Vísir - 13.01.1958, Blaðsíða 4

IL
VÍSIB
Mánudaginn 13. janiiar 1S58'
Jónas Guómyndsson:
Fyrir démstóii
ocg reyns
unnar
Svítr Éií próL Sigurbjörwrs
Eimarss&n a- ar-
I'il þess að fyrirbyggja allan
misskilning , vil ég segja það
liér, að ég hef aldrei gert og
mun ekki gera neina kröfu til
þess að próf. S. E. eða aðrir
leggi neinn trúnað á spádóma
Pýramidans mikla, né þá út-
reikninga, sem á þeim eru byggð
jr. Þar er um að ræða fræði-
grein, seni próf. S. E. hefur ekk-
«rt kynnt sér og- er fyrirfram
sannfærður mn að sé liúgarburð-
■ur og heilaspuni. Þegar menn
hafa slílca afstöðu fil einhvers
málefnis, er gjörsamlega þýð-
ingarlaust að reyna að rökræða
við þá, því að þeir hafa hvorki
nauðsynlega þekkingu á máiinu
né vilja til að vita, hvað satt er
eða rétt í því, sem andstæðing-
urinn heldur fram. Þeir bíta sig
S einstök aukaatriði, sem þeir
telja sanna sitt mál, og hanga í
þeim, en láta sig annað engu
.skipta. En þó að afstaða hr. próf.
S.E. sé með þessum hætti, er það
engin sönnun fyrir því að þeir
íræðimenn, sem honum eru ekki
ófremri að menntun og sann-
leiksást, að öllum ólöstuðum,
hafi rangt fyrir sér, er þeir halda
því fram, að Pýramídinn mikli
jörðinni. Allt þetta skiptir-engu
máli fyrir próf. S. E. Hann telur
sig þess umkominn að telja
þetta allt hugarburð einn. Vér
sjáum nú, þegar tíminn er liðinn
sem spámælingarnar tiltóku, að
þeir atburðir, sem menn gizkuðu
á að numdu gerast, gerðust oft
ekki, helclur gerðust aðrir at-
burðir, engu ómerkari, sem
j. greasi,
valda miklum breytingu.n —
jafnvel aldahvörfum í lífi þjóð-
anna. Hr. próf. S. E. vitnar á
hann er allt annað en Biblían i
steini. Að því leyti — og því einu
leyti — ber staðreyndum saman
við Heilaga ritningu, því að hún
vitnar hvergi til hans um stuðn-
ing við túlkun á sér.“ (Lbr. hér).
Ef próf. S. E. hefði kynnt sér
nokkuð það, sem um þessi mál-
efni hefur verið skrifað undan-
farna áratugi, rnundi hann tæp-
ast hafa komizt svona að orði.
I spádómsbók Jesaja er kafli,
sem nefndur er: Spádómur um
Egiptaland (19. kap.). 1 þeim
spádómi segir: „Á þeim degi
mun vera altari handa Drottni
og merkissteinn handa Drottni
við landamærin. Það skal vera
til merkis og vitnisburðar imi
Drottin hersveitanna í Egipta-
landi, þegar þeir in'ópa til Drott-
ins undan kúgurunum, mun
þó að ég viti fyrirfram að það ustu stjómmálaatburði fyni
hefur enga þýðingú i þessari rit- tíma, og þá leiðir af sjálfu sér,
deilu okkar próf. S. E. Eins og að þeir spádómar þar, sem enn
ég sagði fyrr, skortir allan! hafa ekki rætzt, eiga við yfir-
grundvöll til þess að við getum! standandi tíma eða þá, sem enn
ræðst við um spámælingar Pýra eru ókomnir. Þar eru sögð ör-
mídans, þar sem hann <er alls- j lög þjóða og einstaklinga, oft
endis ófróður um þau vísindi og með svo mikilli nákvæmni, að
vill ekkert um þau fræðast. Og 1 furðu sætir. Drottinn segir það
það, sem er þó raunar átakan- lika margoft í orði sínu, að hann
legast í þessu sambandi, er það, j „kunngjöri endalokin frá önd-
að allar aðstæður eru þannig t verðu“ og segi „fyrirfram það,
fyrir próf. S. E. — og raunar J sem eigi var enn fram komið“.
