Alþýðublaðið - 19.02.1954, Síða 5

jFostudagur 19. febrúar 1954.
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
Ð
■ ■
mi
Kuldarnir í vetur hafa líka
átt sinn þátt í því, hvað mikið
hefur í tízkuheiminum borið á
vestum af ýmsum gerðum og
úr margvíslegustu eiimm. Einn
ig hafa smáir og stórir bolero-
jakkar aftur hafizt til vegs og
virðingar.
Næst er hér sýndur skemmíi
íegur kjóll með jakka úr sama
Kjoilinn er finlegu
einfald-
efni. Ef hann er ætlaður til dag ur, en þó töluvert „öðru vísij en
legra nota, er bezt að sauma allir Hi'nir“. Og er það ekki éin-
hann úr góðu ullaréfni, en eigi mitt þetta, sem okkur þykir eft
hann að vera til spári, væri irsóknarverðast?
hann fallegur úr rayonefni, j Þá er hér óvenjulega sniðugt
sem hvorki tekur í sig hrukkur | vésti og sannast á því, að lítil
eða hleypur við þvott. Pilisð er ’ orsök getur haft mikil áhrif.
þröngt með lokufebingu að aft
an. Þreföld röð af fellihgum í
hálsmálið á kjólnum er endur-
tekin á jakkanum bæði að fram i
an og á bakinu.
Framhald á 7. síðu.
MARGAR konur hafa áreið-
anlega fengið prjónagarn í
jólagjöf ,og koma til með að
prjóna sér og 'öðrum ýmislegt
fállegt á næstu manuðum. Hér
eru skemmtilegir"'ívílitir vetr-
| an.ættlíngar.
t þá er haft hvítt og rautt
þriþæít prjónagárn.
Þegar mynstrið er prjónað,
verður að. gæta þess vel að Iáta
garnið ekki herpast á röngupht,
svo að vettlingarnir geíi vel
eftir. ,
Vinstri hönd: Fitjaðar eru
upp 60 lykkjur af rauðu garv.i
og prjónaðar 5 umferðir með 2 .
1. sléttum. og 2 ]. brugðnum.!
Hvíta garnið fest við. Næsti
prjónn prjónaður siétíu.’, síðan'
prjónaðar 14 umíer.ðir með 2 1. j
sléttum og 2 1. brugénum. Þá j
fest við rauða garni.ð og sjðan
prjónaðar 5 umferðir, þá er
hvíta garnið hnýtt við og nú er
byrjað að prjóna eftir mynstr-1
inu og prjónað eingöngu slétt.
Mynstrið er talið ut frá hægri
til vinstri og s-íðan prjónað á-
fram þar til komnar er,u 32 um
ferðir.
Þegar 32. umferðin er prjón
uð, eru 12 lykkjur settar ,upp á
öryggisnælu fyrir þumelinn oa
í næstu umferð eru fitjaðár
aftur upp 12 Ivkkjur. Síðan
haldið áfram þar til komnar
eru 60 umferðir. þá er farið að
taka úr sitt hvorum megin, eins
og mjmztrið sýnir. Þegar 12.
lykkjur eru á, þá er fellt af öðr
um megin með hvítu og hinum
megin með raúðu garni, eins
og sést á mynstrinu.
Þumalfingúr. Setjið 12 lykkj
ur af náslunni yfir á prjón og
takið upp 14 lykkjur í opinn.
Garnið hnýtt við. Síðan' prjón-
að eftf*»'litla mv nstrinu, talio
frá' hægrí tií vinstri og það end-
urtekið, þvi að þumaliinn pr
eins beggja vegna.
Hægri hönd. Prjónað eins og
sú vinstri, en í þetta skipti fír
mynstrið talið frá vinstri til
hægri.
tfl
a*
Hér er fyrst hentugur og
Mæðilegur búningur fyrir
skólastúlku, hlýrapils og
peysa. Pilsið er aðskorio í mitt
:ið með rennilás á bakinu og út-
afliggjandi breiðri fellingu allt
í kring að ofan. En sjáið hvað
JÓLIN koma og fara svo
fljótt, með kapphlaupinu, sem
allir eru í áður en þau koma
og þreytunni, að þeim afstöðn-
um, að við hugsum sjaldan um,
hvað hugarfar jólanna, blær-
inn, sem fylgir þéim, gæti auðg
að daglegt líf okkar, ef við lét-
um okkur annt um eð varðveita
og viðhalda því hugarfari.
