Morgunblaðið - 02.07.1936, Blaðsíða 2

:vjsn>tFWt"^*>-'.
. . ¦¦
.MORGUNBLABIÐ
Fimtudaginn 2. júlí 1936.

rstuiMaJ)i&
Útgeí.: tíf. Árvakur, Reykjavlk.
Ritstjðrar: J6n Kjartansson og
Vaitý.p Stefánsson —
, , ,,- á%rgiðarinaí>ur.
'rífuVft§rí ot Ág>íeiosla:
¦':l A»3íusí*rgtl 8. — Slmi 1600.
ftijjlýsingastjóri: E. Hafberg.
ú§lýsingaskrif stc "i:
Austurstræti 17. — Sími 3700.
^Éfi^í^^M 'nr. 3742
Valtýr Stefánsson, nr. 4220.
Árni Óla, ^ 3045.
E. Haf bexg, mt. 3770.
Árttriftagjald: kr. 3.00 á mánuol.
í lausasölu: 10 aura eintakiS.
£ .,.-f-»,-,,,, ,i 20 »ura metS Lesbók.
ifíí^í' '.
tbl#rí
(».»• mtlot&n •• ¦¦¦ .•
Iistsýnmgin.
íJbix
JU*-
AHir viðui'kenna, að íslendingar
»|e.ur.li8tel^,)|)jóð..;,!í rauninni má
sggj^.-^ð^alt frá fornöld, hafi þetfca>
verið viðurkent, og jafnfrarut er
þ|$, tyiðu^kjen^, að íslendingar þúi
yfir. ja,llniikluia hæfileikum, Hvergi
hefir einangrun og fásinni lagst
þjingra, á .þjóðina en einmitt á
þessu sviði. ListhneigÖin dó hjer
aldrei.út, en ekkert segir skýrar til
tun.;£átækfc . þjóðarinnar og upp-
bui-ðarlejrsif!j en það, hvað listin
var orðin einhæf og fáskrúðug á
mestu niSurlægingartímunum.
I i OOOMOÁn ¦ >,>:•'.
. Hin glæs^lega sagnantun og
t)if x*nir*\03 fo(w i'¦•
þróttmikli kveðskapur fornaldar-
innar var um eítt skeið orðið að
„þragðdaufri rimu". ög um aðra
list, en ljóðagerð var hjer vart að
Með Jónasi Hallgrímssyni hefst
epdurreisn íslenskrar í jóðagerðar.
Hún, var fyrirboði almennrar end-
urreisnar á sviði annara Hsta, þott
sí&ar hæfíst. Nú á dögum leggja
íslendingar ekki einungis stund á
frásagnarlist .o.g, Ijóðagerð. Hjer er
fjöldi mála'ra, söngvara, hljómlist-
armanna, nokkrir myndhöggvarar
og.. byggingameistarar.
Hinn fjölmenni listamannahóp-
ur hjer á landi sýnir betur en
nokkuð annjað, hvað listhneigð ls-
lendinga er rík, og jafnvel óvið-
ráðanleg. ¦— Því hvergi í
heimi eru lakari afkomu-
skilyrði fyrir þá, sem listir
stunda, en hjer. Listin á örðugt
uppdráttoar, ekki einungis vegna
fámennis og rýrrar getu þjóðar-
innar, heldur og vegna þess, að
hver sá listamaður, sem sest hjer
að, hlýtur að f-ára á mis við margs
konar örfun, sem listamenn stærri
þjóða verða ¦fyrir. Og auk þess
verður þess ekki vænst, að al-
menningur., hjer á landi hafi jafn
fjölbreyttan listaþroska og almenn
ingur þeirra þjóða, sem um alda-
raðir hafa notið mjargháttaðrar og
auðugrar listar.
Sýning sú, sem hjer er haldin á
saansku vikunni, veitir okkur ó-
venjulegt tækifæri til þess að
kynnast sumu því besta í.málara-
list Norðurlanda. Það tækifæri
eiga menn ekki að láta ónotað.
Vöruskip Kaupfjelags Austur-
Skaftfellinga liggur nú í Horna-
firði. Er þetta þriðja ferð skips-
ins á þessu vori. Hefir það aðal-
lega fluttkol og byggingarefni. —
Búið er að rfá og hirða að mestu
ræktunarlönd Hafnarkauptúns. Er
það með fyrsta" móti. — Gras-
spréftá . er'táípléga í meðallagi.
(F.Ú.).
Eden.
Blum.
Haile Selassie.
amkoma
ítalskra blaðamanna.
Haile Selassie: Hvar er
öryggi smáþjóðanna?
LONDON : 1 GÆB.
PR til nokkurt siðferði í alþjóðamálum?
»LJ f>ag er spurriingin. Hvaða svar á jeg
að taka með hjeðan til þjóðar minnar?" '
Þessar spumingar lag-ði Haile Selassie keis4-
ari í gær fyrir 52 þjóðir, sem fyrir 9 máauð-
um síðan hvöttu hann til að veita viðnám inn-
rás Itala í ríki hans.
„Blístur og hvæsir og háreysti".
Klukkan 7 í gærkvöldi steig keisarinn fram á ræðupallinn,
og hóf mál sitt, á tungumáli sem fáir skildu, en tveir túlkar,
sinn hvorum megin við hann, þýddu jafnóðum. Hvísluðu þeir í
hljóðnema, en fulltrúar á þinginu hlustuðu í heyrnartól.
