Alþýðublaðið - 24.01.1957, Blaðsíða 6

AlhýSjsMaSI®
Fimmtudagur 24. janúar 1957
GAMLA B!0
SitSl U'í.
Adam áííi syni sjö
(Severi Brides for
Seven Brotlters)
Framúrskarandi skemmtileg
bandarísk gFiinanmyd tekin í '■
íitum og
CINEMASGOPE
Aðalhlutverk:
Jase Powell
Howard Keel
ásamt frægum Broadway-
dönsuruin.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
\ AtlSTUK-
; ^ÆJAR BÍÚ
l Símí 1384.
Í Hvít þrælasala í Ríó
| (Manaequins fur Rio)
í Sérstákíega spenhaiidi og við' i
■ búfSarik ný þýzk kvikmýnd,- <
eí'ails staðar hefur verið sýnct j
við geysimikla aðsókn. — J
Ðanskur skýringartexti.
Hanneri Matz
J Seott Brady
Böhnuð innan 10 ára.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
4
NÝJA BÍO
Besirée
Hin glæsilega cinemascope
stórmynd með:
Marion Brando og
Jean Simmons.
Endursýnd í kvöid vegha á-
skörana.
Sýning kl. 5, 7 og 9.
Ekki neinir englar
(We are no Anglés)
Mjög spénnandi ný amerísk ’
litmynd. Aðalhlutverk:
Þetta er eiu síðasta kvik-
myndin, sem Hum-phrey Bo-
q&tí, lék í.
Sýrtd kl, 5, 7 og 9.
Hamphrey Bogart
Peter t'stinov
Ný Abbott og Costello mynd: >
Fjársjóður Múmíunnar
OWeet the Muaamy)
Sprenghlægíleg ný amerísk !
skopmynd með gamanleíkur-
unum vinsælu
Bud Abbott
Bou Costeilo
ÍLAÍJGARASSBfO
Sími 82075.
Fávitinr.
Áhrifamikil i'rörisk síór-
mjmd eftir samnefcdri skáld
scgu Dostojevskis.
Aðalhlutverk leika:
flerard Phiírpé
sem varð heimsfrœgur með j
þessari •nyndL
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Danskur skýringartexti.

úfíl'ó \
WÓDLEIKHOSÍD
: HAFNAB-
j FJARÐABBiÓ
Hirðfíflið
I Heimsfræg ný amerisk gam-
1 anmynd. Aðalhlutverk:
v
*
Danny Kaýe.
| Þetía er myndin. sem kvik-!,
! myndaunnendur haía beðið !
' eftir. <'
Sýnd kl. 7 og 9.
Tcfr&flauían
sýning í kvöld kl. 20.
Næsta sýning laugardag kl;J
20. ^
S
Ferðin til tunglsins $
Sýning'föstudag kl. 17. ^
Næsta sýning sunnudag kl. S
15. S
l'ehús Ágústmánans ^
Sýning sunnudag kl. 20. N
30. sýníng. S
S
Aðgöfigumiðasalan opin frá \
kl. 13.15 til 20. S
Tekið á móti pöntunum. j
Sími: 8-2345, tvær línur. y
Pajtianir sækist dagimi fyrir^
sýningardag, anriars seldar^
öðrtim. i
rRIPOLIBfð
NANA
Heimsfræg- ný frönsk stór-
myiid. tekin í Eastmanlitum,
gerð eftir hinni frægu sögu
Emiles Zola, er komið hefur
út á íslenzku. I>etta er mvnd,
sem allir hafa beðið eííir.
Leikstjóri:
Christian-Jaque
,ft.ðalhlutverk:
Martine Carol
Charles Boyer
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Alíra síðasta sínn.
: STJÖRNUBfÖ
i Uppreisnin á Caine
; Ný amerísk stórmynd í fechni
; kolor. Byggð á verðlaunasög-
; unni „The Cáine Mutiny“,
! sem kom út í milljóna eintök
! um og var þýdd á 12 tungu-
málum. Kvikmyndin hefur
alls staðar fengið frábærá
dónia og vakið feikna at-
hygli.
