Tíminn - 19.11.1964, Qupperneq 8

/
Við fréttum af tilvil jun, að danskur ævintýramaður væri stadd
ur í Reykjavík. Enginn vissi, hvar hann var niður kominn.
en þeir sem höfðu spurnir af honum töldu víst, að hann væri
á förum. Við hringdum látlaust, og svarið var: — Hann
er farinn, eða hann er ekki hér. Hótelin könnuðust ekki
við manninn, þar til við spurðumst fyrir í síma 20211 ....
Asmussen fræðir tvo unga menn um flugvélar.
mynd al Asmussen nja tveggja
hreyfla vél og flugturn í bak-
sýn Við fengum því meiri
ágirnd á bla'ðinu.
Asmussen sagði, að við skyld
um hafa blaðið og nota mynd-
irnar:
— Það er allt í lagi með
það. Ég get fengið annað ein-
tak, sagði hann og bauð Play-
ers að reykja.
Og nú gafst færi á að
glöggva sig á manninum, sem
er lágur vextí, snöggur í hreyf-
ingum, glaðbeittur að sjá. Hár-
ið ljóst og stuttklippt. Aldur-
inn gæti verið nærri fertugu.
Við fluttum honum skilaboð-
in um snjókomuna.
Asmussen spratt upp af
stólnum:
— Jahá, þetla sagði Jón.
Hann veit hvað hann syngur.
Veðurfregnir sögðu af stór-
rigningu á þessum slóðum, en
Jóp sagði það hlyti að verða
snjókoma. Nú fer ég ekki fet,
ekki fyrr en upp styttir.
Kannski maður hreyfi sig eitt-
hvað hér í Reykjavík.
FIMMTUDAGUR 19. nóvember 1964
Þessi „iuítens eventyrer"
settist aftur makindalegur á
svip og beið eftir spurningum.
Við höfðum fyrst heyrt hans
getið fyrír rúmlega hálfri
klukkustund og vissum ekkert
um hann nema það, sem Jón
hafði sagt okkur, og fyrsta
spurningin var á þessa Ieið:
— Hvenær komuð þér fyrst
til íslands?
— Árið 1957, sagði Asmus-
sen og drap Players-öskunni í
bakkann. — Þá var ég ráðinn
sem flugmaður við blýnámuna
i Meistaravík. Vélin var flutt
sundurtekinn með Gullfossi til
Reykjavikur. Hér var hún sett
saman, og ég flaug henni til
Grænlands. Og þar vann ég á
hverju sumri til 1961, flutti
matvæli frá bækistöðinni í
Meistaravík upp að námunni,
þar sem ég kastaði þeim út.
Áður var ég sjúkraflugmaður
í Danmörku — ég var eigin-
lega lánaður til starfa á Græn-
landi, en að því búnu gerðist
ég „frilans“. Ég fór með vél
„Flyver-Alfred™ Ásmussen
— Hótei Saga, gott kvöld,
var svarað þegar við hringd-
um í 20211.
Við spurðum um Asmussen.
— Jú, hann er hér, gerið
þér svo vel, sagði stúlkan. og
Asmussen kom í símann.
Við bárum upp erindið.
— Ja. det maa de gærne.
sagði „luftens-eventyrer".
Nú hringdum við i Jón Ey-
þórsson og spurðum. hvort
hann- gæti lánað okkur blaðið
með viðtalinu.
— Það er nú verra, sagði
Jón, Asmussen lánaði mér það
og þarf að fá það aftui.
— Við þyrftum að giöggva
okkur á manninum. Hann ætl-
ar að tala við okkur á Sögu.
— Gott, þá farið þið með
blaðið tíl hans, sagði Jón.
Og að svo mæltu keyrðum
við suður á flugvöll og bönk-
Nýkomlnn úr svaðilferð, þreyttur en heill á húfi.
Hann afvopna
paur SS í Danmorku
S.l. fimmtudag hringdi einn
af fréttamönnum blaðsins til
Jóns Eyþórssonar að spyrjast
fyrir um jöklamælingar. Þá
sagði Jón honum frá því, að
Daninn Alfred Asmussen væri
kominn hingað á Dorniervél,
sem hann ætti að skila til Kan-
ada.
Asmussen er „frilans-pilot“.
Hann tekur að sér að ferja vél-
ar, seldar frá einni heimsálf-
unni í aðra, hann annast loft-
flutninga margskonar fyrir
umsamið kaup. Danir kalla
hann „Flyver-Alfred" og „luft-
ens eventyrer". Það hefur
hann verið í fimmtán ár. As-
mussen hefur margsinnis kom-
ið hér víð á ferðum sínum,
og Jón er honum vel kunnug-
ur.
— Þið verðið að hafa hrað-
ann á, ef þið ætlið að ná í
Asmussen, sagði Jón. — Hann
flýgur þegar fært er.
Þá sagði Jón okkur, að hann
væri að lesa grein í dönsku
blaði, viðtal þar sem Asmuss-
en segir nokkuð frá ævintýr-
um sínum.
— Þetta er maðurinn, sem
afvopnaði sjálfan yfirmann
SS-sveítanna í Danmörku, þeg-
ar hann var að laumast til
Þýzkalands í stríðslok. bætti
Jón við.
— Hvar er hann? spurðum
við með öndina í hálsinum, en
Jón vissi það ekki.
— Þeir vita það kannski hjá
Birni Pálssyni.
Við hríngdum nú til Björns
Pálssonar og spurðum um As-
mussen.
— Hann var héi fyrir
skömmu, en við vitum ekki
hvert hann fór, var svari.ð
— Kannski þeir viti um hann
í Flugturninum.
— Þvi miður, sögðu þeir í
Flugturninum. Asmussen var
hér, en nú er hann farinn.
Hann hlýtur að vera á hóteli,
kannski á Snorrabraut 52.
Asmussen var ekki bókaður
í „Piparsveinahöllinni".
Þeir könnuðust ekki við
hann á Hótel Borg.
OG ekki á City Hótel.
uðum upp á hjá Veðurstof-
unni á neðstu hæð í turninuni.
Jón var þá að enda við að
ráða krossgátuna í blpðinu, og
hafði sett Tapir móti Dyr og
Loire móti Flod í neðstu línu.
— Hann Asmussen fer ekki
fyrr en styttir upp við suður-
odda Grænlands, sagði Jón og
fékk okkur blaðið. — Hann er
eínn af þeim fáu ferjuflug-
mönnum, sem gefa sér tóm til
að bíða af sér veður. Hinir
flýta sér of mikið, og þess
vegna fer sem fer. Asmussen
kemst á oall í kvöld, hann er
mikill ballmaður. Þið segið
honum frá snjókomu á leiðinni.
Við ókum vestur á Sögu, o"
auðvitað var enginn tími til
að lesa viðtalið áður en við
bönkuðum hjá Asmussen. Við
lásum þó fyrirsögnina: Jeg af-
væbnede „den höjere Pancke“,
og sáum þar fjölda mynda:
Asmussen við flugstýrið, As-
mussen í Grænlandsflugi, As-
mussen „træt, men lykkelig
over at være sluppet fra begi-
venheden med livet í behold“
og á forsíðunní var stór lit-