Morgunblaðið - 16.07.1939, Síða 8

8

Sunnudagur 16. júlí 1939L .
Jfaujisftapuc
FREBÝSA
lúðuriklingur, ísl. bögglasmjör,
og reyktur rauðmagi. Þorsteins-
búð, Hringbraut 61, sími 2803,
Grundarstíg 12, sími 3247.
KALDHREINSAÐ
þorskalýsi sent um allan bæ. —
BJörn Jónsson, Vesturgötu 28.
Sími 3594.
DÖMUFRAKKAR
ávalt fyrirliggjandi. Guðm. Guð
mundsson, klæðskeri. Kirkju-
hvoli. Sími 2796.
ÞORSKALÝSI.
Laugavegs Apóteks viðurkenda
þorskalýsi í sterilum ílátum
kostar aðeins 90 aura heilflask-
mn. Sent um allan bæ. —
Simi 1616.
SP ART A—Dreng jaf öt.
Laugaveg 10 — við allra hæfi.
MEÐALAGLÖS
Fersólglös og Soyuglös, keypt
daglega. Sparið milliliðina og
komið beint til okkar ef þið
viljið fá hæsta verð fyrir glös
in. Laugavegs Apótek.
RABARBAR
rauður, nýupptekinn 30 aura
pr. % kg. Vanillestengur, Hellu
kandís dökkur, Púðursykur
dökkur, Sýróp ljóst og dökt. —
Þorsteinsbúð, Hringbraut 61,
sími 2803, Grundarstíg 12,
sími 3247.
ÍSL. KARTÖFLUR
vel geymdar, í heilum pokum
og smásölu. — Þorsteinsbúð,
Hringbraut 61, sími 2803.
Grundarstíg 12, sími 3247.
ISLENSK FRÍMERKI
kaupir hsesta verði Gfsli Sig-
txrbjörnsson, Austurstræti 13
il. hæð).
LEGUBEKKIRNIR
eru bestir á Vatnsstíg 3. Hús-
gagnaversJun Reykjavíkur.

TJÖLD, SÚLUR
og SÓLSKÝLI.
Verbúð 2,
sími 1840 0g 2731
Ur—1—IBBE
FÓÐRUM DÖMUTÖSKUR
Leðurgerðin h.f.
Hverfisgötu 4. Sími 1555.
BIKUM ÞÖK
Notið sólskinsdagana. Hringið
í síma 5161. — Jón Ingvar.
RauDa akurliljan og rænda brúðuiin
Ráðabrugg hertogans og Martin-Rogets
'ts
HREINGERNINGAR
Jón og Guðni — Sími 4967.
OTTO B. ARNAR,
löggiltur útvarpsvirki, Hafnar-
stræti 19. Sími 2799. Uppsetn-
íng og viðgerðir á útvarpstækj-
um og loftnetum.
GERI VIÐ
saumavjelar, skrár og allskonar
heimilisvjelar. H. Sandholt
Klapparstíg 11. Sími 2635.
SOKKAVIÐGERÐIN,
Hafnarstræti 19, gerir við kven-
sokka. ljót afgreiðsla. — Sími
2799. Sækjum sendum.
Kernogan hertogi dvelur landflótta
í Englandi. Hann vill gifta dóttur sína,
Yvonne, Martin-Roget, sem þykist vera
auðugur bankastjóri írá Brest.
En í raun og veru er hann Pierre Adet,
sem hefir staðið fyrir uppreisn á
móti hertoganupi, orðið að flýja, en
faðir hans verið hengdur saklaus. —
Anthony lávar&ur hefir fengið leyni
lega orðsendingu um, að Yvonne, sem
hann elskar, sje í hættu og fær hann
hana til þess að giftast sjer á laun.
Yerður föður hennar mikiS um, er hann
fær brjef frá henni í Combwich Hall,
þar sem þau ætla að dvelja hveitibrauðs
dagana.
„Það, sem við þurfum að gera,
Monsieur de due“, sagði liann að
eins, „er að fá Mademoiselle de
Kernogan til þess að yfirgefa lá-
varðinn sem allra fyrst“.
„Og hvernig ætlið þjer að fara
að því?“, spurði hertoginn háðs
lega.
