Vísir - 03.03.1958, Blaðsíða 10

10
trfsm
Mánudaginn 3. raárz 195S
Jrahk l/erínf
Fjársjóðurinn í
Fagradai.
31
því að hann er ekki hér. Vertu svo vænn aö skrifa. Segðu
mér allt: hvað þú gerir og hvað þú hugsar. Segðu mér
allt, nema að þú sért hættur að elska mig. Þá dey ég.
Eg er að bíða eftir bréfi frá Ted. Hann ætlar að senda
mér. fyrir farinu til Kalíforniu. Það er orðið miklu auð-
veldara að ferðast nú en áður. Það fara gufuskip viku-
lega frá Charlestown og Savannah. Það tekur aðeins mán-
uð núna að ferðast þessa leið. Eg skal skrifa þér seinna,
hvenær ég kem, svo að þú getir tekið á móti mér — þú
en ekki Ted.“
Bruce var skjálfhentur, þegar haiin braut saman bréfið.
í sama bili sá liann Juana koma i áttina til sín. Hún var
■umleikin sólskini, hárið glóði hrafnsvart og hún brosti leyndar-
dómsfullu brosi.
Honum varð allt í einu fullkomlega ljóst, að hann varð að
senda eftir Jo. Ted Peterson mundi varla gera það.
__Pepe biður eftir þér í Bláa demantinum, senor, sagði hún.
Bruce horfði lengi á hana. Svo strauk hann hendinni yfir
enni sér, eins og til að þurrka burt liugsanir, sem hrjáðu hann.
— Segðu honum, að ég komi til hans svo fljótt sem ég get.
En ég á dálítið annríkt núna.
Það, sem hann þurfti að gera, var að heimsækja Ted Peter-
son. Þeir þurftu að komast að niðurstöðu um mál sín.
a
kvöldvökunni
£
— Góðan dag, Ted, sagði Bruce rólega og rétti honum hend-
ina.
Ted hikaði andartak og tók síðan þétt í hönd Bruce.
— Sæll Bruce, sagði hann og brosti. Ekki hélt ég, að ég mundi
nokkum tíma verða feginn að sjá þig, en fjandinn hafi það, ef
ég er það ekki.
— Þú hefur séð mig einu sinni áður, sagði Bruce.
Eg veit það. En það var áður en Mercedes kom til sögunnar.
Nú finnst mér allt horfa öðru vísi við. Komdu inn. Nei, gerðu Maður nokkur afhjúpaði
það ekki. Það er allt í drasli. Hússtjórn er ekki ein af dyggðum emu sinni leyndarniálið mikla,
Mercedes. Auk þess held eg henni svo önnum kafinni við það hvernig^ hann færi að því að
sem hún getur að hún hefur engan tíma til neiris annars. Sestu sel' svona grönnum eins
hérna á tunnuna. Mercedes færir okkur eitthvað að drekka. Er.°® hann var:
það ekki, elskan? j A hverium morgni, þegar
— Si, mi amor, sagði Mercedes og rödd hennar var þrungin Ivahna, sagði hann, — hvað
eisku og stolti. jsem klukkan er, hvernig Sem
Bruce starði á Ted Peterson. Maðurinn hafði breytzt. Hinn rner h^ur, beygi eg mig fram
hranalegi óvingjarnleiki, sem hafði auðkennt hann svo mjög snerl1 skona mina 25 sinn-
var horfinn. Hann virtist friðsamur, næstum vingjarnlegur. Bruce um‘ Siðan, herrar mínir, fer eg
hugði að stúlka eins og Mercedes gæti gert þetta mikið fyrir^ fsetur og set þá upp.
einn mann. Þetta mikið og jafnvel meira. ' ★
Hún kom aftur með stóra skammta af vískýi í glösunum.
Bruce bragðaði á sínu. Bourbonaviskýið var ágætt, það allra
Það er aðeins eitt verra en að
talað sé um mann, sem sagt, að
bezta. Þar sem hann vissi hvað Bourbonaviskýið kostaði í Kali- ekkl se talað um mann.
