Morgunblaðið - 31.12.1932, Side 8

£
MORGUNBLAÐIÐ
GLEÐILEGS NÝÁRS
óskar öllum viðskiftavinum sínum
GLEÐILEGT NÝÁR!
Þökk fyrir viðskiftin á liðna árinu
Bókav. Sigfíísar Eymundssonar.
GLEÐILEGT NÝÁR!
Þökk fyrir viðskiftin á liðna árinu.
Laugavegs Apótek.
GLEÐILEGT NÝÁR!
Þökk fyrir viðskíftin á liðna árinu.
Heildverslun Axel Heide.
B
GLEÐILEGT NÝÁR!
Þökkum liðna árið.
SilkibvMn.
=□
r8
GLEÐILEGS NÝÁRS
óskar öllum viðekiftavinum sínum
Slátvrfjelag SuAurlands.

ÍOOOc
mm

GLEÐILEGT NÝÁR!
Þökk fyrir viðskiftin á liðna árinu.
Gísli & Kristinn.
Öska öllum
íslenskum bókamönnum
GLEÐILEGS NÝÁRS

&><<>>
GLEÐILEGT NÝÁR! W
Þökk fyrir viðskiftin á liðna árinu. W
Brauns Verslun.

GLEÐILEGS NÝÁRS
óska jeg öllum viðskiftavinum
mínum með þökk fyrir viðskiftin
á liðna árinu.
Jón Bergsson.
GLEÐILEGT NÝÁR!
Þökk fyrir viðskiftin á liðna árinu.
Raftækjaverslunin Jón Sigurðsson.
GLEÐILEGT NÝÁR!
Þökk fyrir viðskiftin á liðna árinu.
Vigfús Guðbrandsson,
klæðskeri.

J
í lionum. Neðan til við túnið voru
mörg trje og stór, rekatrje, sem
liöfðu verið dreg'in á lancl með
háflóði. Þar rann einnig iítill læk-
ui í alldjúpri lægð, niður túnið
og út í ósinn. Yfir lækinn var
Iögð brú, sem gerð hafði verið
af járnplötum úr skipi. Hjefir sjór-
inn skolað þeim járnplötum á land
sem svo mörgu öðru. Niðri í lægð-
inni sást hrúgald noklruð, er líkt-
ist til að sjá olíutunnu, en þegar
að var gáð, reyndist þetta ryðgað
tundurdufl, fornfálegt að gerð og
|
mjög farið að Iáta á sjá.
Það vah af alt annari gerð en
tundurdufl þau, sem notuð voru
í ófriðnum mikla, og stundum
rak hjer við land eða fundust af
skipum, fyrstu árin eftir stríðið.
Er ekki ósennilegt, að það hafi
verið frá rússnesk-japanska stríð-
inu 190(6, en þá voru slíkar víg-
vjelar fyrst notaðar í hernaði, svo
að verulega kvæði að. Kemur það
'og vel lieim, þar sem reköld þau,
er skolast á land á Ströndum,
koma með Pólstraumnum að norð-
lí^n og austan.
Síðar um daginn, er vjer sát-
um í stofu og hlustuðum á dans-
lög frá Englandi gegnum viðt.æk-
ið, barst talið að skipsströndum
og því um líku.
— Furufjörður er besta höfn á
Ströndum, önnur en Þaraláturs-
fjörður, sem er lífhöfn, þegar inn
á hann er komið, sagði Árni bóndi.
Annars er örðugt að tuka land
hjer um slóðir .fyrir ókunnuga, því
að oft verða sker fyrir skipi.
— Hefir ekkert skip strandað
hjer í FUrðufirði?
— Jú, einu sinni. Það var í maí-
mánuði 1930.
— Hvernig atvíkaðist það?
—- Hann skall á alt í einu með
hörkubyl og* ofsaroki. Helst veðr-
ie heila nótt, en daginn eftir slot-
aði bylnum, þótt vindur væri þá
enn allhvass. Sást þá skonnortá
upp við land, hjer út með Núpn-
um. Fórum við Olafur þangað og
er við komum út þar, sem Ofæra
heitii’, sáum við skipbrotsmennina.
Rjett utan til við Ófæruna stend-
ur gömul beit.arhúsatótt.Yfir hana
höfðu þeir tjaldað með seglum og
höfðust þar við. Hafði stýri skonn-
ortunnar bilað og skipið rekið
stjórnlaust upp að landi í norð-
austahstorminum. Svo hafa þeir
varpað akkerum, er þeir sáu land
og yfirgefið skipið, því að þeir
hafa búist við að það mundi reka
upp í fjöruna, á hverri stundu.
En fyrir undursamlega tilviljun
híttu þeir þarna á eina staðinn í
firðinum, þar' sem er örugg líf-
lending, vegna þess að klettar
skaga þar fram, sem draga úr
sjóganginum. Hvar sem þeir hefðu
reynt að ná landi annars staðar
mundi enginn þeirra hafa komist
lífs af.
Þeir komu nií heim til skiftis.
'Allir vildu þeir eigi frá hverfa,
því að þeir óttuðust að skipið
mundi reka upp í fjöruna, og
vildu þá vera viðstaddir. Lítið
varð úr samræðum við þá, því að
þeir mæltu á frakkneska tungu,
Þó gátu þeir gert sig skiljanlega
með bendingum, að þeir óskuðu
að skeyti væri sent eftir aðstoð.
Varð þá að senda mann hjeðan,
fyrst til Hrafnfjarðar og þaðan
út að Hesteyri til að senda skeyti
frá loftskeytastöðinni þar. Nokk-
uru síðar kom vitaskipið Hermóð-
ur og dró skonnortuna til Isa-
fjarðar.
Haustkvöld í Furufirði í glaða.
tunglskini! f bládjúpi geimsins
treður máninn marvaðann innan
um blikandi stjörnur. Norðurljósin
þjóta um . himinhvolfið, eins og
himneskar dansmeyjar, er sveifla
logandi geilsaslæðum yfir höfði
sjer.
Yfir bláhvít.ri bungu Drangjök-
uls sindra fáeinar stjörnur eins
og dauf kertaljós í stórri kirkju-
hvelfingu.
Það stirnir á ósinn og bárurnar
við ströndina. Hjer og hvar á
sandinum hyllir undir hlaða af
rekatrjám. Hvílíkt umhugsunar-
efni eru ekki þessi trje!- Einu
sinni stóðu þau í stórskógum Sí-
beríu, þar sem úlfarnir reika um
vetrargaddinn, frávita af hungri,
og ráðast á hvað sem fyrir verður,-
þar sem stórárnar flæða yfir
balrka sína að vorlagi, ryðjandi
undan sjer himinháum jakaburði,
með skruðningi og brestum, og-
mölva alt, sem á vegi þeirra verð-
ur. Þá brotna hin sterkustu trje,
eins og eldspýtur og berast ú.t á
sjó. Þar taka við þeim straumar
og svo velkjast þau í Norður-
Ishafinu innan um íshrönglið, óra-
vegu — langan, langan tíma, unz
þau að lokum ber einhvers staðar
að landi.
Ef nokkur staður er tilvalinn
fyrir skáld, til að sökkva sjer
niður í yrkisefni, þá er það Furu-
fjörður á Ströndum. En til þe.ss
að sökkva sjer niður í skáldleg
viðfangsefni þarf allmikinn tíma,
og hann var hjer ekki fyrir hendi
Fagurt kvöld er fljótt að líða