„Jeg ætlaði ekki að blanda mjer
í það“, svaraði Martin-Roget og
ypti öxlum.
„Hvernig gæti jeg-----“
„Jú, einmitt“, greip Martin-Rog
et fram í fyrir honum.
„Þjer eigið við — —f“
Martin Roget kinkaði kolli. Og
þrátt fyrir hálfkveðna vísu höfðu
þessir tveir menn skilið hvorn
annan.
„Auðvitað verðum við að fá
hana til þess að yfirgefa liann“,
sagði hertoginn og var nú alt í
einu orðinu jafn rólegur og hinn.
Síðan dró hann stólinn að arnin-
um og settist, studdi olnbogunUm
á hnje, og teygði hinar fínlegu
hendur fram yfir eldinn.
Hálftíma síðar kom þjónninn
inn, til þess að spyrja húsbónda
sinn, hvort hajtn vildi morgunverð.
Þá sátu þeir hertoginn og Martin-
Roget hlið við hlið við eldinn, sem
var að deyja út. Og þjónninn varð
hinn ánægðasti yfir að sjá, að her-
toganum var runnin reiðin, og tal-
aði vingjarnlega við Martin-Roget.
Y. KAPÍTULI.
Gildran.
I.
Næstsíðasta dag nóvembermán-
aðar 1793 sat Lady Anthony
Dewhurst úti við glugga í dag-
stofunni á Combwich Hall og var
að skrifa Lady Blakeney. —• Hún
reyndi að leggja í brjefið alla þá
ást, þakklæti og hamingju, sem
hjarta hennar var fult af.
Nú voru liðnir þrír dagar síðan
hún hafði, að viðstöddum fáeinum
tryggum vinum, heitið Anthony
lávarði æfitrygð í lítilli sveita-
kirkju, meðan aðrir góðir vinir,
meðal annara hans hátign prins-
inn, höfðu tekið þátt í því, að
beina athygli hertogans frá henni
og jafnvel ef nausðynlegt væri,
bægja Martin-Roget í burtu. Síðan
hafði líf hennar verið einn óslit-
inn sæludraumur. Og jafnvel þar,
sem hún hafði búist við sorg, hafði
ræst úr öllu. Því, að faðir hennar,
sem hún hafði óttast sem harðan
dómara og ófúsan til sátta —
hann hafði reynst óumræðilega
kærleiksríkur og þolinmóður.
Strax og hún var komin til
Combwich Hall, hafði hún skrifað
honum langt og ástúðlegt brjef,
þar sem hún bað hann fyrirgefn-
ingar á þeim vonbrigðum, sem
hún hafaði valdið honum með ó-
hlýðni sinni. Hún bað með hjart-
næmum orðum um rjett til þess
að vera hamingjusöm, að mega
elska og vera elskuð, fá sitt eigið
heimili, sem ást manns hennar gat
gert að himnaríki fyrir hana.
Þetta brjef hafði hún sent hrað-
boða með til föður síns. Daginn
eftir hafði hún fengið svar. Hún
opnaði brjefið með titrandi liönd-
um. En þegar hún byrjaði að lesa
það, ætlaði hún varla að trúa sín-
um eigin augum. Faðir hennar á-
lasaði henni að vísu ofur lítið. En
hann sagði ekki eitt einasta
hörkulegt orð. Hann ætlaði ekki,
sagði hann, á æfikvöldi sínu, með
slíka reynslu að baki, að skyggja
á lífshamingju hennar. „Þú hefðir
átt að treysta mjer, barnið mitt“,
skrifaði hann. „Mig grunaði ekki,
að hamingja þín væri undir þessu
hjónabandi komin, því að þá hefði
jeg ekki reynt að fá þig til þess að
breyta eftir ósk minni. Jeg á eng-
an að nema þig nú, þegar jeg er
orð-inn fátækur og landflótta. —
Hjelst þú, að jeg myndi setja
persónulegar óskir ofar ást minni
til þín“?
Yvonne grjet af hamingju, þeg-
ar liún las brjefið frá föður sín-
um og hafði samviskubit út af
því hve rangt hún hafði dæmt
hann.
