Vísir - 09.11.1955, Blaðsíða 6

Vfe; l T?
Miðvikudaginn 9. nóvember 1955

D A G B L A Ð
Ritstjóri: Hersteinn Pálsson.
Auglýsingastjóri: Kristján Jónsson. ; | JTfl
Skrifstofur: Ingólfsstræti 3. "’1 " -f
Aígreiðsla: Ingólfsstræti 3. Sími 1660 (fimm línur),
Útgefandi: BLAÐAÚTGÁFAN VÍSIR H.F. ,
Lausasala 1 króna.
FélagsprentsmiSjan h.f.
IVWWVVVWWV"
Vaxandi eríiðieíkar.
17'ngum blandast nú hugur um það, a'ð þjóðin á við mjög vax-
J andi erfiðleika að stríða á sviði efnahags- og atvinnumála,
svo að horfur eru að mörgu leyti eins ískyggilegar og fyx-ir
nokkrum árum, þegar svo var komið vegna aukins kostnaðar á
öllum sviðum, að allt var að stöðvast og ekki um annað að
ræða en að skei'ða gengi krónurmar til þess að afurðir lands-
manna yrðu útgengilegar á erlendum markaði. Nú er þessi
óheillaþróun að endurtaka sig — kostnaðuijkin við alla fi-am-
leiðslu fer vaxandi með hverjum mánuði iem líður, og þótt
inikil hækkun sé þegar komin fram, eru ekki öll kurl komin til
grafar í þessu efni. Öll f rirtæki og atvinnugreinar verða að
bera hærra kaupgjald en áöui-, en að auki verða þau að greiða
j-neira til hins opinbei-a, sem einnig verður að standa undir
auknum útgjöldum og getur það vitanlega ekki nema með því
að taka féð til þess frá öllum almenningi og fyrii-tækjum í
landinu — nema þeim, sem skattfrjáls eru.
Komhiúnistar liamast maima mest gegn eðlilegum aðgerð-
vim e£ erfiðleika verður vart í þjóðfélaginu. Er það þó víst, að
þeir eiga drjúga sök á því, hvei-nig komið er, því að þeir hafa
-verið helztu forsprakkar í þeirri kröfupólitík, sem hefur altekið
mikinn hluta þjóðarinnar, en í henni er ekkert tillit tekið til
þess, hvort grundvöllur_ sé fyrir auknum útgjöldum atvinnu-
veganna. Fyrir kommúnistum vakir heldur ekki annað en að
skapa ghmdroða og auka vandræði, ef það skyldi geta fært
þ-eim aukin áhrif í þjóðfélaginu. Þeir kunna líka einfalt ráð við
öllum vandræðum á afurðasölu — nefnilega að selja sem mest
til ríkja kommúnista i A.-Evi-ópu, og taka ekkert tillit til þess,
hvaða skilmálum við verðurn að sæta þar.
Vígorð kommúnista hefur ævinléga verið — stétt gegn stétt.
Því hefur verið óspart beitt hér að undanförnu, og það er enn
á vörum þeirra, þegar þeir hóta aðgérðum af hálfu Alþýðu
sambandsins, vegna þess að ýmis þjónusta hefur hækkað vegna
kauphækkana þeirra, sem orðið hafa á árinu. Nú er þó einmitt
ástaxða til þess, að þjóðin taki höndum saman, og vinni sem
einn maður að því að koma í veg fyrir, að illa fari — að stétt-
írnár vinni saman en ekki gegn hver annaii, áð maður hjálpi
rnanni en ekki að hver reyni að koma náunganum á kné.
Það þarf engan lærdóm til að gera grein fyrir, að stöðva
verður þá þróun, sem átt hefur sér stað undanfarið í efnahags-
málum þjóðarinnar. Það þarf ekki annað en að menn leitist við
að rifja það upp, sem hér hefur gerzt áður, og það þarf ekki
gamla menn til að muna erfiðleika á þessu sviði hér á landi.
Og síðan verða menn að reyna að færa sér í nyt reynslu fyrri
ára í þessum málum.
Víða um löixd eiga menn nú við verðbólguhættuna að stríða.
