Tíminn - 12.09.1964, Blaðsíða 6

Viðtal við Benedikt Guttormsson, fulltrúa, m Ágústsmálið:
REIÐUBÚINN TIL
NAFYR
Mál Ágústs Sigurðssonar hef-
ur eðlilega vakið mikla athygli,
en segja má að það hafi fengið
alveg nýjan og óvæntan blæ,
þegar Morgunblaðið eitt blaða
birti _ svokallaða „yfirlýsingu"
frá Ágústi um málið, þar sem
hann snýr allt í einu við blað-
inu og ásakar þá menn, sem
komu í veg fyrir að hann missti
eigur sínar. Þá hefur systur-
blað Morgunblaðsins, Mánu-
dagsblaðið, tekið undir við
Mbl. mjög í sama anda og
þeim, sem er í „yfirlýsingunni“
Hefur það komið fram, einkum
í systurblaðinu og svo „yfirlýs-
ingunni", að Benedikt Gutt-
ormsson, fulltrúi í Búnaðar-
bankanum, hefur unnið sér til
sérstakrar óhelgi hjá hinum
nýju „vinum“ Ágústs. Vegna
hinna þrálátu árása á Benedikt,
hefur Tíminn snúið sér til
hans, og spurt hann um eðli og
ástæður þessara árása.
Það hefir Vákið almenna
eftirtekt, að nafn þitt hefir oft
verið nefnt í skrifum um víxil-
mál Ágústs Sigurðssonar. Hver
er raunverulega ástæðan fyrir
því?
Orsaka þess. er í rauninni gð
leita langt aftur í tímann. Ér
ég kom til Reykjavíkur í árs-
byrjun 1958 til að sinna banka-
stjórastörfum ásamt Hauki Þor
leifssyni í veikindaforfölliim
bankastjóra Búnaðarbankans,
mætti mér í Mánúdagsblaðinu
eins konar móttökukveðja, þar
sem því var meðal annars hald-
ið fram, að ég væri settur í
bankann til að draga fé úr
höndum Reykvíkinga, sem
væru eigendur að sparifé bank-
ans, og dreifa því út á lands-
byggðina. f heild sinni var
þessi greinarstúfur meinlaus,
en benti ótvírætt til þess, sem
síðar átti fram að koma, að
hverra fyrirlagi hann var skrif-
aður.
Við Haukur sinntum banka-
stjórnarstörfum til októberloka
það ár, að bankastjóri hafði
aftur hlotið heilsu og tók við
stjórn bankans.
Á árunum 1960 og —61 var
mikill áróður hafinn gegn því,
að ég hlyti bankastjórastöðu
við Búnaðarbankann, sem þá
stóð til að veita. Var ég þar
studdur af fulltrúa Framsókn-
arflokksins í bankaráði og öðr-
um fulltrúa Sjálfstæðisflokks
ins, sem þá var orðinn formað-
ur ráðsins. Var í nær tvö ár
óspart borinn út sá orðrómur
í viðtölum við hærri sem lægri,
að ég væri óhæfur til þeirra
starfa. Útlán sparisjóðsdeildar
bankans hefðu aukizt þá mán-
uði, sem ég var þar við völd,
meir en nokkurn tíma fyrr í
sögu bankans. Var ekki hikað
við að fórna hæfni samstarfs-
manns míns, sem hlaut að bera
sameiginlega með mér ábyrgð
á stjórn bankans þessa mán-
uði, til að ná tilsettum árangri.
Af þessu leiddi, að ég varð hátt
á annað ár að standa í því að
bera af mér sakír í viðtölum
við menn, sem sögðu mér frá
því, hvað um bankastjóm okk-
ar Hauks væri ságt.'Út úx þessu
réðist svo Mánudagsblaðið á
mig með aðdróttanir um róg-
burð og síðar með samanburð,
niðrandi fyrir mig, á umsækj-
endum um bankastjórastarfið.
Um allt þetta er bezt að segja
í stuttu máli, að tilgangurinn
helgaði meðalið.
En hvaða samband er á milli
þessa og skrifa Lárusar um
þig í greinargerð hans í mála
rekstri hans við aðstandendur
Frjálsrar þjóðar?