Eiginmaður hennar var líka
mjög hrærður, er hann las hin
vingjarnlegu orð hertogans í lians
garð: „Anthony lávarður er göf-
ugur maður“, skrifaði Kérnogan
hertogi. „Hann mun án efa gera
þig hamingjusama, barnið mitt, og
þá er gamli faðir þinn ánægður.
Það eina, sem hryggir mig, er það,
að þú skyldir ekki bera traust til
mín. Gifting á laun er ekki sam-
boðin dóttur af okkar ætt“.
„Jeg talaði mjög alvarlega við
hertogann, er jeg bað um leyfi til
þess að mega biðja þín“, sagði
Tony lávarður hugsi á svip. „En
jeg er svo óframíærinn, þegar jeg
á að tala mínu eigin máli, að hann
hefir líklega hafnað mjer þess-
vegna“.
Þá var hann ákveðinn í því, að
jeg ætti Martin-Roget, þrátt fyrir
öll mín tár og mótmæli. Veslings
pabbi. Hann hefir líklega ekki trú-
að því að mjer væri alvara“.
„Hann hefir að minsta kosti
sætt sig vel við það óumflýjan-
lega“, sagði Tony lávarður.
Wkíðan lásu þau brjefið enn einu
sinni. ílann hjelt utan um
hana á meðan, og hún hallaði höfð-
inu að brjósti hans.
Mjer líður ekki sem best í dag“,
skrifaði faðir hennar að lokum.
„Kuldinn og hin vota veðrátta
hefir haft slæm áhrif á gigtina.
Þið kærið ykkur víst ekki um að
fá gest núna, en ef veðrið verður
skárra á morgun, kem jeg til
Combwich síðari hluta dagsins.
Þið gefið mjer þá kannske kvöld-
verð og lofið mjer að gista? Send-
ið mjer boð með brjefberanum,
sem fer um hæl til Bath, hvernig
stendur á hjá ykkur“.
Var hægt að hugsa sjer yndis-
Iegra? Það var einmitt þetta, að
fað ’ ætlaði að heimsækja
þau, sem gerði hana svo óumræði-
>eg 'mmingjusama.
Næsta dag skrifaði Yvonne
Lady Blakeney, og sendi
henni afrit af brjefi föður síns,
og abð hana að segja Lady Ffou-
ekes þessar gleðifrjettir. Sjálf
bjóst hún við föður sínum á hverri
stundu, og Tony lávarður hafði
farið út, til þess að svipast um
eftir vagni kertogans.
Hálftíma síðar kom monsieur de
Kernogan, og dóttir hans fleygði
sjer í faðm hans, sælli en frá'
verði sagt. Hann var all-þreytu-
legur að sjá og kvartaði yfir gigt.
Og þegar mestu fagnaðarlætin yfir
endurfundinum voru liðin hjá, fór
Yvonne að vera áhyggjufull út af
honum, því að það var auðsjeð, að
hann var ekki heilbrigður. Þegar
leið á kvöldið varð hann þegj-
andalegri. Hann liafði engar mat-
arlyst. Kl. rúmlega 8 vildi hann
fara að liátta.
„Jeg er alls ekki veikur“, sagði
hann, er hann bauð dóttur sinni
góða nétt með kossi. — „Aðeins
þreyttur — af geðshræringu. —
Mjer batnar í nótt“.
Hann var mjög vingjarnlegur
við Tony lávarð, en mjög blátt
áfram, enda var hann maður dulur
og ljet yfirleitt ekki tilfinningar
sínar í ljósi. En við dóttur sína
var hann óvenju ástríkur og sýndi
henni undirgefni og blíðu, eins og
hann liefði slæma samvisku.
Um morguninn virtist hann
vera alvarlega veikur. Hann
var kinnfiskasoginn í andliti og
náfölur, og alt líf úr augum hans.
Þó vildi hann ekki heyrða það
nefnt að verða um kyrt einn eða
tvo daga.
„Nei, nei‘, sagði hann ákveð-
inn. „Mjer batnar strax, þegar
jeg kem til Bath. Þar er skjól
fyrir norðannæðingnum, sem hjer
myndi strax reka mig í rúmið.“
Og þegar hann snerti ekki súkku
laðið, sem hún hafði sjálf búið til
handa honum, varð Yvonne enn
áhyggjufyllri út af líðan lians, þó
að hann reyndi að sefa hana.
