Alþýðublaðið - 23.03.1958, Síða 11

Sunnudagur 23. rnarz 1958
AlþýðubiHAið
11
sem cr innan lögsagnarumdæmis Reykjavíkur, bruna-
tryggjum við með hinum hagkvæmustu skilyrðum.
vn m n mTr hbtít© © ni^
Sambandshúsmu
Sxmi 17*080.
í DAG er summdagurinn, 23.
maiz 1953.
Slysavarðstoía KeysEjavílnir er
opin allan sólarhringinn. Nætur-
læknir L.R fcl 18—8. Sími
15030.
Eftirialin apótek eru opin id.
9—20 alla daga nema laugar-
daga kl. 9—16 og sunnudaga kl.
13—-16: Apótek Austurbæjar
(slmi 19270), Garðsapótek (sími
34006), Holtsapótek (sími
33233) og Vesturbæjar apótek
(sími 22290).
Bæjarbókasafn Rwykjavíkar,
Þingholísstræti 29 A, sími
1 23 08. Útlán opið virka daga
kl. 2—10, laugardaga 1—4, Les-
stofa opin kl. 10—12 og 1—10,
laugardaga kl 10—12 og 1—4.
Liökað á sunnudögum yfir sum-
armánuðina. Útibú: Hólmgarði
34 opið mánudaga, miðvikudaga
og föstudaga kl 5—7; Hofsvalía
götu 16 opið hvern virkan dag
nema iaugardaga kl. 6—7; Efsta
sundi 36 opið mánudaga, mið-
vikudaga og föstudaga kl. 5.30—
7.30.
FLUGFERÐIR
Flugfélag íslan&s h.f.:
Millilandaflug: Hrímfaxi er
væntanlegur til Reykjavíkur ki.
16.10 í dag frá Hamborg, Kaup
mannahöfn og Oslo. Flugvélin
fer til Lundúna kl. 08.30 í fyrra
málið. — Innanlandsflug: í dag
er áætlað að fljúga til Akureyr-
ar og Vestmannaeyja. — A morg
lui er áætlað að fljúga- til Akur-
eyrar, Fagurhólsmýrar, Horna-
fjarðar, ísafjarðar, Siglufjarðar
og Vestmannaeyja.
Byggðasafnsnefnd Húnvetn-
ingafélagsins í Reykjavík hefur
ákveðið að halda bazar 5. m.aí j
n. k. til styrktar fyrirhuguðu
byggðasafni í Húnavatnssýslu.
N.efndin hvetur alla Húnvetn-
inga í Reykjavík og aðra vel-
unnara að styrkja þetta málefni.
Eftirtaldar konur veita gjöfum
móttöku: Ólöf Pétursdóttir, Nes-
vegi 59, Hulda Friðfinnsdóttir,
Gunnarsbraut 34, Jósefína Helga
dóttir, Amtmannsstíg 1, Guðrún
Sveinbjörnsdöttir, Skeiðarvogi
81,'Og Sigríður Thorlacius, Vest
urgötu 55A.
Bazar til styrktar lömuðmn
og fötluðum. — Munið bazarinn
í Góðtemplarahúsinu, uppi á
morgun (mánudag) kl. 2.
Gjafir og álieit til SÍBS árið
1957; — Frá Stykkishólmi kr.
15.00 — Þorbjörg kr. 33.60 —
NN kr. 10.00 — Sigf. Guðmunds
son 20.00 — Una 100.00 — Jón
Kjerúlf 50.00 — NN 50.00 — NN
100.00 — NN 25.00 — Rögnvald
ur Sveinsson 500.0:0 Guðrún
Jóhannsd. 500.00 — Ágúst Guð-
mundsson 100.00 — Frá Innri-
Njarðvík 5.06 — Hafnarfirði 52.
00 — Keflavík 172.00 — Graf-
arnesi 10.00 — ísafirði 5.00 —
Eskifirði 50.00 — Kristneshæli
155.00 — Reykliólum 5.00 —
Reykjavík 781.00 — Siglufirði
80.00 — Vestmannaeyjum 2484.
00 — 9. nóvember 50.00 — NN
100.00 — HJ 650.00.
Kærar þakkir,
SÍBS.