Þegar Lárus Jóhannesson
hæstaréttardómari, kom fyrir
rétt vegna aðildar í máli
Ágústs Sigurðssonar, staðfesti
hann fyrir rétti, að hann hafi
haft sérstakan lánakvóta í Bún-
aðarbankanum vegna sparifjár-
innlaga, sem hann hafi útvegað
bankanum, og að mér skilst að
hann hafi haft fullan ráðstöf-
unarrétt yfir. Jafnframt greinir
hann frá því í áður nefndri
greinargerð sinni, að hann hafi-
haft megna andúð á mér, áður
en hann hafði mig augum litið
og segir hann beint, að hann
hafi ekki óskað eftir því að
kynnast mér. Því til sönnunar
að hann skýri hér rétt frá, er
rétt að geta þess, að þrátt fyr-
ir sín miklu og góðu viðskipti,
sem hann telur sig hafa haft
við Búnaðarbankann, sýndi
hann mér aldrei þá sjálfsögðu
kurteisi að heilsa upp á mig
þann tíma, sem ég taldist vera
bankastjóri þar, hvað þá að
ræða við mig um viðskipti sín.
Varpa þessar framkomnu
staðreyndir skýru ljósi yfir
alla afstöðu hans til mín. Mun
Lárus ekki hafa talið sig þurfa
að leita til mín sem banka
stjóra vegna hlutdeildaraðild-
ar sinnar í rekstursfé bank-
ans. Hlýt ég að álykta, að and-
úð hans gegn mér hafi stafað
af því, að hann óttaðist, að
fengi ég völd í bankanum, væri
ég manna líklegastur tíl að'
skerða hlut hans þár jl
Ég lít því svo á, að jundir-
rótin að skrifum Mándagsblaðs-
ins um mig frá því fyrsta, sé
andúð Lárusar Jóhannessonar
á mér. Enda upplýsir hann í
áðurnefndri greinargerð sinni,
að Mánudagsblaðið hafi jafnan
tekið hans málstað. Og eins og
raun ber vitni, hefir það í
seinni tíð verið hans málgagn
Þú hefir sjálfsagt lesið, það
sem Mánudagsblaðið skrifar
um þessi mál um helgina sem
var? Þar taka þeir upp um-
mæli úr yfirlýsingu Ágústs
Sigurðssonar, sem hann ber
þig fyrir að hafa sagt: „að mað-
ur þekkti nú svindlið í þeim
Hilmari og Lárusi“. Eru þessi
ummæli sönn?
Vitanlega er ekki fótur fyrir
þessu. Af eðlilegum ástæðum
gátu ekki þessi orð verið sögð
á þeim tíma. En það hentar vel
málstað þeirra feðga að láta
mig hafa sagt þetta, því það
staðfestir hugaróra Lárusar,
sem hann setur fram í fyrr-
nefndri greinargerð.
Þegar Ágúst ræðir við mig,
liggur ekkert fyrir um það,
hvernig víxill Ágústs hefir
komizt í bankann. Hafði ég
enga möguleika til að vita það.
Okurpappírar eins og víxill
Ágústs geta vitanlega með
ýmsu móti komizt inn í banka
í sambandi við viðskipti þriðja
aðila, án þess að nokkuð sé
þar bankann um að saka.
Að ég á þessum tíma hafi
látið mér detta í hug, að víx-
illinn væri kominn í bankann
vegna tilverknaðar Lárusar
hæstaréttardómara, föður af-
fallatökumannsins, væri glæp-
samlegt hugarfar, hvað þá að
hafa orð á slíku við óviðkom-
andi mann. Svo náin tengsl
eru jaftian milli föður og son-
ar, að slíkt kæmi ekki til
greina nema um samsekt væri
að ræða. Og hvaða ástæðu
hefði ég átt að hafa til að ætla
heiðvirðum dómara og hæsta
réttarlögmanni, að hafa framið
jafnóheiðarlegt hagsmunasam-
spil?
Ég hlýt að afbiðja mér allar
aðdróttanir um jafnsvívirðileg-
an hugsanagang, í garð manns,
sem ég átti þá ekkert sökótt
við. Hefi ég í athugun hjá
hæstaréttarlögmanni einum,
hvort þetta og önnur ummæli
í svokallaðri yfirlýsingu Ág.
Sigurðssonar og í grein Mánu-
dagsblaðsins gefur ekki tilefni
til rtiálshöfðunar fyrir æru-
meiðingar.
Hvað, er satt í því, að þú
hafir ráðlagt Ágústi að leita til
ákveðins lögfræðings?
