Vísir - 15.03.1957, Síða 6

VISIR
Föstudaginn 15. marz 1957
VKSIR
D A G B L A Ð
Ritstjóri: Hersteinn Pálsson.
Auglýsingastjóri: Kristján Jónsson.
Skrifstofur: Ingólfsstræti 3.
AfgreiSsla: Ingólfsstræti 3. Sími 1660 (fimm línur)
Útgefandi: BLAÐAÚTGÁFAN VÍSIR H.F.
Lausasala kr. 1,50.
Félagsprentsmiðjan h.f.
Varnarmálin og framkvæmé'r.
Allt virðist nú í uppnámi inn-
an stjórnarinnar, því að
Tíminn hefir skýrt frá því.
að bráðlega muni verða haf-
izt handa um ýmsar fram-
| kvæmdir á Keflavíkurflug'-
I velli. Finnst blaðinu þetta
í sjálísagt, því að halda verði
i við mannvirkjum þar syðra,
ef bandalagsþjóðirnar þurfi
skyndilega á að halda vegna
óí'riðarhættu eða raunveru-
legs ófriðar. Segir blaðið að
þetta sé engan veginn í ó-
samræmi við samþykktina,
sem gerð var á þingi fyrir
tæpu ári. Ef menn haldi það,
sé þar um misskilning að
ræða, því að í tillögunni sé
,,skýrt tekið fram, að haldið
skuli áfram gæzlu og við-
haldi varnarmannvirkjanna.
Þetta hefir eðlilega alltaf
nokkrar framkvænrdir í för
með sér. í tillögunni er svo
sett fram það takmark, að
íslendingar taki sjálfír við
gæzlunni af hinum erlendu
aðilum. Þetta verð<ur íslend-
ingum því auðveldara, þeg-
ar til kemur, sem mannvirk-
in verða í fullkomnara á-
sigkomulagi. Undanfarið
hefir verið mjög lítið um
íramkvæmdir á vellinum.
Þær eru eðlilega mestar að
sumrinu. Því er ekki óeðli-
legt. þótt þær aukist nokkuð
aftur með vorinu. Þess verð-
ur svo vitanlega vel gætt, að
þessar framkvæmdir verði
ekki meiri en svo, að þær
keppi ekki óeðlilega við ís-
lenzka atvinnuvegi utn
1 vinnuaflið. Varðandi það at-
riði væri eðlilegt að hafa
samráð við samtök fram-
leiðenda." Þannig kemst
Tíminn að orði í forustu-
grein, og hefir hann þá
minnzt á þessi mál í forustu-
grein tvo daga í röð.
A hinu leitinu er svo kommún-
istaflokkurinn, fjórði ,,her-
námsflokkurinn“, sem sam-
In memöriam:
Bogi Olafsson
yfirkennari.
í dag verður gerð útför
Boga Ólafssonar. fyrrum yfir-
kennara við Memitaskólann í
Reykjavík, en hann andaðisl
að miorgni sunnudags 10. þ. m..
eftir langa vanheilsu. Með hon-
um er genginn einn svipmesti
skólamaður landsms einn
þeir.ra, sem mörkuðu og mót-
uðu stofnun þá, sem hann helg-
aði krafta sína um hálfan fjórða
áratug, —
Rej^kjavík.
Menntaskólann
þykkti áframhaldandi dvöl
varnarliðsins á síðasta
hausti en kvaðst gera það, |
af því að hann vildi, að varn-
arliðið færi sem allra fyrst
af landinu. Þjóðviljinn ham-
ast nú gegn þeim fyrirætl-
unum, sem Tíminn hefir
skýrt frá varðandi fram-
kvæmdir á flugvellinum.
Lætur hann svo, sem það
komi honum algerlega á ó-
vart, að það skuli eiga að
hefja einhverjar fram-
kvæmdir á flugvellinum.
Mátti hann þó vita. að eitt-
hvað slíkt mundi fyrirhugað.