Humphrey Bogart
Van Johnson
Jose Ferrér
! Sýnd kl. 5, 7 og 9.15.
„SVEFN-
LAUSI
BRÚÐ-
GUMINN“.
Gamanleikur í 3 þáttum
eftir Arrióld & Baeh
í þýðingu
Svérris Haraidssonar.
^Leikstjóri: Klemens Jónsson. ^
^ Leiktjöld: Loíhar Grúnd. í,
^Frumsýning i kvöld kl. 8.30. ^
VAðgöngumiðasala í Baéjárbíó. S
S Sími 9184. S
S&mumst allskonas' vatn*'
S og hitalajKfiiE.
s
s Hitalagnir $J.
SAkttrg érM 41. %
S Camp Km H-S.S
s s
.v-^*
Samáðarkórl í
Slysavamaíélags IslmsáB)
katipa flestir. Fáat b|á|
elysE vamac éildmo cro j
land allt. f Réykj#vík
Eftnmjnrffavarzluninxd £ \
Ecnkastr. 6, Verzl. Omm~i
þénmnar Haíldórsd. rj H
skrifstofu fékgsim, GrÓf- ’
ín 1. ftfgreidrt í sfmá 4881. *
HeitiC é Sljsavarnafélag-J
ið. £>a<5 bregst ekkt. -
Synnö ve Christensen:
SYSTURNAR
að henni skildist að þessum. útbrunna, gamla segg væri í raun-
inni engu minni vorkunn en henni. Og að hann blygðaðist sín
fyrir að hann skyldi þrá hasa eins og hann gerði. Þannig lágu
þau tímunum saman, án þess að segja eða aðhafast neitt. En
þau vöktu bæði og voru á verði hvort gagnvart öðru.
Og ungu stúlkurnar stigu dansinn niðri í salnum.
Loks heyrði hún, að hann sofnaði. Hún heyrði þungar
og drj'njandi vínhroturnar. Þá lét hún undan svefninum svo-
litla stund.
Hávaðinn þagnaði og dansínum lauk, þegar leið fram undir
morguninn.
Anna Pernilla vaknáði þegar hljóðnaði og við heitan and-
ardrátt hans í vitum sér. Hún fann hjarta hans slá ofar barmi
sér, hratt og hræðsluþrungið eifis og hennar eigið hjarta. Þó
var það hin klúra eignarfullnæging handa hans, sem vakti
mestan viðbjóð með henni. Henni þótti sem hún mundi kafna
undir öllu þessu spiki, og loks, þegar hann velti sér frá henhi,
var sem hiarta hennar stöðv’aðist. Það titraði í barrni hennár,
eins og það mundi aldrei slá aftur. Hún fann vakna með sér
hamslausa reiði og hatur gagrtvart manninum, sem haf-ði blekkt
hana til að sofna, og þar með hafði hún verið varnarlaus gagn-
vart honum. Sjálfur mælti hann ekki orð. Lá barna þarna í
myrkrinu og blés og svitáfýluna lágði af honum. Skömmin og
viðbjóðurinn brenndi sig.í'sál hennar óafmáanlega. •
Sjáflum Ifeið honum víst ekM betur, enda þótt hún fengi
ekki skilnihg á því fvrr en síðar. Rödd hans var krampakennd,
þegar hann hvíslaði: Mér tókst það ekki við þig.
Hún skildi ekki hvað hann átti við. Skildi það ekki þá.
Sat uppi og hélt örmum um fótleggi séf, unz lýsa tók á glugga.
Ólesen. lá grafkyrr. En hann vakti iíka.
-— Leggstu út af og láttu sem þú sofir, mælti hann hrjúfri
röddu, er hahn heyrði fótatak nálgast, og vissi að nú mundi
þeim færður brúðkaupsmorgunverðurinn.
