Tíminn - 14.11.1964, Blaðsíða 12

Gunnlaugur Hjálmarsson
— lelkur á sunnudaginn
Fyrsti stór-
leikurinn er
á morgun
ALF — Reykjavík.
Fyrsti stórleikurinn í hand
knattleik hér heima á hinu ný
byrjaða keppnistímabili verSur
háður í íþróttahúsinu á Kefla
víkurflugvelli á morgun, sunnu
dag. Þá mæta íslandsmeistar
ar Fram Danmerkiirmeisturum
Aiax. Leikurinn hefst klukkan
16, en áður fer fram leikur
milli a og b unglingalandsliðs.
Mikill spenningur er fyrir
leik Fram og Ajax, þarna mæt-
a«t á stórum velli beztu félags
lið fslands og Danmerkur. Líta
má á leikinn, sem nokkurs kon
ar prófraun fyrir Fram vegna
Evrópubikarkeppninnar, en
Fram mætir sænsku meistur-
unum Redbergslid 8. des. n.k.
— f leiknum á sunnudag verð
ur Fram-liðið að mestu óbreytt
frá síðiistu leikjum, nema hvað
Gunnlaugur Hiálmarsson kem
ur inn í liðið, en hann hefur
verið frá veena meiðsla að und
anfömu. Ætti Fram-liðinu að
vera mikill styrkur að fá Gunn
laug.
Þess má geta. að bílferðir í
cniv,hn»,aj við leikinnn verða
frá nsf klukkan 14.30 — og
sfðan í bæinn aftur strax að
leik loknum.
Körfubolti
Keppnistímabil körfuknatt-
'ciksmanna hefsf um þessa
he'gi með Reykjavíkurmótinu,
«'-i fvrstu leikarnir fara fram
að Hálogalandi í kvöld. Þátt-
taka er svipuð og verið hefur,
flö’nasv eitthvað i vneri flokk-
en þó hefi’r hátttöknliðum
unum Hendír hað i’i bess að
Vörfuknatt'eikiirinn cigi vax-
nndi vinsældnm að fagna með-
a' vngri kynslóðartnnar
Þessir leikir fara fram í
kvöld:
’ ' ’ ’ >r k. KR—ÍR
t. f8 KR
’ ”--ií) k’ öid, sunnudags-
''■"!•' 'nrg ' ’ssir leikir fram:
' r'nirkur k ÍRa—KU
'í flokkur k Árm. — KR.
v' Hokkui k Árm. — ÍR
u -‘'"■fii'i'gTt'yittftitaBíiiB——
TÍMINN mmmim
LAUGARDAGUR 14. nóvember 1964
vegna eigm
hæfileika!
— segir Björgvin Schram
í viðtaii við Tímann
Alf — Reykjavík, 13. nóvember.
Fréttin um félagaskipti Þórólfs Beck á Skotlandi hefur að vonum
vakið mikla athygli. Fréttin barst fyrst til Björgvins Schram, for-
manns KSÍ, en Þórólfur hringdi strax til hans eftir að hafa iindirrit-
ag sfamninginn við Glasgow Rangers. Og frá skrifstofu KSÍ barst
fréttin út og hefur síðan verið hlezta umræðuefni íslenzkra knatt-
spyrnuáhugamanna, en sitthvað hefur spunnizt í kringum hana, sem
Björgvin Schram, formaður Knattspyrnusambands íslands.
(Ljósm. Tíminn GE)
er á misskilningi byggt.
Það var engin tilviljun, að Þór
ólfur skyldi láta Björgvin fyrstan
manna vita af félagaskiptunum, en
Björgvin hefur verið honum hjálp
legur á margan hátt eftir að hann
gerðist atvinnumaður 1961 hjá
St. Mirren.
Ég hitti Björgvin í dag og
spjallaði lítillega við hann um
félagaskipti Þórólfs og notaði þá
einnig tækifærið og spurði hann
um fleira viðvíkjandi íslenzkri
knattspymu og atvinnumennsku.
— Eg samgladdist Þórólfi inri-
lega, er hann hringdi til mín og
sagði mér þau stórtíðindi, að
hann hefði undirritað samning við
Glasgow Rangers og að undirskrift
in hefði kostað Rangers 20 þúsund
sterlingspund, eða nálega 2.5
millj. ísl. króna, sagði Björgvin.