Þar sem snúizt er gegn henni, eru víðast viðhafðar sömu að-
efrðir. Reynt er að draga úr eyðslunni á ýmsum sviðum, og
þetta er gex-t með ýmsum ráðum. Og það virðist ekki skipta
\svo rniklu máli, hvaða flokkar það eru, sem að völdum sitja í
þeim löndum, þar sem þessi hætta skýtur upp kollinum. Ráðin
eru víðast hin sömu eða svo lík, að á þeim er vart nema stig
niunui'. Alþýðuflokksstjórnir á Norðurlöndum grípa til sömu
ráða og íhaldsstjói-nin á Bretlandi, því að tilgangurinn er hinn
sarni. Þær litlu fi'egnii', sem berast austan úr járntjaldslönd-
uxnum, benda til þess, að verðbólga geri einnig vart við sig þar,
enda þótt kommúnistar láti að sjálfsögðu i veðri vaka, að þar
sé allt í góðú lagi.
Það fcr ekki hjá því, að við íslendingar verðum að grípa til
einhverra ráða til að stöðva þá óheiUaþróun, sem hér hefur átt
sér stað á undanföi'num mánuðum, Við verðum að beita sömu
ráðum og aðrar -þjóðir, sem vilja ekki að efnahagskerfið fari
alveg úr skorðum. Það fer ekki hjá því, að slíkt komi óþægi-
lega víð ýmsa, en fyrir það verður ekki girt, þvi að lækning á
: Mku meini hlýtur ævinlega að verða talsvert sársaukafull, og
þeim mun erfiðari og sársaukafyllri sem það verður látið dragast
Jengur að grípa til lækningar.
Kröfuraar til fulltrúa
utanríkisþjónustunnar.
Æ th msraðun ofgtisisas
of/ spumir&fgar Visis.
Vísi hefur borizt eftirfarandí i stöðu í þýzkalandi, geti bjargaö
athugascmil frá utanríkisráSu-1 sér í þýzku
2. Með liverju hefur Hannes
neytinu, sem blaðið birtir að
sjálfsögðu fúslega, en leyfir sér
hins vegar að gera örfáar athuga-
semdir við hana í lokin:
Með
félagsfræðingui', að dómi ráðu-
neytisins, sýnt, að Ixann só hæf-
ur að „gegna störfum lieima og
ex-lendis11? Sé liann hæfur, verð-
Reykjavík, 8. nóvember 1955. ur ekki sagt, aö ráðuneytið gcri
Utani-íkisráðuneytið íeyfir sér m.jög harðnr kröfur tii hinna
liér nioð að óslca þess, að þér vandásömustu stai'fa í þágu liins
birtið eftirfarandi leiði-cttingu í íslenzka lýðveldis erlendis.
biaöj yðar í dag: 3. Hefur dr. Helgi P. liiáem
Vegna gróinar þeirra, sein birt- sendiherra ekki áti kost á öðr-
ist í dagblaðinu „Vísir", 7. nóv- um í embætti scndiráðsrilai-a í
ember sl., undir nafninu „Eru all Bonn?
ir blutgengir’ í ntanríkisþjón- 4. Hér á saina við og undir lið
ustu íslands," óskar ulanríkis- nr. 2. Fuilniegir Hannes félags-
ráðuneytið að taka fi-am eftir- fræðingur þeim kröfum, sem
farandi: gera veröur til starfsinanna
1. Áður en fulltrúar eni ráðnir , ráðunéýtisins heima og erlend-
í litanrikisráðunéytið er það ! isf'- Er ekkj álitlegur liópur
mctið lxvort. þcir fulluægi þeina manna í ráðuneytinu, sem bæði
ki-iifmn, sem gerðar etai' tii starfs- hofur lengrj starfsferil að baki
manna ráðuneytisins beiina og
erlendis.
2. Eft.ir þriggja mánaða
reynslutíma eru starfsmenn ut-
anríkisráðuneytisins settii* fuli-
trúar og skipaðir eftir oins árs
starístíma liafi þeix*, að dómi
ráðuney tisins, sýnt í stai-fi að
þeii- séu hœfir til að gegna störf-
um heima og erlendis.
