Vísir - 24.01.1955, Blaðsíða 9

Mánudaginn 24. janúar 1955.
Vf SIR
(Fraœlí. af 4. síðu)
gerð af rammíslenzkum gerfi-
basalísúlum með tilheyrandi
„pússi“ og „steihgerðri músik“!
í stað kross Krists er nú með
fjálgleik miklum boðuð sálu-
hjálp fyrir trúna á rafljósa-
skin hins g'læsta vita í cement-
flúri turnspírunnar!
I stað- via dolorosa eru nú
boðaðir eggsléttir bílavegir að
öllum inngöngum kirkjunnar
og næg og glæsileg bílastæði
allt umhverfis guðshúsið, jafn-
vel undir „vængjum“ þess!
Og síðast en eltki sízt, á
kirkjan að „setja svip á bæinn“
-----hið ytra!
— — Eg skal ekki fara
lengra út í þessa sálma að sinni.
En eg harma það, að þið
prestar Hallgrímssóknar báruð
ekki gæfu til að hrista af ykk-
ur hina nýju spámenn. Mér er
jafnvel ekki grunlaust um, að
þið — að minnsta kosti um sinn
— hafið látið glepjast af fagur-
gala þeirra og allri þessari ytri
dýrð og ljóma, sem þeir boð-
uðu. En eg hefi þá bjargföstu
trú á ykkur báðum, að þið
áttið ykkur, og látið aldrei raf-
ljósaskin turnvitans glepja
ykkur svo, að þið missið sjónar
af stjörnunni frá Betlehem.
........Og enn er það eitt,
sem eg vil drepa á. Spámenn
hinnar nýju trúar hamra iðu-
lega á því, að ef reisa eigi
Hallgrími Péturssyni hæfilegan
minnisvarða, þá verði hann að
vera stór, stór og umfram allt.
annað stór! Og svo slá þeir ó-
spart á strengi þjóðarmetnað-
arins, skjalla þjóðina og minna
hana á fornan stórhug hennar,
ættgöfgi og sjálfstæði.
En veiztu, hvað eg hygg, að
hér sé á ferðinni? Eg held, að
allt þetta gaspur um ættgöfgi,
• tign og stórhug, sé sprottið af
sjúklegri vanmetakennd þjóðar
sem finnur að hún er lítil, en
vill reyna að sýnast stór í
augum sjálfrar sín og- annara.
Þetta sama sálsýkisfyrirbæri
kemur víða annars staðar fyrir
í þjóðlífi okkar.
-----Þú veizt um persónu-
lega afstöðu mína til kirkju
Krists. Þú veizt það líka af
langri viðkynningu okkar, að
andstaða mín g'egn Hallg'ríms-
kirkjuáformum ykkar, á ekk-
ert skylt við andúð á kristin-
dóminum. En á því hefur mjög
borið, að þeir, sem ekki vildu
gjalda jákvæði við kirkju-
pjönum HáEgrímskirkju-
nefndarinnar, yæru stimplaðir
sem kristni- og kirkjufjendur.
Vísa eg þessum áskökunum á
bug hvað mig snertir. Viidi eg
jafnvel segja, að svo mjög ann
eg kristindórninum, að eg tel
það skyldu'míná, að rísa gegn
öllu, sem eg tel vera sönnum
kristindómi til trafaía. En af
þeim rökum, sem eg áðúr hefi
flutt þér, og af því, sem' eg nú
hefi sagt, er eg sannfærður um,
að Guðs kristni á íslandi er
enginn greiði gerður með Hall-
grímskirkju-brambolti þessu,
sem nú er á döfinni, — nema
síður sé.
Eg er sannfærður um,.. að
lífið og sálin í boðskap Krists
á engu gx-eiðafi aðgang að
hjörtum okkar íslendinga um
hinar víðu dyr Hallgríms-
kirkju, eh þótt hliðið væri eitt-
hvað þrengra. ,
Kirkja Krists verðurl aðeins'
reist innan frá.
