Alþýðublaðið - 11.04.1958, Blaðsíða 5

Föstudagur 11. anríl 1958
AlþýðublaðiS

Ferðaþælfir - V.
VIÐ SVÁFUM sæmilega um j
íióttina, en þó var hávaði af
umferð á veginum. Var yfir-
leitt bæði mikil og hröð um-
ferð þarna, enda er þetta í þjóð'
íbraut.
! Morguninn eftir var sólskin,
<Dg gengum við ofan í bæinn
að finna mann þann, sem við
Jiöfðum er'indi við. Hann tók
yel1 á móti. okkur á skrifstofu
Einni og bauð okkur kaffi. Sagð
ist liann myndi koma til okkar
á hóíelið kl. 1 og bjóða okkur
í miðdegisverð. Við fórum svo
aftur til hótelsins, en tókum
jnyndir á leiðxnni.
I
NOTIÐ GESTRISNI
í Við greiddum fyrir nætur-
greiðann og biðum til kl. 1.
Pá kom kunningi okkar, hr.
Kocksámper, og var í spán-
inýjum Mercedes-Bens bíl. Ók-
íum við síðan yfir brúna og upp
eítir sömu hæðinni og kvöldið
áður, eftir malbikuðum og
íbreiðum bílvegi og upp að
aminnismerkinu. Leit nú allt
íiðruvísi út, í sól og birtu, en
Kvöldið áður, í þoku og myrkri.
ÍEr þarna miög fagurt útsýni
<í>fan yfir dalinn og sléituna,
Bem \Veser rennur um, og hæð-
írnar í kring. Sáum við vel yf-
ir á Jakobsberg og sjónvarps-
turninn, sem er þar uppi á
fjallinu, en hann er kenndur
Við Bismark gamla og heitir
Bismarkturn. í suðaustur sáurn
Við fjallgarðinn Wiehenfjöll,
Csem Wiítekindsberg er hluti
af) svo langt sem augað eygði.
Austan við Jakobsberg sáust
hin skógivöxnu Weserfjöll, en
lcngt norður eftir norðurþýzka
láglendinu, og alla leið til
Tenteburger-skógar og Pyr-
jnontfjalla. Nær sáum við yfir
„Fuglaparadís“ sem er afgirt-
Pr nokkurskonar þjóðgarður
eða friðaður reitur. Liggur
ihann nærri bænum, innan um
kornakra og engi á Weserbökk-
um. Eru bar miklar tjarnir og
iriög fiölbreytt jurtalíf og
fuglalíf. Þar eiga margav sjald-
gæfar fugiategundir hreiður
sín. Þarna uppi er matsöluhús
<D,g fórum við þar inn og bauð
leiðsögumaður okkar okkur
þar að borða. Þarna voru tveir
Btórir salir með glerveggjum,
sem sneru ofan að dalnum, svo
&ð hægt var að njóta útsýnisins.
LVíð gáíum valið um ýmsan mat
og fengum þarna ágæta máltíð
og öl og Iétt vín með maínum,
en af þeim drekka Þjóðverjar
mikið og sér þó. sjaldan ölvun
um beint að skipastiganum hjá
Weser, sern áður er getið.
SKIPASTIGINN
MINDEN
I
í skippsstiganum.
á fólki, enda er ekki drukkið
mikið í einu. Margt fólk var
þarna að borða, og virtist það
flest vera verzlunarmenn, og
svo nokkrir smáhópar á
skemmtiferðalagi. Við eitt
borðið sátu t. d. nokkrar full-
orðnar konur, flestar gráhærð-
ar, og höfðu allar litla marg-
liía stráhatta á höfðunum.