3. Fulltnuir eru ckki ráðnir
eðá skipaðir til sendiráða er-
léndis án vitundar viðkomandi *
scndiherra;
4. Allir þeir fulltrúar, sem nú
starfa í utanríkisráðuneytinu,
hafa fullnaegt þcim kröfum, sexrt
gferðar éru t.il stai-fsmanna ráðú-
neýtisins heima og eríbndis,
emla iiafa þeir allir lokið há-
Skóiaprófi við viðurkenndar
menntastofnánir, héx-leúdar eða
ei-lendar.
5. það er ranghermi, áð d;
Helgi P. Briern, • sendiiieira ís
laiids í Bonn, hafi varað við því,
að nokkur sérstakur fulltríii ut-
anrikisráðuneytisins væri skip-
aður sehdiráðsritaj'i í Bonu.
ATHU6ASEMDIR VÍSIS:
Viðvíkjaiidi 1. atriði: Hverjar/
ei u þær ki-öfur, sem gcrðar eru'
t.il starfsmanna utanríkisráðu-
neytisins heima og ci-lendis?
þ.vkir það ósanngjiini krafa, að
niíiður, sem gegna ú úhyrgðar-
og ólíkt haldbetri menntun, og
heföi ekki verið liægt nð skipa
neinn úr þeim hópi í slarfið í
Bonn?
5. Hefur dr. Heigi P. Briem
sendiherra i Bonn t.jáð s.ig á-
nægðan með þessa séndingu (að
fá Hannes félagsfræðing .Tóns-
son) tii Bónn?
Vísi þæt-ti vænt.u.m að fá Ieyst
úr þessum spumingtim, því uð
hann getur fullvissað Jdð liáa
ráðuneyti urri, að ski.pun Ilann-
esar féiagsfræðings í eriiliætti
sendiráðsritará mun vekja ai-
mennt hneyksli, og er sízt. tií
þess fallin að velcja trriúst á
hinni ungu íslenzku utanríkis-
þjónustu. Dugnaður Hannesar
Jónssonar í sambandi við það að
koina úpp sölubúö í Kópavógi ög
ráðsrhemiskast þar, keniur ut.an-
ríkisþjónustunni ékki við, og á-
iit þeirra, sem ráðn liúsuiu í
Sambiindshúsinu, mú ekki undir
neinuni kringumstæðum ráða
því, livei-nig til tekst um skipun
manna í varidrisöiri eiinhætti ut-
ánríkisþjónustunnar.
Pasliann af Marakesh, sem
oft er nefndur í fregnum
um Marokko, E1 Glaoui
(fullu aiafni: Hadj Tliami
EI Mezacmri E1 Glaoui) er
86 ára áð aldri. Hann er
leiðtogi 3ja millj. Berba.
Kínverskur óperufiokkur
væntaniegur hingað.
Tuttugasta og þriðja t>«ssa .og leiklist. Tekur það tíu ár í
mánaðár er væntanleg á vegum Kína að ssfa söngvara og leik-
Þjóðleildiússins CO manna sveiií1
frá Peking-óperunni í Kína.
Þessi flokkur hefur undau.
farið verið á ferð um Norður
lönd og hvarvetna vakið geysi-
ara í að koma fram á svona
sýningu.
Er þetta í fyrsta skipti, sem
flokkur frá Peking-óperunni
kemur fram opinberlega í
lega hrifningu. Sýndi hanh fyrst Vestur-Evropu. Verður þó ekki I
Nú er liafinn tínii rjúpna-
drápsins fyrir nokkru og halda
þá margir bæjarmenn meðal ann-
arra upp á lieiðar með byssur
sínar til þess að skjóta þennan
veslings fugl, sem hefur sér það
til saka unnið að vera sérstak-
lega ljúffengur á bragðið. Út af
fyrir sig er kannske ekki ástæða
aS amast við eða vera að gagn-
rýna þessa drápsfýsn. ÞaS skijit-
ir þá lika litlu máli hvort. einn
eða annar er þannig innréttaður,
að hann getur elcki liugsaS sér að
drepa fugla.. Nógir fást til þess.
Hinu verðiir heldur ekki neitað,
að rjúpur með rauSkáli er herra-
mannsmatur og slær víst enginn
við lionum liendi, ef rjómi er i
sósunni.
Vitið gleymist heima.
