Alþýðublaðið - 19.02.1954, Síða 6

s
AÐSENT BRÉF
Ritstjóri sæll.
Ríki og borgir hafa orðið
sagnfræg fyrir ýmislegt, —
Róm varð á tímafoili fræg fyrir
forauð og leiki, svo eitthvert
dæmi sé nefnt. Ef höfuðstaður
okkar yrði sagnfrægur fyrir
eitthvað öðru fremur, mætti
það vera þrennt, leikir, vasa
pelafyllirí og kosningar. Að
minnsta kosti eru það þessi
þrjú fyrirbæri, sem við hérna í
> dreifbýlinu heyrum oftast getið
um í almennum fréttum úr höf-
uðstaðnum.
Kosningar og aftur kosning-
ar. Ef ekki verður við komið að
kjósa bæjarstjórn eða þin-gfull-
trúa, þá er kosin fegurðar-
drottning, þlómadrottning, —
eða maður ársins, ef ekki vi.l
betur. Hvernig fór annars með
þá kosníngu, — hver varð ,,rnað
ur ársins“ í raun og veru. eða
fór sú kosning að einhverju
leyti í hundaná? Að minnsta
kosti hefur maðuf' ’ekki orðið
þess var, að úrslitin vævu'foorin
í hámæli. Var það Harmann
eða Eysteinn, sem kosningu
hlaut? Ég man það ekki. Það
fer svo, að maður verður ær og
utan við sig í öllum þessum
kosningum, og hefur að siðustu
ekki hugmynd um hverja er
verið að kjósa til hvers eða um
hvað er kosið. ...
Hvað líður skeggkeppninni?
Er það satt, að unglingsdrengir,
tæplega komnir af fermingar-
aldri, séu farnir að láta sér
vaxa skegg þar syðra? Sé svo,
■ þá er ég hræddur að að ég telji
mínu hálfáttræða silfurskeggi
vart sæmandi að vera borið til
slíkrar keppni Hvers vegna er
ekki keppt í aldursflokkum,
svo að allir haldi sinni virð-
ingu?
Jæja, — munur finnst mér
nú á Kiljani og Hjöivari mín-
um, hvað útvarpssögulestur
snertir. Þetta barmtuldur Kilj-
ans getur verið þolanlegt eina
kvöldstund, sem sýnishórn af
rödd og lestrarlagi þess fræga
manns. En Hjörvar getur mað-
ur alltaf hlustað á, — og ræði
ég ekki nánar um það.
Virðingarfyllsf.
Filipus Bessason
hreppstjóri.
S Húsmœðurs
i Þeg*r þér kaupið lyftiduft
; fri oss, þé eruð þér ekki
• eínungis að efla íslenzkan
• íðnað, heldur einnig að
: tryggja yður ðruggan ár-
• angur «f fyrirhðfn yðar.
: Notið því ávallt „Chemiu
; lyftiduft", það ódýrasta og
: bezta. Fæst f hverri búð.
: Chemia h-f*
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
Föstuclagur 19. febrúar 1954.
Arthur Omre: ^
HROLFSEY JARMALIÐ
Sðkamálasaga frá Naregi
Húsgögnin voru líka á shium
stað. Honum varð starsýnt á
geysistórt mahogniskrifborð,
sem stóð við hornglugga her-
bergisins. Hann vissi, að það
var búið að rannsaka allt í
horfði enn einu sinni í kring um
sig eins og á báðum áttum. Svo
tók hann ákvörðun sína: Hann
lór og. vaktí Webster.
j Klukkan fimm voru þeir báðif
í bókaberberginu. Það var bætt
að rigna, en hrásfagafegur storm-
sveljandi ýlfraði enn og livein í
svörtu trjánum í garðinum úti
fyrir. Webster sagoi ekki orð, en
rannsakaði allt, hátt og lágt,
skúffur og skápa; gægðist irin í
I bókahillurnar, tók koníakks-
iflösku úr skápnum við hliðina á
arninum og skyggndi hana. —
Veit ekki vel, sagði hann. Held
samt, að það sé heldur minna á
henni en seinast. Hann gægðist
í glösin í skápnum, lyktaði af
éinu og setti það því næst við
hliðina á flöskunni á hillunni.
Hana héfur iangað í hressingu,
sagði hann.
