Vísir - 27.05.1957, Blaðsíða 9

Mánudaginn 27. maí 1957
VÍSIR
9
Rússaveídi var kallað
ss

Bí
á dögum keisaranns og er þaB enn í dag.
Kússneska keisaravelðið var á
sínum tínia kallað „i’angelsi
þjóðanna“. Háskðlafyrirlesarinn
■T. \E. M. Arden segir, að engin
breyting hafi ori^Jí þessu í tíð
konnnúnista, nenia að þeir hafi
„niálað yfir fang-aklei'ana“, þ.e.
með áróðri og blekkinguin reynt
sið sannlæni aðrar þjóðir um,
að þjóðflokkar líáðstjórnarríkj-
anna njóti frelsis.
Ýmsir atburðir aö undanförnu
'liafa leitt í ljós hver er í raun
og veru afstaða kommúnista
varðandi þjóðerni og rétt þjóða
til sjálfstæðis. Kommúnistar
Ráðstjórnarríkjanna hafa haldið
því fram, að innan vébanda
þeirra haíi þessi mál verið leyst
í samræmi við óskir þeirra þjóð-
ílokka, sem landið byggja. Og
helztu kömmúnistaþjóðifnar,
' sem hlotið haía sess í sal Sam-
'einuðu þjóðanna, hafa komið
' iram sem málsvarar „undirok-
aðra þjóða“ út um heim.
Á seinustu mánuðum hefur
neimurinn þó verið vitni að þvi,
' að Ráðstjómarríkin beittu
/opnavaldi til þess að bæla nið-
ur í fæðingunni frelsishrpyfingu
lærri heillar þjóðar. Og á fundi
Æðstaráðsins í febrúar .1. voru
bjóðir heimsins enn frekara
minntar á hvernig valdamenn
Jváðstjórnai'ríkjanna virða rétt
og frelsi-þjóða og þjóðflokka.
JÞá var samþykkt tilskipun um,
að leifar þjóðflokka, sem slitnir
voru upp með rótum og í heild
á Stalínstímanum, í ^ínu heima-
■andi, skyldu nú fá heimfarar-
leyfi.
Dauð lýðveldi.
Hér er um að ræða ieifar
Kalmyka, sem eru Buddahatrú-
■ ar. Chechena, sem eru Mohamm-
, eðstrúar, Inguisha, Karachai- og
Balkara þjóðflokkanna, sem
allir eru úr hinum miðlægu
Austurlöndum, sem Rússar hafa
Jagt undir sig. En þótt leifum
þessara þjóðflokka sé leyfð
heimför hefur ekki verið endur-
reist nema eitt af fjórum „sjálf-
stæðum lýðveldum" þeirra (Che-
chen-Ingushi“-lýðveldið). Volgu-
þjóðverjar og Kriðmskaga-Tat-
arar, sem einnig voru flæmdir
i útlegð eru ekki meðal þeirra, | Austurríki, Ungverjalandi, Iran,
sem heimfararleyfi fá, og lýð- Egyptalandi og Mexikó. Auk
veldi þeirra fá að sofa áfram þccsara fvþtrúa "cn l-orrr'r cr'1
svefni dauðans. Kalmykar, scm
höfðu það að nafninu sitt eigið
lýðveldi, verða að láta sér nægja
„sjálfstætt fylki“.
Hver er skýringin?
Hver er skýringin á því, að
ieifum sumra ofannefndra hefur
verið leyft að hver-fa heim?
Liklegasta skýringin er sú, að
af þeim geti engin hætta stafað
lengur. Og það -hefur verið
sleginn sá varnagli, að ekki verð’
hægt að koma þessum leifum
fyrir á skömmum tíma og borið
við húsnæðisvandræðum. Hinir
gömlu bæir og þorp þessara
þjóðflokka, voru aíhent rúss-
nesku fólki. Virðist augljóst, að
ekki eigi að afhenda þau aftur
réttum eigendum. Ilefur verið
opinberlega tilkynnt, að af nauð-
synlegum hagsmunum rúss-
neskra landnema í þessum lönd-
um verði ekki teflt í neina
hættu.
Sakargiftir.
