Vísir - 02.06.1958, Blaðsíða 4

Vf SIR
Mánudaginn 2. juní 1958
'A
Með norrænum slíkviis-
möonym í
var
• *í
Kl. 9,30 árdegis 3. maí hóf leika ma með fótbolta vegna
flugvél Loftleiða, Saga, sig á stærðarinnar, en aðrar vistar-
loft með — auk annarra — Jón verur eru þar af svipuðu tagi,
Guðjónsson og undirritaðan, tvo Þar er m- m- öðru megin innri
fulltrúa héðan, sem sendir voru forstofa á efri hæð aðalálmu
á mót Norrænna slökkviliðs- byggingarinnar, stór setustofa,
manna, „Nordiske Brandmænds ,önnur álika með sjónvarpfetæki
Studiedage 1958“, sem halda 'og venÍuleSu útvarpstæki, biij-
átti í Kaupmannahöfn dagana! ardsalur, matstofa og eldhús.
5. til 9. maí. Við vorum alls 60 öðrum stöðum eru svo rúm-
manns í vélinni og gekk loft-! Sóð svefnherbergi starfsmanna,
ferðalagið með ágætum, enda Þar sem Þeir sofa á nóttunni
allur aðbúnaður og veitingar
með flugvélum Loftleiða fram-
úrskarandi góður, og vel um
alla hugsað af tveim yndisleg-
um flugfreyjum.
Fékk önnur þessa stöku á
leiðinni:
í háloftunum höndin þín
huggun vill mér bjóða.
Þú skalt koma, Kolbrún mín,
með koniakið góða.
Kl. 13,30 lentum við í Osló.
Var stanzað þar í um 40 mínút-
ur og fengin hressing í mjög
glæsilegri flugvallarbyggingu.
Eftir flug þaðan lentum við svo
á Kastrup flugvellinum
Kauumannahöfn kl. -19 um
tveir og þrír í herbergi, rúmgóð
baðherbergi og snyrtiherbergi,
að ógleymdu herbergi þar sem
starfsmenn geta fengið keyptan
hinn ágægta danska bjór, öl og
sígarettur eftir þörfum. Er þessi
upptalning smá-lýsing á þessari
miklu slökkvistöð, en hitt er
miklu meira, sem ótalið er henni
til ágætis.
í þessari stöðvarbyggingu
höfðum við íslendingarnir tveir,
Norðmennirnir 20 og Austur-
ríkisménnirnir tveir aðsetur
mótsdagana, í skjóli svo ágætra
og elskulegra manna, að betra
varð ekki á kosið.
Mánudaginn 5. maí var mót-
við ið hafið méð því að kl. 18 áttu
allir þátttakendur þess, — en
ir þarna inn í veizlusal mikinn,
allan skreyttan af mikilli list.
Var þetta hinn rúmgóði íþrótta-
salur stöðvarinnar. Voru þarna
bornar fram stórkostlegar veit-
ingar í mat og drykk. Þarna
voru ýms skemmtiatriði, en
einnig var þar fjöldasöngur, og
meðal annars sungið langt
kvæði, þar sem hvert erindi var
með sínu lagi, en niðurlagser-
indið var svona:
Her er min hánd, du gode ven,
velkommen til vort bord.
Vi löfte vil vort glas igen
og slutte med de ord:
Gid venskabsbánd, der
| bindes her,
de aldrig má forgá.
Velkommen da fra fjernognær;
det vil vi skále pá.
Var þetta mjög ánægjulegt
samkvæmi, er stóð til kl. 23,30.
Þriðjudaginn 6. maí kl. 8,45
var mótið svo sett í glæsilegri
nýbyggingu, Folkets Hus, að
Enghavevej 40. Skildist mér, að
félög eða félagasamtök innan
alþýðusambands Kaupmanna-
hafnar hefðu látið byggja þetta
hús, sem er litlu meira en árs
gamalt, og ættu það. Er það
ekki á mínu færi að lýsa þess-
ari miklu byggingu, en mér var
tjáð, að þarna væru tíu stórir
samkvæmissalir með tilheyr-
andi minni sölum og herbergj-
þeir gætu betur fylgzt með því,
sem fram fór.
Á eftir ávörpum fulltrúa voru
svo erindi flutt. Einar Schröder,
slökkviliðsstjóri, flutti þarna er-
indi, sem hann kallaði „Slökkvi-
lið Danmerkur“. Annað erindi
flutti svo „brandinspektör“ G.