Hann gekk nú anjög yand-
vifknislega til verks, tó'k tæki upp
úr tösku sínni, stráði duíti á
flöskuna og glasið, gaf sér góðan
tíma. -— I lefur notað hanzka,
sagði hann að lokum; ]iaþ. var
svo sem auðvitað. Það er ekki að
búast við að dama ‘fari berhent
.Út um þetta leytí órs og það. í
þessu veðri .En hún hefur áreið-
anle.ga 'ekki lagt það á sig að
komast hingað í þessu slagveðri
bara til þess að reykja einn eða
tvo vindlinga og fá sér ríeðan í
■því. Við skulum annars ‘fá okkur
bragð, Nik Carter. Það verður
samt nóg banda- eífingjunum.
VínkjaMárinn er fuMur.
Skrítið að hann skyldi ekki láta
gera erfðas'krá, áður en hann
'kvaddi okkar kæru veröld, sagði
Nik.
Ojá; a'llt saxnan undarlegt. En
jiann hefur víst þjáðst andlega
síðustu dagana, og . . . Þú heldur
að imgfrú Engen noti svona
stóra snjósókka? Gott og vel. Það
verður þitt verk á morgun að kóm-
ast að hinu sanna í því efni. Og
h’ka hvaða stærð frú Stcifánsson
notar af snjósokkum. En það
verður ekki tiJ neins svo séxn.
Það eru að minnsta kosti nok'kur
h.undruð þusund konur i þessu
landi, sem nota Askims gúmmí-
snjósokka, svo 'vörumerkið kemur
ekki til með að gefa verðmætar
upplýsingar.
Webster þagnaði og ’lagði við
cyru, Það hevrðist í bifreiS. Þeir
lit.u út um gluggann. Þeír sáu
bifreiðafljós niðri lxjá sögunár-
mvlnunni. (Hann hafði numiS
þar staSar. Nú ók hann á stað
aftur; hann stefndi eftir veginum
áleiðis til Frederiksstad. Okkur
er hezt að koma tíkkur Ixeim,
áður en frú Eriksen fer á kreik
að liita lxanda ökkur xnorgun-
kaffið, sagði Wehster. Ilann fór
á undan út. Nik Ðal öfundaði
hann af þreklegum herðunum.
Þcir xroru búnir að snæða
morgunverð;. sátu í herbergi Niks
og ræcfclu xnálið. Nik'lofaði að
12. DAGUR:
vera húinn að komast að hvaða.
stærð af sdltkum ungfrú Engen
notaði innan nokkurra klukku-
stunda. Allt í einu var eins og
Wébster vaknaði a‘f blundi. Fari
i þreifandi, sagði hann. Það .eru
þrjár, sem við verðum að r-ann-
saka. Ungfrú Harm megum við
ekki gjeyma. Ef til vill notar hún
líka snjósoltka.
Þeir ræddu málið fram og a'ft-
ur. Manstu kannske eftir þeirri
'fjórðu? spurði Nlk. Það er ekk-
ert óhusgandi, að sú fjórða sé
með í spiJinu; en JíJdegt er það
eldu. Komdu þér nú af stað, Nik
j Hún var ekki séilega uppörv-
andi, skýrslan, scm Nik DaJ gaf
húsbúnda sínum um kvöldið.
I Frú St.efánsson, ung'frú Engen
og urígfrú’ Ilarm ííötuðu allar
snjósokka a'f sömu tegund, Askim-
snjósokka með gúmmísó’lum, og
það sem verra var: Þær notuðu
Sllar söinu stærð, númer þrjátíú
og átta. Engin þeirra var sérlega
gefin fyrir áfengi; liins vegar
, þáðu þær allar staup, þegar svo
■har uncJir í góðum félagsskap, og
jallar ’þáðu þær Jíka vindJing, án
þcss að hægt væri að segja að
iþær reyktu að staðaldri. Að því
Jér Nik Dal bezt gat vitað, þá
jihöfðu þær verið heima hver hjá
' sér síðútsu' nótt' éiris og venju-
rlega. Engín fólJtshifreið, hvorki
frá Fredriksstad né frá Sarpsborg,
, Jiafði 'farið eftír þjóðvéginum
'fram hjá sögUnarmylnunni cftir
'klukkan tvö nóttina áður. Einn
| af kunningjum ungjfrú Harrn átti
• einkabifreið; en hún stóð inni
al'Ja síðustu nótt. Það voru til
einn eða tvtir aðrir hílar í þorp-
imi, en. þeir höfðu Jíka staðið
inni alJa nóttina, að því er Jxezt
vár vitað.
j Þú héfur náttúricga farið var-
lega?