öllum öðrum íslenzkum (og er- Þetta er auðvitað ekki hægt
lendum) háskólakennurum —, nema lífið fylgi ákveðnum lög-
að hann má ekki stöðu sinnar málum, sem Guð einn þekkir.
vegna viðurkenna þennan aug-
Ijósa sannleika, þótt óhrokjan-1 greiriir ekki á um það við
leg gögn sé hægt að leggja á P1 ófessor S. E., að Drottinn geti
borðið, af því að hann er bund- j vikið þessum lögmálum til, —
inn við fyrirfram ákv.eðinn hugs! eða að það virðist svo a' m' k-
unarhátt og fræðikenningar íyrir vorum sjónum
þeirra heimskuvísinda, sem riú
viss skilyrði eru fyrir hendi. En
einum stað til þeirrar tilgátu í hann senda þeim fulltingjara og
sambandi við timabilið 1953— forvígismann, er frelsar þá.“
1958, að þá hefði „fyrri uppris-j (jes. 19. 19—21).
an“ átt að fara fram og vitnar
þar til ummæla í sínu eigin riti.
En livergi stendur þetta í spá-
mælirigum Pýramídans, heldur
er þetta aðeins tilgáta manns,
sem var að reyna að gera sér
grein fyrir, hvað gerast mundi
milli hinna merkilegu ártala
1953/1954 til 1957/1958, sem svo
glögglega voru sýnd í mæling-
um Pýramídans mikla og búið
var að geta um fyrir mörgum
(Cheops pýramídinn) hafi í sér áratugum sem ein þýðingar-
fólgið: „spekina og kunnáttu í mestu ártöl sögu vorrar.
Enginn „steinn" er til í öllu
Egiptalandi, sem sé meiri „merk
issteinn" en Pýramídinn mikli.
Hann er engin konungsgröf og
liefur alclrei verið það. Hann er
reistur í allt öðrum tilgangi ög
er því meiri „merkissteinn“ en
nokkuð annað í þvi landi.
ýmislegum listum og vísindum
-----í talnafræði og landmæl-
ingafræði, svo að þær geti
geymzt sem skýrslur til gagns-
muna fyrir þá, er síðar meir
gæti skilið þær--------afstöðu
jstjarnanna og umferð þeiri-a,
ásamt sög-u og annálom frá liðn-
Próf. S. E. gatur auðvitað
neitað því, að þessi spádómur
eigi við Pýramídann mikla hjá
Gízeh, en meðan hann
J ekki spádóminn með
eru alls ráðandi í háskólum það breytir litlu eða en«u’ ^
ar á heildina er litið, því veldur
hinn mannlegi ófullkomleiki,
þjóðanna. Hugsið yður, að próf.
S. E. gerðist pýramídafræðing-
ur! Hugsið yður, að hann færi
að leita sannleikans og fyndi
brot af honum í þessu forna
mannvirki, sem á sér lengri
sögu en allt annað, sem af
manna höndum er gjört á vorri
jörð! Hugsið yður það háð og
spott, sem hann yrði ausinn,
leynt og Ijóst, af heimskunnum
og lítilsigldum prófessorum og
dósentum, sem aldrei hefðu
hreyft legg né lið til að leita
sannleikans í nokkru máli, en
tuggið hugsunarlaust upp
imyndaða nútima speki hver eft-
sem ávallt segir til sin í lífi heild
arinnar. Ninive og Jórias spá-
maður eru gleggsta dæmi þess.
Spádómar Biblíunnar eru því
sagan sögð fyrirfram í stórum
dráttuin, og eru því skoðanir
próf. S. E. að mínum dómi bæði
rangar og stórliættulegar krist-
inni lífsskooun.