Og hann hélt áfram: — Okkur
finnst öllum hérna í Vesturbæn-
um, að við eigum svolítið í Þór-
ólfi. Ég hef fylgzt með honum
frá því hann sem smápatti hóf
knattspyrnuferil sinn á leikvell
inum við Framnesveg — og síðar
í KR, landsliðinu og St. Mirren.
Mér hefur alla tíð verið ljóst, að
Þórólfur gæti, ef hann fengi rétta
þjálfun, unnið stór afrek á knatt
spyrnusviðinu. Enginn af okkar
knattspyrnumönnum hefur náð
annarri eins leikni með knöttinn
sem hann. Nú hefur hann þjálfað
sig látlaust í öðrum atriðum knatt
spyrnunnar um nokkurra ára
skeið — og það, að Rangers skuli
nú hafa fengið hann til sín, sýnir,
að hann er nú kominn á það stig,
að honum verða gefin tækifæri,
sem hann verðskuldar.
Þórólfur hefur ekki verið nógu
ánægður hjá St. Mirren og það
hefur án efa háð honum mjög í
spíli, því eins og við vitum, er
það eitt höfuðskilyrði til að ná
hámarksgetu, að vera fyllilega
ánægður.
— Jú, ég gleðst innilega yfir
þessum frama Þórólfs, sem bygg
isst eingöngu á hans eigin hæfni
— og engu öðru. Rangersmenn
hafa áreiðanlega „studerað“ Þór-
ólf í leikjum vikum og mánuðum
saman áður en þeir ákváðu að
taka hann ínn í raðir sínar.
Grundvöllurinn fyrir ákvörðun
þeirra er hæfni Þórólfs og ekkert
annað. Það er hrcinn barnaskap
ur að halda, að þar hafi nokkuð
annað spilað inn í. Hann hefur
staðizt prófraunina og nú fær
hann senn stór tækifæri með
Rangers. Allir íslenzkir unnendur
knattspyrnu hljóta að óska Þór-
ólfi gæfu og gengis í hinu erfiða
hlutverki, sem hann hefur tekið að
sér.
— Hvað viltu segja um unga
íslenzka knattspyrnumenn, sem
hafa áhuga á því að fara utan, t.
d. hefur núna verið rætt um það,
að Eyleifur Hafsteinsson hafi á-
huga á því að leggja fyrir knatt
spyrnu ytra?
— Sem oddviti knattspýrnu-
manna hlýt ég að vera á móti
útflutningi þeirra, ef þeír ætla
sér að setjast að erlendis og gera
knattspyrnu að atvinnu sinni. Það
gefur að skilja að helzt yrðu það
okkar sterkustu menn, sem léki
hugur á að freista gæfunnar. Og
það þýðir tap fyrir okkur hér
heima. Að vísu , er ekki mikil
hætta á, eins og sakir standa, að
þeir verði margir okkar menn,
sem sózt verður eftir yfir í at-
vinnumennskuna. En við megum
helzt engan missa.
Ilins vegar. skil ég vel hinn
unga mann, sem vill víkka sinn
sjóndeildarhring, leita ævintýra
með öðrum þjóðum, læra mál
þeirra og fá að spreyta sig í
íþrótt, sem á hug hans allan. Ég
var einmitt sjálfur í þessari að-
stöðu um tvítugsaldurinn, er ég
dvaldi í Englandi um eins árs
skeið við nám og var fullur brenn
andi áhuga á knattspyrnunni, lék
með ágætu félagi i Yorkshire. Þá
var mér boðinn samningur við
eitt þekktasta félag (atvinnum.
Aston Villa) í Englandi, en með
þeim fyrirvara, að atvinnuleyfi
fengist. Það fékkst ekki, sem
betur fór, liggur mér við að
segja. En atvinnuhorfur hér heíma
voru i þá tíð síður en svo góðar
og ég leit því svo á, að ég mundi
engu tapa þó ég dveldi 1—2 ár
í viðbót ytra, en lengur hefði ég
ekki viljað vera að heiman.
Álit mitt kann að vera rangt,
en ég hefi haft þá skoðun að at
vinnumennska í knattspyrnu sé
ekki eftirsóknarverð. Menn verða
eins konar þrælar þess félags, er
þeir eru í, og þeir eru seldir milli
staða eins og gripir. Þetta kann
þó að vera þolanlegt, ef vel geng
ur, en engum gengur vel alla tíð.
