Morgunblaðið - 26.11.1933, Qupperneq 12

MORGUNBLAÐIÐ
►
Viðskifti Dana og Englendinga.
MeK dansk-en.ska verslunarsamn-
ánjjtfnm .var Dönum trygð ákveðin
fc!ij£aetM i ínnflutningnum af
*v/^iafleéki til Englands, 62% af
iájJitflutJÍingnum frá löndum utan
V,J |jfr'
ttr&jka ríkisins, en Danir fengu þó
e»igjn toforð um það, live inikill
(í >5THafIesksinnflutningur þeirra til
fcbjglands megi vera að magni.
er undir því komið, hve
W>feií Englendingar auka svína-
gsfifeyha- En Danir gerðti sjer þó
v#. um, að svínaræktin í Eng-
tindí mundi ekbi aukast að mikl-
íotf' iúuií fyrst um sinn. Dönum
** ,.v
lcam þftð því mjög á óvart, þegar*
eöafea stjómin tilkynti þeim fyrir
drSfhmu, að nauðsynlegt yrði að
miftíra 1 svínaflesksinnflutning til
fírtglftnds um 16% frá 1 þ. m.
viígiía vaxandi innlendrar frarn-
teiKyrj
ÉSíns og kunnugt er byrjuðu
fSjjgietidingar í nóv. í fyrra að
tffcmarka innflutningimi á svína-
tlðSki Tilgangurinn með þessu var
tð hækka verðið á fleskinu
svg mikið, að enskir bændur sæu
tyT hag í að auka svínaræktina.
Á fcímabilinu nóv. 1922 td okt.
tm befir innflutningur af svína-
(Q%íki til Englands minkað um h.
h J). 22%. Um leið hefir verðig á
iS^ftki í Énglandi hækkað ur 56
uto fyrir vættina um áramót upp í
i sept., en svo lækkað aftur
tiið’ur í 74 sh- í okt. Fyrir skömmu
gðljfcfit:, enska stjórnin fvrir því,
a? -anskir bændur og slátrunar-
fcýfim gerðu með sjer samninga,
-#»;•! aóíu * ákveðið er, hve mikið af
ftðskí bændur skuli selja slátrun-
ftrfeúsmium á næstu mánuðum. 1
fyrra, var framleiðsla svínakjöts í
Pnglftndi 1.7 milj. vættir. Enska.
stjórn n bjóst við að bændur gætu
irú aukið framleiðsluna upp í 2
öi íj., en reyndin varð sú, að bænd-
uf ekrifuðu sig fyrir 3 miljónum
eða 50% meira en stjórnin þafði
gert ráð fyrir. Enska stjórnin hef-
ir trygt bændum, að slátrunar-
húsin greiði þeim 85 sh- fyrir
vættina, en það er riiml. 10 sh-
meira en núverandi markaðsverð
i Englandi- Ennfremur hefir stjórn
in lofað að greiða slátrunarhús-
unnm skaðann, ef þau verða að
selja neytendunum enska fleskið
með tapi. Stjóminni ríður því mik-
ið á, að verðið á svínafleski í Eng-
landi hækki, og að áliti stjórnar-
innar er þess vegna nauðsynlegt,
að innflutningurinn verði mink-
aður.
Danska stjórnin sendi nefnd til
Englands til þess að semja um’
málið við ensku stjómina- En
dönsku sendinefndinni varð ekk-
ert ágengt. Að lokum neituðu
Danir o. fl. þjóðir, þ- á. m. Svíar
að minka „af frjálsum vilja“ út-
flutning af fleski til Englands-
Enska stjómin ákvað því að lög-
bjóða 16% takmörkun á innflutn-
ing af fleski. Þessar ráðstafanir
gilda fyrst um sinn þangað til 28.
febrúar næstkomandi. Það verður
svo undir reynslunni komið kvað
þá tekur við.
Þessar nýju innflutningstak-
markanir í Englandi koma sjer
eðlilega mjög illa fyrir Dani. —
Kjötframleiðslan í Danmörku er
alt of mikil í samanburði við sölu
möguleikana. 1 lok október slátr-
uðu Danir 150.000 svínum á viku,
en það var 50,(X)0 svínum meira
en hægt var að selja á heima-
markaðinum og erlendis. Við þetta
bætist ntí að útflutningurinn til
Englands minkar að nýju og er-
fitt að finna aðra markaði í stað-
inn.
