Vísir - 08.03.1957, Blaðsíða 4

VISIK
Föstudaginn 8. marz 1957

ITJ>
SIzvIjm
kvenncisíðunni
um áhugamál
yðar.
a
kopsrbriíBkayp
með 40,373 ein*
ejringniu.
Kr. 403.73 í kopárm. voru ný-
lega settar í umfeð í Frederiks-
værk í Danmörku. Peningárhir
höfðu verið „frystir" í tvehnur
pokum, sem vðgu saman 6i> kg.
Koparaurunum var safnað af
I hjónum, sem höfðu orðið ásátt
|nm það að byrja snemma söfn-
i, un, til þess að halda upp á kop-
arbrúðkaupið sitt. Og svo kom
bað fyrir að í búðina, þai' sem
" þau œtluðu að kaupa veizlumat-
inh, bái'u þau inn báða hina
þungu poka. Kaupmaðurinn,
kaus heldur að láta bankann
sinn telja það, sem í pokunum
var, svo að nú ðru peningarnir
aftur í umferð.
Hvenig fiimst ísienzkri kons
að búa í Þýzkalani ?
Rætt við frú Ragnbeiði Gröndal
Kinnhestur var
réttmætt svar.
Kona hefir nú rétt til að svara
iyrir sig með kinnhesti, án þess
að karlmaður slái haixa aftur.
Þessu var slegið föstu nýlega
iyi'ir dómstóli í New Jei-sey.
Dómstóllinn fjallaði nýlega um
]xétta mál, milli matsveins og
stúlku, sem gekk um beina og
xeis það út af máli um buff með
lauk. Stúlkan gaf mannmum
kinnhest. Hann svaraði með
Hamborg, 20. febr.
Fjrir nokkru haí'ði eg tæki-
íæri a'ð rabba smávegis við
íslenzka konu bixsetta í Hám-
borg, frú Ragnheiði Gröndal, til
nokkurs saxnanburðar á högum
og háttum manua hér og heima.
— Finnst þér erfitt að kynn-
ast Þjóðvei'jum og hvernig
geðjast þéi' að. þeim?
— Mér virðist fiokkuð erfitt
að eignast kunningja og viní
’ér, enda eru allir mjög hlé-
drægir. Einhvem hef eg heýrt
segja, að þeir væru góðir þjón-
ar en slæmir húsbændur. Eg
held að það eigi við suma
þeirra, en yfirleitt álít eg að
Þjóðverjar séu indælt fólk, sem
gott er að eiga samneyti við.
— Hvaða mun álítur þú
helztan á lífsskilyi’ðum Þjóð-
vei'ja og fslendinga meðal al-
mennings?
— Fólk er hér almennt miklu
nægjusamara og sparsamai'a
en heima. Það krefst ekki eins
mikilla þæginda í daglegu lífi
eins og við og neitar sér um
margt, sem við getum ekki af-
boi'ið. Það sézt sti'ax og komið
er inn á þýzkt heimili, þar sem
vélar eins og hrærivél og
þvottavél teljast til munaðar.
— Þegar þú xninnist á þýzkt
heimUi langar mjg að heyra
hvað þú segir um íbúðir heima
og hér?
— Það er fljótsagt. Mér
finst tilvinnandi að búa um
tíma í þýzkri íbúð til að lærá
að meta hinar fullkomnu ís-
eiginlega of góð, því að oft læt
íg tilleiðast að kaupa miklu
meira en eg ætla, af þeiin sök-
um.
— Þú hefur vérið viðsíödd
iiokkrar tízkusýningai' nú þeg-
ar. Hvað segir þú um vortízk-
uiia og yfirleitt þýzka tízku?
— Mér finnst vortízkan guð-
dómiég. Yfirleitt álít eg að
ÞjóðVerjar standi á því sviði
ekki að baki Frökkum og ítöl-
um. — Almenningur er að vísu
ekki „smart“ kiæddur, en það
staíar af nægjuseminni', eins og
eg sagði áðan.
— Hvei'.
rnest sai
ur?
na
munt þú nú einna
begar lieim kem-
— Helzt vildi eg taka góðu
vegina, almenningsgai'ðana,
gróðurinn og góða veðrið með!
S. S.
Tveir þýzkir prjónakjólar —
sá til vinstri með felldu pilsi.
eins og' prjónai'. — Hér eru þeir
kallaðir ,,einseyringshælar“.
Eg held, að nú hafi Þjóðverj-
ar sannað, að þeir hafi samein-
að þýzka hagnýtni og Parísar
„chic“ í kvenfatnaði. Séi’hver
kona hefir tækifæri tii að vera
vel klædd, hvei'nig sem hún
lítúi' út og hversu lítil eða
mikil ráð hún hefir.