Já, eitt af því, sem þeir láta
Ágúst votta, er, að ég hafi ráð-
lagt honum að leita til ákveð
ins lögfræðings um aðstoð til
að endurheimta hin ranglega
teknu afföll, er hann hafði
skýrt mér frá, og formaður lög
mannafélagsins hafði gefizt upp
við að innheimta, nema að litl-
urn hluta.
Það mun rétt vera, að eftir
að Ágúst hafði sagt mér alla
málavexti, spurði hann mig.
hvort ég þekkti nokkurn í lög
fræðingastétt, sem væri líkleg
ur til að liðsinna honum við
að endurheimta víxilafföllin
Mun ég hafa sagt honum, að
helzt mundi þar að leita meðal
hinna eldri lögmanna, og
þekkti ég einn mann í þeirri
stétt, Pál Magnússon frá Valla-
nesi, sem ég af gömlum kynn-
um vissi, að smælingjum hefði
þótt gott að leita til.
. Er það þetta, sem þeir eiga
við, þar sem þeir bera þér á
brýn trúnaðarbrot við bankann?
Já, það virðist mér helzt
vera. En það hlýtur þá að
byggjast á því, að Jóhannes
Lárusson telji sig hafa öðlazt
eða tekið í arfleifð frá föður
sínum þau hlutdeildarréttindi,
sem hann telur sig hafa haíi
við bankann, og ég væri af
þeim ástæðum bundinn honum
og föður han-s trúnaði.
Þú segist hafa kynnt þér það
sem Lárus víkur að þér í grein
argerð sinni í málinu gegn
Frjálsri þjóð. Hefir þú þá ekki
verið kallaður fyrir rétt í því
máli?
Nei, ekki er það enn. En ef-
laust sér Lárus um, að svo
verði, fyrst hann dregur nafn
mitt svo mjög inn í málarekst-
ur sinn.
Hljóta honum, sem dómara
að vera kunn þau gullvægu
sannindi, er felast í hinni ein-
földu setningu úr fornum rétti.
að óstefndur skuli jafnan vera
ónefndur.
Viltu seg' ‘ nokkuð frekar
um þetta
Það væri ‘þú helzt að ég léti
í Ijósi álit mitt á framkomu
þessarar þrenningar, Lárusar.
Jóhannesar og Mánudagsblaðs-
ins. f mínum augum er það
hámark blygðunarleysisins,
þegar sakfelldir menn, sem
ekki geta hreinsað sig af rök-
studduni áburði um að hafa
framið auðgunarbrot, sem að
almenningsáliti er eitt hið
andstyggilegasta sinnar tegund-
ar, og hafa komið hrjáðum
verkamanni til að ógilda opin-
berlega áður eiðfestan fram-
burð sinn, telja sig þess um-
komna, að gerast eins konar
rannsóknardómarar um, hverj-
ir hafa orðið þess valdandi, að
afbrot þeirra hefir komið fram
í dagsljósið, og ata þá menn
auri, sem af mannlegum á-
stæðum hafa liðsinnt fórnar-
lambi þeirra ,>
Virðingar minnar vegna sé
ég mér ekki fært að eiga rök-
ræður við þessa þrenningu ut-
an réttar, en fyrir rétti er ég
reiðbúinn til frekari viðræðna
Orðsending frá
VÉLSMIÐJUNNI HÉÐNI
Nemar ó.-ikast í rennismíði.
Ungir menn athugið, járnsmíðanám opnar allar
leiðir að nútímatækni.
=- HÉÐINN S=
sími 24260
Kominn heím
Jónas Sveinsson. læknir.

RAMMAGERÐINI
GRETTISGdTU 54
S í M l-t 9 1 0 8
Málverk
i
| Vatiíslitamyðidir
Mósmvsidir
litaðar at flestum
kaunctöSijn-' landsins
Wínmyndir
Hinar vinsslii. löngu
"raiigamvndn
Stammar
— kúpt qler
flestai staerSir
Nokkrar starfsstúlkur
vantar að Samvinnuskólanum Bifröst.
Upplýsingar í síma 179Y3 á morgun og næstu
daga.
Samvinnuskólinn, Bifröst.
Tónlistarskóli Kópavogs
Skólinn tekur til starfa 1. okt. n. k.
Kennt verður á píanó,strengja- og blásturshljóð-
færi Umsóknir þurfa að berast fyrir 20 sept j
síma 12902.
Skólastjór?
6
TÍMINN, laugardaginn 12. september 1964