Að því loknu kvaddi hún
Glory tárvotum augum.
Glory og Hugo Faulkland
fóru tveim dögum seinna til
búgarðs lávarðarins og hann
fylgdi þeim eftir. Það stóð til
að þau giftu sig innan skamms
í lítilli sveitakirkju.
Bæði meðan á þeirri athöfn
stó.ð og þegar þau voru orðin
ein eftir innan rúmgóðra svefn-
herbergjanna á búgárði Tiven-
dale lávarðar, var Giory eins og
utan við sig, sem henni gengi
lilla að finna sjálfa sig, Hún end
urgalt að vísu ástaratlot manns
ins síns. En hún gat ekki að
því gert: Síknt og heilagt minnt
ist hún annarra faðmlaga,
þeirra sömu, sem svo mjög
höfðu verið henni hugstæð
meðan hún dvaldi í húsi gamla
lávarðarins við Cavendish torg.
Þau voru að vísu harðleiknari,
ókennileg og framandi, en hún
gat samt ekki afmáð þau úr
sál sinni.
Seinna bar það svo stundum
við, að hún tautaði upp ur
svefninum:
„Innocent .... Innocent".
Sem betur fór skildi Hugo
ekki hvað orðið merkti.
Annar liluti.
BORGIN.
Það var mjög fagurt í um-
hverfi búgarðsins, jafnvel að
vetri til. Húsið stóð í lágri fjalls
hlíð. Fyrir ofan það og til
beggja hliða voru gróðursæl
dalverpi vaxin skógi og blóma
gróðri. Eftir dalbotninum rann
áin Tiff og af henni drógu bú-
garðurinn,og þorpið Tiffly í ná-
grenni hans nöfn sín.
íbúðarhúsið var geysistórt,
langir gangar, dimmir og breið
ir stigar og hvar vetna hátt
undir loft. Það var nokkur
hundruð ára gamalt, bvggt af
einum fræknasta ættarhöfð-
ingia Tivendaleættarinnar. Sá
hafði haft þann eiginleika sér
til ágætis ásamt mörgum öðr-
um, að vera slyngur húsagerð-
armaður á þeirra tíma mæli-
kvarða og sjálfur hafði hann
stjórnað byggingunni og gert
uppdráttinn að henni.
Framan á aðalhlið hússins
voru súlnagöng ein mikil undir
eins konar viðbyggingu á fram
hliðinni. Á endilangri múrbrún
inni ofan súlnaraðarinnar gaf
að líta myndir úr sögu ættar-
innar höggnar í stein Steinn-
inn var of mjúkúr til þess að
þola áhrif vinda og vatns, enda
voru flestar myndirnar illa
.farnar, táknrænt fyrir ættina,
sem var að verða aldauða. I
jhvert skipti, sem Glory varð
gengið eftir súlnagöngunum og
j litið á þessar myndir, fór um
j hana einkennilegu^ beygur.
j Henni fannst sem mannsmynd
irar horfðu á hana gráðugum
augum, eins og afskræmd ancþ
litin æptu til hennar ókvæðis-
orðum, eins og mannverurnar.
— var fyrst og frernst að kenna
henni að lesa og skrifá, og jafn
framt átti að hann laga málfar
hennar, sem mjög var ábóta-
vant og mállýzkublandið eftir
dvöl hennar í fátækrahverfum
heimsborgarinnar. Tvær stund
ir.á degi hverjum voru ætlaðar
til kennslustarfa. Og ef þeir
klukkutímar dagsins voru henni
lítt skemmtilegir, þá voru þeir
veslings kennaranum hreinasta
kvalræði. Henni lét ekki vel
að láta stjórnast af öðrum.
Hún hataði hvert boð og bann,
sem henni var ætlað að breyta
sem þar birtust, ætluðu að eftir. Og til þess ao stytta sér
gleypa hana með húð og hári. J stundir hina ákveðnu og óhjá-
Það bætti ekki úr skák, að vist j kvæmilegu kennslutíma, tók
arverur hússins voru svo miklu j hún til þeirrar einu listar, sem
stærri en þær, sem hún átti að hún kunni til hlítar: að gefa
venjast frá barnsæku sinni, að. honum undir fótinn og koma
þessi sama tilfinning vék ekþi, honum til við sig. Veslings sak
heldur frá henni ir.nan dyra. | lausi Musgrove var jafnmikið
Það var henni skelfileg tilhugs barn á því sviði og hún í fræði
un, að einn góðan veðurdag, og greinum hans, og vissi ekki
að henni látinni, yrði hún kom- j hvernig hann ætti að bregðast
in í félagsskap afskræmanna,' við, þegar hún skotraði til hans
sem áttu að tákna forfeður j ástleitnum augunum. En til-
hennar, úti á ' múrbrúninni! gangi hennar*var einmitt bezt
framan á byggingunni.
Þau hjónin bjuggu í vestur-
álmu byggingarinnar. Gluggar
náð vegna þessarar fávizku
hans og skort á lífsreynslu,
enda það eina, sem kom í veg
dagstofunnar vissu út að íyrir. a® hún harðneitaði að láta
blómagarði undir suðurhlið , hann kenna sér.
hússins, þar sem afi hennar,
Tivendale lávarður, hafði á
unga aldri þreytt þá list, að
rækta sjaldgæf bló mog ávexti.
En út um svefnherbergisglugg-
ana gaf að líta stóran, afgirtan
en algjörlega óhirtan garð, sem
var algjör andstæða hins, og
þar sem hver sá gróður festi
rætur, sem vera vildi, jafnt ill-
gresi sem nytjajurtir.