„Mjer batnar, þegar jeg kem til
Bath“, sagði hann, „og síðar, þeg-
ar þú hefir tíma, eða lávarðurinn
vill af þjer sjá, kemur þú kannske
og heimsækir föður þinn?“
„Auðvitað læt jeg þig ekki fara
eina til Bath‘, svaraði hún ákveð-
in. „Viljir þú fyrir alla muni fara,1
fer jeg með þjer“.
„Nei“, maldaði hann í móinn.
„Það er óþarfi, barnið mitt. — I
vagninum fer vel um mig, og jeg
verð ekki einu sinni tvo tíma á
leiðinni“.
„Jeg kem með þjer“, svaraði hún
blíðlega um leið og hún leit á fölt
andlit hans og titrandi hendurnar.
„Jeg hefi talað um það við mann-
inn minn, og hann gefur samþykki
sitt til þess að jeg fari“.
„Honum mun leiðast, ef þú ferð,
barnið mitt“.
„Já“, andvarpaði hún. „En því
fegnari verður hann, þegar þjer
er batnað, og jeg kem aftur glöð
til Combwich".
Þá ljet hertoginn undan og kysti
dóttur sína í þakkarskyni. Hann
virtist feginn því, að hún færi
með honum, og var ákveðið að
þau færu kl. 11.
Anthony lávarður kysti konu
sína hryggur í bragði, er hana
kvaddi liana.
„Jeg er sorgmæddur yfir þvír
að þú skulir yfirgefa mig, ástiiis
mín“, sagði hann. „Mjer finst ó-
þolandi að þurfa að missa sjónar á
þjer í eina klukkustund, hvað þá
fleiri daga“.
„Og þó verð jeg að fara, vinur
minn“, svaraði hún og brosti, þá
væri hún alvörrugefin. „Jeg gæti
ekki látið pabba fara einan. Finst
þjer það ?“
„Nei, nei“, svaraði hann hik-
andi. „En mundu það, að þú erfc
mjer svo kær, að jeg get ekki á
heilum mjer tekið, fyr en þú ert
aftur komin til mín, heil á húfi“.
„Jeg sendi liraðboða með brjef
til þin í kvöld“, sagði hún og -
losaði sið blíðlega úr faðmi hans~
Og ef jeg get komið á morgun ..*
Framh.
Stfáynniiufav
VENUS SKÓGLJÁI
mýkir leðrið og gljáir skóna af~
burða vel.
VENUS-GÓLFGLJÁI
afburðagóður og fljótvirkur. —-
Ávalt í næstu búð.
K.F.U.M. og K. Hafnarfirðí.
Almenn samkoma í kvöld kL
8,30. Steinn Sigurðsson talar.
Allir velkomnir.
HJÁLPRÆÐISHERINN.
Samkomur í dag: kl. 11, 4 og
8i/2- Kapt. Holmöy o. fl. Vel-
komin!
ZION — SAMKOMA
í kvöld kl. 8. Allir velkomnir..
FRIGGBÓNIÐ FÍNA,
er bæjarins besta bón.
BESTI FISKSlMINN
er 5 2 75.
MINNINGARSPJÖLD
fyrir Minningarsjóð Einars*
Helgasonar, garðyrkjustjóra,..
fást á t eftirtöldum stöðumt.
Gróðrarstöðinni, Búnaðarfjei
fslands. Þingholtsstræti 33
Laugaveg 50 A. Túngötu 45, og*
af greiðslu Morgunblaðsins. —
I Hafnarfirði á Hverfisgötu. 3K
SLY S A V ARN A JELAG H),
skrifstofa Hafnarhúsinu við?
Geirsgötu. Seld minningarkort,.
tekið móti gjöfum, áheitum, árs-
tillögum o. fl. >
5ajtað-furuUÉ
MYNDAVJEL
í svörtu veski hefir tapast fr&
Mógilsá að Álafossi og Reykja-
,vík. Skilist á afgr. blaðsins.
FÓLK UTAN AF LANDI
óskar eftir 2 herbergjum og
eldhúsi, helst utan við bæinn.
Mjög skilvís greiðsla. Tilbo<l»
sendist Mbl. merkt: „R. J.“.