Vísir - 22.02.1949, Blaðsíða 10

10
V 1 S I R
Þriðjudagirm 22. febrúar 1949
klukkustundir samfleytt, án
nokkurar annarar næringar
en tveggja kúfaðra matskeiða
af maísgraut, sem þeir fá
kl. 3. Að kvöldi er þeim aft-
ur raðað upp, og taldir aftur,
.vörðurinn gefur sömu aðvör-
unina, og þeir ganga til
baka. Kvöldmaturinn er aft-
ur súpuskál og aðrar tvær
skeiðar af maísgraut. Síð-
an mega þeir skríða upp á
fjalirnar og lilíast þar um
nóttina.
Vinnuafköst þeirra mega
teljast góð, þegar þetta er
athugað. Ef afköst þeirra eru
ekki eins mikil og til er
ætlast, er dregið af liinuni
örsmáa matarskammti
þeirra. Ef einhver neitar að
vinna, eða ef hann afkastar
minna en 30% af þvi, sem
talið er eðlilegt, er honum
varpað í svarthol, einangr-
•aðan sterkan fangaklefa í
varðmannahúsinu. Endurtek-
inni neitiin er hegnt með
dauða“.
Samt sem áður, segir í
annarri frásögn, eru margir,
sem neita að vinna, sérstak-
lega að vetrinum. Venjulega
eru það úttaugaðir og al-
gjörlega eyðilagðir menn,
sem eru orðnir gjörsamlega
sljóir og vonlausir, og orð-
ið alveg sama um allt.
Eina ósk slíks manns er
að fá að liggja hreýfingarlaus
á fjölunum, lil þess að finna
sem allra minnst til, með-
an kraftar og líf fjara út.
1 hverjum fangabúðum
er sjúkraliúsbygging, sem er
alveg eins og hinar, sams-
konar fjalir í stað rúma. En
þar er ögn meiri matur, o'g
hver sjúklingur fær eitt
teppi, og sum sjúkrahús
verða sem himnaríki við
það að þar er „ástsæll“ lækn-
ir, sem venjulega er einpig
þræll. En möguleikar lians
til hjálpar eru takmarkaðir,
vegna skorts á nauðsynleg-
um tækjum og lyfjum og
svo skipun uni að deyða
frekar en lækna sjúklingana.
Til dæmis er takmarkað,
live margir sjúklingar megi
vera ef fleiri verða veikir
en leyfilegt er, verður að
að snúa þeim aftur. Þeir fá
ekki aðgang að sjúkrahúsinu.
Það átakanlegasta við
þrælahald nazista var, að
fjölskyldum var stíað sund-
ur, hjón seiid sitl í hvora
áttina, og börn slitin frá
foreldrum. En samt sem áð-
ur létu Þjóðverjar í þúsund-
um íilfella fjölskyldur vera
saman í fangabúðum.
Börnum stíao
frá foreldrum.
En í Rússlandi er það föst
regla, jafnvel þó um Tjölda-
flutninga í ánauð sé að ræða,
að hjón eru aðskilin og séð
,svo um, að þau geti ekkert
samband haft sín á milli.
Sama regla gildir oft um
börn og foreldra.
t Grimmdin er breytileg cft-
ir stað og stund, en sömu
reglur gilda í öllum fanga-
búðum. Aðnltilgangur þessa
þrælalialds cr að refsa og
uppræta allan mótþróa gegn
ráðstjórninni.
Þar ríkir sífelld hræðsla
við, að samúðartilfinningar
geti vaknað, og hver varð-
maður veit, að ef haim
stendur ekki í stöðu sinni
samkvæmt óskurn einræðis-
ins um grimmd, á hann
sjálfur á hættu að verða
dæmdur í þrælkun.
Á hvaða grundvelli eru
sovétboragara dæmdir í slíka
þrælkun? Það er fólk, sem
mótmælir, gagnrýnir og er
grunað um að vera leynilega
óónægt mcð stjórn komm-
únista.
Þótt undarlegt megi virð-
ast, er helzt telrið tillit til
þcirra fanga, sem raunveru-
lega eru afbrotamenn, svo
sem ræningja, morðingja,
þjófa og annarra lögbrjóta,
sem eru siðferðilega andlega
óheilbrigðir. Verst er farið
með þá, sem eru óánægðir
með stjórnarfarið, þá, sem
teknir hafa verið vegna lífs-
skoðana sinna, trúarhragða
eða stjórnmálaskoðana. Þeir
eru kallaðir „óvinir mann-
anna“.
