Tíminn - 10.09.1964, Síða 9

Nýi hafnargarSurinn í Vopnafirði.
Sigurður Vilhjálmsson:
Ferð
i
Vopnafjörð
UM MÁNAÐAMÓTIN júní-
júlí s. 1. var ég snemma á fót-
um. M.s. Herðubreið var vænt-
anleg til Seyðisfjarðar á norð-
urleið. Við Hjálmar Vilhjálms-
son á Brekku í Mjóafirði, mág-
ur minn, höfðucn ákveðið að
ferðast til Vopnafjarðar og
heimsækja vini og venzlamenn
okkar þar, jafnframt því að
skoða sjálft héraðið. Ég hafði
að vísu oft komið til Vopna-
fjarðar og vissi að hann er
girnilegur til athugunar. Mér
var vel kunn saga hans og svip-
ur. Að þessu sinni var ætlunin
að fræðast nánar um athafnir
þar, jafnframt að líta þar á
sögustaði og festa í minni af-
stöðurnar innan héraðsins.
Ég reis því úr rekkju þenn-
an morgun kl. 4 og var Herðu-
breið þá komin hér inn á fjörð
inn. Tengdasonur minn var þá
líka á fótum og fór með mig
á bíl sínuim inn í bæinn. Það
stóð heima, Herðubreið var
lögzt að bryggju og Hjálmar
stóð á þilfarinu við borðstokk-
inn. Ég fór svo út í skipið og
eftir stutta stund lagði Herðu-
■breið af stað.
Eftir hæfilegan tíma var kom
ið til Borgarfjarðar. Þar var
verið að lengja bryggjuna og
ógreitt að leggja þar að og enn
verra að komast í land, enda
reyndi ég ekki til þess. Við-
staðan í Borgarfirði var kring-
um þrjá klukkutíma. Var svo
haldið til Vopnafjarðar. Þangað
var koonið um kl. 17 Þar var
ekki hægt að leggjast að
bryggju vegna þrengsla.
Auðséð var að við vorum
komnir þar sem eitthvað var um
að vera. Einn „Fossinn" lá þar
við bryggju og eitt ,,Fellið“ út
á ytri höfninni og beið eftir að
tá afgreiðslu. Verksmiðjureyk-
ur eða öllu heldur verksimiðju-
gufa lá yfir staðnum. Herðu-
breið varð því að bíða á ytri
höfninni nokkuð á annan
klukkutíma eftir því að lokið
væri afgreiðslu Fossins. Að því
loknu fékk Herðubreið að leggj
ast að bryggjunni. Við ferða-
langarnir fórum undir eins í
land.
Á bryggjunni beið okkar bíll,
sem flutti okkur Hjálmar inn
að Ljótsstöðum. Var okkur tek-
ið þar opnum örmum, eins og
vænta mátti. Ég settist upp hjá
nafna mínum Gunnarssyni odd-
vita Vopnafjarðarhrepps, en
Hjálmar hjá Gunnari syni hans,
sem kvæntur er systurdóttur
Hjálmars, Ragnhildi Gunnars-
dóttir frá Tungu í Fáskrúðs-
firði.
II.
NÆSTI DAGUR var sunnu-
dagur. Veður var fremur leið-
inlegt, norðan stormur, skýjað
og áleiðingar í fjöllum. Áform-
að var að nota daginn til að
litast um í héraðinu. Upp úr
hádeginu létti til og var þá lagt
af stað og farið sem leið ligg-
ur út á Tanga, þ e. Kolbeins-
tanga, án viðstöðu þar og ínn í
Hofsárdal að Hofi og Bursta-
felli. Frá Hofi sér vel yfir vest-
urhlið byggðarinnar, ríki hinna
fornu Krossvíkinga.
