Alþýðublaðið - 22.03.1958, Síða 3

Laugardagur 22. marz 1958
AlþýðoblaSlI
3
Alþyöublaöiö
Otgeiaudl:
Ritstjóri;
Fréttastjóri:
Auglýsingast j óri:
Ritst j órnarsímar:
Augiýsingasimi:
Afgreiðslusími:
Aðsetur:
AlþýðufloJ&kurinn.
Helgi Sæmundsson.
Sigvaidi Hjálmarsson.
Emilía S a m ú e 1 s d ó 11 i r.
14901 og 1490 2.
1 4 9 0 6.
149 00.
AlþýðuhúsiÖ
PreutsmiOjs Aiþýðublaðsins, Hverfisgötu 8—10.
ÞAÐ ER SEGIN SAGA, að þegar Morgunblaðið kemst
í röbþrot, grípur það tii ýunissa annarlegra ráða til að leiða
•athyglina frá vandræðum sínum. Þetta hetfur bexlega komið
í ljós í umræðum um eínahagsirJálin í ritstjórnargreinum
blaðsins síðustu dagana. A það var bent nýlega hér í blað-
inu, að Morgunblaðið hefði í rauninni viðurkennt, að Sjálf-
stæðismenn hefðu .siglt. þjóðarskútunni á feigðarboða í
efnahagsrr.álunum. Þetta var dregið af þeirri staðhæfingu
þeirra Sj'álfstæðismar.na og Morgunblaðisins, að alit væri
nú á heljarþröm, engar leiðir til úrbóta, öll sund lokuð. En
um leið og Mbrgunblaðið tönnlast á þessu dag eftir dag,
hamast ritstjórarnir hver í kapp við annan að halda því
fram, að Sjálfstæðismenn háfi farið með forustuhlutverk
í stj órnmálum landsins í einn og hálíán áratug.
IMú vita allir, að ekki er liðið nema hállft annað ár, síðan
Sjálfstæðismenn urðu að sleppa þessu göfuga forustuhlut-
verki. Það l'iggur því í augum uppi, að sé um vandræði að
ræða í þjóðarbúskapnum, eins og Morgumblaðið boðar af
mikilli kampakæti, eru þeir effiðleikar runnir beint undan
ritfjum þess stiórnarfars, sem á undaniförnum árum hefur
verið í landinu. Ástandið í dag er sem sagt arfur, sem Sjálf-
stæðismenn skiluðu þjóðinni, eftir að hafa hatft forustu í
þjóðmálumi í hálfan annan áratug.
Það er ekki Alþýðublaðinu að kenna, þótt þeir ritstjór-
ar Morgunblaðsins séu að lemja sjálfa sig dag eftir deg í
greinum sínum. Þair geta þar sjiálfa sig .fyrir hitt. Hafi þeir
Sjálfstæðismenn stjórnað landinu að undanförnu, bera þeir
ábyrgð á núverandi ástandi. Hér er aðeins um hina ein-
földu reglu um orsök og afleiðing að ræða. Og það er
Morgunblaðinu ærinn vandi að breyta því lögmáli.
En þeirn Mlorgunblaðsmönnum er að vonum heldur illa
við að láta reka sig svona á stampinn, og því reyna þeir að
klóra í bakkann. Þess vegna verður auðsær tvískinnungur
í öllum málflutningi þeirra, Þeir eru nefnilega að burðast
við að halda því fram í öðru orðinu, sem þeir svo taka aftur
í hinu. Þegar bent er á það, að verðíbólg'an sé mesta sjúk-
leikaeinkennið í fjármláilalftfinu og efnalhagsþróunin í land-
inu hafi af völdum dýxtið-ar og penin.garýrnunar orðið ó-
heillavænleg, heitir það á máli Morgunblaðísmanna „kreddu
festa“ og „ókunnugleiki“, af því að þeir telja það hitta sig.
Samt er ástandið hörmulegt, eftir því sem þeir sjálfir
segja, þegar þeir eru að deila á ríkisstjórnina. „Kreddu-
festa“ MorgunblaSsins er því eittihvað á þessa leið: Vér
stjórnuðum, allt var í himnalagi, brautin bein, engir erfið-
leikar, dýrðjh, dýrðin. Vér hættum, allt var um leið í
kaldakoli, engin leið, allt í sukki, dauði, dauði. Þetta er
■að vísu hláleg „kreddufesta11, gkki sízt vegna þess, að allir
fjármlálasplekingar Sjálf.stæðismanna, sem þeir eiga til
að vitna í af fjiálglieik, hafa aldrei fengizt til að hrópa með
í diýrðin-dýrðin-kórnum, þótt strandkapteinninn hafi sung
ið dýrðin við raust, mleð-an hann sig.ldi skútunni beint
uþp í brimgarðinn. Og aðalritstj óri Morgunblaðsins heldur
svo söngnuím áfram, þótt röddin sé að vonum hnökrótt.