Hún skreið sárköld undir sængiha, en varði blygðunar-
staði líkama síns lófum sínum. Hann sussaði á þær sem inn
gengu, kvað konu sína sofa enn, og girti þar með fyrir að þáu
þyrftu að þola ertni síðar meir fyfir það, sem var þeirra einka-
skömm.
Skömmin var ekki hvað sízt hans. Hún fann smám saman
að hún hélt meydómi sínum enn óskertum. Hún hafði að 'víáu
lítið vit á slíku enn. Var því'ekki öldungis viss.
Þá þrjá sólarhringa, sem brúðkaupið stóð, drakk Ólesen
sig þreifandi fullan á hveriu kvöldi, svo að bera varð hann í
rekkju hjá henni. Ékki ræddust þau orð við. Hvorugt þeirra
gat hinu hjálpað. Hún var of uhg — og skammaðist sín fyrir,
hann of gamall — og skammaðist sín fyrir.
Greindur og gætinn áhoxfandi rhundi hafa séð það á þess-
ufn væna manni. að hann hafði hlotið það mein, sem honurn
væri um megn að bera.
........ 15. ........
iniiMiiuiiuiiimgini' iiiiiii
Ólesen lét þegar í haf. er þau komu heim til Tjöme. Hami
gat hvorki afborið að.vera 1 herbergi né rekkju með henni.
Nú. tókzt hann á hendur hæítúlega kornsmyglunarferð, basði
vegna þess, að honum bauðst of fjár fyrir, og vegna þess. aS
hann hafði alltaf garnan af spennandi ævintýrurn. Ef til vill
einnig af samúð með því fólkí, sem skorti korn, og sem danska
stjórnin gat ekki í té láíið, enda þótt hún slakaði í engu á
korneinokun sinni.
Áður en þau yfirgáfu prestssetrið hafði Ólesen undixritað
skjal, þar sem hann lýsti yíir þvu, að hann gæfi Önnu Pernillu
Norðurgarðínn. Það var míkil gjöf frá manni, sem ekki hafði
hlotið annað en skömmina í bruðhjónasænginni. Þeir Linde-
man og síra Jóhanhes skrifuðu og báðir undir sem vottar.
Þar með þóttist Ólesen að vissu íeyti hafa gert hreinna fyrir
sínum dyrum í hjónabandinu en henni hafði auðnast.
Hún varð honum. blíðarí í viðmóti, þegar Iiann gerði enga
tilraun til að snefta bana. En margorð var hun ekki í sambúð,-
inni við hann. Hann sá að hún gekk um húsið og reyndi að
haf’a hemil á filfinnrngum sínum. í hvert skipti sem honum
vafð litið á hana, varð honurn lióst, um hvað hún var að hugsa.
Srt nú var sanrfc svo komið. að þau voru farin að finna til sam-
úðaf hvort með öðrú. Hann varð að beita sjálfan sig hörðu
að riála ekki eitthvað vi'ð hina fögru lokka hennar, sem henni
hafði nú loks tekizt að þvo úr öll smyrslin. Þesar þeir breiddust
um svæfiliön. var þáð sú fegursta sjón, sem hann hafði nokkru
sinni litið augúrn. En hún hrökk við, þó hann gerði ekki annað
en snerta lokka hénnar rnéð finguTgómunum. Þá kom réiði-
roðí á an-dlit Kenni, hún kiþraði saman augun og hvessti á hann
sjónir eins og hræít' dýr'. tíann kannaðist við það, frá því er
hánn hafðí- veríð á véiðúirt í skógunum á haustin. Og aldrei
hafði hönum fii hupár kortiið að nokkur manneskja gæti verið
jafri þögúl.
Slúðrið unl þau hjónín gekk f jöllúm hærra á eynni og í
nágrenriinu. Hásétar haxis glottu hæðiiislega og drápu titlinga,

ár Ér *
KHPKí
, Sýnd kl. 5, 7 og 9.
! ua^BtieKðJÍiítttBrrffFFitifiFtFfiaittdiittaoti ■■itiiiim riFtitmmcKU1"1 p mnr rrccvvisi tíimCBCcesacitBBavjfaaiscBaji ■■■ a