Gleði hinnar ungu konu yfir
að eiga heima á þessum stað og : Hann gat ekki’ orða
lotningin, sem hún bar fvrir ’ 1
honum, átti sér engin takmörk.
Fyrst,u dagana fór hún í lang-
ar rannsóknarferðirum ná-
grennið. Gamli maðurinn var í J um meðfæddum yndisþokka
fylgd með henni. Andlit hans þessi kornunga kona hafði yfir
En henni var kennt flejra en
að lesa, skrifa og tp.la fallegt
mál. Síðari hluta dags tók lit-
111 viðfelldin náungi, sem hét
Jubb, til við að kenna henni
virðulegan limaburð, látbragð
og framkomu, svo sem hæfa
skyldi konu í hennar nýju
stöðu í þjóðfélaginu. Þetta átti
vel við hana, og Jubb litli var
í sjöunaa hímni yfir þessum
elskulega, námfúsa nemanda.
bundizt,
þegar hún leið eins og gyðja
yfir gólfið fyrir rannsakandi
augliti hans. Aldrei hafði hann
þekkt neitt dæmi þess, hvílík-
að við fáum einu sinni að sjá,
hverju ein opinber nefnd hef-
ur afkastað.
Dr. Álfur Orðhengils.
geislaði af stolti og ánægju
Þau báru virðingu hvort fyrir
öðru og urðu brátt beztu vinir.
Hún hálfkenndi í brjósti um
þennan einmana, gamla ynann.
Og enda þótt tilfinningar hans
gagnvart henni stjórnuðust að
verulegu leyti af því mikla hlut
verki, sem hann hafði ætlað
henni, þá fór svo, að smátt og
smátt fór honum að þykja vænt
um hana sjálfra hennar vegna,
en ekki eingöngu vegna barns-
ins, sem tengja skyldi hann við
komandi kynslóðir Tivendale-
ættarinnar.
Hana skorti ekki r.eitt og ætl-
aðist alls ekki til þess að dekr-
að væri við sig. En Tivendale
lávarður hafði mikla fyrir-
hyggju um hag hinnar væntan
legu móður. Hann hafði ráðið
nýútskrifaðan og sprenglærð-
an mann frá Lundúnaháskóla
til þess að vera kennari henn-
ar og' látið hann fylgjast með
þeim út á búgarðinn. Það var
uglulegur náungi cg mjög lítið
aðlaðandi. — Hlutverk þessa
manns, — Musgrove hét hann
Slysavarnafélags Islands S
kaupa flestir. Fást hjá S
slysavarnadeildum um
S
land allt. í Rvík í hann- ^
yrðaverzluninni, Banka- S
stræti 6, Verzl. Gunnþór- b
unnar Halldórsd. og skrif- ^
stofu félagsins, Grófin 1, \
Afgreidd í síma 4897. — S
Heitið á slysavarnafélagið. ■
Það bregst ekki. ^
: S
PEDOX fótabaðsaífi
s
Pedox fótabað eyðir ■
skjótlega þreytu, sárind-^
una og óþægindum í fót- S
unum. Gott er aö Iáta1)
að ráða, né heldur því, af hve
mikilli alúð hún reyndi að
þroska þann eiginleika með sér
sem allra bezt.
Herra Jubb varð smátt og
smátt nánasti félagi hennar á
búgarðinum, að undan.skildum
eiginmanninum. Hann þreytt-
ist aldrei á að lofa hana í á-
heyrn heimilisfólksins. Fyrst í
stað féllu orð hans í misjafnan
jarðveg, því allir á heimilinu
vissu, hvar hún hefði uppgötv-
azt, og sumir höfðu frá byrjun
ósjálfrátt horn í síðu hennar.
Ráðskonan, hin aldraða írú
Gage, var þar fremst í flokki.
En þetta breyttist smán saman.
Glory kynnti sig vel og öllum
varð með tímanum hlýtt til
hennar. Hún var að vísu stíf
og einþykk að eðlisfari, cn ekki
ósanngjörn og laus við að láta
þjónustufólkið kenna á því
meira en góðu hófi _gegndi, að
hún væri yfir það sett. Hins
vegar fór það ekki íram lijá
neinum, hvert hlutverk henni
væri ætlað af Tivendale gamla,
og sjálfur hafði hann í ákafa
i
S
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
$
s
S Fæst f næstu búð.
S
s
\
c
dálítið af Pedox í hár-
þvottavatnið. Eftir fárras
daga notkun kemur ár- S
angurinn í ljós, •
S
s
s
CHEMIA H.F-Á
: S
Herðubreið
austur um land til Siglufjarð-
ar hinn 11. þ. m. Tekið á móti
flutningi til
Hornafjarðar
Djúpavogs
Breiðdalsvíkur
Stöðvarfjarðar
Mjóafjarðar
Borgarf jarðar
Vopnafjarðar
Bakkafjarðar
Þórshafnar
Raufarhafnar
Kópaskers
Flateyjar á Skiálíanda,
á þriðjudag og miövikudag.
Farseðlar seldir á fimmtudag.
Skafffelliitgur
til Vestmannaeyja á þriðjudag.
Vörumóttaka daglega.
sínum og barnaskap gefið nógu
mikið í skyn til þess að ekki
var lengi hægt að leyna því.
Heimilisfólkið gerði sér maf úr
þessu, sem vonlegt var. Og ekki
aðeins þjónustufóikið, heldur
íbúarnir í þorpinu Tiffly niðri
í dalnum, biðu með mikilli, ,eft-
irvæntingu eftir að eilthvað.þa'ð
gerðist, sem gæfi til kynna að
tilgangi gamla mannsins væri
að verða náð.
Opið daglega kl. 14-239 einnig sunn
m 6