Alþýðublaðið - 16.02.1958, Blaðsíða 8

8
AlþýSublaSiB
Sunn'udagur lö. febráar 1958
Leiðir allra, sem ætla að
kaupa eða selja
Bf L
liggja til okkar
Bílasalan
Klapparstíg 37. Sími 19032
Húseigendur
önnumst allskonar vatns-
og hitalagnir.
t Hitafagnir s.f«
Símar: 33712 og 12899.
Húsnæðis-
mlðtanbi,
Vitastíg 8 A.
Sími 16205.
Sparið auglýsmgar og
hlaup. Leitið til okkar, ef
þér hafið húsnæði til
leigu eða ef yður vantar
húsnæði.
KAUPUM
prjónatuskur og vað-
malstuskur
hæsta verði.
Álafoss,
Þingholtstræti 2.
SKINFAXI h.f.
Klapparstíg 30
Sími 1-6484.
Tökum raflagnir og
breytingar á lögnum.
Mótorviðgerðir og við
geðir á öUum heimilis—
tækjuxn.
Mlnnlngarspjöld
D. A. S.
fást hjá Happdrætti DAS,
Vesturveri, sími 17757 —
Veiðarfæraverzl. Verðanda,
. sími 13786 — Sjómannafé
lagi Reykjavíkur, sími 11915
— Jónasi Bergmami, Háteigs
vegi 52, sími 14784 — Bóka
verzl. Próða, Leifsgötu 4,
sfmi 12037 — Ólafi Jóhanns
syni, Rauðagerði 15, sími
33096 — Nesbúð, Nesvegi 29
----Guðm. Andréssyni gull
smiö, Laugavegi 50, sími
13769 — I Hafnarfirði í Póst
húsinu, sími 50267.
Aki Jakobsson
o«
hæstaréttar- og hérað*
dómslögmenn.
Málflutningur, dnnheimta,
samningageirðir, fasteigna
og skipasala.
Laugaveg 27. Sími 1-14-53.
Saniúðarkort
Slysavarnafélag íslands
kaupa flestir. Fást hjá slysa
varnadeildum um land allt.
í Eeykjavík í Hanny 'ðaverzl
uninni í Bankastr. 6, Verzl.
Gunnþórunnar Halldórsdótt
ur og í skrifstofu félagsins,
Grófin 1. Afgreidd í síma
14897. Heitið á Slysavarnafé
lagið. — Það bregst ekki. —
Útvarps-
viðgerðir
viðtækjasala
RADÍO
Veltusundi 1,
Sími 19 800.
FERÐAMENN!
Útvegum gistiherbergi.
Seljum flu'gfarseðla til
allra landa.
Örugg fyrirgreiðsla..
FERÐASKRIFSTOFA
RÍKISINS.
Nýir bananar
kr. 17,50 kg.
Góðar kartöflur,,
gullauga og rauðar
íslenzkar.
Hornafj ar ðargulróf ur
Indriðabúð
Þingholtsstræti 15
Sími 17283
Frá Þýzkalandi.
inferloc
Kvennærföt — og
barnanærföt.
Barnanáttföt.
Svartir
Krepnylon-sokkar
Ljósir
Krepperl(on-sokkar
og Krepnylon-sokkar
Hagstætt verð.
Ásgeir G. Gunn-
lauguon & Co.
Austurstræti 1.
Ingi Ingimundarson
héraðsdómslögmaður.
Vonarstræti 4
Sínii 24 7 53
Iieima : 24 99 5
hæstaréttarlögmaður
Þorvaldur
Lúðvíksson
héraðsdómslögmaður
Austurstsæti 14
Sími 1 55 35
Þorvaldur Ari Arason, iidl.
LÖGMANNSSKIUFSTOFA
Skólavörðustíg 38
"c/o Páll Jóh. Þorleifsson h.f. - Pósth. 62!
Símar 15416 og 15417 — Sirnnefni: /iri
Tólg og jurtafeiti
beint úr ísskáp.
Ostur, allar teg.
Þingholtsstræti 15
Sími 17283
Glerdýrin
Framhald af 7. síðu.
gömlu, slitnu plötumar og las
heiti þeirra svo hátt og hjart-
anlega, að það var eins og
rödd hans sendi sólargeisla
gegnum hin þungu vandræða-
ský, sem grúfðu yfir okkur
systkinunum.
Hann sat beint undir lamp-
anum, og allt í einu þaut syst
ir mín upp og sagði við hann:
,,Ó, þér eruð freknóttur!“
Jim hló út að eyrum. „Já,
reyndar! Þau kalla mig „frekn
ótta strákinn11 heima!“
„Freknótta strákinn!“ tók
Lára upp eftir honum. Hún
leit til mín eins og hún
vildi fá staðfestingu á dásam-
legri von. Ég leit undan og
vissi ekki, hvort ég átti held-
ur að verða feginn eða óróleg
ur vegna þeirrar stefnu, sem
atvikin voru að taka.
Jím hafði nú dregið
grammofóninn upp og lagði á
hann plötu. Hann leit á Láru
með breiðu brosi.
„Hvernig væri, að við
reyndum að fara að stað, þér
og ég?“ spurði hann.
„Hvað þá?“ spurði Lára
undrandi og brosti.