Alls konar erfiðleikar steðja oft
að. meiðsli og leiðindi er oft víð
að stríða. Mér finnst að falleg og
skemmtileg íþrótt sem knatt-
spyrna hljóti að missa ljómann
þegar peningar koma í spilið. Ég
hefi fjarska gaman af að skreppa
í á og kasta fyrir lax, en ætji ég
að standa dag eftir dag og fá
kaup fyrir, er ég hræddur um, að
að lítíð færi fyrir „ljómanum" er
frá liði.
En eins og ég sagði áðan, skil
ég vel, að ungir og bjartsýnir
knattspyrnumenn vilji forframa
sig með utanferðum, kynna sér
nýjar æfingaaðferðir, dvelja ytra
nokkurn tíma, en sem reyndur
maður í þessum efnum ráðlegg ég,
að farið sé að öllu með gát og
engin skuldbinding undirrituð fyrr
en að rækilega athuguðu máli.
— En hvað um atvinnumennsku
hér?
— Að mínum dómi er atvinnu
knattspyrna hér tómt mál að
tala um, enn sem komið er, hvað
sem síðar kann að verða.
En ég hefi ekki farið leynt með
þá skoðun mína. að mér finnst
tími til kominn og reyndar al-
veg sjálfsagt, að borga töpuð
vinnulaurí, ef landsliðsmenn missa
kaup vegna frátafa við landsleiki.
Þá á ég við, að ef það er sannan
legt og staðfest af vinnuveitanda,
að piltur sem tefst frá vinnu
vegna landsleiks, hvort heldur er
hér heima eða ytra, á að fá þá
upphæð bætta er dregin var frá
honum af vinnuveitanda við út-
borgun launa. Þetta er svo sann
gjarnt, að ekki virðist þurfa að
deíla þar um.
Öll knattspyrnusambönd, sem
ég þekki til, nema okkar, greiða
töpuð vinnulaun og fer greiðslan
fram um hendur vinnuveitanda og
eru mjög strangar gætur hafðar
á því að ekki séu brögð í tafli.
Ég álít, að þetta spor eigi að
stíga strax næsta sumar, en að
svo komnu tel ég ekki fært að
ganga lengra.
En þróunin -r óneitanlega i þá
áttina að borga leikmönnum
nokkra upphæð' fyrir leíki og
æfingar (t. d. í Svíþjóð) en ég
tel að þetta mál þurfi svo ræki-
legan undirbúning, að enn sé ekki
hægt að leggja það fram.
Á þingi K.S.I. í lok þessa mán-
aðar mun koma fram tillaga um
að stjórn K.S.Í. vinni að því að
breyting fáist á áhugamannareglun
um þannig að lieimilt verðí að
borga töpuð vinnulaun.
Ég vil taka skýrt fram í sam-
bandi við þessi mál, að á meðan
okkar leikmenn eru áhugamenn
þá má almenningur ekki gera jafn
strangar kröfur til þeirra og at-
vinnumanna, er sækja okkur
heim. En ekki er laust við, að
svo hafi verið og jafnvel íþrótta
fréttaritarar hafa tekið undir hina
hörðu gagnrýni almennings. Þeir
ættu þó að skilja betur aðstöðu-
mun knattspyrnumanna okkar.
Minnumst þess, að knattspyrnan
er leikur, en ekki stríð, skemmti
legasti og vinsælasti leikur, sem
til er. Þátttakendur og áhorfend
ur verða að líta á knattspymuna
sem slíka. Að sjálfsögðu víljum
öll eiga sem hæfasta menn í þess
um góða leik. Þess vegna megum
við ekki spara neina fyrirhöfn til
þess að aðstoða knattspyrnufélög-
in í starfi þeirra við uppeldi knatt
spyrnumanna okkar. Allur okkar
árangur byggist á því hvernig til
tekst með starfið í félögunum.
Landslið okkar er spegilmynd af
styrk félaganna. Þaðan verðum
við að fá mennina i fullri þálf
un og í alla stað sem bezt undir
búna. Sé starfið í félögunum van-
rækt þá verður útkoman veikt
landslið, en sterk og vel rekin
félög mynda sterkt lan^slið.
Látið ukkiir stilla og herða
UPP nýU' bifreiðtna. Fyigtst
vel með bifreiðinni.
BÍLASKOÐUN
SkúlagÖtu 32 sími 13-100
RYÐVÖRN
Grensásvegi 18 sími 19-0-45
i Látið ekki dragast að rvð
verja og hljóðeinangra blr
reiðina með
Tectyl