Vísir - 11.08.1956, Side 4

VÍSIR
Laugardaginn 11. ágúst 1956.
8
Mér sést Bretadrottning með forsætisráðherrum samveldislandanna. Frá vinstri: Stryjdom (Suður-Afríku), Mohamed
iAH (Paldsían), Holland (Nýja Sjálandi), St. Laurent (Kanada), Sir Antliony Eden (Bretlandi), Menzies (Ástralíu) Nehru
(Indlandi), Bandaranaike (Ceylon) og Malvern lávarður (Rhódesíu og Nyasalandi).
Blindrafélagið hyggst reisa
stórhýsi fyrir starfsemi sina,
Heimsókn hjá glaðlyndu fólki,
sem lifir í eilífu myi*kri.
Vonir standa til, að inn'an þetta 'fólk skemmtileg í við-
tíðar rísi af grunni stórhýsi á ræðurn það kvartaði ekki yfir
mótum Hamrahlíðar og Stakka- ] hlutskipti sínu, var blátt á-
hlíðar, þar sem Blindrafé-
lagið hefir fengið úthlutað lóð
fyrir starfsemi sína.
Tíðindamaður Vísis brá sér
i bækistöð Blindrafélagsins að
Grundarstíg 11, því að hann
fýsti að freista þess, að kynna
sér þessa merku starfsemi
nokkru nánar.
Blindir menn fara margs á
mis, sem við_ sem sjáandi erum,
laum notið, en því fer víðs
fjarri, að þetta fólk geti ekki
stundað margvísiega vinnu,
þótt birtan sé horfin þvl og það
Jái ekki greint liti. í vinnustof-
um Blindrafélagsins var unnið
af kappi, þegar tíðindamaður-
urinn leit þar inn. í einum saln-
um stóð stú.lka við burstavél.
Handtök hennar voru snör og
örugg og afköstin mikil. Það
var ekki að sjá. að þarna værl
blindur að verki. Við tvær vél-
ar aðrar var verið að slípa eða
hefla bursta og gekk þetta allt
:rösklega og ekkert hik á.
Furðuleg fimi
og nákvæmni.
í öðrum sal voru blindir að
•vinnu við að draga í bursta af
ymsum gerðum. Fimi þeirra og
nákvæmni var furðuleg, og sem
snöggvast stóð tíðindamaðurinn
forviða og horfði á. Hann átti
erfitt með að skilja, að þetta
fólk sæi ekki, hvað það var að
gera.
En yfir öllu þessu fóiki hvíldi
glaðværð og rósemi hugarjhs,
einhver- undarleg kyrrlát gleði.
Og maður stóð sig að því að
spyrja sjálfan sig: Hvernig get-
ur þetta fólk verið glatt og kátt;
sem lifir í eilífu myrkri? En
svona var það samt. Allt var
fram og hispurslaust, og manni
leið vel í návist þess.
Tíðindamaðurin notaði tæki-
færið til þess að rabba svolítið
við Björn Andrésson, fram-
kvæmdastjóra félagsins. Han'n
er sjáandi, en það er hér tekið
fram, því að allt hitt fólkið
þarna var blint.
Stofnað fyrir 17 árum.
Blindrafélagið var stofnað
árið 1939. Stofnendur þess voru
eignir þess eru taldar rúm
800.000, en eru raunverulega
miklu meiri, því að í þessari
upphæð er húseignin talin, en
hún er sjálfsagt að verðmæti á
2. millj. kr.
300.000 kr. fjárfesting í ár.
Á Grundarstíg 11 vinna nú
9 manns, en 13 blindir eru í fé-
laginu. Þarna eru framieiddar
50—60 tegundir af burstum,
allt fyrsta flokks vara. sem hef-
ir aflað sér vinsælda almenn-
ings sakir gæða.
Framleiddir voru burstar í
fyrra fyrir um 460.000 krónur.
Afkoma blinda fólksins þarna
má heita mjög sæmileg, en það
hefir örokustyrk og skattfrelsi,
11 blindir og-3 sjáandi. Blindu |húsaleiga er Htil 1 þessu húsi’
;og er þvi hagur folksins eftir
stofnendurnir, sem á lífi eru,
heita Benedikt Benónýsson, sem
er formaður þess. Einar Guð-
geirsson, Guðmundur Jóhannes-
son, Rósa Guðmundsdóttir, El-
ísabet Þörðardóttir, Margrét
Andrésdóttir, en látin eru Hösk
uldur Guðmundsson. Málfríður
Jónasdóttir, Jóhann Baldvins-
son, Guðmundur Eyjólfsson og
Bjarni Kolbeinsson.
Tiigangur félagsins er að
vinna að hvers konar menning-
ar- og hagsmunamálum blindra,
atvikum góður.
Eins og fyrr segir, hefir fé-
lagið fengið fjárfestingarleýfi
til þess að hefja húsbyggingu,
en lóðin er á mótum Stakka-
hlíðar og Hanirahlíðar. Fékk
félagið leyfi fyrir 300.000 kr.
fjárfestingu í ár. og verður byrj
að á verkinu jafnskjótt og
teikningar liggja fyrir frá húsa-
meistara ríkisins. Vonandi
verður verkið hafið nú á þessu
í hausti.
sem eru merkt á sérstakan hátt,
til eru bækur með blindraletri
og fleira. Annars er það mikill
misskilningur hjá mörgu sjá-
andi fólki, að við getum ekki
unnið nema lítið eitt. Eg hefi
t. d. verið til sjós blindur, var
á skútunni Rúnu, 19 tonna. Hún
strandaði fyrir vestan 1912. Þá
hefi eg unnið í kolum og salti
og ístöku. Það er svo margt,
sem við getum gert.
Kennsluna vantar.