ÁTTUNDI KAFLI.
Hann reið inn í litla kjarrið fyrir framan kofann og steig
af baki hestinum, sem hann hafði tekið á leigu í gistihúsinu í
Sacramento. Það var í fyrsta skipti sem liann liafði komið á
bak hesti síðan hann kom til Kalíforníu og þó skepnan væri
ekki upp á það bezta var það þó þúsundfalt betra en að ganga.
Hann varð að brjóta odd af oflæti sínu og biðja Hailey að bæta
svo miklu víð lánið, sem hann hafði þegar fengið, aö hann gæti
keypt sér almennilegan reiðskjóta. Þegar tekið var tillit til allra
ferðalaganna, sem farin voru í þessu héraði, var nauðsynlegt að
eiga góðan hest.
Hann barði að dyrum og stúlkan svaraði. Hann stóð og
starði á hana. Pepe hafði á réttu að standa. Hún var fallergri'en
Juana. Fegurð hennar þarna í aftanskininu var eins og hróp
í myrkviði hjartans. Hún var öðru vísi en hann hafði búizt
við. Hún hafði ekki neinn svip þrjósku eða lasta. Andlit hennar
var sakleysið sjálft. Hún hefði getað verið fyrirmynd málverks
af guðsmóður einhvers spánsks málara.
Hún horfði á móti honum, dökk augun voru eins og í skógar-
guði, djúp hræðsluleg og feimnisleg.
— Afsakið, sagði Bruce, en er Senor Peterson hérna?
Undrun kom í augu spönsku stúlkunnar, síðan brosti hún.
Það var eitthvað við bros hennar.
— Já, herra, sagði hún. Hann er hér. Eg skal ná í hann fyrir
yður.
Hún hvarf inn í myrkur kofans. Skömmu síðar kom Ted
Peterson fram í dyrnar, geispandi og klórandi sér.
Hann kom auga á Bruce og snarstanzaði.
forníu, dollar til einn og hálfan dollar einn sjúss á vínkránum,
gat Bruce séð hvað Hailey átti við, þegar hann sagði að Ted
væri efnaður.
— Jæja, drengur, sagði Ted. — Hvað er þér á höndum? Eg
veit vel að þú mundir ekki allt í einu flaðra með vinalátum upp
um gamla Ted Peterson. Eg býzt við að þaö sé Jo aftur.
— Já, sagði Bruce. — Jo.
— Jæja, sagði Ted. — Hvað um hana?
—- Þú lofaðir að senda eftir henni, þegar þú værir búinn að
koma þér fyrir. Mér sýnist að þú sért búinn að því nú.
— Ted glotti að honum, rólega, skeytingarlaust.
— Er nú ekki nóg komið? sagði nann. — Ertu ekki ánægður
með að hafa tekið konu mína frillutaki öll þessi ár? Viltu að
eg borgi fyrir hana fargjald hingað svo þið getið haldið leiknum
áfram?
— Eg hlusta ekki á slíkan talsmáta, Ted, sagði hann rólega.
■—Sérstaklega þegar Jo er annars vegar.
Ted reis einnig á fætur. Hreyfingin var hæg, letileg og full
sjálfstrausts.
— Hvers vegna ekki, drafaði hann. — Þú veizt þó að svo var
það, ekki satt?
■ Bruce svaraði honum ekki. Þetta voru ekki orð sem manni
jókst virðing af að svara.
— Hvers vegna sendir þú ekki eftir henni? sagði Ted hæðnis-
lega. — Þessi blíði kveðjukoss, sem hún gaf þér ætti að vera þér
það mikils virði — svo maður minnist nú ekki á hina hlutina,
sem hún hefur veitt þér.
Bruce sló hann og fylgdi högginu eftir af öllum sínum þunga.
Ted Peterson hreyfðist ekki. Hann hristi hausinn og glotti enn.
Mjór blóðstraumur kom út úr munnviki hans og hríslaðist niður
skeggið.
