Vísir - 08.03.1957, Blaðsíða 3

Föstudaginn 8. marz 1957
VÍSIR
Nær 20 þús. hafa notað
svellið á „velíinym."
Par eris gesfir á alsErinusia
3|a fiS 8)0 árao
í veðurblíðiiiini á sunnudag- væginu, þótt ekki tækist það
inn var, brá ég mér út á íþrótta-. alltaf og fékk sitjandinn þá oft
völl, en þar var heldur betur líf; að njóta tilveru sinnar .
í tyskunum.
Undir dynjandi músik -Baldurs
Geysileg' aJsóiui.
Stjórnandi og umsjónarmaður
bessarar skemmtilegu nýbreytni
í bæjarlífinu, Baldur Jónsson
. allarvörður, kvaðst mjög
inægður með aðsóknina, og
. aunar liafi sig aldrei órað fyrir
að aðsóknin myndi verða eins
mikil og raun ber vitni, en hon-
nm telst svo til, að síðan sveilið
var opnað, þar til á sunnudag,
muni um 20 þúsund manns hafa
sótt það og fari aðsókn stöðugt
vaxandi. Gat hann þess til
marks um áhugann, að er þiðna
tók á dögunum, hafi símifm
hringt látlaust (engu minna en
á stórleikjum sumarsins) með
fyrirspurnum um svellið.
Hví ekki knattspyrnu-
menn?
Ég fór nú að gefa hópnum á
Kannske verður þessi litla §§§
skautadrottning með tímanum,
en fyrstu skrefin eru hættusöm.
vallarvarðar nutu hundruð
manna, ungra sem gamalla,
góða veðursins á hinu vinsæla
skautasvelli vallarins. Þárna gat
að líta fólk á öllum aldri, allt
frá þriggja ára börnum upp í
,,unglinga“ á níðræðisaldri. Var
skemmtilegt að fylgjast með
þessari „kombinasjón" þriggja
kynslóða, sem allar undu sér f
að þvi sama. Sumir sýndu listir j Lárus Rist, sem er á
með liprum, léttum hreyfingum, j hefur verið meðal gesta
aðrir hlupu með geysi hraða inu r. íbróttaveliinum,
hring eftir hring og enn aðrir ^ má sjá, að liann vekur
iétu sér nægja að halda jafn- athygli.
Ilalla, Cliarlie McCarthy og Edgar Bergen fyrir framan
hljóð- og myndanemann.
„TreysSið þér komimti yðar ?"
HaS Lfnker segir frá sjónvaypsþæiti, saisr
hann og Halla kona hans íókis þált í.
78. ári,
á svell-
og það
nokkra
f Bandaríkjnmun liefur sjón-
varpsþátturinn „Treystið þér
konunni yðar“ orðið afar vin-
sæll. Þetta er spurningaþáttm-,
svellinu nánari gætur, og sá þá,
að þarna voru nokkur gamal-
kunn andlit, sem oftar hafa
þyrlað mölinni og leikið listir
knattspyrnumannsins en skauta-
kappans. Þótt þessir menn séu
nú hættir keppni, rneta þeir enn
heilbrigði æfinganna og sæta
lagi við að njóta útiverunnar,
þegar færi gefst. Ég fór því eðli-
lega að litast um eftir hinum
„virku" knattspyrnumönnum og
bjóst við að sjá þarna stóran
hóp . þeirra, en viti menn, ekki
einn einasti sást á sveilinu, og
var mér sagt, að enginn þeirra
hafi látið sjá sig síðan svellið
var opnað. Ég spyr nú, hvað
veldur því, að knattspyrnumenn-
irnir nota ekki þetta einstæða
tækifæri til alhliða þjálfunar?
Mér er næst að halda að það sé
leti og áhugaleysi fremur öðru.
Þeir ættu nú að sjá sig um. hönd
og fjölmenna á iþróttavöllinn
þegar gefur á svellið. Það er
opið alla daga frá 2. til 22.
K o r m á k r.
sem iiin 40 milljónir maima
iiorfa og lilusta á einu sinni í
viku.