Nú snéri tíðindamaður sér að
Ijómandi myndarlegri stúlku,
sem þarna var og kepptist við
að búa til nylon-bursta. Hún
heitir Elísahet Kristinsdóttir.
Kristins heitins Sigurðssonar
múrarameistara. Hún veiktist
18 ára og missti sjónina. Þetta
er skynsöm stúlka og glaðvær,
og það er gaman að tala við
hana.
— Það er svo margt, sem við
getum gert, segir hún. En það
vantar fólk til þess að kenna
okkur það. Sjáandi fólki er
þetta ekki ljóst, finnst mér. Við
erum ekki eins ósjálfbjarga og
margur heldur, en fólk verður
að læra. að umgangast okkur. ef
svo mætti segja. Tildæmis held-
ur margt fólk, að okkur geti
ekki þótt gaman að fara í bíl-
túr, af því að við sjáum ekki
neitt. Þetta er misskilningur,
Einhver er sjáandi í bílnum, og
hann segir frá því, sem hann
sér, og svo hlustar maður á
aðra, sem spjalla um eitt og
annað, sem fyrir ber. Þetta
finnst okkur gaman. Við efnd-
um meira að segja til dans-
leiks í Silfurtunglinu í vetur.
Það var fjarska gaman. Annars
kemur oft fólk til okkar, sem
les upp fyrir okkur, segir frétt-
ir eða rabbar við okkur.
Svo er tíðindamanni boðið
upp á molasopa, en kaffistjór-
inn að þessu sinni var Guð-
mundur Jóhannesson. Hann
sér svolitla skímu, sér t. d. móta
fyrir húsum. og hann fer allra
sinna ferða úti við, fylgir meira
að segja öðrum blindum um
göturar, enda er hann áræðinn
og ótrauður.
Margt fleira ber á góma þarna
hjá blinda fólkinu, en tíðinda-
maður varð að kveðja. Vonandi
kemst hús Blindrafélagsins upp
á næstunni, því að það á þetta
fólk skilið, og hinir glaðlyndu
og þolinmóðu félagsmenn þess.
ThS
EnglamSsdrottningii?
Ný kenning um höfundinn.
t. d. með því að efla þá til
þess að afla sér bóklegrar og !Blindur í 49 ár.
verklegrar menntunar, vinnaj Tíðindamaður Vísis kom að
að því, að þeir geti fengið vinnu j m4ii við einn hinna blindu,
við sitt hæfi. stuðla að því, aðtBenedikt Benónýsson, en hann
blindum sé gert eitthvað til missti sjónina í mislingum árið
skemmtunar og d.ægradvalar
til að létta. hlutskipti þeirra, en
félagsmaður getur hver sá orð-
ið, sem vegna sjóndepru er ó-
fær til algengrar vinnu.
Félagið var fyrst til húsa
með starfsemi sína að Laúga-
vegi 97, en árið 1943 var Grund
arstígur 11 keyptur, og er nú
svo komið, að ekki hvíla nema
um 20 þúsundir á eigninni.
Fjárhagur félagsins má teljast
mjög góðr. því að bókfærðar
1907, þá 23ja ára gamall. Hann
er fæddur og upp alinn í Arnar-
firði. Hann er glöggur maður,
kátur og ræðinn. Þó að nóttin
sé orðin löng hjá honurn, hefir
hann haldið geðprýoi sinni.
Tíðindamaður spyr hann. hvað
hann geri sér helzt til dundurs,
þegar hann sé ekki að vinna.
■—■ Eg hugsa, máður kemst
langt í því. En það er fleira,
sem við getum gert. Við hlust-
um á útvarpið, við höfum spil,
Menn eru sífellt a3 reyna að
sanna að William Shakespeare
hafi alls ekki skrifað þau leikrit
sem við hann eru kennd.
Hvers aumingja Shakespeare
á að gjalda vitum vér ekki, en
það er búið að opna nokkrar
grafir. og gr.amsa í gömlum
beinum til þess að reyna að
sanna að hann hafi alls ekki
skrifáð Shakespeareléikritin.
Wiliiam Shakespeare var
annarsflokks leikari og lelkrit
hans voru skrifuð af Elisabetu
1, Englandsdrottingu segir,
próféssor Swéet í Californíu,
en hann hefur ritað bók til að
sanna kenningu sína.
EÍisabeth dróttning var stór-
gáfúð og hámenntuð kona, sem
las niikið. Rit þau, sem við
Shakespeare eru kennd, sýna að
höfundurinn hefur haft sér-
stáklega góða innsýn og nána
þekkingu á samííð sinni, og
það hafði naumast nokkur
nema Elisabeth drottning, seg-
ir Sweet.
Ilann heldur að það muni
finnast hringur eða eitthvað í
gröf Elisabethar drottningar,
sem sanni hæfileika hennar á
sviði leikbókmennta. í gröfinni
hljóti að vera handrit að hin-
um frægu sonnettum.
um í þéim.
Sweet er á þeirri skoðun, að
að Bretar verði ekki sérstaklega
fúsir á að opna gröf drottning-
arinnar, en hann stingur upp á
því, að aðrar grafir, sem Bret-
tiffi eru ekki eins helgar og
drottningarinnar, verði. opnað-
ár og léitað að sönnunargögn-
um í þeim.
'k AlþjóSa Eauöi krossinn
skorar á allar þjóðir í Kauða
krosssamtökunum, að leg’gja
fram aðstoð tii hágstaddra í
Iran af völdum flóða. Þar
eru 180—200 'þúsund manns
lieimilislausir af völdurn
flóðanna, en um 1000 fórust
eða er saknað.
★ Blað koinmúnista í Peking’
skýrir frá þvi, að 900.000
verkamannafjölskyldur í
Kína hafi ekki þak yfir höf-
uðið.