En kirkja sú, sem |>ið nú
viljið reisa, er byggð upn utan
frá, — ekki tii bess að vera,
heldurí til hess að sýnast og
setja svip á umhverfi sitt hið
ytra.
Þess vegna segi eg við þig,
síra Jakob': Athugaðu hvar þú
ert staddur. Komist þú að
þeir'ri niðurstöðu, að þér hafi
skjöplast, þá veit eg, að þú átt
næg'an manndóm og dreng-
lund til þess að hverfa frá
villú til rétts vegar. Og - finnir
þú, að þér hafi verið villt sýn,
veit eg, að þig' skortir hvorki
þor né þrek til þess, að taka
upp ótrauða baráttu fyrir því,
sem þú veizt nú sannast, bezt
og viturlegast, —. en það er að
halda áfram á þeim vegi, er þú
áður gekkst, og vinna áfram í
anda Krists að því að byggja
upp ríki Guðs hið innra með
me'ðbræðrum þínum. .
22. febr. 1943.
Með vinarkveðju.
Luðvig Guðmundsson.11
Frú €oty.„
Frh. af 3. siðu:
Vel er séð
um köttinn.
Þau höfðu áður 2 þemur og
eina bifreið. En nú er bifreið
við dyrnar, jafhskjótt og hringt
er í símann. Og nög er'af að-
stoðarfólki til að fara út með
hana kisu, en heimilisköttur-
inn héitii' Patou.
Frú Coty er fyrsta forsetafrú
á Frakklandi, sein talar ensku
vel. Hún var nefnilega 2 ár í
brezkum skóla tii að ljúka
námi. Hún hefir einnig ferðast
ym Ítalíu, Sviss. Holland, Belg-
íu, Grikkland, PóUand og
í Tékkóslóvakíu.
I „Dæturdætur mínar segja að
1 eg sé mjög frjálslynd,“ sag'ir
' frúin. „Fyrst og fremst hata eg
■ allan uppskafningshátt. Eg hefi
j mikla samúð með unga fólkinu
nú á dögum. En mér finnst að
það fari á mis við svo margt
skemmtilegt.“ Tekur hún til
dæmis eitt, sem tíðkaðist þegar
hún vai' ung. ..Þegar eg fór á
dansleiki með öðm ungu fólki
voru dansamir í „túrum" svo-
ikölluðum. Dönsuðum við þá
við marga pilta á hverjum dans-
leik. En nú fara ungar stúlkur
á dansleik og dansa aðeins við
þann pilt, sem bauð þeim og
engan annan. Og fylgir hann
henni síðan á burt. Þetta finnst
mér hljóti að vera dauft fyrir
hana og leiðinlegt.“
Eitt af viðkvæmustu vanda-
málum frúaiinnar er það hvaða
tízkuhús hún eigi að skipta við.
— En hún ræður frám úr því
af háttvísi. — Hún ætlar að
skípta við þau öll.
Mutnr eins og tíðkast
á heimilum.
Bóndi hennar hefir mætur á
kjöti steiktu á rist og mat eins
og hann gerist.í Normandíi, Þau *
eru bæði matgrönn og að kvöldi
hafa þau venjulegast til matar
aðeins súpu, ost og salat.
„Eg geri ekki annað en strika
út hina fjölbreyttu rétti á list-
anum, sem matreiðslusnilling-
ur haliarinnar færir mér dag
hvern síðdegis.“ segir frúin og'
hlær.
Og heldur þótti henni kenna
skorts á skemmtiatriðum í
Parísarborg, er skopleikarar
borgarinnar tóku aHir að gera
gys að henni fyrir það, að hún
matbjó sjálf náttverð handa
bónda sínum, er hann hafði
verið kosinn ríkisforseti.
„Hvers vegna,“ segir frúin
..skyldi eg hafa farið að vekja
þjónustufólkið klukkan 1 um
nótt, til þess að hita upp ögn
af súpu?“
Uppáhaldsréttir
forsetahjónanna.