Enn þá veit enginn hvaða áhrif
hin nýju influtningshöft í Eng-
landi hafa á efnahag danskra
bænda. Tekjur þeirra af svína-
•
,NTú megið þjer ekkert segja.
Sej.upa getið þjer talað eins mikið fimtudagur.
vildi giftast honum. — en nú er
<t*j"Jjjer viljið. Nú er það jeg sem
Mð ræðuna, og tekstinn er: Jeg
Hún kastaði vindlmgnum. Var
það ímyndun, eða hafði andrúms-
erjðhaniingjusöm. Þjer vitið auð-|loftið eitthvað hreyst í herherg
' ,~*c u 1'”*: 1 : inu- — Ilmurinn af hinu brenda,
trje, rósunum og vindlingunum,
virtist hafa stigið honum til höf
hvaða þýðingu kvöldið í
IrVöld hefir fyrir mig. Þá á jeg
mnsigla þrælkun mína. Jeg
verð,.að þola að tengdamóðir mín
tHvonandi mali yfir mjer eins og
k'ötíur, og að maðurinn hennar,
fce.-zsi humlastöng, umgangist mig
weð yingjarnlegri kurteisi. Þau
eiga, a* verða tengdaforeldrar mín-
ir, og svo er það Freddy“ ■
„Dávarður Amberley á að verða
mað*rinn ýðar“, vogaði hann sjer
að minna hana á.
,,Jeg bað yður að taka- ekki fram
í fyrír mjer“, sagði hún. — —
„JáSjft, jeg er engin heimskingi.
Jég get ekki gengið í gegnum
Itfið án eiginmanns. Jeg hefði
I mgtuui fremur kosið mjer elsk-
tifga, en jeg er of lík ættstofni
raímim Jeg er dygðug af þvi jeg
gat>; efeki annað — af líkamlegri
eðfipferpt — í hugsunum mínum
et jqg alt öðru vísi — að Freddy
er . rtöer engin styrkur. — —Nú
tihífjv) þjer það. Jeg óska ekki
eftír ’sð giftast Freddy- — Nei,
taki'ð ekki fram í fyrir mjer- —
Jepf fíje þessi margnotuðu orð á
vöi'fon yðar — og get því eins
au sjálf. „Seint sjeð, eða
Jeg viðurkenni að svo
uðs. Hann kendi einhvers óvana-
legs dofa, einhverskonar örmagna
löngunar skilningarvitanna. Heili
hans starfaði með erfiðismunum
til þess að fylgja hugsanaferli
hennar — heili hans, sem aldrei
i hafði brugðist honum-
Hann fann til einhverrar óvið-
ráðanlegrar hættu.
„Aðrar konur hafa gert svipað
á undan mjer“, hjelt hún áfram.
„Eðli þeirra hefir leitt þær tii
hinna helgu lunda, eða þær hafa
klifrað upp á við og fylgt þeim
vegi — til þess að elta sömu villi-
elda — og sökkva svo niður í
myrkrið. Engin sleppur algerlega.
Elskhuginn getur fengið mann til
að lyfta höfðinn um stnnd, eða
þá að lægri hvatir ganga á hlið
við manninn og steypa honum í
glötun — en enginn sleppur alveg.
Lítið þjer á klukkuna, hana vant-
ar 20 mínútnr í 10. Klukkan 10
kemur hertogaynjan af Midlothian
hingað með tilbúna ræðu á vör-
unum-
„Jeg er svo ánægð yfir því, að
alt er nú eins og það á að vera.