Hamrum, „Slökkvitæki í dag og
á morgun“. Kom hann í þvi
nokkuð inn á notkun háþrýsti-
bíla, sem nú eru að ryðja sér
til rúms í slökkvistöðvum Norð-
urlanda. Taldi hann, að ekki
bæri að nota þá með allt of
miklum þrýstingi, og aðeins að
vissu marki, þegar um stóreld
væri að ræða, því þá þyríti ann-
að og meira til að koma.
kvöldið. Danir höfðu að þessu Þeir voru frá Austurríki, Nor-
sinni boðið okkur tveimur ís- ,6®1- SvíÞjóð, Finnlandi, Dan-
lendingum til þessa móts, en áð- i mðrku og íslandi, — að mæta
ur hafði íslendingum verið boð-
ið til Oslóar, Gaútaborgar,
Stokkhólms og Helsinkis.
Átta stöðvar í
Kaupmannahöfn.
Danirnir tóku á móti okkur
af miklum höfðingsskap og gest-
risni, og óku þeir okkur strax
um kvöldið á slökkvistöðina
Dæmningem Handstedsv. 7, Val
by. Höfðu þeir búið okkur þar
gisti- og dvalarstað, meðan á
mótinu stæði, og var okkur
sannarlega ekki í kot vísað, því
að þessi slökkvistöð, sem tekin
var í notkun árið 1947, líkist
meira stóru hóteli en slökkvi-
stöð, og þessu líkar eru þær
flestar, slökkvistöðvarnar í
Kaupmannahöfn, — en í Stór-
Kaupmannahöfn eru, að mig
minnir, átta slökkvistöðvar, og
er einn slökkviliðsstjóri yfir
þeim öllum. Hver slökkvistöð
hefur sitt ákveðna umráða-
svæði.
Á slökkvistöðinni Hansteds-
vej 7, þar sem við Jón bjugg-
um, voru fimm útkeyrsludyr
fyrir bílgeymslunni og hurðir
opnaðar með rafmagnsútbúnaði.
Á þessari stöð vinna um 50
menn, sólarhringsvaktir, skipt
kl. 8 að morgni. Þessi stöð var
svo búin tækjum sem hér segir:
Einum talstöðvarbíl með tveim-
ur mönnum, sjúkrabíl með;
tveimur mönnum — aðeins til i
slysaflutninga —, sérstökum bíl |
með reykgrímur með 5 menn, j
einum stigabíl fyrir fimm menn,!
einum dælubíl með 6 menn og
fíðrum dælubíl með 5 mönnum.
Margar vistarverur.
Yfir bílageymslu stöðvarinn-
ar er leikfimissalur, þar sem
til einskonar kynningarkvölds
(Kammeratskabsaften) í Gen-
tofte Brandstation, Bernstorffs-
vej 159, mjög glæsilegri og full-
kominni slökkvistöð, sem til-
heyrir þó ekki Stór-Kaupmanna
höfn.
Góðar viðtökur.
Þarna tók á móti okkur lúðra-
sveit ein mikil, skipuð slökkvi-
liðsmönnum eingöngu, og lék
hún nokkur lög við góðar undir-
tektir áheyrenda. Yfirmaður
stöðvarinnar bauð okkur því
næst velkomna með stuttri
ræðu. Vorum við svo allir leidd-
Héimsókn í ráðhúsið.
Að loknum erindum þessara
ágætu manna var matazt þarna
í hliðarsal við sjálfan fundar-
salinn. Kl. 14—14,45 var svo
heimsókn í Ráðhús Kaupmanna-
hafnar. Yfirborgarstjórinn, S.
Munk, talaði þar um hið mikla
hús og ráðuneyti hinna' 5 borg-
arstjóra Kaupmannahafnar. Á
eftir voru veitingar fram born-
ar, og gengið nokkuð um húsið,
undir leiðsögn umsjónarmanns.
Kl. 16 var svo komið í aðal-
slökkvistöð Kaupmannahafnar,
um, og gætu verið samkvæmi ^ og fór þar fram minningarat-
og fundarhöld í þeim öllum t höfn um slökkviliðsmenn, sem
samtímis, án þess að nokkur
truflaði annan. — Þetta var nú
smá útúrdúr,-
Avarp frá hverri þjóð.
Formaður samtakanna, Börge
Nordhav, setti mótið og bauð
þátttakendur velkomna, en
fundarstjóri var varaformaður
samtakanna, Leo Kroner.
Hófst svo dagskráin með því,
að einn fulltrúi hverrar þátt-
tökuþjóðar vor kallaður fram,
til að flytja ávarp sitt, og færði
hver þeirra formanni smágjöf.
Las ég þarna á „dönsku“ vélrit-
að ávarp okkar íslendinganna
og færði formanni íslenzka fán-
ann á fallegri silfurstöng að
gjöf. Á eftir hverju ávarpi var
leikinn þjóðsöngur, sem við átti
hverju sinni.
Austurríkismennirnir og Finn-
arnir höfðu með sér túlka allan
tímann, sem mótið stóð, svo að
með einhverjum hætti höfðu lát
ið lífið við störf sín. Var fagur
blómsveigur lagður við minn-
ingartöflu með nöfnum margra
þeirra þar á vegg í portinu.