Eg fullyi’ði, að enginn maður
hefur verulegt gagn af lestri
Biblíunnar fyrr en það opnast
fyrir honum, að Drottinn hefur
ák\'eðinn tilgang með mannkyn-
ið, og að hann hefur í orði sínu
ir öðrum. Prófessorinn yrði fljót — Biblíunni — gert glögga grein
lega að segja lausu embætti, fyrir þeim tilgangi sínum. Og að
sínu og honum þýddi ekki að' þar hefur Israelsþjóðin fyrr og
hyggja á neina nýja vegsemd. J síðar, þekkt og óþekkt, mikil-
Svona dýrt getur það verið aö vægt hlutverk á hendi.
leita sannleikans og finna hann
Rutherford, sem er mikill ■ hætti, sem réttari gæti talizt, er
kirkjunnar maður“,gat sér þess sú neitun markleysa. Kannske
til, að þessir einstæðu atburðir
mundu verða „in íyrri upprisa",
hann vilji kasta þessum ritning-
arstað eins og spádómunum.
sem Biblían talar um. Það var sem hann kailar „viðvaranir"?
aðeins tilgáto. hans og honum | „Gizeh“ er arabiskt orð, sem
getur auðvitað skotizt eins og þýðir: jaðar, rönd eða landa-
öðrum skýrum mönnum. En lít- mæri. I bók um Pýramidann
um timum og þcim tímum, er j111 sðriii er það kirkjunnar mörin ^ mikla, sem kom út 1945, segir
koma eiga“, eins og segir í hinu * **'--*>-
forna arabiska Akbar-Ezzemans-
handriti, sem minnist á Pýra-
mídann mikla. Hér nægir að
benda á, að margt ágætra fræði-
manna og sannleiksleitenda, þ. á i
um að skopast að þeirri tilgátu, svo: „Nítjánda og tuttugasta
þó að nú hafi annað reynzt rétt- versið í 19. kapítula Jssajabókay..
ara. ] mætti vel þýða þannig á nútíð-
En þó að tilgáta Rutherfords armáli: „Á þeirri öld verður í
reyndist ekld rétt hvað þetta miðju F.giptalandi, en við jaðar
snerti, hefur spa Pýramídans, eyðimerkurinna r, niinmsmerki,
á þeim stað, sem ólíklegstur er Guð er mi°g ómyrkur í máli
skýrir I að heimskra dómi. um það’ að hann haíi úívalið á'
öðrum ’ í kveðna þjóð, — Israel, — til þess
Eg læt nú útrætt um Pýramid-, að vera umfram allar þjóðir aðr-
ann og afstöðu próf. S. E. til1 ar Guðs þjóð. „Yður eina læt ég
hans. Eg ásaka hann ekki fyrir mér ant um fremur öllum kyn-
þá afstöðu, sem hann hefur til j stofnum jarðarinnar, — þess
malsins, hún getur tæplegast j vegna hegni ég yður fyrir allar
önnur verið, þegar á allar að- misgjörðir yðai‘.“ (Amos 3. 2).
stæður er litið. Það, sem okkur Það væri hrein fávizka að halda,
skilur í þessu efni, er fyrir j að Guð hefði fyrir fullt og allt
löngu vel sagt af Stephani G. útskúfað Israels sem útvaldri
Stephanssyni í vísubrotir.u um þjóð sinni. Han segir margoft
Jón hrak, sem
xn. nokkrir guðfræðingar, hafa j
kynnt sér þetta merkilegasta
um að árin 1953/1954 og 1957/
1958 mundu verða hin örlaga-
rikustu í sögu þjóðanna, reynzt
sem mun %’era morki og altari til
vitnisburðar um Drottin lier-
mannvirki, á jörðu vorri, hið meö öllu há“rétt. Ærið Í953/JL954 steitanna’ Þvi að Þeir munu
<?ma af hmum „sjö furðuverk- j táknar nú óimideilanlega upphaf hlúPa 111 Diottins undcn grimm-
um“ fornaldarinnar, sem enn er atómaidar-innar
og árin 1957/
um ofbeldismönnum og hann
til, Pýramídann mikla, og hafa 11958 np])haf gehn.siglinga, sem mun senda þCim máttu-?an
skrifað um hann bækur og rit- ekki munu hafa átt sér stað frá írelsara, sem mun dæma þá og
gerðir og leitt sterk rök að því, jarðstjörnU %’orri eftir Nóaflóð, leysa þá úr ánauð'‘
Eg tel rétt að benða á þetta.
jafnvel sannað það í ýmsum
greinum —-, að spámælingar
Þans séu svo nákvæmar, að því
•er snertir ýmsa merkustu at-
burði liðinna tíma, að varla
.skeiki um dag, hvað þá msira.