Önnur kreddufesta er aðalritstjóra Morgunblaðsins eig-
inleg. Þegar á hann hallar í rökræðum, hrópar hann alltaf:
Gylfi. Það er engu líkara en hann hafi eftirmann sinn í
ráðherrastóli ofurlítið á heilanum. Kannski er það ekki
svo ýkja furðulegt, því að núverandi menn tamálaráðherra
hefur með víðsýni í embættisrekstri gert skömm fyrrver-
andi menntamál aráðherra enn meiri, og var hún þó ærin
fyrir. Þetta heifði ekki verið nefnt hér, ef þessi veikleiki aðal
ritstjórans kæmi ekki sí og æ fram í umræðum um efna-
hagsmlálin. Á óláklegustu stöðum í ritsmíðum aðaliútstjór-
ans skýtur þessi veikleiki upp kollinum, hvort sem er í
Staksteinum, f orustugreinum eða Reykjavíkurbréfi. Stund-
um missir hann alveg þráðinn, þegar ytfir hann þyrmir af
þessum sökuim, og kallar hann það „kreddufestu Gylfa“, ef
því er haldið fram, að á undanförnum árum hafi þróun í
efnaihagsmlálum orðið „sífellt vaxandi verðbólga, meiri dýr-
tíð, minn-i króna og lægra kaup launastétta.“
En þetta er ekki kreddufesta eins eða neins, heldur
bliákaldar staðreyndir, sem Morgunblaðið og aðalitstjóri
þess viðuirkennir í öð.ru orðinu, þótt því sé afnieitað í hinu.
„Keddufesta“ Morgunblaðsins er nefnilega svo skrýtin
skepna, að þeir ritstjórarnir eru hættir að ski-lj a í henni
sjlálfir. Því er það, að eitt rekur sig á annars horn, er þeir
ræða um efnahagsmálin, og þeir vita ekki sitt rjúkandi ráð.
( Utan úr heimi )
MILOYAN DJILAS skrifaði
bók, krafðist stjórnmálalegs
frelsis og réðist á hina nýju
stétt. Launin: Sjö ára fangelsi.
Bogdan Krekic skrifaði bók,
krafðist stjórnmálafrelsis og
réðist á hinn nýja aðal. Fyrir
það hlaut hann sjö ára fengelsi.
Og um leið og fangelsisdyrun-
um var lokað á hæla þessa
sjötuga öldungs, þá skellti Tító
hurðum á nasir fulltrúa Al-
þjóðasambands jafnaðarmanna,
sem reyndu að bjarga Krekic.
Enginn hefur mótmælt því,
að réttarhöldin hafi verið
hneyksli. Játningar voru knúð-
ar fram með pyndingum, aðal-
vitnið var yfirlýstur glæpamað
ur og róni, sem varð margtví-
saga, hlægilegar fullyrðingar
um að þrír gamlir menn
væru „fjandsamleg and-
spyrnúhreyfing“. — Eftir
að þessar staðreyndir um
hin fáránlegu réttarhöld urðu
kunnar, hefur Júgóslavneska
stjórnin haldið uppi skipulögð
um ofsóknum gegn þeim. sem
hafa leyft sér að gagnrýna þessi
málaferli.
Bogdan Krekic var lengi einn
nánasti samstarfsmaður Títós.
Hann var fulltrúi Títós á Heims
verzlunarráðstefnunni í Lond-
on 1945. Hann var um árabil
forseti Alþýðusambands Júgó-
slavíu, formaður Sósíalista-
flokksins í stjórnartíð Títós,
forstj óri atvinnuleysistrygging
arstofnunar Júgóslavíu.
Nú er Diilas kallaður „Göb-
bels“ og Krekic er yfirlýstur
Milovan Djilas.
„starblindur og eitraður fjand-
maður Júgóslavíu“.
!Bók Krekic hefur ekki feng-
izt útgefin, en efni hennar er
kunnugt. Hún heitir: Hið rétta
andlit Títóstjórnarinnar. Aðal-
ákærandinn í réttarhöldunum
gegn Krekic las upp marga
kafla úr bókinni. Kemur í ljós,
að Krekic kretfst afnáms ein-
ræðisins, pólitísks frelsis, rit-
frelsis og persónufrelsis, þá
ræðst hann á hina nýju stétt.
Djilas segir í bók sinni, að póli-
tísk réttarihöld í kommúnista-
ríki séu fyrst og fremst áróðurs
réttarhöld. Það er líka mjög
skiljanlegt hvers vegna Djilas
og Krekic voru fangelsaðir fyr
lr að ráðast á hina nýju stétt.