, enginn maður er sá sami Hvað þetta fer vel saman —
jjfrudag og hann var á miS-, Freddy hefir altaf verið heppinn
|3ÉÍftg. -Jeg Iofaðist Freddy á|o. s. frv.“
; JFwkúdag, og hjelt þá að jeg! „Hvað viljið þjer að jeg gerif£
kjötsútflutningnum til Englands
minka um 112 milj. kr. á viku
ef núverandi verð í Englandi
lielst óbreytt. En hingað til hefir
svínakjötsverðig í Englandi hækk
að, þegar innflutningurinn hefir
verið minkaður-
í október í fyrra seldu Danir
Englendingum 33 milj. kg. af
svínafleski fyrir 35 milj. kr- en
í sept. 1933 fluttu Danir út 23
milj. kg. fyrir 41 milj. ki'. Tekj-
urnar af svínakjötssölunni til Eng
lands eru þannig langt um meiri
en í fyrra, þótt út.flntningurinn
hafi minkað mikið að magni. —
Danir hafa því hingað til haft hag
af „kvóta“-iákvæðunmn í Eng-
landi. Annað mál er það, hvort
þin nýju innflutningshöft í Eng-
landi valda nýrri verðhækkun og
þá hve mikilli. Það veit enginn
enn- En sá möguleiki er hugsan-
legur að veruleg verðhækkun á
svínakjöti frá því sem nú er muni
draga úr eftirspurninni og valda
nýju verðfalli.
Khöfn í nóv. 1933.
P
Yfírlýsing.
i Oss hafa borist í hendur nokk-
ur tölublöð af blaðí Góðtemplara
„Sókn“. í 10. tbl. þess er Saur-
bæjarheimilið hjer í sveit gert að'
umtalsefni og farið um það hin-
um svivirðilegustu orðum. Því er
haldið fram, að ósæmilegt sje að
látá börn alast þar npp og þeim
tilmælum beint til barnavemdar
og sóknarnefndar, að láta það
ekki viðgangast.
Þess vegna viljum við undir-
rituð skólanefnd Villingaholts-
hrepps taka eftirfarandi fram:
Sem nágrannar og sveitungar þessa
heimilis, getum við vottað, að
barnauppeldi þar er síst í lakara
lagi. Iieldiu- álítum við það í betra
meðallagi. Hvað umgengni og
heimilisháttn snertir, er þar alt
spurði Iiann og rödd hans var
dálítið óstyrk. Augu hennar Ijóm-
uðu af gleðj yfir þessum veik-
leika votti.
Hún hallaði sjer upp að honum-
Annar armur hennar hvíldi bak
við sessu í Iegu bekknum, hin
liöndin færðist hægt og hægt í átt-
ina til Paules.
„Þú veist það“, sagði hún, „við
lifum bæði í sama andrúmslofti —
aUgu okkar sjá það sama. Það
getur verið að þú sjert vondur —
en þú ert eini maðurinn sem getur1
frelsað mig. Af einhverri á'Stæðu
hatar þii mig. Beygðu þig niður,
Lawrence — nær — nær !£ 1
Faðmlög hans voru þó öðru vísi
en hana hafði nokkurn tíma
dreymt um. Hver dráttur í andliti
hans var mildur — úr augum
hans skein blíða, sem hún hjelt að
ekki væri þar til. Hann tók hana
varlega í faðm sjer, og varir hans
leituðu hennar með rólegum inni-
leik- Það vottaði ekld fyrir ástríðu
í hinum óviðjafnanlegu faðmlög-
um hans. Hún fann að henni var
lyft upp — þangað til hún stóð *—
með armana um háls hans. Hann
lijelt skjálfandi líkama hennar
fast upp að sjer, meðan hann
kysti augu hennar, hár — og svo
aftnr — varir
Hún fann til einhvers óviðráð-
anlegs — einhverrar ástríðu, sem
varð til við eitthvað annað en
styrkleik arma hans — eða hin
blíðu hvíslandi orð hans.
Svo Ijet hann hana lausa. Jafn-
vel þá þorði hún varla að opnaí

Marian
Marsh
(Warner Bros.)
segir:
„Talmyndirnar
heimta mikið be-
tra útlit og fe-
gurra hörund en
allt annað, þvi
nota jeg Lux
Hands ápuna.
Jeg elska hana."
Fegurðin eykst
dag frá degi
Hafið J> j er tekið ef tir pví, að filmst j ömur-
nar sýnast pví fegurri, því oftar, sern þjer
sjáið J>ær á tjaldinu. „Þær hljóta að
nota einhver fergurðarmeðul" segið
J>jer, og það er rjett. Þær nota allar
Lux Handsápu. Hið mjúka ilmandi;
löður heimar, heldur við fegurð hörund--
sins. Takið pær til fyrirmyndar. *
HANDSAPAN
Notuð af stjörnunum i Holliwood
LEVER BROTHERS LlMITED, PORT SUNLIGHT, ENGLAND
X-LTS 230-50 IC
j besta lagi, miðað við það, sem heimilismaður hafi komist undir"
við best þekkjum til. opinbera ákæru fyrir brot gegm
Óorð það, sem blaðið telur hvila áfengislögunum.