En það er önnur lilið á þessum
ferðalögum óvanra manna úr
hænum, scnx farnar eru í þeim
tilgangi að drepa rjúpu. Það eru
dæmi þess að menn liafi hreppt
ill veSur og verið illa undir slíkt
búnir. Og svo kemur það fyrir,
að menn eru miklu lengur en
ætlazt var til í upphafi, og gera
nieð því sína nánustu óttaslegna.
Þetta væri kannske allt einka-
mál, ef svo bæri ekki við, að oft
þarf lögreglan aS leggja á sig
aukaerfiði og virinu að lcita þessa
menn uppi, vcgna þess að þeir
tilkynna ekki lieim til sín, ef
þeir iiafa orðið fyrir sérstökum
töfum. Ðæmi cru þess, að við
borð hefur legið að hafin yrði
dauðaleit að mörinum, er ekkert
var að, en höfðu ekki liaft siririu
á því aS láta vita af sér sólar-
hring eSa lengur.
Ófyrirgefanlegt.
Þess konar framferSi cr auS-
vitaS iítt fyrirgefanlegt bæði
gagnvart aSstandcndum og opin-
jbei’iim aðiliim, sem alltaf er leit-
að tii, þegar óttast er um fóik
i úndir svipuðum kririguitistæðum.
Þess vegna geri ég það að nm-
talsefni í dag, að ég veit dænii,
þar sém aðstandendur hafa verið
jorðnir óttaslegnir og leitað til
lögreglunnar, þegar menn komu
iekki af fjöllum á þeiin tíma, er
þeir gerðu í upphrifi ráð fyrir.
jÞegar slíkar tafir koma fyrir,
.ætti það að vera skylda viðkom-
jandi að láta vitri af sér til þess
að fyrirbyggja að óttast væru um
þa. Gera þnð iíka vafalaust
margir, en ástæða er til að
minna njeriri á að enginn má látá
það undir liöfuð leggjast.
Ekki er ráð ...
1 Márgt getur auðvitað komið
fyrir, og þegar elcki spyrzt til ein-
j livers í óeðlilega larigan tíma, þá
I er reglan að ekki sé ráð nema í
tíma sé tekið, og ráðstafanir
gcrðrir með tilliti til þess að það
versta haíi skeð.Um þetta atriði
lmgsa menn stundiim ekki og
skapa nieð því fólki áliyggjur og
öSrum vinini og erfiði, sem ein-
falt liefði verið að komast hjá
mcð því að láta vita af sér, en
víðast hvar háttar nú svo til í
nærliggjandi sveitum að hægt er
aS komast í síma. Þetta ættu
menn að hafa hugfast. — kr.
i Helsingfors, síðan í Stokk-
hólmí, þá í Osló,, en er nu í
Kaupmannahöfn.
í fyrradag tókust samninga:
með Þjóðleikhúsinu og for-
ráðamönnum fiokksins og eru
kínversku óperusöngvararnir
I væntanlegir hingað 23. þ. m.
I þessu efni verður eitt yfir alla að ganga, því að enginn á Munu þeir halda hér að minnsta
að fá að hagnast á því, að illa gengur. í öðru lagi verða menn kosti fjórar sýningar.
að gera sér grein fyrir því, að. ráðstafanir þær, sent gerðar verða, Peking-óperan er fremsta
eru nauðsynlegar til að koma í veg fyrir, að enn sígí á ógæfu- óperan í Kína. Er þar sameinaS
hl iðina. á listrænan hátt söngur, dans
u >■' 1 ■■ 1 ■“'*' ! ; :-"L “ “ " .. " hj 'r ,-j
sýnd heil ópera, því að það
múndi taka of langan tíma,
heldur smáatriði úr mörgum
óperum.
í flokknum eru um 60 manns
og eru þar með triidir hljóð-
færaleikarar. Einnig er forstjóri
Peking-óperunnar með í hópn-
um.
Tjöld et'u mjög einföld. Tón-
listin er að sjálfsögðu kínversk.
Sýningin stendur í um þrjá
klukkutíma.
; ;iJ r.'.-on i ai!
ið tii Esicsl
Eden skýrði frá því á þiugi
í gær, að rússneskri þing-
mannanefnd hefði verið boðið
til Bretlands.
Brezk þingmannanefnd , var
fyrir noklcru á ferðalagi um
Ráðstjórnarríkin í opinberri
heimsókn.,