Alþýðublaðið - 18.11.1952, Blaðsíða 4

■i AB — Alþýðublaðið
Nauðvöm
18. kióv. 1952
NÚVERANDI ríkisstjórn
getur ekki undan því kvart-
að, að henni hafi ekki verið
sýndur allur sá þegnskapur
af verkalýðssamtökunum,
sem af þeim var hægt að
krefjast, — og raunar miklu
meira en það. Þó að verka-
lýðssamtökin væm gengis-
lækkun krónunnar á sínum
i tíma auðvitað algerlega and-
| víg og væntu sér einskis góðs
af henni, gerðu þau enga til-
j raun til þess að bregða fæti
fyrir þá ráðstöfun, ef vera
mætti, að hún kynni, þrátt
fyrir allt, að bera þann ár-
‘ angur, sem lofað var. Þau
sættu sig við gengislækkun-
ina eftir að lofað hafði verið
að bæta þeim upp í hækkuð-
ara launagreiðslum þá auknu
dýrííð, sem af henni kynni
að leiða; og þau hafa síðan
engar kaupkröför gert um-
fram fulla dýrtíðamppbót,
enda ekki til neinna árekstra
komið nema þegar ríkis-
stjórnin hefur gert tilraunir
til þess að hlunnfara samtök-
in og svíkja þau um lofaða
dýrtíðaruppbót, svo sem þeg-
ar reynt var að falsa vísitöl-
una og síðar að afnema með
öllu hina lögboðnu vísitölu-
uppbót á kaupið með beinni
lagasetningu alþingis.
En eins og þegar má sjá af
þessum tveimur dæmum,
hefur núverandi ríkisstjórn
þakkað verkalýðssamtökun-
,um illa þann þegnskap, sem
þau hafa sýnt; og er þó
minnst sagt af fáheyrðri
framkomu hennar við þau,
þó að rifjuð sé upp tilraun
hennar til þess að falsa vísi-
töluna og síðar að svíkjast
með öllu um greiðslu lofaðr-
ar dýrtíðamppbótar. Ofan á
slíkar aðfarir ríkisstjórnar-
innar hefur síðan bætzt hin
nýja, dulbúna gengislækkun
bátagjaldeyrisins, með öllu
því braski og okri, sem í kjöl-
far hennar hefur siglt, — enn
fremur afnám verðlagseftir-
litsins og stórkostleg hækk-
un álagningar á allar inn-
fluttar nauðsynjar, afnám
húsaleigulaganna með eftir-
farandi okurleigu á húsnæði
og síhækkandi skattar og út-
svör, svo að skerðingin á kjör
um verkalýðsins og launa-
fólksins yfirleitt er orðin
miklu meiri en ráð var fyrir
gert af völdum gengislækk-
unarinnar og raunar miklu
meiri en hinar vinnandi stétt
ir fá undir risið.
Það er því engin furða.
þótt verkaiýðsfélögin segi
nú: Hingað og ekki lengra,
— og hafi samtök um það,
að rétta nú loksins hlut sinn
eftir þá gífurlegu kjaraskerð
ingu, sem þau hafa orðið að
þola af völdum stjórnar-
stefnunnar. Þau lýsa að vísu
yfir því, að mikiu æskilegri
en nokkra kauphækkun
telji þau rauhhæfar ráðstaf-
anir af hálfu ríkisstjómarinn
ar til þess að draga úr dýrtíð-
inni og auka aftur kaupmátt
launanna á þann hátt; en
slíkar ráðstafanir eru ekki á
þeirra vaidi, heldur ríkis-
stjórnarinnar einnar. Og þar
er enn engan skilning að sjá
á því, að hér sé stefnubreyt-
ingar þörf, — og það hið
bráðasía.
Verkalýðssamtökin eiga
því einskis annars kost en að
gera nauðvarnarrétt sinn og
samtakamátt gildandi til
þess að fá kjör verkalýðsins
bætt, hversu skammvinn
sem sú kjarabót kann að
verða, ef ríkisstjórnin heldur
áfram á óheillabraut okurs-
ins og dýrtíðarinnar. Það er
fyrst og fremst sú ömurlega
vegferð, sem þarf að stöðva.
En meðan það er ekki gert,
eiga verkalýðssamtökin ekki
um neitt að veija: Þá verða
Þau að tryggja hag verka-
lýðsins með kauphækkunum,
svo að hlutskipti hans verði
ekki örbirgð og hungur við
hina sivaxandi dýrtíð.