Þessum þjóðflokkum var gefið
að sök að hafa haft samstarf við
þjóðverja (nazisla) á styrjaldar-
tímarium. I hinni nýju tilskipun
er sagt, að það sé ekki i „anda
Lenins" að refsa heilum þjóð-
flokkum fyrir sakir einstakiinga.,
En það er ekki hægt að halda
því fram, að þeir sem tóku við
af Stalín hafi ekki vitað um
þessa glæpi, og séu ekki sam-
ábyrgir honum um þá. Og nú-
verandi yfirmaður öryggislög-
reglunnar, Serov, framkvæmdi
fjöldaflutningana. Það er ekki
fyrr en fjórum árum eftir dauða
Stalíns, sem valdhafarnir, sem
lóku við af honum, sjá að þessir
nauðungarflutningar voru ekki í
„anda Lenins".
Hinn upprunalegi
tilgangur
, var tvennskonar. Að hegna
þessum þjóðflokkum fyrir
stuðning einstaklinga, sem
gengu í lið með þjóðverjum —
og til eflingar öryggis rikisins
(sbr. rit Evtikevs og Vlasovs,
sem gefið var út í Moskvu, 1946,
Handbók varðandi framkvæmd
laga.“) Þar segir, að flutning-
arnir hafi verið' þá ákveðnir
vegna öryggis rikisins og varna
landamæranna. 1 síðari heims-
styrjöldinni náðu hersveitir naz-
ista til Norður'Kákasíuþjóð-
flokkanna. Og þær voru aðeins
nokkur hundruð milur frá landa-
mærum Tvrklands, og kann það
hafa haft áhrif á skoðanir Stal-
ins, en hann, sem ekki var hers-
höfðingi að menntun og reynslu,
hafi álitið hættuna meiri en hún
var. En sannleikurinn er sá, að
þetta landsvæði er svo óaðgengi-
legt, að gera má ráö fyrir, að
hershöfðingjar Rússa, sem ingur hafa verið samrímanleg-
miklu ráða telji þessa hættu j ur — og enn vera að áliti russ-
ekki mikla. | neskra valdhafa.
Krímskagi.
Um Krímskaga er öðru máli
að gegna, sem hefur landvarna-
lega þýðingu, og hefur verið |
bardagasvæði í mörgum styrj-
öldum. Og Tatarar hafa alltaf
verið vinveittir Tyrkjum. Krú-
sév tengdi og Krimskaga Úkra-
inu 1954, en á Ukrainu hefur
hann litið sem sitt virki. Hér
virðisi Leninismi og fjöldaflutn-
Annars má þá vera fagnaðar-
efni, að leifum áðurnefndra
þjóðflokka verður leyft að fara
heim, þótt þeir fái ekki einu
sinni vrott þess sjálfstæðis, sem
Asíuþjóðir innan Ráðstjórnar-
ríkjanna og utanþrá.
Það er vitanlega nokkur hugg-
un og uppbót að geta haldið til
gamalla heimbyggða — þótt þær
séu innan marka „fangelsis
þjóðanna“.
Dýrasögur barnanna
Ráðstefna um misnotkun
deyfilyfja.
Deyfiiyfjanefnd Sþ. heldur 12. þlng sití.
Nú situr deyfilyfjanefnil Sam-
einuðu þjóðanna (Commlssion
on Nnrcotie Drugs) á ráðstefnu
í Névv York og ræðjr aðferðir til
þess að ilraga úr deyfilyíjanotk-
un í lieiminúm.
Er þetta 12. þing nefndarinnar
og gert er ráð fyrir, að þingið
starfi til loka þessa mánaðar. —
I nefndinni, sem var stofnuð
1946 og er arftaki ópíum-
nefndar Þjóðabandalagsins, eiga
15 fulltrúar sæti. Tíu fulltrúanna
eru kosnir til ákveðins tíma, en
það eru fulltrúar Bandaríkjanna,
Bretlands, Sovétríkjanna, Frakk-
lands, Kína, Kanáda, Indlands,
Tyrklands Júgóslavíu og Perú.
Hirfir fimm eru fulltrúar frá
(Ljósm.: P. Thomsen).
Séð jnn í kór Neskirkju.
til þriggja ára i senn býður
nefndin oft áheyrnarfulltrúum
á fundi sina, þegar mál eru rædd i
er varða ríki, sem ekki eiga full-
trúa í nefndinni.
Dagskrá þingsins er allum-
fangsmikil að vanda. Meðal ann-
ars mun nefndin halda áfrarp að
samræma alla alþjóðalöggjöf
um deyfilyf í eina alþjóðasam-
þykkt, en það verk hefir nefndin
haít með höndum i nokkur ár.