Voru þær mjög kátar og virt-
ust skemmta sér ágætlega. Eft-
ir máltíðina gengum við að
minnismerkinu og tókum
myndir og var þar mjög margt
ferðafólk að skoða það og taka
myndir, enda dásamlegt veður
og fagur staður. Síðan stigum
við upp í bílinn og var nú ek-
ið til Múnchen. Vorum við að-
eins 10 mín. á leiðinni og ók-
Svo sem fyrr var frá sagt,
mætast þarna Weser og Mið-
landsskurðurinn, sem nær alla
leið frá Ruhrhéruðunum til
Berlínar. Var skurðurinn byggð
ur um og fyrir síðustu aldamót
er geysilegt mannviki. Við
gengum að vatnslokunum og
sáum þegar stór og langur flutn
insbátur kom inn í skipastig-
ann og á eftir honum mótor-
skip með skólabörnum. \'roru
þessi skip að fara af ánni og
upp í skurðinn, sem liggur
hærra. Var vatnslokunum síð-
an lokað með vélarvindum og
vatni dælt inn í þróna, þar til
vatnsborð hennar var orðið
jafnhátt og í skurðinum. Þá var
opnað inn í hann og sigldu
skipin þá áfram inn í skurðinn
og inn í skipastigann (þróna)
og var svo lokað á milli og
vatninu dælt úr þrónni. Lækk-
aði þá vatnáborðið og skipin
auðvitað með því, um 20—30
metra á að gizka, unz það var
orðið jafnhátt vatnsfleti árinn-
ar, lokurnar voru opnaðar þar
á milM og skipin sigldu út á
ána. Var gaman að sjá þetta
mikla mannvirki og notkun
þess, enda var þarna fjöldi fólks
að horfa á, bæði Þjóðverjar og
útlendingar, t. d.; Hollendingar
margir, skólabarnahópar o. fl.
Ferjubátarnir eru flatbotn-
aðir, því að Weser er grunn
þarna. Eru þeir dregnir af mót-
orbát upp ána, mótí straumi,
Vatnið hækkar í kvínni.
en fara sjálfkrafa undan
straumi, ofan , eftir ánni. Oft
býr öll fjölskylda skipstjórans
um borð, í sumarfríinu, og sá-
um við þar fólkið á þilfarinu
og börn að leik. Þar hékk þvott-
ur á snúru til þerris. Næst fór-
um við í gönguferð eftir
steyptri gangstétt yfir ána, með
fram skurðinum og síðan ofan
stiga og eftir löngum göngum
undir skurðinum. Weser flýtur
stundum á vorin, þegar vöxtur
hleypur í hana, yfir bakka sína
cg inn í garða og kjallara
þarna í Minden, og getur því
bæði gert gagn og ógagn. Skurð
urinn er miög mikilsverð sam-
gönguæð og léttir mjög á ílutn-
ingum t.d. á kolum af járnbraut
unum á þessari leið, frá Ruhr
til Berlínar. Sparar það líka
mikinn flutningskostnað, því að
þessir flutningar eru miklu ó-
dýrari en með járnbrautum.
í IIANNÓVER
Eftir þetta ferðalag var okk-
ur boðið upp á kaffi í veitinga-
skála þarna rétt hjá. Ókum við
síðan til járnbrautarstöðvar-
I innar því að komið var að brot'f-
farartíma lestarinnar, sem við,
ætluðum' með aftur til Hann-
over. Fylgdi Kochskámper okk-
ur inn í vagninn og kvöddum
við hann meS miklu þakklæti
fyrir skemmtilegan dag. Fannst
okkur gestrisni þeirra Þjóðverj
anna ekki mvndi vera öllu
minni en okkar íslendinga, þótt
fræg sé.
Þegar til Hannover kom,
urðum við að bíða þar í klukku
tíma eftir kvöldlestinni, sem
við ætluðum með áfram suður
til Múnchen í Bayern þá urn.
nóttina. Samt hættum við okk-
ur ekkert út í borgina en biðum.
úti á torgi rétt hjá járnbraut-
arstöðinni, því að veðrið var
gott.
Það var fótstallur einn.
hár og stóð á honum eirmvnda-
stvtta af einum konunginum i
Hannover, Ernst Ágúst og er
hann þar á hestbaki. Hannover
er ein af stærri borgum Vesí-
ur-Þýzkalands og virtist okkui’,
fljótt á litið, hún hafa ýms stór
borgaeinkenni. Var þarna
margt um manninn og nokku.ð
blandaður lýður að því er virt-
ist.
Var það eini staðurinn á leíð
okkar, þar sem við sáum það,
sem hér eru nefndir „rónar’*
á góðri reykvísku. Þoru þaS
einkum nokkrir unglingar, sera
vöktu athygli okkar, því að slík
sjón er sjaldgæf í Vestur-
Þýzkalandi.