Lögregluþj ónarnir urðu auð
sjáanlega alveg hissa og litu
hver til annars, eins og þeir
vildu segja: ..Skyldi annars ung
frú Sandford heita Lalla?“
Og ég tók eftir því, að augna
ráð hins hvasseyga manns varð
um fáein augnablik nokkuð
daufara, og ekki frítt við að
undurlitill vandræðasvipur
kæmi á andlit hans, — en það
var aðeins um örfá augnablik.
„Hvar áttirðu von á að fi>nna
herra Sandford?“ sagði hann
„í húsinu nr. 70 á Grafton
stræti“, sagði ég.
„Hefurðu farið þangað?“
,,Já; en hann er fluttur það
an“.
„Hver sagði þér það?“
„Húsráðandinn.11
„Gat húsráðandinn ekki
sagt þér, hvert herra Sand
ford flutti?11
„Nei, en mér var vísað hing
að til að fá uplplýsingar því
viðvíkjandi11.
„Hver vísaði þér hingað?11
,,HúÍ5,ráðandinn í nr. 70 á
Graftonstræti og sömuleiðis
tveír lögregluþjónar, sem ég
náði tali af úti á götunni11,
„E-n hvernig vissirðu, að
herra Sanáford bió í húsinu
nr. 70 á Graftonstræti?11
Lögregluþjónarnir virtust nú
verða eftirtektin sjál'f.
_,,Af því að ég hafði utaná
skrift hans þangað11, sagði ég.
„Hvar fékkstu utanáskrift-
ina?“ sagði hinn hvasseygði lög
regluþjónn og var nú enn hvass
eygari en áður.
,,í bréfum, sem ég hefi feng
ið“, sagði ég.
„Frá hverjum hefurðu fengið
þau bréf?“
„Frá ungfrú Sandford11.
Lögregluþjónarnir litu enn
einu sinni hver framan í ánn-
an, eins og þeir vildu segja:
„Strákurinn er hreinasta perla
— og skáld11.
,,Hvenær fékkstu síðast bréf
frá henni?11 var næsta spurn-
ing.
„Fyrir liðugum mánuði síð-
an“, sagði ég.
„Hefurðu það bréf?“
„Já, en það er í tösku'nni
þarna11, sagði ég og fann að ég
roðnaði, því að mér var allt
annað en ljúft að fara að sýna
ókunnugum mönnum, og það
lögreglmþjónum, bréf frá Löllu.
Lögregluþjónarnir gættu
auðsjáanlega að því, að ég roðn
aði. Þeir litu hver á annan,
eins 0£ þeir vildu segja: „Hann
má vera eitt fyrirtak, ef hann
sleppur nú með alveg ósviðnar
fjaðrir11.
„Hver á töskuna og pok-
ann?“ sagði lcgregluþj ónn-
(inn (h[Lnn hvíássaygij, og það
var eins og hann væri alltaf
að verða meir og meir ógn-
andi og augnatillit hans meir
rannsakandi og nístandi.
„Ég á hvort tveggja11, sagði
ég-
„Hvar fékkstu töskuna?11
„Ég keypti hana í Tangier,
í fyrra haust11.
„Hvar er Ta>ngier?“
„Næsta h.öjtn hérna megin
við Spry Bay“.
Lögregluþjónarnir litu enn
einu sinni hver á annan, eins
cg þeir vildu segja: „Það -er
ekki komið að tómum kofn-
um hjá honum. Hann er viss
að verjast enn um hríð“.
j|Þú ■taí'ar ,gó£ja fensku, ef
þú ert íslenzkur11, [sagði lög
reglujþjónninn hvasseygi.
„Það gleður mig að heyra”,
saigði ég. „En erindi mitt hing
að var að komast eftir, hvar
herra Sandford býr. Ef* þið vit-
ið það, þá bið ég ykkur að
segja mér það, því að ég þarf
að komast til hans í kvöld“.
„Ég verð að spyrja þig að
einu enn“, sagði hvasseygi
maðurinn. „Getur þú sýnt
mér íslenzka bók?“
„Já“, sagði ég.
Ég opnaði því næst tösku
roína og tók uþ>p Ijóðmæli Jón
asar Hallgrímssonar cg féfck
honum. Hann leit sem snöggv
ast á bókina og rétti hana svo
til lögregluþjónsins, sem
næstur honum stóð, en hafði
á meðan augun á töskunni,
sem var opin. .