því að samkvæmt frásögn
hans í haust tóku allir ráð-
herrar stjórnarinnar þátt í
samningum við Bandaríkja-
menn um áframhaldandi
veru varnarliðsins, svo að
þetta atriði hefir varla farið
framhjá kommúnistunúm.
Auk þess situr nú sá maður
í stjórn með kommúnistum,
er hét því fyrir kosningar,
að þótt varnarliðið færi,
skyldi verða um vaxandi
vinnu á Keflavíkurflugvélli
að ræða. Nú eru því allar
horfur á. að við eigum bæði
að fá vinnuna og varnariiðið
og ættu komn^nistar ekki
að vera með ólíkindalæti.
En segja má, að mjög sé nú
annar tónn í Tímanum
en á síðasta ári, þegar hann
vildi eins og Hermann
Jónasson, heldur þola hung-
ur og harðrétti en hafa her
í landinu á friðartímum og
láta vinna við framkvæmdir
á vegum hans. Er það raun-
ar mjög í samræmi við
stefnúbreýtingar framsókn-
armanna á öðrum sviðum á
undangengnu ári. Og þótt
kommúnistar láti nú ail-
ófriðlega mun ekki ástæða
til að ætla, að mælirinn sé
enn fullur að því er þá
snertir.
Bogi Ölafsson var fæddur
I 15. október árið 1879 í Sumar-
liðabæ í Holtum, sonur Ólafs
bónda þar Þórðarsonar og Guð-
laugar Þórðardóttur konu hans.
Hann var því á 78. aldursári,
er hann lézt. Bogi var prýði-
lega greindur, eins og hann
átti kyn til, og var því eðlilegt, Sveinsson og Bogi Olafsson. Nú
Bjarnason, Jón Ófeigsson, Páll
að hann hyggðist ganga mennta
brautina. Stúdent varð hann
árið 1908 fór síðan utan og
stundaði nám við Hafnarhá-
skóla árin 1908—10 og 1911—
13. Hann lagði stund á ensku
er hinn síðasti fulltrúi gamla
skólans horfinn sjónum. Bogi
Ólafsson er látinn.
X
!
Þegar litið er yfir farinn veg
og horft úr fjarlæg'ð liðinna ára
sem aoalnámsgrein, en auka- °8 fenginnar reynslu. er mað- j
greinar voru þýzka og sagn-
fræði. Við Hafnarháskóla var
þá, eins og jafnan, mikið mann-
val hinna færustu kennara, og
naut Bogi þar m. a. handleiðslu
Jespersens prófessors, eins
frægasta málvísindamanns
sinnar tíðar. Er óhætt að full-
yrða að Bogi Ólafsson hefir
verið einn lærðasti enskumaður
allra samtíðarmanna sinna,
hérlendis og þótt víðar væri leit
að, orðaforði hans var frábær,
fróðleikurinn traustur en mál-
far Boga við þýðingar persónu-
leg't, meitlað og traust, eins og
maðurinn sjálfur.
Bogi Ólafsson sneri sér fljót-
lega að kennslu, er heim lcom,
ur þakklátur Menntaskólanum
og kennaraliði hans fyrir það
vegarnesti, sem okkur var látið
í té með dvölinni þar. Allir
verða kennarar okkar minnis-
stæðir, hver með sínum hætti,
en það hygg ég, að flestir sam-
bekkingar mínir og skólafélag-
ar muni taka undir, að Bogi
hafi verið vinsæll af nemend-
um sínum. Satt var það, að
Bogi gat í fljótu bragði virzt
hrjúfur, stúndum hranalegur.
