Alþýðublaðið - 24.04.1954, Blaðsíða 6

ALÞYÐUBLAÐIÐ
Laugarclagur 24. apríl 1954
ttPCtXTj
RIKfSlNS
Hakla
/
austur um lar.d í hringferð
hinn 29. þ. m. Tekið á móti
flutningi til
Fáskrúðsf jarðar
Keyðarfjarðar
Eskifjarðar
. Norðfjarðar
Seyðisfjarðar
Þórshafnar
Raufarhafnar
Kópaskers og
Húsavíkur
á mánudag og þriðjudag. Far-
seðlar seldir á miðvikudag.
„Oddur"
fer til Vestmarinaeyja í kvöld.
Vörumóttaka daglega.
Svar til Morgun-
blaðsins.
Framhald af 4. síðu.
minnilega í endurminningum
stofnanda Morgunblaðsins,
Vilhjálms Finsens sendiherra,
og án þess að Morgunblaðið
hafi dirfzt í móti að mæla. Það
er því furðulegt, ef Morgun-
blaðið þykist þess um komið
að heyja styrjöld gegn Dönum
með einhverjum árarigri, þó
aldrei nema það sé nú háð
nýjum húsbændum. Þess munu
fá dæmi, að vel gefist, ef skepn
an rís upp gegn skapara sín-
um.
Margir fæítir
Eg á að hafa komið heim á
fjórum fótum. En hvað hefur
Morgunblaðið skrioið á mörg-
um fótum? Það skreið fyrir
Dönum og lifði í æsku á dönsku
náðarbrauði, síðan skreið það
fyrir Bretum, þá íyrir Þjóð-
verjum, og nú skríður það fyr-
ir Bandaríkjamönnum. Þetta
virðast vera nokkuð r'argir
fætur, nema hægt sé að kríða
á sömu fótum til dæmi fyrir
þýzkum ngzistum og vr’dhof
u.m Bandaríkjanna. Tilburðir
Morgunblaðsins eru satt að
segja með þeim hætti, að það
ætti að fara sér hægt. Freud
sálugi ræddi oft í bókum sín-
um um minderwertigkeit-
géfuhl, sem Guðmundur Finn'
bogason íslenzkaði vanmeta-
kennd. Kannski er það van-
metakenndin, sem segir til sín
í seinheppilegum skrifum Morg
unblaðsins? Það væri ekki
nema eftir öðru, að þeir, sem
alltaf hafa legið hundflatir.
telji Óhugsandi, að aðrir 'geti
staðið í fæturna.
Fresfur og fifmæli
Ég ræði svo ekki frekar við
Morguhblaðið að sinni, en skal
hugsa til þess, þégar skrif um
handritamálið þjóna einhverj-
úm tílgangi og verða ekki
hættuleg málstað íslands. Hins
vegar langar mig að mælast
til þess við Ólaf Thors, að hann
rifji upp dönskuna áður en
hann ávarpar rtæst Hans Hed-
taft eða aðra ábyrga menn
sem kunna feðratungu Thors-
ættarinnar.
Helgi S'æmundsson.
Árihur Omre:
YJA
Sakamálasaga frá Noregi
huga. Ég lagði peningana, sem
hún lánaði mér, .í fasteign.
Hún gat ekki fengið nema ann
an veðrétt í fasteignimni, og
aað þótti henni grunsamlegt.
Hafði vit á fjármálum, „lang-
an“ að tarna, og vantreysti
mér. Fór að kveina og veina,1
emja og hóta öllu illu. Ég ségi j
Dað satt, að mig langaði ekki
til þess að komast í kast við
lögregluna um pær mundir. Ég
fékk að vera í friði þarna í litla
rorpinu fyrir áreitni og að-
dróttunum varðandi fortíð
mína. Þar vissi enginn neitt
um mig, nema konan mín, og'
hún hafði hingað til þagað. ;
Þeir háu herrar í stjórnar-
ráðinu gáfu mér leyfi til þess
að skipta um nafn. Héðan í frá
mátti ég kalla mig Helberg, og
allt gékk Ijómandi vel. Jæja;
það er ekki að orðlengja það;
ég lét undan henni. Hún hót-
aði að koma upp um mig og ,
ég vildi heldur af tvennu illu,
kvænast henni. Það var stuttu
seinna að við fluttum til sög-
unarmylnunnar, og þá sá ég
frú Stefánsson í fyrsta skipti;
þaðan í frá var öllu lokið fyr-
ir mér. Þaðan í frá var ég ekki
sjálfráður gerða minna. Var á
auga lifandi bragði eins og „seld
ur“ henni með likama og sál.
