Tíminn - 22.09.1964, Blaðsíða 3

Flugyélin er komln á land. Flugmaðurinn stendur á bak vlð hana fyrir miðju, en hann kom hlngað tU Reykjavíkur í gærmorgun af sjúkra
húsl á Keflavíkurflugvelli.
TÉmamynd GE.
STÖD Á VÆNGNUM
OG BLÉS BÁTINN ÚT
FB-Reykjavík, 21. september.
Á sunnuvöagscftirmiðdaginn
klukkan 15.25 nauðlenti lítil
einshreyfils flugvél á sjónum
suðvestur af Kcflavík, um 35
sjómílur undan landi. í vclinni
var einn maður, Lawrence
Moody, sem komst út á væng
vélarinnar og gat blásið upp
björgunarbátinn, sem hann síð
an komst í og beið að því
loknu þyrilvængju, er var á
leið til þess að bjarga honum
frá Keflavíkurflugvelli.
Moody hafði lagt af stað frá
St. Pierre við Nýfundnaland
í samfloti með tveimur öðrum
flugvélum á laugardaginn
klukkan 17.49. Vélamar þrjár
voru allar af sömu gerð, Moon
ey Mark eins hreyfis vélar, sem
taka fjóra menn. Þessar vélar
höfðu verið seldar til Þýzka-
lands, Finnlands og Frakklands
og höfðu flugmennirnir þrír,
sem þeim flugu, tekizt á hend
ur að fljúga þeim áleiðis til
kaupenda þeirra. Vélinni, sem
átti að fara til Frakklands,
stýrði Jean Paul Weiss, sölu
umboðsmaður Mooney í Frakk
landi, en vélinni, sem keypt
hafði verið til Þýzkalands stýrði
Bandaríkjamaðurinn Wall.
Við brottförina frá St. Pierre
var gert ráð fyrir, að flugtím
inn til Reykjavíkur yrði 20
stundir, og búizt við að vél-
arnar lentu hér klukkan 5.45
á sunnudagsmorgun.
Flugumsjónin hér hafði ekk
ert samband við vélarnar fyrr
en klukkan 6.15 á sunnudags
morguninn, að fyrst heyrðist
til Weiss, og sagðist hann þá
lenda í Reykjavík klukkan 6.50,
en neitaði að skýra nokkuð frá,
hvað um hinar vélarnar hefði
orðið, og sagðist myndi gera
það, eftir að hann væri lentur,
sem hann gerði klukkan 7.15.
Weiss sagðist hafa misst sam
band við DEHNI, sem Moody
var í um klukkan 24 á laugar-
dagskvöld og hefðu vélarnar
þá verið 58 norður og 45 vest-
ur, en sambandið við OHMOC
slitnaði klukkan 21 um kvöldið,
og voru þeir þá 53 norður og
50 vestur. Samband náðist nú
ekki við Moody fyrr en klukk
an 8.55, að BOAC vél hafði
samband við hann á' neyðar-
bylgju, og hélt hann sig þá
vera skammt undan landi, svo
reyndist þó ekki vera og var
sú staðarákvörðun, sem Moody
gaf upp alröng, og fannst hann
ekki fyrr en um klukkan 14.15.
Moody var þá í 2500 feta hæð
og flaug í átt til Keflavíkur úr
suðsuðvestri, en átti nú 'ekki
eldsneyti eftir til nema 25
mínútna flugs. Fjórar flugvél-
ar voru komnar á vettvang og
sveimuðu í kring um vélina,
og sáu hana að loknum nauð-
lenda 34 mílur suð suð vest-
ur af Keflavík klukkan 15.25.
Þarna voru vélar frá Keflavík
urflugvelli, og auk þess ein
vél frá Flugfélagi íslands, sem
var á leið til Grænlands.
Þyrla frá Varnarliðinu hafði
verið send af stað frá vellinum
nokkru áður, og tók hún
Moody um borð klukkan 15.54
og flaug með hann til Kefla-
víkur, en þangað var hann kom
inn klukkan 16.03. Moody var
þegar flUttur í sjúkrahús og
rannsakaður af lækní, en síð
an fékk hann að fara úr sjúkra
húsinu, þar eð hann reyndist
ekki hafa haft neitt slæmt af
þessu volki.
Flugumferðastjórnin í Reykja
vík tók skýrslu af Moody í
dag, og náðum við tali af hon
um úti í flugturni, þar sem
við spurðum hann nokkurra
spurninga um hans fyrri störf,
og sömulciðis um þessa síð-
ustu flugferð hans. Lawrence
Moody er maður á miðjum
aldri, lávaxinn og þreklegur,
virtist vera farinn að þreytast
svolítið á öllum spurningum
blaðamanna og starfsmanna
flugumsjónarmanna.
