Vísir - 02.06.1958, Blaðsíða 9

Mánudaginn 2. júní 1958
VISIR
9
úMútyur bamattHa.
aerú eigsáoisi han.ru
ÞaS er ekkr áliiaí hægi -aS fá hsenur eCa endur til
að unga ut. Þess vegna eru stundum látrn andaregg
undir hænu og ’aænuegg undir önd.
Alhr hala heyrt unr hænuna hamingjusömu, sem
hafði eignast andarunga. Hun var hreykm af iitlu,
mjuku, öúnhnoSrunum, sem hún hafci eignazt. En hún
varS skelhngu Íostm, þegar andarungarnir hentu sér
allt í emu u! í vainsþróna cg syntu glaSir fram og til
baka meSan hænan stcð á bakkanum og hrópaði:
— KomiS í land, komið í land. ÞiS drukkmð annars.
En 'eiit smn gerotót það, að sett var hænuegg undir
önd. Hún ungaoi eggiunum út og ems og allar mæður
var hún hreykm at börnum sínum. En þcgar þau urðu
stærri gat hún ekki st ;ho, aS þau vildu ekki fara út í
vatmð, og narta í andarnratinn. Hún synti sjálf og
kafaði mec bakhktann upp úr og nartaði í andamatinn
til að sýna hvað þétta væri ailt yndislegt. En hún gat
ekki gmn- eínn einasta af ,,andarungunum“ sínum út
í til sín.
— Kcmið út í að synda, sagði hún, — þið verðið að
sýna að þ:ð eruð reglulegir andarungar. Annars verðið
þið mér td skammar.
En allt kom fyrir ekki. Aliar hinar endurnar hæddu
hana og andamömmu, þótti það mjög ieiðmlegt. Hún
gat ekki einu sinni fengið þann stærsta þeirra til að
fara út í vatnið. Hann stækkaði og varð mjög fallegur
og hinn mesti slagsmálahundur. Hann veifaði vængjun-
um og flaug á hina. Og hann reyndi meira að segja að
gala. Það var hálf ræfilslegt — en með æfingunni skán-
aði það. Dag nokkurn sagði bóndinn:
— Þetta verður fallegur hani. Ég held ég gen hann
að „hana bæjarins“.
„Hana bæjaríns“ — það lét faliega í eyrum. Og
andamanna var bara hreykin af stærsta syninum.
— Þó hann yrði ekki regluleg önd, varð hann þó
okkar mestur, sagði hún.
Og hanaunginn veifaði vængjunum og galaði cg héh
að hann ætti alian bæinn. Og við skulum lofa honúm
að haida það, úr því honum þykir það gaman.
Sovézkir staiinistar ai
:i
m gegn
á kSafamim á
Brezkum blöðum verður nú
tíðrætt um vernandi sambúð
Sovétríkjanna og Júgoslavíu,
og kemur fram í sumum, að svo
sem öllum kommúnisma líði. í
Scotsman er talið, að áróður-
inn bendi ótvrætt til, að stal-
. inistar í Sovétríkjunum séu allt
gcti farið, að scint eða aldrei af að eflast að áhrifum.
grói um heilt aftur.
í Times hefur verið kveðið
svo að orði um þetta, að þeir
dagar séu liðnir, er Krúsév geti
kennt Stalin og öðrum leiðtog-
um um vernandi sarnbúð, og
minnir á orð hans sjálfs, að ef
tveir forystumenn eins og hann
og Tito ræddust við, myndi all-
ur ágreiningur jafnast. Nú sé
þó allt breytt, en líklega muni
hann hugsa sig um tvisvar, áður
en hann slítur öllu sambandi við
Júgóslavíu. Liklegt sé þó, að
haldið verði uppi hörðum á-
róðri, til áhrifa í leppríkjunum.
Jafnframt er vikið að því í
öðrum blöðum, að það sé margt
sem bendir til, að bægslagangur
leiðtoganna í Moskvu kunni að
hafa gagnstæð áhrif við það,
sem til er ætlast í Júgóslavíu
sjálfri, —- áróðurinn igegti Júgó
slavíu muni verða til þess að
styrkja sjálfstæðiskennd þjóð-
arinnar.
í Daily Telegraph segir, að
þar sé von, sem sjálfstæðis-
kennd þjóðar sé vakandi, hvað
Gomulka, pólski kommúnista
Slökkviliðsmenn-
Frh. af 4 s.
nrn mynd, hafði stór atom-
sprengja fallið á Ráðhústorgið,
og þar var þá ekkert að sjá
nema kolbrunnar rústir hinna
glæsilegu bygginga, en yfir öllu
grúfði svart dauðaský hinnar
algeru tortímingar. Við litum
hver á annan, fundarmenn, og
hugsuðum við allir það sama,
að lítið þýddi að tala um
slökkvilið og eldvarnir, ef
mannkynið ætti eftir að skapa
sér þessi endalok. Þarna hólt
og fyrirlestur Jörgen Paldom,
skrifstofustjóri, um stöðu Dan-
merkur á sviði alþjóðamála.
Kveðjuhóf í Nimb.
Eftir erindi þessara manna’
var svo nokkuð rætt um starfs-
! og launakjör slökkviliðsmanna
í hlutaðeigandi löndum. Og' þar
með lauk fundum þessa
| skemmtilega móts.
| Um kvöldið kl. 19 var svo'
| kveðjuhóf mikið haldið í glæsi-
! legum salarkynnum véitinga-
leiðtoginn, er nú í opinberri j
heimsókn í Ungverjalandi.