Búsældarlegt er þangað að
Iíta og víðast ágætlega hýst til
að sjá Fyrr á öldum gerðist
á þessum slóðum mikil saga.
sem ekki verður rakin hér
III
DAGINN eftir lagði ég leið
mína út á Kolbeinstanga, en
þar var um aldaraðir eini verzl
unarstaðurinn á norðanverðu
Austurlandi. Til skamims tíma
hefur staðurinn borið þess
merki. Það eru fá ár síðan
Vopnafj.kauptún fór að breyta
um svip og taka þátt í ærslum
tuttugustu aldarinnar. Þarna
var allt í fullum gangi. Gufu-
spúandi síldarverksmiðjan er
svo áberandi að ég hlaut að
leggja leið mina þangað. Þar
fann ég framkvæmdastjóra
verksmiðjunnar, Sigurjón Þor-
bergsson, en við höfðum um
árabil haft allmikið saman að
sælda, en alltaf í gegnum síma,
en fundum okkar hafði ekki
borið saman fyrr en nú. Sigur-
jón tók mér vel og fór með
mig um verksmiðjuna. Þar inni
yfirgnæfði vélagnýrinn allt og
ekki þægilegt að eiga þar lang-
ar viðræður.
Furðulega þrifalegt var
þarna og segir það sína sögu
um verksmiðjustjórann, enda
hefur engin teljandi stöðvun
orðið á bræðslu þegar hráefni
hefur verið til. Afköst verk-
smiðjunnar eru 4100 mál síldar
á sólarhring.
Verksmiðja þessi er eign
Vopnafjarðarhrepps, sem aldr-
ei hefur verið skipt, þó víða
hafi sveitarfélög verið liðuð
sundur, þar sem svipaðar að-
stæður eru. Lýsir það skilningi
forustumanna hreppsins á því
að hagsmunir kauptúnsins og
Vatnstankur í smfðum í Vopnafirði.
(Ljósm.: Tíminn, FB).
sveitarinnar eru nátengdir og
þau bæta hvort annað upp. Auk
þess gefur það sveitarfélaginu
meiri styrk til átaka.
Við uppbyggingu síldarverk-
smiðjunnar ber fyrst og fremst
að nefna hreppsnefnd Vopna-
fjarðarhrepps undir markvissri
forustu oddvitans. Þá átti Hall-
dór Ásgrímsson alþingismaður
drjúgan þátt í því að koma
fyrirtækinu á. Af alkunnum
dugnaði lagði hann sig fram
um fyrirgreiðslu þá sem i hans
valdi stóð að veita. Eftir að
starfrækslan hófst og fram-
kvæmdastjórinn tók við rekstr-
inum hefur þessi stofnun unnið
sér álit og traust.
Síldarhræðslan á Vopnafirði
er meða) þeirra fyrirtækja, sem
Sjálfstæðismenn hafa nefnt
„pólitíska fjárfestingu Fram-
sóknarflokksins", en hæla sér
nú af velgengni, sem hún á
sinn þátt í að skapa þarna. —
Þarna hafa skapazt milljónatug
ir verðmæta fyrir þjóðfélagið
allt.
Þegar ég hafði lokið að virða
fyrir mér síldarbræðsluna og
hafði rabbað við framkvæmda-
stjórann um stund náði ég í
oddvitann og bað hann um að
lofa mér að líta á framkvæmd-
irnar við höfnina. Frá náttúr-
unnar hendi var höfnin ekki
góð, en allgóð skilyrði eru þar
til hafnarbóta. Eins og áður er
lýst er þarna brvggja, en að-
eins er hægt að afgreiða eitt
skip í einu. Auk þess eru þama
smábryggjur til löndunar ó sölt
unarsfld. Við gengum þangað.
sem búið var að setja niður
steinker og þar stóð á stokk-
unum steinker tilbúið að fara
á flot og leggjast framan við
það sem áður var komið. Fram-
kvæmdir þessar eru á vegum
Framhald á síðu 13
T í M I N N, fimmtudaginn 10. september 1964
9