Vísir - 13.05.1919, Blaðsíða 7

ViSJM
Harmonium
af ýmsum stærðum frá hinni alþektu og viðurkendu verksmiðju Pet-
ersen & Steenstrup eru fyrirliggjandi. Þessi hljómfögru og hljóm-
miklu harmonium hafa alstaðar getið sér hinn besta orðstýr, svo sem
sjá má á vottorðum frá öllum helstu tónsnillingum Norðurlanda. og
sem eru til sýnis.
Hljöðfærahús Reykjavíkur
(Hótet ísiaBd) Aðaistræti 8.
Úrooklukkur af bestu tegundum í versl. GODAFOSS
mikið úrval hjá fæst:
Jðii tlennaiinssyni, Hverfisa.32 Bay-Rum, Eau de Q nine,
Xbiiö 3—4 herbergi og eldhús, ósk- ast frá 1. október eða fyr. Fyr- irfram greiðsla yfir lengri tima ef vill. Tilboð merkt 365 send- Honey-Water, Burrerod-Spiritus.
Ideal Dósarjóminu
ist afgreiðsiunni. er notadrýgstnr og bestur.
Æfing' i kvöld kl. 8% á melunum.
Mætið!
vid miðbæinn
til sölu uú þegf-
ar. A. v. á.
Gardinutau
feeypt beint- frá
enskum verksmiðj-
um, nýkomið í
fallegu úrvali.
Egill Jacobsen
A

Vírnet
til girðingar fæst í
versl. Crodafoss.
Laugav. 8, Slmi 436.
1 eða 2
göð herbvrgi,
með rúmum íyrir tvo fullorðna
og eitt barn, eða þá aðeins fyr-
ir tvo fullorðna, óskast nú þeg-
ar. Upplýsingar i síma 642.
Direktör Kalkar.
Sveskjnr - Rðsinur
í pökkum og lausri vigt
nýkomið í verslun
Símonar Jónssonar
Laugaveg 13.
Nótur,
Hljódfæri,
Strengi,
og allskonar hlutir í
fiðlur og á guitara
fást að eins í
geta fengið c-tvinnu
um lengri eða skemmri tíma á
Sauma tofu
Vörukússins.
fer tll Keflavíkur 14. þ m.
kl. 12 á hádegi.
IJUUII
iJUVIil
(Aðalstr. 8).
Nokkrir menn geta fengið far.
Upplýsingar í síma 126.
251
Mínu snerti, þá hélt hún áfram að ganga
undir nafninu ungfrú Veronica Vernon,
sem Sordelli hafði valið henni fyrsta kveld-
ið, sem hún kom fram opinberlega. par
sem hún var enn ekki orðin vel hraust var
ákveðið, að hún skyldi dvelja fyrst um
sinn um kyrt i Lea-on-Sands. Sordelli var
of hygginn til þess, að láta hana syngja
mjög oft, heldur lét hana að eins syngja
þrisvar i viku. Jafnan var þá fult áheyr-
euda og svo mikið orð fór af söng henn-
ar, að baðgestirnir frá baðstöðunum í
grendinni komu til þess að heyra hana. —
Ef til viH er engin æfing heilnæmari og
meira styrkjandi, hvort sem er karli eða
konu, en söngurinn, og svo mikið var víst,
að Mínu batnaði nú hröðum fetum. En
þó að bæði Elisha og Tibby væru ákaflega
glöð yfir gengi hennar, þá var eins og
henni stæði á sama. Að vísu var hún hug-
fangin af listinni á meðan hún iðkaði
hana, æfði sig heima eða söng opninber-
lega, en annars var hún þunglynd og eins
og utan við 'sig. Hún virtist lifa í sínum
eigin heimi, og sá heimur var dapurleik-
ans, því nú hló hún aldrei og brosti varla,
jafnvel þegar Tibby var sem allra skop-
legust.
pó að undarlegt megi virðast, þá lifa
fæst okkar í nútímanum; sum okkar lifa
252
i framtíðinni og flest okkar, því miður, i
fortiðinni; — og svo var um Minu. Öll
sögðu þau henni, vinir hennar, að hún
væri að verða fræg og rik, og henni þótti
vænt um það vegna Tibby og Elisha, en
sjálfri henni veitti það enga gleði. Hún
lifði í liðna tímanum, þeim tíma þegar
Clive hafði verið þungamiðja lífs hennar,
maðurinn, sem allar hugsanir hennar og
hamingja hafði snúist um. En hún átti
líka næmari sómatilfinningu en flestar
stúlkur á hennar aldri, og hún minti sjálfa
sig stöðugt á það, að hann hefði — já,
yfirgefið sig, eftir að hafa hugsað sig
nægilega um, hefði hann úrskurðað með
sjálfum sér, að hann gæti ekki gengið
að eiga hana. pað var skylda hennar að
gleyma hohum. En það er stundum svo
erfitt að gleyma. —
pegar baðvistartíminn í Lea-on-Sands
var úti, ferðaðist Sordelli með Minu til
borganna í kring. Tibby og Elisha voru í
för með þeim; Elisha sem fastur starfs-
maður í hljóðfæraflokk Sordellis en Tibby
sem eftirlitsmaður og ráðanautur fjöl-
skyldunnar. Ein fyrsta borgin, sem fyrir
þeim varð á ferð þeirra, var Manchester.
Auðvitað var ungfrú Yeronica Vemon al-
veg óþekt í þessari stórborg iðnaðarins og
listarinnar. Á söngskránni stóð nafn henn-
253
ar að eins við tvö lög innan um mörg
önnur. Salurinn, sem Sordelli hafði leigt,
var stór og rúmgóður og fullur af fólki.
Framkoma Mínu og fegurð hreif undir
eins flókið og fyi’sta laginu, sem hún söng,
var tekið með mikilli aðdáun. Eftir næsta
lagið, sem hún söng, dundi við lófaklappið
og hún varð að endurtaka það. En lófa-
klappinu linti ekki að heldur og hún var
kölluð fram í þriðja siiúi, og söng hún
þá uppáhaldssönginn sirin: „Home, sweet
Home“. Eftir það keyrðu fagnaðarlætin
svo fram úr hófi, að hún varð hvað eftir
annað að fara fram á leiksviðið, uns hún
að síðustu, föl og skjálfandi af æsingunni,
greip dauðahaldi í Tibby og neitaði að fara
fram á leiksviðið aftur.
Nú vildi svo vel til, að Chesterleigh lá-
varður var staddur í Manchester þetta
sama kveld. Hafði hann setið þar á ráð-
stefnu með helstu mönnum framsóknar-
flokksins í borginni, en hafði að ráðstefn-
unni lokinni gengið út sér til skemtunar,
því að veður var gott. Varð honum þá
gengið fram hjá sönghöllinni, og þar sem
honum þótti ákaflega gaman að söng, fór
hann inn og náði sér í sæti.
Hann kom inn nokkru eftir að byrjað
var á söngskránni, en þó nógu snemma til
að geta heyrt lagið, sem Mina söng. pegar