Það var ást við fyrstu sýn, og
það skyldi maður ekki halda
að gæti gerzt um rúmlega
fertugan mann, með aðra eins
fortíð í kvennamálum eins og
raun var á.
Hann gerði allt hvað hann
gat til þess að vekja athygli
hennar á sér, en hún lét lengi
vel sem hún sæi hann ekki.
53. DAGUR
Það var ekki fyrr en fyrir,
stuttu síðan að hún lét sig.
Þér höfðuð sem sagt ekki
haft meitt saman við hana að
sælda, þegar þið á sínum tíma
urðuð ásátt um að skipta milli
vkkar peningunum, sem Holm
gren afhenti pósthúsinu?
Nei; það kom ekki fyrr en
löngu seinna. Ef svo hefði ver-
ið komið milli okkar, þá hefði
mér aldrei komið til dugar að
drepa Hokngren. Mér fannst
alltaf sem það væri hann, sem
stæði á milli okkar. Ég vissi
um sambandið á milli þeirra,
vissi um hug hennar til hans
og hélt að Holmgren væri eins
farið. Ég var orðinn vonlaus
um að henni myndi liætta að
þykja vænt um Holmgren; og
því fór sem fór.
Það var frú Stefánsson, sem
átti frumkvæðið að þessu með
peningana. Hún vissi hvern
hug ég bar til hennar. Og það
var hún, sem heimsótti mig
og stakk upp á því, að við
skyldum skipta. Ég samþykkti
strax, kannske ekki bara pen-
inganna vegna, heldur að
minnsta kosti meðfram til
þess að gera henni greiða. Hún
átti auðvelt með að fjarlægja
kvittanirnar fyrir peningabréf
unum, sem ég gaf út jafnóð-
um og Holmgren lágði þau í
póst. Sem sagt: Holmgren kom
með peningana á pósthúsið, og
ég hélt þeim í mínum vörzl-
um og frú Stefá'nsson fjarlægði
póstkvittanirnar. Svo skiptum
við. Og skiptum jafnt.
Webster kinkaði kolli:
Og svo?
Frú Stefánsson sinnti mér
ekki frekar lengi vel. En ég var
Dra-viðgertSIr,
Samúðarkorf
ag
ALLSHERJARATKVÆÐAGREIÐSLA um uppsögn
farmannasamninga fer fram í skrifstofu félagsins
næstu daga.
ATKVÆÐAGREIDSLAN hófst miðvikudaginn 21. p.
m. og verður lokið að kveldi laugardags 24. þ. m.,
þ. e. í kvöld.
Atkvæðagreiðslan stendur yfir j>á tíma sem skrifstofan
er venjulega opin.
Stjórnin.
Tveir
óska eftír
menn
helzt samliggjandi nú þegar eða 14. maí.
Upplýsingar í síma 4900 og 4906.
sem vitfirrtur maður, æddi um
og kvaldist óumræðilega vegna
tómlætis hennar gagnvart
mér. Ég átti því aldrei að venj
ast hér áður fyrr, að ég þyrfti
að ganga eftir kvenfólkinu.
Kunni það ekki. Ég fór að haia
Holmgren, sem ég taldi vera,
óbei'nt valdan allrar þeirrar
tregðu, að ekki sé sagt óvild-
ar, sem frú Stefánsson atið-
sýndi mér. Og svo var það
Parísarferðin. Hatrið á Holm-
gren var að verða óviðráðan-
legt. Og þá var það að ég fékk
dál'ítið fégráðugan franskan
lækni til þess að skrifa út
handa mér Ijrfseðil fyrir eitur-
flöskunni góðu. Hafði alls
ekki í huga þá að nota hana;
hafði ekkert ákveðið að mirin
sta kosti í þeim efnum. En
sjálfsagt hefur pað verið farið
að koma í hug minn að láta til
skarar skríða við erkióvininn, S
Holmgren forstjóra. S
Ah. — Þetta var allt saman
svo ósköp auðvelt. Holmgren
tók vel á móti honum; kvaðst
gleðjast yfir að sjá gamlaur
kunningja, kunningja, sem
kæmi svo sjaldan, sem póst-
meistarinn gerði nú orðið.
Þeir sátu í bókaherbei-ginu:
Holmgren fékk sér koníaks-
s'nafs, sjálfur var póstmeistar-
inn með flösku af hvítu Bord-
eaux meðferðis. Ilann hálf
tæmdi eiturflöskuna í glasið
hans, meðan Holmgren leitaði
að vindlakassanum. Ósköp ein
falt. Hljápaði honum upp stig
arí'n strax og það fór að síga
höfgi á hann; varð að bera
hann seinasta spölinn." Hann
var þungur, hann Holmgren.