En af honum stóð karlmannleg-
ur gustur og við vissum sem
var, að bak við mikilúðlegan
svip hans bjó Ijúfmennska og
drengskapur. Það var þvú eng-
in tilviljun, að Bogi, Ólafsson
og varð hún starf hans alla tíð , rei'ndist skólapiltum \ el, þegai
'síðaii. meðan honum entist ald- j'-lt at bar’ eins stundum vildi
ur og heilsa. Hann kenndi vio , verða. Þess vegna verður hlýtt
Flensborgarskóla í Hafnarfirði jytlv minningu hans.
veturinn 1910—11, við Kvenna-
skólann hér 1915—18, við
l Verzlunarskólann 1916—18 og
Maeterlinck ; ~ „Uppreistina í
eyðimörkinni“, eftir T. D. Law-
rence, „Bakteríuveiðar“, eftir
P. de Kruif, „Ævintýri Pick-
wicks“ eftir Dickens. þætti úr
Forsyte-bálkiniun mikla, eftir
Galsworthy, „Verið þér sælir,
herra Chips“, eftir Hilton og
fjölmargt fleira. en auk þess
þýddi hann allmörg leikrit
fyrir Leikfélag Reykjavíkur.
JL
I
Bogi Ólafsson var kvæntur
Gunnhildi Jónsdóttur, útgerð-
armanns á Akranesi, Halldórs-
sonar og lifir hún mann sinn,
ásamt tveirn sonum, Agnaii
ritstjóra og Sigurði Erni mag-
ister. Heimili þeirra við Tjarn-
argötu var höfðinglegt, eins og
húsbændurnir, og' þangað var
gott að koma.
t
Boga Ólafssyni var líít um
það gefið, að menn flíkuðu tii-
finningum sínum. Því er það,
að tilfinningasemi gætir lítt í
þessum fátæklegu minningar-
I orðum gamals nemanda hans.
En ég hygg, að ég tali fyrir
munn margra nemenda hans, er
ég segi, að lengi mun minning
hans lifa í vitund okkar. Við
munum ávallt veröa þakklátir
honum og öðrum af „gamla
skólanum“, sem á undan hon-
um voru gengnir, fyrir fræðslu,
sem okkur tókst að meðtaka,
fyrir alla hjálpina og góðvild-
ina.
Ekkju Boga Ólafssonar og
sonum færi ég innilegustu sam-
úðarkveðjur,
Thorolf Smith.
1922—24, við Gagnfræðaskóla
Reykjavikur 1930—31 og við
Menntaskólann hafði hann
kennslu á hendi frá 1914—48,
[síðustu fjórtán árin sem yfir-
kennari.
t
Þegar sá, er línur þessar rit-
ar, kom í Menntaskólann
Bogi Ólafsson var skemmti-
legur í kennslustundum, til-
svörin oft snögg, orðalagið ó-
venjulegt og hnitmiðað. kímni
og gamansemi haíði hann á
hraðbergi, og oftar var vitnað
i Boga en aðra kennara, þegar
eitthvað var haft eftir læri-
feðrum okkar úr kennslustund-
um.
Ég hygg, að i dag rnuni flest-
ir þeir, sem voru svo lánsamir
Sitja sem fastast.
Fáir munu raunverulega hafa
vænzt þess að kratar og
framsóknarenn stæðu við
loforð þau, sem þeir gáfu í
kosningahríðinni á síðasta
vori, jafnvel ekki stuönings-
menn þeirra, en fjölmargir
kommúnistar mun hafa
treyst því, au þeirra menn
mundu ekki bregðast, þótt
allir aðrir svikju sína um-
bjóðendur.
En svo bregöast krosstré sem
önnur tré. því að engir hafa
verið eins ötulir við að svíkja
kjósendúr sína og cinmitt
haustið 1929, voru í vitund :stunda nám í hinu viiðulega
nemenda fjórir kennarar, sem.menntasetri 1 biekkunni fyiii
töldust af „gamla skólanum“. ofan Lækinn, telja, að þau sex
Einhvern veginn var það svo, |ar> sem V1ð vorum undir hand-
áð á þá var litið semi éins konar |'lek-*slu Menntaskólaíis. hafi að
lífvarðasveit skólans í kennara-
stétt — þetta voru mennirnir,
sem voru persónugerfingar
formfestu og ,,tradisjóna“, sem
samþykkt vísitölubindingu einkenndu skólann, gerðu skól-
og gengislækkun — þótt. ann ag þVj fornfræga mennta-
kommúnistar. Þeir hafa
öllu samanlögðu verið einn a-
nægjulegasti kafli ævinnar. Og
Bogi Ólafsson á sinn þátt í, að
svo er um flest okkar.