— Hve lengi áttu flugvélar
ykkar að geta haldizt á lofti?
— Þær höfðu benzín til 22
og hálfrar stundar flugs, það
er að segja, ef gert var ráð
fyrir svo löngu flugi frá upp-
hafi. Við flugum hins vegar
nokkru hraðar til að byrja með
og eyddum því meira benzíni
af þeim sökum. Veðrið var gott
til að byrja með, en breyttist
þegar við fórum að nálgast
Gander, svo við fórum að reyna
(Framhald af 15 síðu)
Á VÍOAVANG!
„Bréfið".
Gísli Magnússon í Eyhildar-
holti biður Tímann fyrír eftir-
farandi orðsendingu til Morg-
unblaðsins:
„Staksteinamaður Morgun-
blaðsins sendir mér vinsamleg
an tón hinn 9. scpt. s. 1. og
fatast ekki prúðmennskan frek
ar venju. f gegnum öll fagur-
yrðin (!) gægist þó bersýni-
lega sú staðreynd, að smágrein
mín í Tímanum, Skollaleikur,
hefur komið óþægilega við
næmar taugar þessa þrifnaðar-
manns.
Satt er það, að sannanir hef
ég ekki fyrir því, að ritstjórinn
hafi sjálfur skrifað svívirðing
arbréfið um bændur, það sem
hann eignar „norðlenzkum
bónda“. Hins vegar trúi ég því
ckki, að nokkur bóndi mundi
leggjast svo lágt, að birta nafn
laust níð um sína eigin stétt af
svo botnlausri fyrirlitningu,
sem „bréfið“ vottar, hvað sem
öllum stjómmálaskoðunum líð
ur. Eða hví í ósköpunum grein
ir ritstjórinn ekki nafn þessa
„norðlenzka bónda“, fyrst hon
um finnst „bréf“ hans svo
fágætlcga gott, að hann fær
það „lánað" til birtingar? Eða
vill enginn kannast vlð króg-
ann?
Meðan svo standa sakir, mun
bæði ég og aðrir líta svo á, að
þessi óburður hafi til orðið í
Morgunblaðshölllnni — þrátt
fyrir alla svardaga.“
Viðurkennt það, sem
áður var neitað
Stjórnarblöðin, einkum Vís-
ir og Morgunblaðið, svo og sjálf
ur landbúnaðarráðherra hafa
ætið neitað því hiklaust, að
landbúnaðurlnn fengi ekkl
eins mikla fyrirgreiðslu í af-
urðalánamálum og sjávarútveg
urinn. Þegai Tíminn hefur
haldið því fram, að svo væri
ekki, hefur ráðherrann og blöð
hans kallað það ósvífin ósann
indi. Þegar Vísir segir frá sam-
komulaginu um búvöruverðið í
gær, lætur hann meðal annars
svo um mælt:
„Og í þriðja lagi skulu hin
svokölluðu afurðalán og við-
bótarlán í vlðskiptabönkum út
á afurðirnar hækka þannig, að
þau verði a. m. k. jafnhá þeim
Iánum, sem sjávarútvegurinn
fær út á sjávarafurðir.“
Þannig játar Vísir nú því,
sem hann neitaði áður. Það er
nú ekki aðeins viðurkennt af
stjórninni og blöðum hennar,
að afurðalán bænda voru miklu
lægri en sjávarútvegsins og
miklu lægri en þau voru áður,
heldur hafa bændur orðið að
standa í löngum og hörðum
samningum og binda þetta mál
samningum um búvöruverðið
til þess að ná réttlæti við aðr
ar framleiðslustéttir. Þannig
er þessi ríkisstjórn í garð
bænda. Þeir sækja ekki réttlæt
ið í hcndur henni nema með
þvingunarsamningum.
Vantar nýja yfirlýs-
ingu.
Eins og kunnugt er hefur
Ágúst sá, sem átti nafn sitt und
ir hinni frægu yfirlýsingu, sem
Mbl. birti til hvítþvottar Jó-
hannesi og Lárusi, nú lýst þvi
yfir á prenti, að hann hafi
ekki skrifað sjálfur staf af því,
sem í yfirlýsingunni stóð.
Stendur nú Mbl. uppi eins og
illa gerð þvara, og kýs þögn
ina eina til þess að reyna að
Framh. á 15. síðu
f gær mættl flugmaSurlnn til skýrslugerSar í flugturnlnum f Reykjavík. Hér á myndlnnl er Valdlmar
Ólafsson, flugumferSarstióri aS Inna hann frétta. (Timamynd KJ)
HmINN, þrlðiudaginn 22. september 1964
KortiS sýnir lelSina sem vélunum var flogiS eftir, frá St. Pierre.
3