á heimilinu höfum vjer aldrei Hvað snertír mál Höskuldar-
heyrt fyr, því heimili þetta nýtur Eyjólfssonar, er hvorki vort nje
trausts og óskiftra vinsækla í ná- blaðsms að úrsknrða, heldur dóm-
grenninu. Annars er það frábær stólanna.
fólksa og það vjer vitum dæma- Þórarinn Sigurðsson.
laust, að heimili manna sje sví- Jón Sigurðsson.
virt og úthrópað, þó að einhver Einar Gíslason.
augun. Hún heyrði rödd hans —
dálítið niðurkæfða — en undur-
milda.
„Klukkan er 10, Judith“, sagði
hann. „Eftir augnablik getur
fylgdarkona þín komið“.
Hún opnaði augun og brosti til
hans.
„Þú ert eini maðurmn, sem fær
var um að greiða úr þessu fyrir
mig“, sagði hiín með lágri rödd-
„En þykir þjer verra þó jeg hiðji
þig nú að fara- Jeg hringi á þjón-
ustustúlkuna mína — og ef þjer
er sama — farðu þá ekki á dans-
leikinn. Seinna í lífinu skal jeg
þakka þjer ríkulega“.
„Seinna“, hafði hann eftir —
dálítið óákveðinn.
Hún hafði þegar lagt hendina á
hjölluna — hin talandi augu henn-
ar og hros gáfu greinilega til
kynna áð nú væri samtalinu lok-
ið. —
„Hví ekki það? Þú liefir verið
óviðjafnanlegur — jeg er mjög
þakklát. Semna skal jeg seg.ja
þjer hve þakklát”.
Þjónustustúlkan kom inn, og
raddir Joyces og hertogafrúarinn-
ar heyrðust úti á ganginum. Paule
komst þó burt áður en þær komu
inn í herbergið. — Hann fann til
einhverrar undarlegrar hræðslu —
hræðslu um að eitthvað þýðingar-
mikið hefði sloppið úr höndum
hans.
25. kapítuli.
Næsta morgun tók Paule í fyrsta
skifti á móti verslunarstjóranum
án óþægilegra tilfinninga. Joseph J
var auðsjáanlega mjög æstur.
„Dálagleg saga!“ hrópaði hann:,
og kastaði sjer niður í hæginda-
stól. „Hafið þjer frjett nokkuð?“
„Jeg héfi enga hugmynd um,,
hvað þjer eruð að fara££, fullyrti
Paule.
Gesturinn rjétti honum pappírs-
miða.
„Þegar jeg var að fara út f
morgun — kom hennar náð og'
rjetti mjer þetta. „Gerðu svo vel
að lesa þetta á leiðinni til borg-
arinnar, pabbi“, var alt sem hún
sagði, Lestu það maður — lestu
það, það er fil dágblaðsins „Morn-
ing Post“.
Paule las fáeinar línur, senv
skrifaðar voru með hinni föstu rit-
hönd Judithar.
„Hjónaband það sem ráðgert var
milli lafði Judithar Fernham og
Amberleys lávarðar, hefir fai'ist
fyrir*£ •
„Slitið trúlofuninni' ‘, tautaði
Paule fyrir munni sjer.
„Og það virðist alt liafa skeð'’
í gærkvöldi", lijelt Joseph áfram.
„Frjettaritarar blaðanna hafa
hringt til olrkar, hver af öðrum —
því það var ekki búið að kunngera.
trúlofunina nema í „Morning
Posf“ og beðið um leyfi til að'
auglýsa hana. — Skift um skoðun
— er alt, sem hún fæst til að
segja — stelpu-skömmin. Eftir þvf
sem jeg- hefi heyrt, hefði hún get-
að orðið greifafrú að 5 árum liðn-
um. Segið mjer, Paule<£, hjelt hann
áfram með miklum áhuga. „Sagðí
Judith nokkuð um þetta við yður i
gærkvöldi'£.