Það he'f.ur engin sála grun um
að ég hafi verið á ’lxnotskóm eftir
i.þessum upplýsingum, sagði Nik.
j Þeir skiptust á að vaka aJla
' næstu nótt, en ékkert gerðist.
Wehster 'hafði e'ltki tíma til þess
sað dvelja leng.ur. Hann varð að
‘ fara til Osló a'ftur; þar biðu hans
aðkaliandi vcrkeJjri. Hann gaf
Nik fyrirskipanir um ýms smá-
■ atriði áður en hann fór.
! Á leiðinni til Osló lenti hann
i stælum við eldri mann, sem hélt
því fram, að það væri ólíkt hetra
að fcrðast með járnbrautarlestum
heJdur en með JangferðáhifVéið-
, urn. Welrster Jenti aldrei ‘í orða-
sennuni við menn, nema út af
þessu atriði. Hann þoldi ekki
að 'heyra svona fjarstæðu. Hann
gat orðið fjukandí reiður af að
heyra henni haldið fram.
Var það cltki augljóst máJ, að
það var einfaldara og vafsturs-
minna að stjórna Jangferðahifreið
heldur en járnbráptarlest? EIcJci
þurftu þeir . allt ]xetta dýra og
flókna merkjakerfi á vegunum,
og voru þeir dtlti sjálfir ódýrari
bæði i stofnltostnaði og rékstri.
6.
Nik sendi vikusltýrslurnar sín-
ar af íy.'Jstu reglusemi. I þeirri
fimmtu 'hér frá skrifaði hann:
Stúdentinn Arvid Stefánsson
'kcim á Jaugardagiiin var ltlukkan
sex síðari hluta. dags með lang-
fcrðabifréiðinnl dg yar hjá móður
sinni þaugað til ltlultltan átta á
sunnudagskvöJd. Þá fór hann til
háfca til Osló.
Hér var í gær staddur einn a'f
frændum I lolmgrens heitins og
yæntanlegur erfingi. í /fyjgd með
honum var Sögfræðingu r lians.;
Þeir Jitu á ei'gnir dánarbúsinS frá
jþví stærsta til þess smæsta. Jaltob-
ríen verltstjóri við sögunnrmyln-
ujia fylgdi þeim um allt. Annars
ékltert sérstakt að frétta. E'kkert
skeður, Eg Ixef auga með öllu.
Ujxgfrú Engen 'hefur 'farið
nokkrar ferðir í kirkjugarðinn.
I lún er hætt að fara þangað fyrri
hluta kvölds, eins og stundum
áður; aldrei fyrr en um miðnætti
nú orðið. Ég fylgi henni eftir;
lield mig ávaílt í hæfilegri fjar-
lægð, og það er líka visára, ekki
sízt ef tunglskin er. I lún hefur
aldrei ttrðið mín vör.
Frú Stc'fánsson fór í morgUn
tiJ Fredriksstað tii þess áð kaupa
ýmislégt. Þær Jiittust þar, ungfrú
HarmVog 'hún. Ég ,sá þær fara
saman inn á veitingahús og
dreltlta kaffi sa-man.
Etta mín skrifar mér, að hún
ætli að Jtoma til anín á laugar-
dagiun kemur. Idún verður
þöguí eiixs og gröfin, og veit
eiginléga ekki annað cn ég sé
Jiérna. vegna atvinnu minnar sem
Jjósmýndari. Ég ætla að rausnast
við aS'gefa henni fallegan sumar-
Itjól, og láta frú Stefánsson sauma
hannv Snotur stúlka, Etta? Finnst
þér - þjtð ékki? Ettu minni þykii
garnarí að eignast-.faJlegan Itjól.
Keyptí mér koníakksílösltu
hérná á dögunum. Ágætis koní-
akkMUiígfrú Engen þáði út i
kaffio. Ilún sagði strax að ein-
mitt svona koníakk hefði hún
irragðað nokkrum sinnum hjá
1 Holmgren heitnum.
Póstmeistarinn kémur hingað
stundum til mín og ég til hans.