Skipting fanganna.
Reglulegir glæpamenn eru
að líkindum ekki nema 15%
af öllum þessum fjölda
þræla, en öðrum má senni-
lega skipta í sjö flokka.
1. Bytovikar. Þetta er nýtt
sovét-orð yfir * sérstaka af-
brotamenn, er sýna afturför
í sósíalistísku líferni. 1 því
er innifalið jiað sem við
köllum afglöp í embættis-
rekstri. Og jiár sem jafnvel
maðurinn, sem selur kalda
drykki einhversstaðar, er í
opinberri Jijónustu, er sann-
arlega úr vænurii hóp að
velja, Jicgar safna þarf ný-
liðum í jirælaliðið.
Til dæmis:
Matreiðslukona á sam-
eignarbúi gleymdi að salta
miðdagsmatinn. Hún var á-
kærð fyrir að hafa gjört
mistök í opinberu starfi.
Maður, sem var sendur til
næstu borgar til að selja rúg-
mjöl fyrir sameignarbú,
seldi [jað á 23 rúblur í stað
26 27. Hann var tekinn
fastur fyrir lélega sölu-
mennsku.
Kulakar. Það eru hinir
framtakssömu, duglegu
bændur, landnemar, sem
höfðu numið og rækíað dá-
litlu meira land en nábúar
þeirra, og egignast jsessvegna
eittlivað meira, töldu sig hafa
komizt heiðailega yfir ]>að,
sem jieir áltu og hafa rétt til
að halda því. Þessi flokkur
þræla eiwlang fjölmennastur,
og vegna jicss hve þeir eru
líkamlegá þrekmiklir og van-
ir erfiSisvinnu eru þeir lang-
samlega eftirsóknarverðastir.
Þeir voru reknir í útlegð í
milljónatali (heil þorp voru
tæmd), þegar samyrkjubúin
voru stofnuð og bændur
reknir inn á þá braut í
byrjun jiriðja tug aldai’inn-
ar. Þegar ]>essir sjálfseignar-
bændur (kulakar) eru út-
dauðir í jiradkunarvinnunni,
mun skarðið fyllt með öðr-
um bændum frá samyrkju-
búunum, bændum, sem þrátt
fyrir stjórnarfarið og áróð-
urinn, berjast sífellt fyrir því
að eignast sínar eigin jarðir.
Öll mótmæli eru
glæpur.
3. Iðnaðarmenn, dæmdir
fyrir „óhlýðni“ eða fyrir „að
hafa komið í veg fyrir
hlýðni“. Hræðilegur glæpur
á sovét-mælikvarða, og þar
í er innifalið endurtekin
fjarvera, ódugnaður við
vinnu og jiað, sem er verst
af öllu, mótmæli gegn löng-
um vinnutíma, lágu kaupi og
erfiðri vinnu.
4. Verkamenn og kommún-
istar frá öðrum löndum, sem
hafa verið ginntir til Rúss-
lands með loforðum um þús-
und-ára-ríkið. Þeir komu
sem pílagrímar til fyrir-
heitna landsins, föðurlands
alheimssósíalisma og bræðra-
lags. Suniir dvelja þar áfram,
grunaðir um græsku af
]>jóð, sem lítur alla útlend-
inga hornauga og telur þá
grunsamlega. Það eru .eimi-
ig Rússar, sem dvalið hafa
erlendis og eru taldir spillt-
ir af auðvaldsskipulagi hins
vestræna heims, og svo þeir,
sem hafa einliver mök við
úllenda ferðamenn.
Prestar og vísindamenn.
5. Mótmælendaprestar, sem
sendir eru í þrælkun vegna
trúarskoðana sinna, og gáf-
aðir vísindamenn, sem dænul-
ir eru fyrir skoðanir sínar.
6. Fjöldi pólslera og búlg-
arskra borgarar og einnig
borgarar annarra þjóða með
svipaða afstöðu. Þeir hafa
myndað nýja fylkingu síðan
striðinu lauk. Þeir eru hand-
teknir fyrir sömu afbrot og
rússneskir þrælar.
7. Rússneskir herfangar,
sem taldir eru föðurlands-
svikarar. Það eru lög í
sovét-hernum, að enginn
hermaður megi gefast upp.
