Vísir - 24.01.1958, Side 10

10
vísm
Föstudaginn 24. janúar 1958
Francesca brosti út undir eyru, yppti öxlum, baðaði út hönd-
unum og nú rann oröaflaumurinn upp úr henni. Hún var að
tala við Luciu. Loks sneri hún sér að John og sagði á bjagaðri
ensku: — Lucia, segðu honum að hún hafi farið til að sjá gröf
móður sinnar í Morcoté.
— Þökk fyrir. Hann snaraðist út og niður þrepin áður en þær
Francesca og Lucia höfðu lokið skýringum sínum á því, hvernig
hann gæti komist til Morcoté. Hann vissi það sjálfur. Colette
hafð'i farið með honum þangað. Hann vissi upp á hár hvar graf-
irnar voru í kirkjugarðinum. Gröf Evelyn og Maríu Fionetti.
Maðurinn í bátnum horfði spyrjandi á hann þegar honurn var
sagt hvert halda skyldi. Það var allt of heitt að fara endanna
milli á vatninu í bát, sem engin sólhlíf var yfir. En Englend-
ingurinn mundi vafalaust borga honum ríflega fyrir ferðina.
— Það eru meira en fjögur hundruð þrep upp að ganga,
signore, .sagði hann glaðklakkalega þegar þeir lögðu að bryggj-
unni í Morcoté.
— Já, eg veit það. Þér verðið að gera svo vel að biða eftir
mér. John fleygði í hann nokkrum seðlum, meira en tvöföldu
því sem ferðin kostaði, og maðurinn brosti út undir eyr.u.
..—.Si, si Signore.
Það var mesta strit að ganga upp öll þessi fjögur hundruð
þrep, en nú var Johin miklu þróttmeiri en hann hafði verið í
maí. Hann staðnæmdist ekki nema fáum sinnum til að kasta
mæðinni — en gelck hratt þess á milli, alla leiö upp. Urn þetta
leyti voru engir ferðalangar þarna, og Colette var alein í kirkju-
garðinum. Hún lá á hnjánum milli grafanna í skugga kyprus-
trjánna og var að setja ný blóm í kerin.
Fótatak hans heyrðist ekki á mjúku grasinu, en hann vildi
ekki gera henni hverft við. Þess vegna nam hann staðar skamml
frá og hóstaði. Hún leit upp og hann gat lesið nafnið sitt á vör-
um hpnnar, en hann heyrði ekkert hljóð. Svo brosti hún.
John fannst hún líkjast engli þarna sem hún stóð í hnján-
um í grasinu með blómin allt í kringum sig og rósir í hendinni.
Þau brostu hvort til annars, eins og þau sæust eftir margra
ára viðskilnað, og John lagðist á hnén fyrir framan hana og
kyssti hana á ennið. — Guði sé lof að þú ert hérna ennþá, sagði
hann. Eg hélt að þú værir farin í langferðina þína.
Colette brosti á móti. Það var erfitt að finna orð til að segja,
sem ekki ljóstuðu upp tilfinningum hennar. Hún sagði ofur
barnalega: — Þú klifraðir upp fjögur hundruð þrep til að finna
mig!
— Já. Og hvað hefurðu hugsað þér? Landshornaflakk eða ein-
hvern rólegan stað?
Hún svaraði ekki strax. Hún lauk við að ganga frá blómunum
og setti kerin á sinn stað á grafirnar. Svo hvíslaði hún lágt:
— Það er aðeins einn blettur í veröldinni, sem getur orðið mér
rólegur og friðaður staður, John.... Eg hef reynt að segja þér
það mörgum sinnum.
— Colette — hjartans, litla svalan mín. Viltu giftast mér?
spurði hann og bætti feimnislega við: — Þetta er kannske ekki
viðeigandi staður til að biðja sér stúlku, en eg get ekki beðið
lengur. Ertu ennþá að hugsa um að. ferðast kringum hnöttinn,
eða ætlarðu aö verða hjá mér — um aldur og æfi.
— í húsinu í Cobblervíkinni? hvíslaði hún og bláu augun voru
leiftrandi eins og vatnið fyrir neðan þau.
— í húsinu í Cobblervíkinni, nema þegar eg verð að feröast
eitthvað. Þá verður þú að koma með mér. Hann rétti fram hönd-
ina og sneri andlitinu á henni að sér. — Eg hef elskað þig lengi,
Colette. En eg bjóst aö þú mundir verða stórrík þá og þegar....
— John, eg hef alltaf elskað þig — og eg er óstjórnlega rík.
Eg á hundrað þúsund krónur — og litla húsið í víkinni — og þig.
Þau kysstust, viðkvæmt og varfærnislega, eins og bezt sæmdi
á svona stað. Þegar þau stóðu upp sagði Colette lágt: — Mér
finnst þetta dásamlegur staður til þess að gefa þér heit mitt á.
Mamma og María mundu gleðjast yfir þessu.
Þau gengu hönd í hönd niður öll þrepin, og þegar Colette kom
auga á leigubátinn hló hún lágt: — Hvað er að sjá þetta! Eg
hafði samið viö Emilio um að hann tæki mig hérna í næstu
ferðinni. — Eigum við að segja þeim af þessu, heima í veitinga-
húsinu, John.
— Auðvitað segjum við þeim frá því, sagði hann glaður eins
og stráklingur. — Við skulum segja allri veröldinni frá því! Og
á morgun elskan mín — á morgun fljúgum við heim!