,,Er þetta bré-fið frá ungfrú
Sandíbrd, sem ég . sé þarna?11
sagði hann. En það var ómögu
leigt, að hann sæi nein bréf,
því að bréfin, sem ég hafði
með mér, voru innan í bók, er
var á botninum á töskun'ni.
„Viltu sjá síðasta béfið,
sem ég fékk frá ungfrú Sand
ford?“ sagði ég.
. „Já, ef þú hefur ekkert á
móti því“, sagði hann og
.yarð um leið þýðari á svipinp,
því að honum hefur ef til vill
fundist hann vera farinn að
ganga heldur nærri einhverj
um öðrum en mér.
Ég tók upp bréfið og rétti
honum. Hann leit skjótlega á
staðjjr- 'Og :stragfi|nafrÁð,i cg
nafnið, sem var skrifað undir,
en virtist ekki lesa annað,
fékk mér það svo aftur og
varð hugsi dálitla stund. Ehi
á meðan á þessu stóð, voru5
hinir la(gregli4þjónarn,ir að
skoða ljóðmæli Jónasar Halli
grímssonar, Allt í einu þreiífl
hann bókina af þeim og réttií
mér og sagði:
„Lestu fjórar eða fimm línl
ur“.
Ég hlýddi þeirri skipun ta£
arlaust og las einar tíu eða*
tólf Íínujr. Lögljaglumermirn-
ir litu nú alvö.rugefnir hver
til annars, eins og þeir vildui
segja: „Ef hann er ekki það,
sem hann segist vera, þá má
þetta vera sjálfur skrattinn11,
„Þetta dugar11, saigði hvasá
eygi maðurinn og augu hans
fóru að verða þýðlegri. „En
hvað segir þú að bad boy sé á
íslenzku?11
„Vondur drengur", sagði
ég.
Hann leit svo allra snöggv
ast til mannsins, sem áður
hafði verið að skrifa við borði
ið, og kinkaði maðurinn höfðinu
ofurlítið.
,,En hvað er goöd boy á ís
lenzku?11 saigði hvasseygi mað
urinn og augu háns voru nú
sérlega viðkvæmnisleg og
hughreystandi.
„Góður drengur11, sagði ég.
„Jæia, drengur minn11, sagðf
hann. „Þú vilt fá að vita,
hvar heimili herra Sandfordsi
er. Ég veit hvar það er, en þaði
hefur enga þýðingu að ég segi
þér það í kvöld, og mér þykir,
fyrir þvf að geta ekki strax
sagt þér frá því og látið fylgjai
þér þangað undir eins“.
„En því má ég ekki vita það
í kvö!d“, spurði ég, oig njér,
þótti þetta nokkuð kynlegt. og
jafnframt gremjulagt.
„Af því að herra Sandford
og fólk hans er sem stendur
ekki heima11.
„Ekki heima?11 sagði ég, og
mér fannst höfuðið á mér.
verða allt í einu dofið.
„Þau hjónin og dóttir þeirrá
fóru fyrir nokkrum dögum
síðan burt úr borginni í
skemmtiferð og verða í burtui
um nokkurn tíma, ef til vill
ekki íen.gur en Itvær vikujr,
kannske þrjár eða fjórar vik
ur, en varla mikið lengur11.
„Hvert fóru þau?“ sagði ég.
Mér fannst ég endilega þurfa
að vita það.
„Það er nokkuð, sem ég get
ekki sagt“, saigði hann.
Mér fannst allt í einu állt
í kringum mig fara að snúást
og ég eiga bágt með áð standa
Bifreiðastö'ð Steindórs
Sími 1-15-80
Bifreiðastöð Rcykjavíkur
Sími 1-17-20
SEND
Sendibíiastöðm Þröstur
Sími 2-21-75
Og þannig varð hin vanhugs-
mistókst. Það var ekki lengur
aða fyrir.ætlun Dragos orsöktn hægt að lóta árásina koma að
fyrir þVí, að byltíng Zorins óvörum ;og menn Marlins náðu
brátt yfii'höndinni. Uppreisnar-
mennirnir voru brátt umluktir,
miklar loftárásir gerðu út um
áætlanir þeirra, Einungis krafta
verk gat á þessu augnabliki
bjargað byltiingu Zorins.