Má sjá slíkar minningartöflur
í mörgum slökkvistöðvum í
Kaupmannahöfn, og myndir af
hinum látnu hanga með fögr-
um umbúnaði í forstofum þess-
ara glæsilegu húsa. Lýsir þetta
fögrum hugsunarhætti og rækt-
arsemi danskra slökkviliðs-
manna við minningu fallinna
félaga þeirra. Þarna var svo á
eftir sýning á ýmsum slökkvi-
tækjum. Meðal annars var sýnd-
ur þarna og reistur 30 metra
hár sjálfheldustigi og einum
manni skotið upp með honum
um leið. Endaði svo þessi dagur.
Miðvikudaginn 7. maí var svo
aftur settur fundur í Folkets
Hus, á sama tíma og áður. Fund-
arstjóri alla dagana var Leo
Kroner.
Þetta er frægasta bygging j Prag, höfuðborg Tékkóslóvakíu, Hradcinhöllin, sem gnæfir á hæð
yfir umhverfinu.
Farið á Kastruþffugvöll.
Fyrstur flutti þar erindi Helgi
Thomsen yfirlækni, um bruna-
sár og' meðfefð þein'a. Annað
erindi hélt svo þarna „Civilfor-
svarsleder" P. Monicus Hansen,
slökkvieftirlitsmaður, og talaði
um öryggissveitir (herinn) og'
slökkviliðið. Þriðja erindið
jþenna dag hélt svo þarna for-
maður sambands slökkviliðs-
'manna, A. C. Hansen, og talaði
Jum iðnvæðingu Danmerkur. Á
eftir var svo hádegisverður
snæddur, en því næst var farið
í heimsókn til bruna- og björg-
unarþjónustu flugvallar Kaup-
mannahafnar (Kastrup).
Fimmtudaginn 8. maí var
fundarhlé, en þá var farið með
mótsgesti í langferðabílum una
Norður-Sjáland, og' okkur sýnt
Norður-Sjáland, og okkur sýnd.
Friðriksborgarhöll, eða þrír
fjórir salir þessarar undursam-
legu byggingar, sem byggð var
á árunum 1602 til 1620. Salir
þessarar bygingar munu vera
nálægt 70 —- allir f ullir af lista-
verkum og ólýsanlegri fegurð,
svo að hver venjulegur maður
stendur orðlaus frammi fyrir
því öllu saman.
Eftir nokkra dvöl í Friðriks-
borgarhöll var ekið til slysa-
varnamiðstöðvar N.-Sjálands í
Hilleröd. Er þarna nokkurs kon-
ar herskóli, og margt manna, og
mikið að sjá af öllu tagi —•
hjálpartæki til flestra hluta, til
aðstoðar í bæjum og borguni
og alstaðar á vegum úti, hvar
sem aðstoðar þarf við, til hjálp-
ar mönnum og skepnuni'. Þarna
var erindi flutt um Jpessa starf-
semi, af forstöðumanni stofnun-
arinnar, og á eftir drukkið hið
góða, danska kaffi. Þaðán var
svo haldið til Kaupmannahafn-
ar og hver fluttur til sin,s heima.
Síðasti dagur mótsins.
Vegir í Danmöi’ku eru sléttir
og breiðir, hvar sem ekið er, og
þar sem farið var um þenna dag
standa víða fögur bændabýli,
og í landslaginu skiptist á hið
græna flos jarðargróðursins,
akrar og tún, og svo skógurinn.
Allt geymir þetta líf hins bros-
milda, fagra lands.
Hinn 9. maí var svo síðastl
dagur mótsins, og var mætt til
fundar í Folkets Hus á sama
tíma og áður. Slökkvieftirlits*
maður H. Terkelsen hélt þar tvö
erindi og talaði meðal annars
um atomsprengjur. Lýsti hann
mætti atomsprengja með'töluna
ög táknmyndum. Eru tvæp
nyndir, sem brenndu sig imt
okkar allra, er þarna
lér sérstaklega minnis-
Önnur sýndi götuhom
cgum byg'gingum á báð-
Éur og litlum dreng á
i á. hjólabrautinni; Var;
: V i um mynd eftir bend-
ingu i :*jóumanns,og sást þá ekk-
ort e. iir af húsinu nema hrund-
ir múrar og brennandi rústir,
og ekkert var eftir af litla
drengnum á hjólinu. Lýsti ræðú-
maður því þá, að þarna hefði
fallið amtomsprengja af ákveð-
inni stærð, og þarna sæjum við
afleiðingarnar. \
Hin myndin var af Ráðhús-
torginu, með hinu glæsilega ráð-
húsi Kaupmannahafnar og öll-
um þeim stórbyggingum, sémi
þar eru í nánd, og svo allri hinni
miklu umferð. Þegar skipt var
Frh. á 9. s.
J A
J