Beztur réttur þykir .forsetan-
um: Kjúklingur í rjómasósu
eins og hann er tilreiddur í
Normandí.
Ungur kjúklingur er skorinn
í bita og soðinn í dálitlu vatni
ásamt einum lauk, dálitlu af
jurtum og glasi af hvítvíni.
Þegar kjúklingurinn er orðinn
meyr er hellt yfir hann sósu
sem gerð hefir verið: 1 boHi af
rjóma, ætisveppar seyddir í
smjöri, tvær eggjarauður og
stór biti al smjöri. Sósan er
seydd aUgnablik og helt yfir
kjötið. Borið fram.
Frúin heldur mest upp á
fisk, sem framreiddur er á
þessa lund: Tveir hnappar af
hnapplauk — garlic — og
einn skalot-laukur eru seýddif
í skaptpotti, í ólífu-olíu og
smjöri. í er bætt nokkrum boU-
um af tómötum. og' jurtum. Er(
þetta saltað eftir smekk. Látið.
krauma þar til það er kómið íi
mauk. — Á meðan hefir eín-|
hver góður fiskur verið soðinn.
áf nákvæmni. — Hann er síðan
lagður á fat.' Rétt áður en þetta
er borið frarn er glasi af Armag- j
nak konjaki heUt í maukið, j
kveikt í og hellt yfir fiskinn.
Er þetta borið frain logandi.
Hér sjást franskir hermenn, sem athuga ívo handtekna Ælsír-
inga, er þeim þykja grunsamlegir.
Sjávargróður til matar.
Hann er enii mikið notaðiir
á frlandi.
í atviiiniileit...
Frh. af 3. síðú:
eins nægilegt til þess að taka
gljáa af nefinu. Og farða skuli
þær alveg láta eigk sig'. j
| „Márgir af þessmn mönnumj
segjast ekki vilja hafa farðaðar
skrifstofustúlkur; séi'staklega
geðjast þeim ekki aö'því, að
þær sé mjög litaðaf kringum
augun,“ segir hún. „Þeim finnsí
þá að þær liti út eins og þær
sé taugaveiklaðai'."
Frá eigin brjósti ráðleggúr
hún þetta:
Klæðið ykkur skynsamlega
þegar þið leitið atvinnu,
ekki éins og-þið væruð að fara
í síðdegisboð, heldur þokkalega
eihs og skrifstofustarfi hæfir,
'Notið ekki skartgripi, hvorki
hina ódýi'u sem ííðkast, né aðra.
Og alls' ekki ilmvatn;
Verið blátt áfram, hvorki
feimin né fröm. Tilgerð getið
þið geymt handa kunningjun-
um, en hér á hún ekki við,
Forðist að íáta i 'þáð skir.a,
að starfið feé- yður élcki 'sámbbð-
ið og að þér btðið aðéins eftir
því að fá armað, sem vður þyk-
ir veglegra eða betra.
Það er kunnara en frá þurfi
að segja, að Islendingar notuðu
frá landsámsöld og til skamms
tíma söl til matar. — Ýmiskon-
ar þari var og notaður til á-
burðar.
Sölin voru þurkuð og borðuð
með mjöri, einnig áamt harð-
fiski og smjöri. Ekki þarf að
efa, að mörg efni eru í sjávar-
gróðri, sem holl eru, og væri
vel, að söl t. d. væri éfnagreind,
svo að ‘ vit að væri méð vissu
hver efn'i þeirra og fjörefni
kunna að véra.
Á vestufströnd írlands er
dugandi' fóiiv, sem sækir margt
til sjávarins tU að bæta lífsaí-
komu sína, því að kjör eru þar
kröpp eins og víða. Er nú írska
stjórnin farin að hafa mikinn
áhuga fyrir þessu starfi. írskir
fiskimeim sækja sjóinn vel og
djarflega og færa í búið margs-
konar fisk, humar o. fl.. Ungir
og gamUr sækja sér þar líka
þara og er ekið heim heilum
vagnhlössum til að bæta jörð-
ina og viðhalda gróðrarmætti
hennar. í x
Verksmiðju
komið upp.