Þeir Edger P?rgen og Charlie
MCarthy, sem njóta feikna vin-
sælda meðal sjónvarpsnotenda,
koma fram og varpa spurning-
um á víxl til hjóna þeirra, sem
fram koma í þættinum. Annar-
hvor þeirra segir þeim fyrst
hvers efnis sþurningarnár sé,
hvort þær séu sögulegs efnis eða
bókmenntalegs o.s.frv., snýr sér
svo að eiginmanninum og spyr:
„Hvort treystið þér nú sjálfum
’ yður eða konunni betur til að
svara?“, er fyrsta spurningin
i tiefur \'erið fram borin og svo
j kynna þeir spurningar og spyrja
j á víxl, en hjónin geta hverju
I sinni komið sér saman um hvort
þeirra svari.
1 hverri viku koma íram
j tvenn hjón úr ýmsum stéttum,
j og ein nafnkunn hjón, sem allur
j aimenningur kannast við, og til J
I dæmis hafa komið fram, kvik-
myndaleiI<konan Betty Grable
og Harry James, Joe E. Brovvn
hljómsveitarstjóri og kona hans,
, Pat O’Brien og hans kona o. fl.
J og nú í þessari viku komu þar
I Hal Linker og Halla kona hans.
— Sá háttur er hafður á, að
þátturinn • er kvikmyndaður í
Hollywood nokkrum vikum áður
en honum er sjónvarpað um
Bandarikin.
Hjón þau, sem taka þátt í
þessu, keppa til verðlauna, og
þau sem sigra fá tækifæri til að
keppa við . sigurvegarann í
keppninni á undan um talsverða
upphæð eða 5.200 dollara. 1
tuttugu vikur samfleytt áður en
þátturinn sem þau Hal Linker
og kona hans, tóku þátt, höfðu
ung hjón jafnan sigrað. Timinn,
sem keppendum þá er ætiaður,
er 20 sekúndur, svo beíra er að
hugsa hratt og skarpt. — Nú_.
gerðist það, að Kal Linker og
Halla unnu 6000 dollara í viku-
keppni, og þar með rétt til'.að
keppa við hjónin, sem unnið
tuttugu sinnum i stærri keppn-
inni. Lokaspurningin þar var:
—Nefnið eins margar Gilbert og
Sullivanóperettur og þið gctið á
20 sekúndum”. I-lal gat ne:.:t
tvær, én hinn eiginmaðurinn
fjórar, og varð því sigurv'egari.
Hal Linker hefur sagt fri
þessu í bréfi til Visis, til þess
að geía mönnum hugmynd urn
hvernig slikir þættir eru, og C1
þess að segja frá því, að í
byrj un þáttanna var Halla spurð
margs frá Islandi, en slíkar
spurningar og svör eru ávallt
til aukinnar landkynningar.
Setja met í
I»að nemur 163.5
pundeim á ári.
Bandaríkjamenn hrundu á
síðasta ári óvenjulegu mcti,
sem staðið hafði í nærri Iiálía
öld.
Áiúð 1908, þegar Banda-
ríkjaemnn voru 89 milljónir,
komst kjötneyzlan upp í 163.3
ensk pund á mann á ári. Síðan
fór hún minnkandi með aukn-
um fólksfjöida, en eftir 1940
fór hún í vöxt á ný_ og varð
163.5 pund á sl. ári.
Ííalski flotinn hefir fengið
tvo 400 smál. duflaslæðara. cr
smíðaðir voru á Italíu.
Skip þessi, sem heita Palma
og Rovere, voru byggð fyrir
fjáiframlög Bandaríkjanna til
aðstoðar Atlantshafsbandalags-
ríkjunum.
ll.lS. C'tEEiiBÍiaiJiiííSBi Graliam:
VanfníaSir meðal Méhameðstriíarmaiiiiiia.
augum og eí einhver þykist hafa
séð hann, þá skuli sá hinn sami
lýsa honum fyrir öðrum. Það
er hætt við því, að sjálfur
Maupassant hefði ekki getað
lýst honum án þess að hafa
komið þar áður.