. X
TIL SUÐUR-
ÞÝZKALANDS
Klukkan rúmlega 8 héldum
Við svo af stað með lest suður
á bóginn. I ljósaskiptunum sá-
um við konungshöll fyrrver-
gpdi kónga í Hannover bera við
loft á hæð einni, en nú dimmdi
óðum og sáum við því lítið ut
um gluggana. í klefanum með
okkur voru roskin hjón og gam-
all niaður og tókum við tal
saman., Þegar Ieið á kvöldið fé'i~
um við að dotta, hver í sínu
sæti. Sætin má draga út, svo
að hægt er að liggja í þeim.
sæmilega þægilega.
Þut.um við nú sofandi áfrám
Framhald á 8. síðu.
KEÍMSÓKN Á STAMPEX
f WESTMINSTER Central
Hall, húsinu, sem bráðum muh
birtast á frímerkjum frá Sam-
einuðu þjóðunum, var dagana
15.—22. fyrri mánaðar háídin
hin árlega Stampex frímerkja-,
sýning, sem haldin er af'Félagi,
frímerkjakaupmanna í London
í samvinnu við Félag ungra frí-
merkjasafnara á staðnum.
Þetta var geysistór sýning,-
sem marka má þegar athugaö er
að á henni gat að líta 122 sýn-'
ingarramma, fremur stóra, at.ik
allra sölustandanna 42 að tölu,
sem hver um sig var þannig úr
garði gerður, að þeir settu mik-
inn svip á sýninguna. Þá voru
10 sýningarklefar, sem einstök.
ríki höfðu á leigu og sýndu þar.
úrval merkja sinna og auglý.stu
þau, m. a. Sam'éinuðu þjóðirhar.'
Söfn þau, er þarna gat aö'lítá
voru flest frá Brétlandi .>'Og.
brezku nýlendunum, en )auk
þeirra ýmís söfn, er vöktu mtkls
eftirtekt híns norræna gests. ý.
Þarna var gott, safn merkja
og umslaga frá Noregi, frá tíma
bilinu 1786 til 1855 og með þvi
rakin saga póstsamgangna þar í
landi á þessum tíma.
Ilin nýju kóngamerki frá Sví-
þjóð voru og sýnd og ger’ður
samanburður á þeim og brezku
Játvarðs VIII. merkjunum.
Þá var og þarna mjög gott
safn merkja frá Sameinuðu þjóð
unum.
Mótívsafnari einn sýnir hvern
ig hann ferðast umhverfis heim
inn með því að safna mótívinu
landabréf.
Safnið „Víkingar á frímerkj-
um“ var mjög skemmtilegr.
Haraldur harðráði, Leifur Ei-
ríkssoh, Þorfinnur Karlsefni og
Snorri Sturluson eru þarna full
trúar víking'anna, sem herjuðu
á England í eina tíð og virðast
nú betur liðnir af Bretum en þá.
Þá má ekki gleyma eina ís-
landssafninu, sem á sýningunni
var, en það var saín umslaga frá
19. öldinni. Umslög með marg-
víslegum merkjum og stimplu.a
•úin. Voru þarna meðal annars
ímorfe 'umslög með stimplinum
„MEÐ SKIPI FRÁ ÍSLANDÍ“
og öðrum stimplum, sem fyrjr
tilviljanir hafa komið á íslenzlf
umslög. Auk þess íslenzk um-J
slög með erlendum merkjum, bt
e. a. s. stimpluð með íslenzkim|
póststimplum.
Þá ber þess að geta, áð þarmi
var til staðar ungur kennariÁ
stúlka, sem valin hafði veriS
fegurðárdrottning sýningarinn-
ar, eða „Frímerkjadrottning
1958“.
Er -ég.hafði verið kynntur fyr ■
ir henni, barst talið fljótlega a5
sameiginlegu áhugamáli okkar
frimerkjunum.
Er ég spurði hana hve lengi
hún hefði safnað frímerkjum
svaraði hún: — Síðan ég var S
ára gömul. Byrjaði ég vegrm
þess að faðir minn var í sjó-
hernum og sendi oft bréf heiro,
auk þess sem hann keypti oftast
eitthvað af frímerkjum í hverju
landi, er hann kom til. Þetta
var ágætis grundvöllur að söfn-
un mínni, en sjálfur var harm
Framhald á 8. síðo. J