Enn er þó ótalin þörungateg-
und, sefn notúð er til matar.
Af hlhm véx xnikið magn í náhd
við Waterferd á íi'landi og á
nú að setja upp verksmiðju til
þess að hráða framleiðslu og
fullkomna þétta „æti“.
Má úr því gera hina beztu
ábætisrétti, sé það réttUega
rneð farið. Eru réttir úr þessari
þörungategund (can'ageen)
i orðnir svo vinsælir í borgunum,
að bændurnir eru famir að
í .
leggja mikla alúð við að safna
henni.
Þeír vaða út í sjóinn alveg
upp að mitti, talca þar sjávar-
gróðurinn í knippum og bera á
’land íil þess að þui'rka hann í
'sólinni. Þetta verk er seinlegt
Umsælcjandi ætti ekki að
spyrja niargra spurninga af
þessari tegund: Hvað haldið þér
|að líði á löngu þangað til eg
. fæ launahækkun? — eða —
en þó er þetta gert á hvei'ju
sumri. Var mönnum orðið ljóst
að svo mátti ekki búið standa,
verklagið hægfara og óhag-
kvæmt og var þá horfið að því
ráði að setja upp verksmiðju “tii
betri vinnubragða. Verksmiðj-
an er í nánd við Galway —
og rétt við sjávarströndina.
Selt í umbúðum.
Þörungarnir enx fluttir í
vei-ksmiðjuna í stórum kössuin
og dreift þar. Stúlkúr taka síð-
an við að velja úr það senx ó-
nöthæft er. Það sem nota a, er
lagt í litla pappakassá nieð
glærum lokum. Fylgir hverjum
kassa tUsögn um margvíslega
notkun og uppski'iftir á rétturn.
Vandaðar matai'búðir í Dýfl-
inni hafa þessa vöru á boðstól-
um og er. eftirsþúrh mikil.
Hafa menn einnig hug á því
að gerðar sé vélai’, sem flokkað
geti og hi'einsað þörungana,
svo að framleiðslan verði enn
fullkomnari. Mun matvæla-
í’áðuneytið írska vera að at-
huga það mál.
Einnig er unnið að því að
gera safa úr þörungum; er hann
síðan þurrkaður eða hei-tui' og
seldur svoleiðis. Þykir1 saíinn
úr þessum þörungum mjög'
heppilegur og. auðmeltur og er ,
notaður mikið í súpur, eixxnig
í mjólkurbúðinga og mjólkur-
hlaup.
■—o—-
Gott væri ef við gætum hag-
nýtt tU matar eitthvað af þeim
sjávargróðri, sem fæst við
strendur landsins. Þó að fólk
noti ekki söl lengur eins og þau
áður voru notuð mætti vafa-
laust hafa gagn af þeim. Þyrfti
að hreinsa þau eftir ki'öfum
timans, láta efnagreina þau,
eins og. fyrr segir og gei'a til-
raunir með það hvernig hag-
kvæmast væri að nýta þau.
Gæti verið að þama fengist
næringarefni sem heilsusmlegt
væi'i og gerðu íslenzkt matar-
æði fjölbreyttara.
greiðið þér nokkra aukaþóknun
jum jólin? Þess háttár spurn-
ingar geta beðið sxrxs tima.
Gg stúifiá, sem tséki úpp'á
• þvr á'ð spyi’já: Eru margir ó-
kvæhtir menn hér í skrifstof-
unni? mvndi áreiðánlega ekki
fá stöðu.
> Figueres forseti Costa Kica
boðaði sigurgöngu varnar-
sveita landsins uxn San Jose
s.l. laugardag, en i g«r var
herii -frestað. Sáiritímis frétt-
ist, að uppreistarmenn hefðu
umkringt bæ í norðurhíuta
lunilaliiQ