Þegar keísarinn stóð á fæt-
ur til þess að tala, varð djúp
þögn í salnum, en er hann
œtlaði að fara að taka til
máls, tóku ítalskir blaða-
menn, sem staddir voru inn-
an um blaðamenn frá fjölda
annara landa á blaðamanna-
pallinum, til að æpa og
hvæsa og blístra, en þá svar-
aði hinn mikli fjöldi áheyr-
enda, sem þarna var saman
kominn, með því dð hrópa
„húrra" fyrir keisaranum og
„Iengi lif i keisarinn", og tóku
jafnvel fulltrúarnir á fundin-
um þátt í hrópum þessum.
Keisarinn sem stein-
gerfingur.
Titulescu, fulltrúi Rúmeníu,
stóð á fætur og mótmælti því,
að blaðamönnunum yrði leyft
að sitja áfram, og var þá kallað
á lögregluna, og ítalirnir fluttir
á lögreglustöðina, og voru þeir
geymdir þar í nótt. (Sjá bls. 6).
Á meðan á þessum hávaða
stóð, stóð keisarinn sem stein-
gerfingur, og beið þess að há-
vaðanum linti.
Síðan tók hann til máls og sagði,
að þetta væri í fyrsta skifti, sem
þjóðhöfðingi hefði komið fram á
fundi Þjóðabandalagsins til þess
að tala máli lands síns og þjóðar,
enda í fyrsta skifti, sem nokkur
þjóð innan Þjóðabandalagsins hefði
ratað í aðrar eins raunir og Abyss-
inia, og loks verið lögð að velli
með eiturgasi.
Táragas, sinnepsgas,
eiturgas-
Keisarinn lýsti því, hvernig
ítalir hefðu rekið herferð sína á
hendur Abyssiniumönnum, fyrst
með táragasi, þá með sinnepsgasi,
og loks með eiturgasi, sem þeir
hefðu dreyft yfir menn, konur og
börn, og yfir akra og uppsprettu-
lindir, svo að þær urðu banvænar.
Hann kvað engan geta gert
sjer í hugarlund þau harmkvæli,
sem saklaust fólk hefði á þenn-
an hátt þurft að Hða, nema þá
sem hefðu verið sjónarvottar að
kvölum þeirra og dauða.
Þess vegna væri hann kominn
persónulega til Genf, að hann vildi
ekkert láta ógert, sem í hans valdi
stæði, til þess að koma fulltrúum
þjóðanna í skilhing um þær hörm-
ungar, sem þjóð háns hefði þurft
að líða.
Eden, Blum og
Litvinoff: Vonum að
framtíðin verði betri!
Fortíðin er: Osigui
igsins.
rí
FRAMH. Á SJÖTTU SÍÐU.
Fulltrúi Suður-Afríku
studdi Abyssiníukeisara.
: , « , j , , !{J
LONDON I GÆR.
INNI þungu og alvarlegu ákæru Haile
Selassie á hendur 52 þjóðum, sem
eru í Þjóðabandalaginu, þar sem hinn hug-
djarfi keisari rakti ofsalaust harmsögu Abyss-
iníumanna og lýsti herleiðangri ítala á hendur
varnarlítilli þjóð, gat Leon Blum, forsætisráð-
herra Frakka, engu svarað nema þessu:
„Jeg- sje aðeins eina leið, til þess að bæta
fyrir hið liðna, en hún er sú, að tryggja það
að framtíðin verði betri".
Breska stjórnin viðurkennir ekki vald
ítala í Abyssiniu.
Utanríkismálaráðherra Breta, Anthony Eden, gerði ekki
annað en lýsa yfir þeirri stefnu sem breska þingið var fyrir-
fram búið að samþykkja. Hann tók það fram í upphafi ræðu
sinnar, að breska stjórnin viðurkendi ekki vald Itala í Abyssiníu.
Ef líkur væru til að áframhald refsiaðgerðanna, eða frekari
refsiaðgerðir, gætu komið Abyssiníu að nokkru liði, myndi breska
stjórnin áhikað styðja slíkar framkvæmdir.
En þar sem hún hefði komist að þeirri niðurstöðu, að
frekari refsiaðgerðir, aðrar en að grípa til vopna, gætu að
engu gagni komið, áliti hún að skynsamlegast vœri að leggja
þaer niður.
„Hver þjóð út af fyrir sig"!
Svarið sem Haile Selassie fekk frá Litvinoff, fulltrúa Rússa,
var í svipuðum anda og svar Leon Blums. Hann sagði, að hver
þjóð út af fyrir sig yrði að taka á sig ábyrgðina á því, að refsi-
aðgerðirnar hefðu ekki komið að tilætluðum notum. Það væri
ekki rjett, að kenna Þjóðabandalagssáttmálanum um það.
í ákvæðum 16. greinar Þjóðabandalagssáttmálans fælust
pll þau vopn, sem nauðsynleg væru til þess að stöðva hvaða ófrið
sem væri, ef þeim væri beitt. Þess vegna væri vandamálið sem
fyrir lægi það, að tryggja það, að þessum vopnum yrði beitt, og
að enginn kæmist undan því, að gera skyldu sína í þeim atriðum.
Einlægni Þjóðabandalagsin s.
Aðeins einn fulltrúi tók til máls auk keisarans, til þess
að tala máli Þjóðabandalagsins og Ahyssiníumanna og
kref jast þess að refsiaðgerðum yrði haldið áfram. Þetta var
Tefata fulltrui Suður-Afríku.
FRAMH. Á SJÖTTU SÍÐU.