Það er algengt að Arabar
spyrji: „Getur þú lýst honum
fyrir mér?“ þegar einhver
þykist hafa heimsótt tiltekinn
'Stað, en það þykir ósennilegt,
að hann hafi gert það. Allir
Mohameðstrúarmenn þekkja
hina helgu staði trúar sinnar,
að minnsta kosti af afspurn. og
ekkert er algengara en að heyra
menn lýsa Mekku, Medinu eða
einhverjum öðrum helgum
stað með sömu nákvæmni og
kvenrithöfundur lýsir lands-
j lagi. Sífelldur fólksstraumur
fór framhjá okkur á veginum,
meðan við sátum að snæðingi
undir olífutrjánum. Þarna í
hjarta eins þeirra fjallgarða
heirasins, sem kristnir menn
þekkja minnst, er ekki um
neina einveru eða kyrrð að
ræða, og þegar tign fjallanna,
snjórinn, hengiflugin og hvít-
fyssandi lækirnir, — þegar allt
þetta er ekki talið með, þá er
umhverfið eins hversdagslegtog
Hampsted-lieiði og nauða fá-
tæklegt og snautt af öilu þvi,
sem gefur hugmyndafluginu
byr undir vængi.....
Leiðsögumaður okkar, hár,
grannur og kírtlaveikur Berbi,
klæddur í eina einustu fiík,
sem líktist helzt náttserk, en
gáfaður vel, sagði okkur, að
rétt hjá aðsetursstað okkar,
hefði stærðfræðingur einn E1
Kalsadi að nafni, búið fyrir
tveim öldum. Eg reyndi að
rifja upp fyrir mér nafn hans
og' minntist þess að hafa séð
það í skrá yfir arabiskar bæk-
ur, sem Gyðingur einn hafði
•samið. Eg tók nú söðulklæði
mitt og lagðist til svefns undir
trjánum um fimmtíu metra frá
félögum minum. Þegar eg
vaknaði, sá eg Berba tvo sitja
rétt hjá mér og voru þeir að
lauga fætur sína í læknunr.
Þeir sneru sér að mér þegar
þeir heyrðu að eg var vaknað-
ur og sögðu eitthvað á máli
sínu. sem eg skildi ekki. En
eg lét ekkert á því bera, setti
upp alvörusvip og sagði
„Allah“. Virtust þeir sætta sig
fullkomlega við það svar. Við
greiddum nú leiðsögumannin-
um kaup sitt. Hann hafði fy-lgt
okkur frá musterinu við veginn.
en hann tók strikið og stefndi
beint yfir fjöliin. en þá leið
hugði eg engum færa nema
fuglinum fijúgandi. Eg held,
að hann og leiðangursmaður-
urinn frá Amsmiz hafi ein-
hvern veginn getað komið boð-
um um það á undan okkur, að
þeir grunuðu mig um að vera
kristinn.
Við bröltum áfram eftir
stórgrýttum farvegi Wad N’fissj
um tveggja míla leið og kom- j
um þá aftur að djúpu gljúfri, I
sem smáhækkaði upp að stór- j
kostlegum klettaþrepum. Ess-1
rekarnir í nágrenninu kölluðu1
þau N'fad Abu Hamed, , hné
föður Hameds", annað hviorcj
af því að þau voru svo brött..
að það var ekki ’nægt að hom-
ast upp þau nema með því að
skríða á fjórum fótum, eða
vegna þess hversu illa þau fóru
með fætur asnanna, eða af ein-
hverri enn annarri ástæðu. sem
sögumenn minir voru ekki sam-
mála um. Þegar eg var kom.inn
upp, leit eg um öxl og sá þá
fegurstu fjallasýn, sem eg heV
nokkuru sinni augum litið. Mér
flaug í hug, að þarna mund'.i
fáeinar tylftir Afridi-manna
geta varizt heiili hersve*
„ruplandi" Breta, ef heppni i
væri með þeim og föðurlandsást
þeirra nógu heit og sterk. En
við nánari íhugun varð mér
ljóst, að orðið „föðurlands\st“
ætti ekki við, þegar rætt væri
um andstæðinga okkar. í vestri,
í áttina til Sus, virtust fjöllin
lækka. rétt fyrir austan okkur
gnæfði Ouichidan, hæsti tindur
Suður-Atlas-fjallanna, en langt
í f jarska risu tindar Anti-Atlas-