Við spiJrmx og láturrt fara vel um
oltkur: Sniðugur náungi. Hann
Jxeldur að það hafi verið sjá’lfs-
morð. Hef það á tilfinningunni
að Jipnum liafi verið í nöp við
HoI|ngren. Lifimaður, segii:
hann'. Caf einu sinni í skyn að
I lolmgren myndi ’ha'fa smitazt a!f
kyníerðissjúkdómum í einni
Parísárférðinni og héfði svipt sig
lifinu af jxiirri ástæðu.
'Þ.mn sama dag óg Wehster
barst þessi skýrsÍa í hendtir gerði
sakadómarinn hoð eftir 'honum.
Það hefðu komið tilmacii frá æðri
stöðunx tun að fara að taka májið
of lang ur tími í átangurs'lausar
tii dóms.'i Það væri kóminn áJit
rannsóknir. Wébster iét á sér
skiija. áð máliiru lægi ekkert á.
Það'yrðí hvort sem væri að fara.
fram nákvæm rannsókn á bóktun
•fyrirtækisins. Gefðu mér nokk-
urn frest, sagði Webster.
Jæja, þá það. En ekki nema
fram vfir réttaricyfin í sumar. Þá
verður þcssu ékki lengur slegið
á frest, 'hvað sem tautar og raular,
Wehster stratvk gljáandi skall-

0ra-vlðger<5ir. j
Fljót og góð afgreiðsl*. S
S
GUÐI, GlSLASON. S
Laugaveg! 63,
sínú 81218.
Samúðarhorf
SlysavamaíóJags fslar.öa^
J kaupa flestir. Fást bjá j,
• slysavarnadeildum um $
^ land allt. 1 Rvík í hann-S
^ ýrðaverzluninni, Banka- S
^ stræti 6, Verzl. Gunnþór-S
$ unnar Halldórsd. og skrif-S
S stofu félagsins, Grófim l.j
S Afgreidd í síma 4897. — S
S Heitið á slysavarnaféÍEgið •
S Það bregst ekki. •
í >
S DVALARHEIMILI
S ALDRAÐRA
$ SJÓMANNA
s MinningarspilÖld
^ fást hjá:
S Veiðarfæraverzl. Verðandi,
Ssími 3786; Sjómannafélagi •
\ Reykjavíkur, sími 1915; Tó-•
Sbaksverzl Boston, Laugav. 8,-
Ssími 3383; Bókaverzl. Fróði,)
} Leifsg. 4, sími 2037; Verzl. ^
Í! Laugateigur, Laugateig 24, ^
• sími 81666; Ólafur Jóhanns- \
• son, Sogabletti 15, sími s
?3096; Nesbúð, Nesveg 39. S
Jí HAFNARFIRÐI: Bóka-S
^verzl. V. Long, sími 9288. §
Nýjasendi- •
bflastöðin h.f.
hefur afgreiðslu i Bæjar- ^
bílastöðinni í Aðalstræti ^
16. Opið 7.50—22. ÁS
eunnudögum 10—18. — S
Sími 1395. S
S
S
s
s
s
s
s
5
5
5
Minningarsplöid $
Barnaspítalasjóðs Hringslnj^
eru afgreidd í Hannyrða- s
verzl. Refill, Aðalstræti 12 s
(áður verzl. Aug. Sventl-S
sen), í Verzluninni Victor, s
Laugavegi 33, Holts-Apó- S
teki, Langholtsvegi 84, S
Verzl. Alfahrekku við Suð-S
urlandsbraut, og Þorstein*-S
búð, Snorrabraut 61. jí
.S
S
s
*f ýmsum stærðum
bænum, útveríum á ej. s
arins og fyxir utan bæ-S
fen til sölu. — HöiumS
einnig til sölra jarðir, S
Hús og íbúðir
vélbáta,
verðbréf.
bifrilðir og
Nýja fasteignasala*.
Baiokastræti 7.
Sími 1518.
Smisrt brauð
og snittur,
Nestispakkar.
s
s
s
s
s
’S
s
s
s
s
ödýrast og bezt. Vin-1)
samlegaar pantið með^
fyrirvara.
MATBAEINN
Lækjargötn 6o
Sími 80340.
/'•anui
8» ioiiinuxragg ■
JJBÍi

Z&Úlé, i