Ótrúlega þungur maður, ekki
stærri en hann var. Færði
han,n úr fötunum og kom .litlu
fíöskunni fyrir á náttborðinu
hans, líka flösku af víni, glasi
og svo framvegis, til þess að
allt liti sem eðlilegast út þeg-
ar að yrði komið. Sjálfsmorð;
vitanlega var það bara sjálfs-
morð. . . .
Póstmeistarinn nam staðar
undir klefaglugganum; starði
beint fram fyrir s.ig.
Humm — úmm. Þér höfðuð
náttúrlega peningana í huga,_
j þegar þér byrluðu 'honum eitr
ið? Var það ekki meðfram or-
'sökin, að nú myndi þjófnaður-
j inn síðúr komast upp? „Sjóð- ^
iþurrðin“ hjá Holmgren yrði ^
j talin eðlileg ástæða sjálfsmorðs j S
' ins. j ?
■ ! V-
Póstmeistariim -steig langt ( ý
kref fram. Svörtu augttrí hans ^
Fljót og góð afgreiðsla. ^
jjjGUÐLAUGUR GÍSLASON,^
- Laugavegi 65 s
Sími 81218. S
S
"4
S
4
SlysavarmaféJags íslar.ás\
kaupa flestir. Fást
slysavarnadeildum ma S
land allt. 1 Rvík f hantt'S
yrðaverzluninni, Banks- S
strséti 6, Verzl. Gunnþór- S
unnar Halldórsd. og skrif-S
$ stofu félagsins, Grófiœ; 1. ?
S Afgreidd í síma 4897. — /
S Heitið á slysavarnafélagið •
$ Þa8 bregst ekld. ^
„j
\ Reykjavíkur, sími 1915; Tó-’
Sbaksverzl Boston, Laugay. 8,)
Ssími 3383; Bókaverzl. Fróði, ?
SLeifsg. 4, sími 2037; Verzl.^
b Laugateigur, Laugateig 24, ^
• sími 81666; Ólafur Jóhanns- ^
DVALARHEIMILI
ALDRAÐRA
SJÓMANNA
Minnlngarsplölfl
fást hjá:
son, Sogabletti 15, lími
3096; NesbúS, Nesveg 39. ^
í HAFNARFIRÐI: Bóka-S
s
4
4
4
hefur afgreiðslu í Bæjar- ^
bílastöðinni I Aðalstræti s
16. Opvð 7.50—22. ÁS
aunnudögum
Sími 1395.
10—18.
yverzl. V. Long, sími 8288. 4
? Nýjasend?-
s bílastöðsn h.f.
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
$
s
s
s Minningarsplöíd
^ Barnaspitalasjóðs Hringsiru^
^ eru afgreidd f Hannyrða- ^
^ verzl. Refill, Aðalstræti 12^
^ (áður verzl. Aug. Sven.tI-\
S sen), í Verzluninnj Victor,^
4 Laugavegi 33, Holt*-Apd-S
5 teki, Langholtsvegi S
V Verzl. Álfabrekku vi8 Suð- S
S urlandsbraut, og Þorsteios-S
1 búð, Snorrabraut 61.
I
S
\
s
4
5
s
4
I
4
4
s
4
í
4
4
4
4
Smurt brauð
og snittur*
Nestispakkar
4
4
4
Ódýrast og bezt. Vin-^
samlegasr pantiö meö ^
fyrirvara.
MATBAKINS
Lækjargotw *
Slmi 80 )4*.
Hús og íháittr
Útbreiðið Alþýðuhlaðið -
hviidu fast á Webster. Hann
var hás, þegar hann talaði..
Nei. — Sem ég er lifandi. —
Nei. — Ég hugleiddi. ekki
þetta með peningana. Mér
komu. peir ekki í hug.
Hann hætti allt í einu að
vera hás. Hrópaði: Ég keypti.
eiturflöskuna líka löngu áður
en ég fór að halda eftir pen-
ingabréfunum.
S
s
4
4
4
• 4
s
4
r
inn til eölu.
einuig til sðln
a£ ýmsum *tærÖum t1
bænum, átverium tj )
arins og fyrir utan bæ- ?
H5fum?
Jaröir, •
vélbáta, bifrríðir a$-
verðbréf.
Ný-Ja fasteignaaalaiL
Bankastræti 7-
Sími 1518. '•-'■■ur