Jólin eru ekki neinir venju-
legir frídagar.
Það er ákveðhm hugblær,
þetta sérstaka viðhorf gagn-
vart öðrum mönnum og lífinu
yfir höfuð, sem er einkenni jól-
anna — andi þéirra — gjöfin,!
sem þau koma meö til okkar
allra.
Ég man ekki lengur, hvar ég
las frásögn um barnið, sem bað
móður sína að loka bænum, svo.
að jólin færu ekki strax. En er
það ekki barnið. sem í okkur
öllum býr, er biður um þetta
sama, þó að sú bæn sé sjaldnast
klædd í orð?
En við g'etum gert dálítið til
þess að loka jólin ipni í bæn-
um og varðveita þau að ein-
hverju leyti fyrir börn okkar
og annað heimilisfólk:
1. Reynið að verða félagar og
leiknautar barnanna ykkar.
Stigið úr hásæti foreldravalds-
ins niður á jafnsléttu til móts
við börnin, svo að þið getið
horft á lífið og fyrirbæri þess
að einhverju leyti af sama
sjónarhól og þau. Þetta er svo
auðvelt á aðfangadagskvöldið,
þegar bögglarnir eru opnaðir og
gjöfunum útbýtt, en að hátíð-
isdögunum liðnum haía for-
eldrarnir tilhneigingu til að
stíga upp í hásætið aftur. Margr
barnið skilur ekki, hvað orðið
(Frh. á 7. síðu.)
EITT af því leiðinlegasta. er
að stánda með sína ögnina á
hverjum leyfadiski eða undir-
skál og geta ekki gert sér
,,mat“ neinu. Hér er ágæt upp
skrift að rétti, þar sem bæði
kjöt-, kartöflu- og grænmetis
leyfar koma að fúllum notum.
KJÖTRÖND MÉÐ KAR-
TÖFLUBOTNI.
500 gr. kartöflur, 1 egg (því
má sleppa), 3 msk. smjörlíki.,
1 dl. mjólk, 2 bóllar soðið eða
steykt kjöt, 2 laukar.
Kartöflurnar eru kramdar
sundur, þurfa helzt að vera
volgar. þá merjast þær betur,
síðan hrært saman við þær
egginu (ef það er haft), mjólk-
inni og 1 msk. af smjörlíki.
Salt eðá sykur eftir bragði,
síðan er hrært vel í, svo að
það verði jafnt og samfellt.
Smiörlíkið er brúnað og í þvi
kiötið og laukurinn, sett á þaS
salt. ef það' er of dauft og ögm
af pipar. í botninn á eldföstn
fati er látið lag af kártöflu-
mosinu. þar ofan á kiötið og'
laukurinn og siðast afgangur-
inn af kartöflupum. Bakað í
meðalheitum ofni þangað tíji
það verður ljósbrúnt. Þegar
það er borið fram, má setjai
gúrkusneiðar. tómatbita eða
í hvaða grænmeti sem við hönd
ina er, ofan á. Saðsamt, ljú'f-
fengt, ódýrt. j
VETRARHÖRK JRNAR í Ev
rópu, ekki sízt í París, hafa sett
sinn svip á tízkuna. Við sjáum
hvað þessi voldugi vetrarfrakki
frá tízkuhúsi Balanciaga er
hlýr.
Stór kragi, sem slá má upp í
hálsinn, er stangaður á sama
hátt og djúpu vasarnir. Erm-
arnar víðar og efnicmiklar, en
teknar saman fremst, allt til að
útiloka kuldann sem mest.
Væri ekki svona myndarleg
flík eftirsóknarverð í íslenzku
umhleypingunum?
búningurinn skiptir um svip'
og verður dömulegur, þegar
litli bolerojakkinn bætist við. |
Sá jakki getur verið úr sama j
efni og pilsið eða öðru.efni, sem
vel á við, hvað lit og áíerð snert
ir.