Hann á að devja með vopn
í hönd. Þess vegna eru allir
heimsendir fangar kallaðir
fjmir rétt, og rannsakað,
hvort þeir liafi gjörzt sekir
um jiau svik að hafa gef-
izt upp. Fjölmargir hafa ver-
ið hnepptir í þyældóm. Marg-
ir bera J>ó menjar eftir sár
til sannindamerkis um, hve
vel j>eir hafa barizt fyrir
föðurlandið.
Tuttug-asti hver
maður sleppur.
Eftir lögunum er liver
dómur í þrælavinnu miðað-
ur við einhvern ákveðinn
tíma. En M.V.D. virðir eng-
in lög. Slíkum ákvæðum má
breyta og framlengja tímann,
á sama hátt og hægt er að
ákveða hann eingöngu með
skipun frá yfirmönnunum,
og það er venjulega gjört.
Það hefir sannast, að einung-
is 5% af þeim, sem dæmdir
eru í þrælkun, eru látnir
lausir aftur.
Árið 1930 seiti fjánnála-
ráðuneytið innflutningsbann
á rússneska trjákvoðu og
éldspýtur, sem framleitt var
af „föngum í þrælavinnu“.
En Molotov, sem ]>á var ný-
orðinn ráðherra, svaraði með
eftirfarandi:
„Margir hinna atvinnu-
lausu verkamanna auðvalds-
ríkjagna mundu öfunda
fanga þá, sem vinna i austur-;
og norðurhéruðum Rúss-
lands, af þeim lífsskilyrðum,
sem þeir búa við“.
Banninu var aflétt, og orð-
rómur, sem síðan hefir kom-
izt á kreik, kveðinn niður af
„sanntrúuðum sovét-borgur-
um“, sem ferðast hafa utan-
lands, og stöðugt fullyrða,
að fangabúðirnar séu litlu
verri en skemmtilegir sum-
arbustaðir fyrir skátadrengi.
Wallace á ferðalagi.
Þegar Heni’y Wallace ferð-
aðist til Rússlands og Síber-
iu árið 1944, virðist liann
ekki liafa séð neina af þess-
um fangabúðum, sem
Wendell Willkie kallar
„venjulegar- fangabúðir“.
Þar var tekin mynid af
Wallace í ánægjulegum fé-
lagsskap með Ivan Nikishov,
hinum grimma og alræmda
yfirmanni margra illræmd-
ustu fangahúðahverfa í Sí-
beríu, sem allir er til þekkja
óttast meira en allt annað.
Þar, á svæði, sem er mörg-
um sinnum stærra en allt
Frakkland, og að öllu leyti
stjórnað af M.V.D., láta þús-
undir af þrælum lifið, sem
fórnardýr á altari hinnar vit-
skertu viðleitni Ráðstjórn-
arinnar til að vera framar
öðrum þjóðum i gullfram-
leiðslu. I áritun myndarinn-
ar kallar Wallace foringjann
yfir þcssum maimdráps- og
kvalastöðvum „mikinn iðn-
aðarhöld“.
Slík firra hefði ekki get-
að komið fyrir, ef ekki hefði
verið notuð svo villandi að-
fcrð til að koma þrælahald-
inu á í Ráðstjórnarríkjunum,
að fáir sáu við því. Þetta á-
stand læddist inn sem töl’r-
andi fjarstæðukennd luig-
sjón. „Glæpamenn“, sagði
Lenin, „eru ekki óvinir, held-
ur fórnardýr ]>jóðfélagsins“.
Það er að segja, auðvalds-
skipulagsins“. „1 sósíalistísku
]>jóðfélagi“, kvað hann, „þarf
ekkert annað en að betra þá
með vinnu, og glæpum mun
verða útrýmt úr heiminum“.
Framúrskarandi mannúð-
leg hegningarlöggjöf var inn-
leidd í Rússlandi, og áhrifa
hennar gætti allt til ársins
Mynd þessi er orðin fræg um allan heim, .,.o' ar teiGii ai írú Roservinu á sendi-
herraKkiifstofu Iíússa í New York. Lomakixi' ^endiherra (til hagri) skýrir fretía-
mönnum frá því, að Kosenkina hafi beðið sehdiráðið jim vernd. Síðan komst
Ko.sénkina imdan og þekkir allur heimurinn þá sögu.