Þaniiig er til dæmis merkasti
atburðurinn, sem sýndur er á
táknmáli Pýramídans, talinn
verða árið 33 e. K., en þá var
Kristur krossfestur. Þar er enn-
íremur greinilega ártalið 1914,
sem þessir fræðimenn hafa kall-
að „upphaf fræðingarhriðanna",
en þá hófst, eins og allir vita,
niðurbroí þess stjórnmála- og
hagkeifis, sem þjóðir jarðarinn-
**’ hftfðu búið við' um þúsundir
aíra. Þar eru og sýnd greinilega
ártölin 1948, er hio nýja ísrael-
ríki var stofnað, og ártölin 1953/
1954 og 1957/1958, sem öll verða
'talin ein hin merkustu í sögu
Jþes maunkyns, sem nú er á
þó að þær líklega hafi átt sér
stað fyrir þann tíma, sbr. um-
mæli Biblíunnar um „syni
Guðs“ í 6. kap. I. Mósebókar.
Á þetta, sem nú hefur verið
sagt, <er ekki bent til að krefjast
þess af próf. S. E. að hann taki
„nýja trú“ af þessu tilefni. Það
væri honum ofraun, heldur til
að sýna, að spámælingar Pýra-
mldans inikla liaía réynzt furðu-
lega. rétter, þó að tilgáturnar
um hvað gerast nuuidl, hafi oft
reynzt rangar.
&
En áður en skilizt er við þetta
mál, er rétt að hrekja þá full-
yrðingu próf. S. E., sem mestu
máli skiptir í þessu sambandi.
Hann segir í einni grein sinni:
„E.nda er alveg óhætt að full-
yrða, að þeir menn, sem „mest
hafa kynnt sér“ margnefndan
pýramida, vita fyrir vist að
„hugði ei samileik hóti betri
hafðan eftir Sankti-Pétri
heldur en ef svo hending tækist,
að húsgangurinn á hann ræk-
ist.“
Hér að framan heíur það, er
mestu máli skiptir í ritdeilu
hið gagnstæða, að hann muni
„samansafna” henni á ný og að
hún skuli verða svo fjölmenn
sem „sandur á sjávarströnd“ og
„stjörnur himinsins.", Það væri
eining hrein fávizka að halda að
þessi Guðs útvalda þjóð sé með
öilu horfin af yfirborði jarðar,
okkar próf. S. E„ %'erið tekið til j Þ° að hún hafi ekki 111 Þessa
meðferðar. Það hefur veriö sann 1 skilið köllun sina fil fulls> °g vér-
að með óhrekjandi dæmum, að Þekkíum ekki nú neitt af henni
Biblían öll — bæði Gamía og ncma hma svonefndu Gyðinga,
Nýja testamentið - er full af sem eru Þú ekki nema að litluin.
spádómum um hina mikilvæg-
Myndin er tekin á aðfangadag s.I. á mörkum Jordaníu og Israel,
þar sem pílagrímar biðu í hópum eftir að þeir fengju leyfi til
þess að fara yfir þau til Betlehem, til þess að dveljast þar
nóttina helgu.
hluta Júdaættk%>íslin forna.
Öllu þessu neitar próf. S. E.
sem villukenningu, er enga stoð
eigi í Heilagri ritningu. og • fer.
svívirðingar- og háðungarorðum
um þá menn, sem trúnað leggja
á þessar staðhæfingar Biblíunn-
ar.
Hér yrði of langt mál að rök-
ræða þetta %’ið hann. Hann ættt
þó ekki að þuría annað <en lesa
37. kapítula Esekielsbókar ti^
þess að sjá, hvernig Guð ætlar
sér að safna Israelsþjóðinni til
lokabaráttunnar við Góg, höfð-
ingjann yfir Róm (Rússlandi).
Mesek (Moskva) og Tubal (To-
bolsk).
„Þessi bein eru allir ísraels-
menn.“ Vandinn er að gera sér
grein fyrir þvi, hvaða núlifandi
þjóðir og þjóðafjölskyldur, eru
hinn forni Israel.
Framh. á 9. síðtu Ti