í>áfffakan eyksf enn í pf-
raununum.
f indíánaleik. Hver myndi siá, a» þa8 vaeri eWd indíáni,
sem kemur nðandi a myndmm a hestmum
sínum, í fullu fjaðraskrauti, og telpan tekur á móti, eins og
hetju, heim kominni úr bardaga? Samt sem áður er hvorugt
þeirra indíáni; þau ieika aðeins indíána í enskum sirkus.
Sagan af Dixie Lee
Ufboð.
Tilboð óskast í byggingarefni, timbur og sement
til byggingar háspennulínunnar frá Sogi.
ÚtboSsskiImálar afhendist í íeiknistofu rafmagns-
veitunnar.
SoisvirkjiiKiin.
Umbúðapappir
Blöð til sölu, 1 kr. kg.
Afgreiðsla Alþýðublaðsins
AB — AlþýðublaSið. TJtgefandi: Alþýðuflokkurinn. Ritstjári: Stefán PjetuESSon.
Fréttastjóri: Sigvaldi Hjálmarsson. Auglýsingastjóri: Emma Möller. — Hitstjóm-
arsímar: 4901 og 4902. — Auglýsingasími: 4906. — Afgreiðslusími: 4900. — Alþýðu-
prentsmiðjan, Hverfisgötu 8—10. Askriftarverð 15 kr. á mánuði; 1 kr. 1 lausasölu.
AB 4
FYRIK um það bil tutíugu
árum, bar töluver.t á komungri
leikkonu í Kaliforníu, er hét
Dixie Lee. Hún var greind og
fjörmikil, hún var mjög falleg,
og bauð af sér álveg sérlega
góðan þokka, og lék hún i ýms
um kvikmyndum. Einn dag
fluttu blöðin þá frétt, að Dixie
Lee væri gift söngvara að
nafni Harry Bing, er söng með
jhljómsveit á skemmtjfstað, ier
hét Kókóshnetulundurinn. Mað
ur Iþessi var lítt kunnur, og
allir vinir Dixie Lee voru sára
óánægðir, og einn kvikmynda-
framleiðandinn sagði: „Þú verð
ur að sjá fyrir honum alla ævi,
Dixie min, hann getur aldrei
séð fyrir sér sjálfur11.
En vinir Dixeiar sáu fljótt,
að hún og Bing voru óstjórn-
lega hamingjusöm, og sættu sig
við Iþetta. Allt í einu fór að
! aukast hróður Bings, og á fá-
J um árum var Ihann orðinn al-
kunnur um öll Bandaríkin, og
þá lengdi hann nafn sitt, eða
réttara sagt, hann íór aftur að
kalla sig sínu réfta nafni:
j Harry Bing Crosby •— oftast
: nefndur Bing Crosby. Og á
stuttum tíma varð hann vel
efnaður maður, því þegar til
feom, kunni hann vel að feoma
ipeningunum svo fyrir, að þeir
, margfölduðust, og er nú marg
I faldur dollara-milljónaeigandi,
að því er vestan blöðin segja.
Dixie 'hætti brátt að leika,
og þau eignuðust fjóija styni,
sérlega laglega og myndarlega.
Fyrst eftir að Crosby fór að
leika í kvikmyndum, lék hann
aðeins í tveim til þrem fremur
stuttum myndum á ári. Var
hann, eins og lög gera ráð fyr-
ir, unnustinn í myndunum, og
lék þar á móti leikkonu, sem
nú er gleymt nafnið á.
En er synirnir fóru með föð
ur sínum í fyrsta sinni, til 'þess
að sjá mynd, sem pabbi þeirra
væri í, þótti þeim í fyrstu afar
gaman. En er hann. kom að því,
að þeir sáu hann kyssa í mynd
inni kvemann, sem ekki var
mamma þeirra, urðu þeir æfir
og reiðir og vildu ekki sjá meira
af myndinni. Og í nokkur ár
voru Crosby-myndirnar þannig,
að hann sást aldrei kyssa stúlk
una, er hann lék á móti. En er
■drengirnjr stækkuðu skildu
þeir, að þetta var bara leikur,
og var þá myndunum breytt, ef
ir því er almenningi féll bet-
ur í geð.