S. S.
nokkrum orðum, sem ekki1 lenzku íbúðir. Að vísu eru
standa í neinni orðabók og réð- j íbúðir hér bjartar og herbergja-
Jst á hana, svo að hún lenti á (skipun góð, en varla þekkist
kæliskáp með bakið. Dómstóll- eimi einasti innbyggður skáp-
inn dæmdi stúlkxmni 5.116 doll-'ur. Eldhús eru yfirléitt mjög
ara í skaðabætur og 75 sent bét-
ior.
í forsendum fyrir dómnum
segir: að það tilheyrí almennri
pekkingu á lífinu, að vita það,
að kinnlxestxxr, sem kona gefi
.— sérstaklega þegar hann er
gefirm til að mótmæla óviðeig'-
andi tali og' ósæmilegu, sem
særir tilfinningar henxxar — sé
<ekki tilefni til andsvai's eða
andstöðu af hendi xnanxxsiixs. [
lítii og venja er að fólk kaupi
sjálft eldhússkápa og annað
senx tilheyrir þar.
— Hvernig finnst þér sem
íslenzkri húsmóður í Hamborg'
að kaupa í matinn?
— Dásamlegt. Að vísu ei'
matvara dýr, en þá auðvitað
fyrsta ílokks. Þess má einnig
geta, að kaffi, te og kakao eru
helmingi dýrari hér en heima.
Þjónusta. í vei'zlunum ér
Þýzkui' ,,Sora“-kjóll nieð brelðuhx xixVndskrbýtíí á þilsinu.
Fréttabréf frá
Vorið er
Frá fréttai'itara \risis.
Hamborg, 20. febr.
Hér í Mámbcrg er koxnið \ ;>r,
eigitilega ölliim að óvörntn.

Kvöldkjól'U' eru aðall'ega úr
„itt'okad'é“. tttéð löngum enn-
urn bg háir í hálsinh áð íranx-
ah, mikið flegnir á bakinu. —
Fyrstu merki þess vörtlzkah,; í s'umartízkunni eru ítölsk
er þegaf komin fram. Þ.ekktár
kjðlavei'zlnanir hafa haldió
sýningar og gétur þar nxargt
áhrif rálaxxdi. Flestir surnar-
kjólanna eí'u úx- léttum bómull-
áföí-háxn eða alsilki, með víðum
i'allegt og gott að líta, — Einha j pilsum og breiðum beltum. A
mest ber á jeirsey í öllum litúm.; eiívlitúm kjólum eru oft breið
einkuxh þó „pasteiiitúm“. Lö'gð
ér áherzla á kvéhlegt snið, og
þröngir kjólar með breiðum
beltum ýirðast vinsælastir. —-
ir, mai'glitir bakkir.
Sk'ór haTa li'tlunx sérh engum
bi'eytingum tekið; enn eru tærn
ar jafn-oddmjóaf og hælarnir
Krossferð gegn
spilíandi bókum.
Þúsund konur í fylkinu On-
tario í Kanada liófu nýlega
krossfél'ð í „nafni vc!s:e:nis“.
Þær íóru tvær og tvær sam-
an í !i verja bókabúð og hvérn
blaðsöluturn til þess að lxreihsa
þar til og fá þessar verzianir til
þess að útskúfa lélegum bók-
ménntum. I Chicagb hefir vefið
stofnaður „félagsskápur tíl efl-
ingar heiðarlegum bókmenfit-
um“ og hefir þessi félags&kap-
ur látið bua til lista yfir bær
bækur, sem spillandi eru af-
lestrar. Krossferðarkonur hafa
þeixnan lista í höndúm og for-
dæma þær bækur, sem þar eru
skrásettar. Formaður katólska
kvenfélagsins í Ontario hefir
sagt frá því, að lista þessxim
vei'ð haldið leyndum, svo að
æskufólk geti ekki náð í hann.
Stockhclms-Tídningen
kveðst hafa bað eftir ártið-
anleg'um heiruHdUm, að
Riissar áformi að senáa íier-
Jið til Tékkóslóvakíu. —
Þykir og áróour hinna
konúnúixistisku valdhafa i
úívaipi og blöðum bera því
vitíii.
fjallarma, sem eru lxandan við
Oeraa-hérað. Engiixn kristinn
maður hefir stigið fæti á snjó-
breiður þeirra fjalla. Við fórum
nú niður bratta brekku og kom-
um í breiðan fjallclal, þar sem
hópur nxanna var að brenna tré,
gamla ösp, sem mjög var tekin
að hallast og hrörna. Hún hlaut
að falla þvert yfir veginxx, þeg-
ar hún gæti ekki staðið lengur.