— Eg vil ekki slást við þig, drengur, rumdi hann. — Það væri
alltof auðvelt. Þú veizt og eg raunar líka, að eg gæti brotið þig
í tvennt með aðra hendina bundna aftur fyrir bak.
— Reyndu það, hreytti Bruce út úr sér.
Ted hristi höfuðið.
— Nei, sagði hann. — Byrjaðu að slást og eg missi stjóm á
mér og drep þig. Og það vil eg ekki. Mig langar til að leika mér
að þér. Það er alltof gott fyrir þig, rottan þín, að verða drepinn.
Bruce sló hann aftur, reiðin svall í honum eins og sjúkdómur.
En þá kom Mercedes hlaupandi frá kofanum með finguma
bogna, krafsandi eftir augum hans. Andlit hennar var ekki
samt og áður. Sakleysi engilsins var horfið, hún var ofsa reið,
djöfulleg.
Ted greip um mitti hennar og þreif hana frá Bruce en ekki
fyrr en húri hafði klórað allan vanga hans með beittum nögl-
unum.
— Góður ræðumaður, sagði
einhver, — skiptir ræðu sinni í
þrjá hluta: Fyrst segir hann
frá. í öðrum hluta segir hann
hvað hann hafi sagt. í þeim
þriðja segir hann hvers vegna
hann sagði það sem hann sagði.
_ ★
&.
Það var mikið óveður með
þrumum og eldingum og móð-
irin hélt að sonur hennar ung-
ur mundi verða hræddur, svo
að hún læddist inn til hans tíl
að hugga hann. Drengurinn
opnaði augun og tautaði: —
Hvern fjandann er pabbi nú að
gera við sjónvarpið?
★
— Pabbi, var mjög ánægður,
þegar hann heyrði, að þú værir
skáld.
— Það þykir mér gaman að
heyra.
— Síðasti pilturinn, sem eg
var með og hann henti út, var
sem sé hnefaleikamaður.
★
Ritstjóri blaðs nokkurs fékk
eftirfarandi bréf frá Edinborg:
Herra, ef þér hættið ekki að
prenta skrýtlur um nízka Skota,
þá hætti eg að fá blað yðar
lánað.
*
— Hver ákveður hvert þið
farið í sumarlefinu?
— Auðvitað eg. Konan segir
hvert hana langar og þá segi
eg: Allt í lagi það er þá á-
kveðið.
30 Brittanniaflugv.
smíðaðar í Belfast.
Fyi’sta Britannia-flugvélin,
sem smíðuð er í Belfast, fyrir
Kandadiska flugfélagið fór
fyrstu ferð sína yfir Atlantshaf
20. þ. m., frá Bristol til Montreal.
Var þetta reynsluferð. Þetta
er þriðja Britannia-flugvélin,
sem Shortflugvélaverksmiðurn-
ar smiða, og flýgur yfir Atlants-
haf viðkomulaust Hinar tvær
eru i notkun hjá mexíkönski’.
flugfélagi. Flugferðin milli Brist-
ol og Montreal tekur Britannia-
vél 10 klst.
Ein Britanníaflugvél smíðuð
í Belfast er í notkun hjá
Northeast Airlines í Boston,
Mass.
Shortverksmiðjurnar eiga að
smíða 30 af 77 Britanniaflugyél-
um, sem smíða á..
E. R. Burroughs — TARZAN — 2567
Lögreglumaðurinn rétti
fram myndina og sagði: „Við
erum að leita að stroku-
fanga, sem heitir -Jaques
Durand, sem haldið er að
leynist hér, í frumskógin-
um.“ Trúboðinn tók við
myndinni og virti hana fyrir
sér. „Þér getið séð að mynd-
in er ekki af mér,“ sagði
hann. „Hafið þér ekki eitt-
hvað annað, sem maðurínn
gæti þekkst af, til dæmis
fingraför?“ „Því miður,“
sagði lögreglumaðurinn.
■ V- V'íií.T" í