— ENDIR —
Leikfélag Reykjavíkur sýnir Grátsöngvarann á morgun kl. 4.
Eru ]>ar með byrjaðar aftur síðdegissýningar Leikfélagsins á
laugardögum. Á morgun er 17. sýning á Grátsöngvaranum og
licfur alltaf verið íullt hús.
Vesturíslenzk kona
varð 102 ára gömu!.
Seint •' nóvembermánuði lézt
þau vestur um haf árið 1888.
Laust eftir aldamótin misti Vig
dís bónda sinn, en giftist seinna
Samson Friðbjörnssyni Sam-
son.
— Já! Hann tók rósirnar úr hendi hennar og stakk þeim
ofan í eitt kerið. — Colette, eg kom til að spyrja þig einnar
spurningar: — Ætlarðu aö giftast Nigel?
Hún hristi höfuðið ákaft. — Nei!
— Ekki einu sinni fyrir tvær milljónir króna? Það eru miklir
peningar.
— Nei, ekki fyrir tíu milljónir króna! Svo hló hún allt í einu.
■— Eg get ferðast langt fyrir hundrað þúsund krónur, John.
vestur £ Winnipeg ein elzta ís-
lenzka k.onan, 102 ára gömul.
Kona þessi hét Vigdís
Bjarnadóttir Samson, fædd 17.
ágúst 1855 að Hraunholti í
Hnappadalssýslu.
Vigdís giftist Bjarna Jóns-
syni, sveitunga sínum, og' fluttu
Vig'dísi varð þriggja barna
auðið. Hún lézt 25. nóvember
og' hafði þá verið hin ernasta
fram til hinztu stundar.
Bandarikin aetla að breyta
þrem 10.000 iesía beitLskipum
í eldflaugastöðvar.
E. R. Burroughs - IAH2AN - 233«
Þekking Tarzans á frum-
} skóginum varð kvikmynda-
j möpnunum til mikils fróð-
[ lciks. — Hann fór með þá
um svæði, sem þeir hefðu
aldrei fundið án hjálpar
hans, og þeim tókst að taka
afbraðs myndir og æsandi,
en Frank Carvey vildi fá1
meira. Eg vil lá að sjá eitt-
hvað alveg sérstakt, eitthvað
sem aldrei hefur verið kvik-
myndað áður. Þá skulum við
fara lengra inn í lsmdið og
þar getum við komist í kast
við Bolgani górillann.
Eftum íiekks-
sjóðinn.
Siálfthriðismenn! Flokkur
ykkar gengst nú fyrir fjársöfn-
un til að standast straum af
kosningunum. Þeir sem styrkja
vilja flokldnn með því að leggja
eitthvað að mörkum í söfniuiina
eru vinsamlega beðnir að koma
framlögum símun tll skrifstofu
flokksins í Sjálfstæðishúsinu
eða hringja í síma 17100 og
verða þá framlögin sótt til
þeirra. Sjálfstæðismenn. Munið
fjársöfnunina og leggist á eitt
með að styrkja flokkinn og
styðja nú, þegar líður að kosn-
ingnm, og gera lilut hans sem
beztan.
Körfuknaftleíksmenn
vlija senda ffloklc utan.
Aðalfundur körfuknatt-
leiksfélagsins Gosa var hald-
inn 22. desember s. I.
S.l. sumar hafði félagið for-
göngu í því að láta smíða og
reisa körfur á íþróttavellinum
og munu full not verða af þessu
verk í sumar. Er þetta stórum
bættur aðbúnaður til æfinga
allt árið. Munu önnur félög fá
afnot af körfum félagsins eftir
óskum og eins og hægt verður
að koma við.
Félagið hafði forgöngu í því
að fá hingað til landsins þjálf-
ara, John Norlander, sem
avaldist hér um mánaðartíma
s.l. haust og veitti tilsögn fé-
lögum í Reykjavík og úti á
landi. Hinn góðkunni körfu-
knattleiksmaður og þjálfari E.
Mikson hefur fengist til að
þjálfa meistaraflokk, og eru
miklar vonir bundnar við hann.
Stjórnin skýrði frá því að
unnið væri að því að senda
meistaraflokk til utanferðar
næsta haust og kæmi helzt lil
greina Frakkland, Þýzkaland
eða Austurríki.
I stjórn eru nú: Ingi Þor-
steinsson, formaður, Guðm,
Árnason, varaformaður, Geir
Kristjánsson, gjaldkeri, Guð-
mundur Georgsson, ritari og
Hörður Sigurðsson, meðstjórn-
andi.
Bifreiðasýning í
Frá fréttaritara Vísis.
K.höfn, í fyrradág.
Yfir 200 gerðir einkahifreiða
verða sýndar á alþjóðabifreiða-
sýningunni, sem haldin verður
í Forum í K.höfn 28. febrúar
til 9 .marz.
Þetta er 6. alþjóðasýningin,
sem haldin er, og hin mesta,
sem til þessa hefir verið stofnað
til á Norðurlöndum. Bifreið-
arnar verða sýndar á 9000 fer-
metra gólffleti. Gizkað er á. að
sýningargestir verði ýfir
200.000, en þeir. voru um
150.000 á seinustu alþjóðasýn-
ingu, sem haldin var fýrir
tveimur árum. Knútur prins er
verndari sýningarinnar.
Kona nokkur og sjö af átta
hörnum hennar fórust í
eldsvóða í smábæ í Ohio í
BaHdaríkjunum nýlega.