„Dönsuðum,“ sagði hann og
tók hana í fang sér.
Ég vissi ekki til, að hún
hefði nokkru sinni dansað á
ævi sinni. En mér til óumræði
legrar undrunar sveif liún í
sterklega arma Jirns og þau
dönsuðu hring eftir hring í
litlu, heitu dagstofunni, rák-
ust á sóffann og stólana og ■
hlógu hástöfum og voru glöð.
Það var eitthvað, sem var að
springa út í andlitssvip systur
minnar. Það er engin fljót-
færni að segja, að það hafi
verið ást, því að þegar öllu
var á botninn hvolft var hann
freknóttur, og heima var hann
kallaður „freknótti pilturinn“.
Já, á því var víst enginn vafi,
að hann hafði tekið upp hlut-
verk munaðarlausa piltsins
einhenta, sem bjó í Skugga-
landinu, hinu draumkennda
þokuríki, sem Lára hvarf til
í hvert skipti þegar íbúðin
okkar varð henni þrengri en
hún þoldi.
Mamma kom inn aftur með
gosdrykki. Hún nam skvndi-
lega staðar, um leið og hún
kom inn fyrir dyratjöldin.
„Hamingjan góða! I.ára!
Þvottabalar
3 stærðir
Vatnsfötur
Emileraðar fötur
hvítar
Þéttilista
á hurðir og glugga
Teak olía
Olíuofnar
Gasluktir
Olíulampar
Gardínugormar
Baðmottur
Gummímottur
Geysir h.f.
Vesturgöíu 1
Ðansar hún?“ Hún var for-
viða og þakkíát í senn. „En
treður hún ekki á yður til
stórskaða, herra Delaney?“
„O-nei, og hvað gerði það
þá til, þótt hun gerði það?“
sagði Jim með stirðbusaleg-
um fagurgala. „Ég er svo sem
ekkert egg!“
„Nei, reyndar,“ sagði
mamma og ljómaði öll.
„Hún er fislétt!“ sagði Jim.
„Með æfingu gæti hún dans-
að eins vel og hún Betty.“
Nú varð dálítil þögn,
„Betty?“ spurði mamma.
„Það er stúlkan, sem ég er
með.“ svaraði Jim.
,Einmitt!“ sagði mamma.
Hún setti könnuna með gos
drykknum varlega frá sér.
Hún sneri baki að gestinum,
horfði á mig og spurði Jim,
hversu oft þáu væru sáman,
hann og þessi hamingjusama
ungmær.
„Nærri því á hverju.m degi,“
svaraði Jim.
„Tom minntist ekkert á, að
þér væruð með einhverri
stúlku!“ sagði mamma liryss-
ingslega. . _
■ „Nei,“ sagði Jim. „Ég hef
ékki heldur þorað að segjá
neinum frá því. Strákarnir í
verzluninni mundu stríðá mér
undir dren ef Langleggur
segði þeim frá því“.
Hann hló hjartanlega, en
hláíur hans dó út, þunglama-
ÍAcfa og vandræðalega, bví að
jafnyel þótt hann væri skilii-
ingssljór, þá síuðust smásam-
an inn í hann þau óþægilegu
áhrif, sem fregnin um Betty
hafði vakið.
„Eruð þér að hugsa um að
gifta yður?“ spuíði mamma.
„I byrjun næsta mánaðar,“
svaraði hann.
Hún náðí sér ekki fyrr eri
eftir dálitla stund. Þá sagðí
hún hrygg í bragði: „En dá-
samlegt! Ef hann Tom hefði
sagt okkur þetta hefðum við
getað boðið ykkur b á ð u m !‘“
Jim var búinn að ná í frakk
ann sinn.
„Þurfið þér að fara strax?“
spurði mamma.
„Ég vona, að þér takið það
ekki bannig upp, að ég sé að
strjúka,“ sagði Jim, „en Betty
kemur aftur með lestinní
klukkan átta, og áður en ég
kemst á skrjóðnum mínum
til . . .
„Já, við skulum ekki halda
í yður.“
Oðara og hann var farinn,
settuinst við níður, rugluð og
ráðþrota. Lára varð fyrst til
að rjúfa þögnina. „Finnst ykk
ur hann ekkí Iaglegur?“
spurði hún. „Ög svo allar
freknurnar!“
„Jú,“ svaraði mamma og
sneri sér að mér. „Þú minnt-
ist ekkert á, að hann værí trú
lofaður.“
„Nei, hvernig í ósköpunum
átti ég að vita það?“
„Mig minnir, að þú segðír,
að hann væri bezti vinur þínn
þarna í búðnni.“
„Já, en ég vissi ekki, að
hann ætlaði að fara að gifta
sig.“
„Það var kynlegt,“ sagði
mamma. „Ákaflega kvnlegt!“
,,Nei,“ sagði Lára stillilega
oe stóð upp frá legubekknum.
„Það er ekkert kynlegt við
það.“
Hún tók eina hliómplötuna,
blés lítillega á hana, eins og
rvk væri á henni, og lagði
hana síðan varlegá niður aft-
ur. „Fólk, sem. er ásffangið,11
saeði hún, ,telur alla hluti
sjálfsagða."