A litlum byggakri var svert-
ingi að vinnu. Hann var hvít-
idæddur með rauðan fez á
höfði.
Það var komið langt fram yf-
ir sólarlag, þegar við komum
að húsi einu, sem stóð á hjalla
við á, en milli þess og árinnar
-var steingarður. Staðurinxx hét
Imgoi'dirh á Shillahr-xnáli. Þaíj
var ekki við það koxnandi, að
fá neinn mat þarna, hvað sem
í boði var, og við ui'ðum að fara
matarlausir í rúmið. Við feng-
um einimgis grænt tegutl. En
ef eg hefði í rauninni vérið
Mái'i, þá hefðum við ekki þurft
að svelta, því -að þá hefði eg
bara sent mann til að afla mat-
fanga á venjulegan hátt, nefni-
leg'a xneð ránum. Fólkið héfir
ef til vill talið xnig fífl, fyrir
að hafa ékki sönxu aðfei'ð og
ailír „heiðai'legir sherif-ar“,
þegar þeir voru á ferðalagi.
„Shei'if-ai'“ — sérstaklega frá
Fez — eru sannkölluð plága á
fátæklingum, bví að þeir telj-
ast „heilagir“ og hxega því
hegða sér eins og Gyðinga-
sherifarnir tveir í ritningunni.
En til allrar ólxamingju er al-
ménningur svo meinlaus, að
þessuin ofbeldisnxönnum 'ér
sjaldnast refsað, og fyrir bragð-
ið eru þeir allsstaðar sníkjandi
og stelandi í ixá’fni Allah....
Næsta morguix (20. október)
lögðu við snemma af stað, eins
og oft vill vei'ða hjá ferðamönn-
unx, þegar þeir hafa gengið
nxatarlausir til hvíiu og. fá ekki
annan morgunverð en bolla af
þunnu, grænu tei, áS<ur en þeir
stíga á bak reiðskjótum sínum.
Skepnurnar höfðu þó fengið
fylli sína, því að við höfðunx
bygg ineð okkur. Eins og dag-
inn áður byrjuðum við að
klifra upp klettastalla, íóru'm
| hvað eftir annað yfir. Wad
N’fiss, riðum framhjá eyðibýl-
um og köstuðum kveðju á
ferðamenn þá, sem vio xnættum
,eða i'iðuxn frarn á- Þeger ýið
höfðum á einuxn sfað riðið nið-\
ur ráuðá sandstéinsbrekkú og'
gegmun þétta trjáhvirfingu,
kómum ' vio allt í einu á opið
svaxði, þa'r se'm Wad N’fiss
breikkar og verður um mílu-
fjór.ðuagiu' ó breidd. Á báðar
hliðai', í einnar eða tveggja
mílná fjarlaigð, voru vii'ki uppi
á hæðum nokkurum og' ofar í
da'lnuni var kasíáli, sem eg átti
að kynxiast betur þegar kveld-
aði. Fjöllin mynduðu hálfiiring
í um það' bil tíu mílna fjar-
lægð cg á hægri hönd virtist
Tisi Nemiri rísa þverhnípt af
árbakkanmn og upp í skýin.
1 Moiiameö-el-Iíoseixi hafði
vertð 1 versta skapi allan morg-
uninii, eins og hungraðir menn
eru venjulega, en nú gróf hann
upp úr hnakktösku sinni fjögur
lítil. gfanat-epli-, sem, við átum
. í sxxatri, 'Msð.an. við' vonrni að
!élá ságði haxih ökkur, að fjöll-
iin framur.dan okkur væri síð-
asti fjallgarðurinn milli okkar
og Sus, og ef heppnin væri hxeð
ættum við að geta slegið tjöld-
urn innan héraðsmarka Sus þá
um kveldið.
Við fórum aftur að ræða það,
hvernig við . ættuín að haga
ökkur, þegái’ 'komið væri :til
Tarudant. Allt var undir því
komið, að við kæmumst slýsa-
laust franxhjá verðinum ýið
N’Zala, . þar sem sagt var 'að
soldán léti embættismenn sitja
að staðaldri til að innheirnta
skatta, seni kunna að vera
fallnir í gjalddaga. Mohameð-
el-Hosein var samiíærðúr um,
að hann gæti komið okkur
klaklaust frarnhjá verðinum
með því að stinga að honum ein-
um dal, en réð mér til að látást
vera veikur og átti eg að setjast
Frh. á 9. síðu.