t
Bogi Ólafsson fékkst við
henni sé gefið annað nafn ^ getri sem hann ávallt verður í margháttuð'ritstörf.Hann samdi
og þeir hafa að auki sam-J.augum gamalla nemenda. Þess-
þykkt að láta varnarliðdð jr menn voru Þorleifur H.
verá um kýrrt. Það . var að
vísu samþykkt, til þess að
það færi! Og nú þykjast
kommúnistar illa sviknir, er
framsókn tilkynnir, að það
eigi að vinna við fram-
kvæmdir á Keflavíkurflug-
velli og láta öllum illum lát-
um. En varla veldur það
sanivinn*v'** 1itúm"'á' liærleiks-
heimili stjórnarinnai'. Menn,
sem eru búnir að gleypa
heilt varnarlið með húð og
hári, geta vafalaust einnig
rennt niður þeim milljón-
kennslubók í sérgrein sinni,
lestrarbók í ensku, Ásámt Árna
Guðnasyni, tók saman ensk-
íslenzkt orðasafn, ásamt Árna,
gaf út verkefni í enska stíla,
smásögur og endurS^gnir, svo
að eitthvað sé nefnt, en auk
þess var hann mikil\irkur þýð-
andi og tókst framúrskarandi
um, sem framsókn og kratar
ætla nú að láta streyma inn vel upp á því sviði. Hann þýddi
í landið fyrir framkvæmd- meðal annars „Býflugur", eftir'
irnar Nóbelsverðlaunohöfimdinn 1
Annað veifið berast blaðinu
bréf manna, sem óska þess, að
kvartað sé yfir hinu og þessu,
eða hringja í sima og biðja um
það, og láta sér nægja að rök
styðja beiðnirnar með fáum orð-
um, munnlega eða skriflega, og
vænta þess svo, að þetta verði
frékara rætt í þessum dálki. Á
sumt af þessu verður nú minnst,
í von um umkvartanirnar hafi
einhver áhrif í þá átt, að réttir
aðilar bæti úr eftir föngum, svo
fremi að unnt sé.
„Fröken klukka“.
Þess er þá fyrst að geta, að
einn af lesendum blaðsins óskar
eftir, að það sé tekið skýrt fram,
að fólk kvarti yfirleitt undan
þvi, hve „íröken klukka" svari
ógreinilega, og að spurzt sé íyrir
um það ef hún sé alveg útslitin
og uppgefin, vesalingurinn,
hvort ekkert \erði þá gert til
þess að veita henni fúlla hvíld
eftir langa og dygga þjónustu,
og önnur „liflegri" fengin í
hennar stað. — Öllum, sem
þurfa að hringja í 04 í „fröken-
ina“, er kunnugt, að aðfinnslan.
er réttmæt og beinir BergmáL
þeiiri fyrirspurn til réttra aðila,
hvað gert verði í málinu.
Sfcrætisvagnarmr.
Bergmáli iiefur borist bréf,
þar sem kvartað er yfir strætis-
vögnunum, „ástandið hafi aldrei
verið jafn bágborið og nú, sér-
staklega í hinum svonefndu
hraðferðum Austur- og Vestur
bæjar. Hinir miklu og dýru
vagnar eru í sífelldum bilunar
fjaivistum, og svo að eftirtekt
vekur, og eru menn þó orðnir
ýmsu vanir“. — Bréfshöfundur
telur, að gildar afsakanir haft
ekki verið fram borr.ar, — hið
sanna sé, að „vagnarnir, sem
Framh. á 11. siðu.