Ilætt verður um misnotkun j
deyfilyfja yíirleitt, en Alþjóða-
heilbrig'ðisstofnunin hefir gert
ský.rslu um það mál, sem lögð
verður fyrir nefndina. Einnig
verður rætt um Coca-blaðajórt-
ur, sem tíðkast í nokkrum Suður-
Ameríku löndum. Chiie hefir í
■■‘yggju að setja hjá sér löggjöf,
sem bannar mönnum að tyggja ;
Coca-blöð. Þá er Cannabis-plant-
an hið mesta vandamál. Það er
tiltölulega auðvelt að rækta
þessa plöntu, en úr henni er
m. a. unnin marihuana-sigarett-
an. Þá verður rætt um ýmis
svefnlyf, sem rutt liafa sér til
rúms upp á síökastið og telja
verðúr hættuleg deyfi- og eitur-
lyf-
Gullstengur falar
í V.-Þýzkalandi.
Engini) vafi er yíst á því
Iengur, að hagur V.-Þýzkalands
er goðar.
Frá síðasta mánudegi gátu
menn géngig þar inn í banka
og keypt gullstengur að vild.
Hefir komið til orða, að steypa
minni stengur frámvegis, svo að
fleiri geti keypt sér siíka gripi.
c t " - ? - -
Rebbi á morgungöngu.
Dvergurinn í skógmum var snemma á ferð þennan
morgun. Hann stóð í dyrunum á kofa sínurn, geispaði
og gáði til veðurs. Það var kalt og hráslagalegt og hann
varð víst að fara í peysuna sína, ef hann ætlaði sér að
fara í gönguferð um skógmn, því svo gæti fanð að em-
hver góðkunningi byði honum upp á morgunkaffi.
Dvergurinn labbaði niður hæðina í áttina til skógar-
ins. Allt í einu nam hann staðar. Við fætur hans Iá dauð
hæna. Hún var meira að segja ekki orðin köld ennþá,
en hvermg hún hafði drepist var ómögulegt að sjá.
Ekki hafði hún venð skotin og ekki var að sjá að hún
hefði verið bitin. Dvergurinn faldi hænuna undir sprek-
um og hélt áfram. Fyrir neðan hæðma mætti hann
Rebba, sem virtist vera að leita að einhverju. Dag,
sagði dvergunnn, ef þú hefur tínt góða skapmu þínu,
þá skal ég hjálpa þár að finna það. Ekki er nú svo,
sagði Rebbi, en ég er að leita að hænu skömm. Við
vorum að hlaupa okkur til hressingar, en svo hvarf
hún allt í einu. Það var slæmt, því þetta var svo gaman..
Jæja, var það svona gaman, sagði Dvergurmn. Nei,
segðu mér nú annað. Eg þekki þessi morgunhlaup þín
og veit hvað kluk.kan slær. Áðan fann ég hænu og þú
hefur sprengt hana á hlaupunum og þú .ættir að skamm-
ast þín. En fyrst hænan er á annað borð dauð ætla ég
að hafa hana í súpu og þú verður ekki boðmn. Rebbi
laumaðist burtu sárgrarnur af því að hann hafði misst
af hænunni. Dvergunnn fór til baka, tók hænuna og
setti hana í pott með sjóðandi vatni. Því næst fór hann
til greifingjans og bauð honum að borða með sér súpu.
Þeir fóru ekki af stað fyrr en þeir höfðu drukkið kaffi
hjá greifingjanum. Þá stóð dvergunnn upp og sagði
að nú væn súpan víst titbúm. Það vantaði ekki, góð
var súpulyktin heima hjá dvergnum, en þegar þeir
stungu göfflum í hænuna í poltmum var hún hörð eins
og grjót, svo þeir létu hana sjóða lengur. Nú hlýtur
hún að vera soðm, sögðu þeir báðir og njálpuðust við
að ná.henni upp úr, því hænan var einkenmlega þung..
Nei, hver þrerriillinn hrópuðu báðir í einu. í pottinum
var þá ekkert annað en steinn. Þá vissu þeir að Rebbi
hafði leikið á þá, stolið hænunni og látið stóran stem
í staðinn. Svo hétu þeir því, að þeir skyldu sannarlega
launa Rebba hrekkinn.