Hann hefur varast að minnast
á Júgóslaviu. í Póllandi heíur
aftur verið hert á klafanum —
vafalaust með tilliti til sam-
búðarinnar við Sovétríkin, og
í kommúnistaflokki Tékkó-
slóvakíu fer nú fram mikil
„hreinsun".
hússins Nimb við Tívoli. I byrj-
Alsska verði
49.
Fulltrúiuleilíl Bandaríkjaþings
hefur saniþykkt og' afgi-eitt til
öldungadeildarinnar' frumvarp
um Alaska.
Verður samkvæmt frumvarp-
inu, verði það að lögum, 49 fylki,
Bandarikjanna. Um þstta mál
hefur lengi verið deilt.
Bandaríkin keyptu sem kunn-
ugt er Alaska af Rússum 1876
fyrir 7 millj. dollara og munu
það mestu og beztu landakaup,
sem sögur fara af, þótt upphæð-
in þætti ekki smá á þeim tíma.
tt. €\ /t melev'sGSi r
EITTHVAÐ.
Þetta er nú aoe:ns lítil
saga cg þó enclar hún í
raunmni aidrei svo iengi
sem heimannn veröur til.
Hlustið nú á. Þetta er í
rauninni stórt ævintýri,
Elzti bróöirinn bjó íil múr-
stema. Nokkrir íóru að
vísu í mcla. eða brotnuðu
í tvennt en það varð samt
not af þeim. Þarna upp
frá hjá ánni átti Margrét
gamía heima cg hana lang-
aði svo mikið til að búa
sér t:i Iit:ð hús. Hún var
iatæk cg tek
■r!' þv: ölí múr-
rtemsbrcön cg nokkra
heila stema hjá elr.tá bróð-
urnum, sem var góðhjart-
aður maður þó hann legði
ekki meira íynr sig, en að
búa tii múrstema. —- Svo
reisti gamla konan húsið
sitt sjálf. Næstelzti bróðir-
inn varð múrari og sá gat
nú múrað, enda var hann
lærður múrari. Hann tók
svemspróf, svo varð hann
meistan og bjó
nas
iil hús eftir
og svo ao Ickurn hloð
hann upp lít.c hús cg í þ-v:
ætloði hánn sjáííur að búa> j
Fáninn biakti yfir husinu
þegar lokið var við að reisa
það og sveinamir og hantí-
iangararmr hrópuðu húrra.
Já, þetta vav ekki svo lítið.
Og svo dó hann. Það var
líka nokkuð út af fynr sig.
Nú kcmur að arkitektin-
um, þnðja bróðurnum,
sem fyrst hafði byrjað sem
r . i i
•hanu ha:
skóváT.vr.
mgameis
borgaí’RRax
1
OK-
ri. E’n
un veizlunnar lék þarna ágæt
hljómsveit mikið af hinum
gömlu og góðu alþýðulögum,
i sem okkur hinum eldri eru svo
kær og kunn. Var þetta einskon
I ar lagasyrpa, sem endáði á ís-
, lenka þjóðsöngnum. Stóðum við
íslendingarnir auðvitað strax
upp, þegar byrjað var að leika
hann, en það varð til þess, að
allir í salnum gérðu slíkt hið
sama. Vakti þetta nokkra at-
hygli, en mér þótti undarlegt,
að íslenzki þjóðsöngurinn var
notaður þarna sem einskonar
endalag í annars velvalinni
lagasyrpu.
Fór þetta hóf annars vel fram'
og ríkti þar hinn bezti veizlu-
fagnaður, þar sem menn kvödd-
ust með ræðum og söng. Meðal
annars var sungið þarna frum-
ort kvæði, þar sem löndin, er,
þátt tóku í mótinu, fengu hvert
sitt erindi, og átti ísland þetta:
Parna kemur ísland . . . pad '
er med í dag,
pegar fast vid bindum okkar
brædralag.
Pid skulucl fá handrit heim,
her vill einginn ræna peim.
:j: Velkomnir til Danmark. :|:
Þetta, sem ég hér hef fært
í letur, og er víst orðið lengra
cn Iiæfilegt þykir í blaðagrein,
er aðeins lítið brot þess, sem
við heyrðum og sáum, og.urð-
um aðnjótandi í þessa yndislegu
daga, sem mótið stóð-. öll mót-
iaka og vinsemd af hálf,u Dana,
gestgjaía okkar, fór langt fram
úr því, sem við höfðú gert okk-
ur. hugmynd um, áður en við-
fórum að heiman. Mér er það
1 Ijóst, að þessi mót norrærma
slökkviliðsmanna hafa miklá
þýðingu til kynningár' og sam-
starfs milli þessara manna, sem:
vinna hin sömu störf, hver í sinít
, .. landi, og eru ekki þýoingarlítill
.... gutUm ^gur j norrænni samvmnu, og
eno
’r-CY-
ir nonum
fallegasta
C.V kclluð eít- j sjálfsagt má líka margt af því
OP' hann áítl iæra, að ferðast til ann.ara landá
v;* oöf J og sjá' með eigin augum, hvað
f , V' v j stéttarbræður olckar hafast þar
■m.a. Petia iai nokkuo. b)g■ arj 0g Vjg hvaða kjör og skil-
naín hans stóð skrifað á yrði þeir Starfa. Síðast, en ekki
sízt, hafa me.nn mikla ánægju
af svona ferðum og kynnujn við
annarra þjóða menn. 1
Kjartan Ólafsson, j
varðstjóri.
sk.il.tmu á eöiuhorninu
og
nafn lians var á vorum
fólksms. Vissulega var það
nokkurs virði.