Meðan lúrekic beið þess að vera
leiddur fyrir rétt, þá brauzt út
verkfall námuverkamanna í
frboloje, og Tító sjálfur ákærði,
foringja verkfallsmanna fyrir
undirróðursstarfsemi. Hin nýja
stétt horfðist nú í augu við þá
staðreynd, að stéttabarátta er
að hefjast í Júgóslavíu. Stjórn
arnefnd kommúnistaflokksins
hefur beitt sér fyrir ásökunum
á hendur ýmissa starfsmanna
ríkisins fyrir mútuþægni, óverj
andi framkomu gagnvart verka
nönnum og óþörfum ferðalög-
um. þeirra til útlanda. En Djil-
rs sýndi framá að „hin nýja
stétt“ er „flokkurinn“ og á-
hangendur hans.
Þessi barátta flokksins gegn
lúxuslífi ýmissa opinberra
starfsmanna dregur á engan
máta úr völdum hinnar nýju
stéttar. Hér er aðeins um að
ræða stympingar þeirra, sem í
feitum embættum sitja.
Djilas var dæmdur fyrir að
ráðast á skrifstofuveldið. Hann
er tákn, ekki aðeins andlegs
frelsis, heldur einnig efnahags-
legs jafnréttis.
Krekie, hinn gamli sósíalisti,
er tákn pólitísks frelsis og
verkalýðshreyfingarinnar. Það
er skylda vor að mótmæla fang
elsun bessara rnanna, og sýna
að við dáumst að sjálfstæðri og
djarfri framkomu beirra undir
járnhæli einræðis Títós.
Tribune.
FASISTAR á Spáni eru nú
að undirbúa mikil réttarhöld
vfir sósíalistum í Katalóníu.
iMeðal hinna ákærðu eru níu
konur. Þekktastir þeirra eru
Emiliano Fabregas og Juan
Keyer, báðir í framkvæmda-
stjórn hins Sameinaða jafnað-
armannaflokks Katalóníu, sem
að sjálfsögðu er bannaður eins
og aðrir flokkar í landinu. Fa-
bregas er ákærður fyrir að hafa
haft í fórum sínum vikublaðið
„Unitat“, sem hann hugðist
gefa út. í ákærunni segir, að
hann hafi skipulagt prentun og
dreyfingu rita og bæklinga í
sambandi við strætisvagnadeil-
una í fyrra.
Keyer er ákærður fyrir að
hafa skipulagt áróður og dreyft
flugritum og blaði jafnaðar-
manna „Mundo Obrero“. Marg
ir eru ákærðir fvrir að eiga
fjölritara og að hafa dreyft flug
ritum, sem hvöttu verkamenn
til andstöðu við ríkisstjórnina.
Spænsk lög skilgreina slíkt
atferli sem „skoðunarglæp.i“,
og refsar þeim með þriggja
mánaða fangelsi. En Jafnaðar-
mennirnir flestir eru ákærðir
fyrir „uppreisn“ og bví dæmd-
ir eftir herrétti, Saksóknari
ríkisins krefst þess, að Fabre-
gas verði dæmdur í tuttugu
ára fangelsi. Keyer í átta ára
fangelsi og aðrir eftir því. Eng
inn er þá ákærður fyrir ann-
að en hafa breitt út kenning-
ar, sem einvaldsstjórninni falla
ekki í geð.
Um leið og þessi réttarhöld
eru í undirbúningi, er herdóm-
stóllinn að undirbúa tvö önnur
réttarhöld. Tveir hópar manna
eru ákærðir fvrir að hafa gert
tilraun til að skipuleggja flokk
stjórnarandstæðinga. Og fjöldi
verkamanna í Tarrasa eru sak-
aðir um að hafa stofnað félög
I jafnaðarmanna og gengizt fyr-
: ir andfasistískum kröfugöng-
um. Allir lýðræðissinnaðir
Spánverjar og vinir þeirra er-
lendis hljóta að krefjast algerr
ar sýknunar hinna pólitísku
fanga. Og minnsta krafan er að
hinir ákærðu verði leiddir fyr-
ir borgaralegan dómstól en.
ekki .herrétt.
Tribune.
Slasaður maður
Framhald af 12. síðu.
Reyikjavík, hvort það gæti
ekki flutt þyrilvængju álciðis.
Siglir það þá með þyrilvængj-
una að ísröndinni, en hún nær
í ,slasaða manninn og flýgur
með hann til lands.
f .gærkvöldi var smíðaður
pallur á þilfar skipsins, þar
sem þyrilvængjan getur lent
og liafið sig til flugs.
f gærkvöldi var gert ráð
fyrir að H.M.S. Russell legði
af stað í morgun (laugardag).
Vegna þess að mikil áhætta
fylgir flugi þessu verður
reynt, áður en flogið verður
inn yfir ísinn, að ganga úr
skugga um, eftir því sem tök
verða á, hve mikið maðurinn
er slasaður o-g hvernig stað-
hættir eru.
Fjórar þjóðir, íslendingar,
Norðmenn, Bretav og Banda-
ríkjamenn, taka á einhvern
hátt þátt í leiðangri þessum.