Um mánaðamótin síðustu var
frú Dixie skorin upp við mein
semd í kviðarhöli. Bing var þá
í Evrópu, en kom fljúgandi
heim daginn eftir. Vildi hún þá
fyrir hvern mun fara á fætur,
til ‘þess að taka á mót honum,
og gerði það gegn eindregnu
ráði læknisins. Daginn effir
lét hún í ljós, að hún vildi ger-
ast kaþólsk, en Bing er það og
synir hennar. Þegar talað yar
um ,hvort ekki væri betra að
fresta því, þar til heilsan batn-
aði eitthvað, sagði hún, að hún
'héldi að þessu mætti ekki
fresta. Þessi athöfn fór svo
fram; hún gekk í sama trúar-
flokk og maður hennar og dreng
irnir þeirra. Að því loknu
sagði hún, að nú væri ekkert
sem skildi hana frá þeim. Síðan
sagði hún tvisvar brosandi
framan í þessa ástvini sína: ,JÉg
er svo ánægð“. Síðan hné hún
i út af, og var þá meðvitundar-
' laus, og lá hún þannig alllengi,
en fékk ekki meðvitundina aft
ur. Hún varð 40 ára gömul.
SÍÐUSTU 2 vikur heíur
bátttakan í getraununum. auk-
izt verulega, fyrst um fjórð-
ung, og aftur í síðustu viku um
1/10. Bendir það til þess. að
beim fari fjölgandi. sem hafa
gaman af að gizka á möguleik-
ana og líti á þátttökuná sem
góða dægrastyttingu.
Með. aukinni þátttöku vaxa
möguleikar á sæmilegum vinn
íngum, en helmingur þátltöku
gjalds fer ávallt í vinninga En
Tiikil þátttaka og háir vir.ning
ar fara ekki alltaf samari. Um
síðustu mánaðamót var hæsti
vinningurinn í Noregi rúmar
700 kr., annar 47, og sá þriðji
8 kr., en 865 þús. komu til
-kipta.
Vinningar í getraun síðustu
riku urðu þessir:
1. vinningur kr. 255 fyrir 10
étta (4 raðir).
2. vinningur kr. 34 fyrir 9
:étta (6 raðir).
Bezti árangurinn var kr. 453
fyrir kerfisseðil.
Verðmíðar á vörum í
verzfunargluggum* |
I UMRÆÐUNUM % alþingi
um verzlunarálagninguna, sem
fram fóru í síðustu viku, kootn
fram uppástunga um það, að
skylda verzlanir til þess að
hafa verðmiða á þeim varn-
ingi, sem settur er til sýnis út
í búðarglugga. Er þétta að
sjálfsögðu nauðsynleg regla,
sem tíðkast raunar alls staðar
erlendis, og furðúlegt að svo
skuli ekki vera almennt hér
einnig, þar eð það eru mikil
þægindi fyrir viðskiptavinina,
að geta séð verð á vörunum í
gluggunum. Virðist þetta vera
svo sjálfsagt mál, að ekki
þyrfti að lögbjóða það.
Rannveig Þorsteinsdóttir
hefur gripið þessa uppástungu
á lofti og flytur nú þingsálykt-
unartillögu í efri deild um að
skora á ríkisstjórnina að hlut-
ast'tií um það, að veizlanir séu
skyldaP til þess að hafa verð-
miða á þeim varn ngi, sem sett
ur er til sýnis í búðarglugga,
sýningarkassa eða á ánnan
hátt.
ÞakkarávarfL v
, INNILEGT þAKKLÆTI til
allra nær og fjær, sem heiðr-
uðu mig á 75 ára afmæli mínu
9. nóv. 1952.
Guð sé ykkar styrka stoð
í stormum lífs og rauna.
Gjafir, skeyti, blóm og boð,
bið ég hann að launa.
Kær kvéðja.
, Jón Arason;

ungra
jafnaðarmanna
Fundur verður í málfundaflokki Félags ungra jafn-
aðarmanna í kvöld kl. 8,30 í skrifstofu félagsins í Al-
þýðuhúsinu. — Umræðuefni verður hið sama og á sein-
asta fundi: Afstaða Alþýðuflokksins til annarra flokka.
Vegna mikillar þátttöku á þeim fundi varð umræðum
ekki nærri lokið og voru margir á mælendaskrá, er
fundinum var slitið. — Fundarstjóri í kvöld verður
Eyþór Árnason.