Morgunblaðið - 21.08.1940, Síða 8

8

Fjelagsltf
ÞEIR Í.R.-ingar,
|>)] er vilja æfa sund, tali
við Jónas Halldórsson
sundkennara eða fór-
mann fjelagsins í síma 1156
sem fyrst.

VIKTORÍU BAUNIR
í pökkum nýkomnar. Þorsteins-
búð. Grundarstíg 12, sími 3247,
Hringbraut 61, sími 2803.
RABARBARI
nýupptekinn, rauður og falleg-
ur. Þorsteinsbúð, Grundarstíg
12, sími 3247. Hringbraut 61,
sími 2803.
NÝREYKTUR SJÓBIRTINGUR
mikið betri en lax ofan á brauð,
verður seldur meðan birgðir
endast á aðeins kr. 5,00 kg.
Fiskverslunin Hverfisgötu 123.
Sími 1456.
BESTA TEGUND
grænsápu kr. 1,00 pk. Versl.
Selfoss, Vesturg. 42. Sími 2414.
MEÐALAGLÖS og FLÖSKUR
keypt daglega. Sparið millilið-
ina og komið til okkar, þar sem
þjer fáið hæst verð. Hringið í
eíma 1616. Við sækjum. Lauga-
vegs Apótek.
FRAKKAR og SVAGGERAR
fyrirliggjandi í miklu úrvali.
Guðm. Guðmundsson, klæð-
skeri. Kirkjuhvoli.
KAUPUM FLÖSKUR
stórar og smáar, whiskypela,
glös og bóndósir. Flöskubúðin,
Bergstaðastræti 10. Sími 5395.
Sækjum. Opið allan daginn.
FLÖSKUVERSLUNIN
6 Kalkofnsvegi (við Vörubíla-
irtöðina) kaupir altaf tómar
flðskur og glös. Sækjum sam-
■tundis. Sími 5333.
NÝJA FORNSALAN
Aðalstræti 4, kaupir allskonar
húsgögn og karlmannafatnað
jgegn staðgreiðslu.
SLYSAVARNAFJELAG
ISLANDS
Mlur minningarspjöld. — Skrif-
■tofa í Hafnarhúsinu við Geirs-
gðtu. Sími 4897.
JPIðtfg1ttS$BI&&l$ Miðvikudagur 21. ágúst 1940
Ferð til Kanaríeyja ...
m
Eftir A. J. CRONIN
14. dagur
„Góði minn“, sagði hún vingjarn
lega. „Mjer þekir þjer ekkert
verri þó þjer skvettið í yður.
Carajo, nei, síður en svo. Og það
hlýtur að vera auma helvítið þeg
ar það er lokað fyrir svona í
hvelli. Það sem þjer þarfnist er
einn lítill — bjór og portari.
Sterkt en hressir“. Hún deplaði
augunum framan í hann. „Aðeins
orð frá yður og jeg skal trakt-
era“.
„Nei, þakka yður fyrir“, sagði
Harvey og bjóst til að fara.
„Æ, farið ekki“, óð hún áfram.
„Tyllið yður og verið hugguleg-
nr. Tungan er stokkbólgin í
munninum á mjer af hreyfingar-
leysi. Með þennan bölvaðan upp-
skafning við borðið er ekki hægt
að koma einu orði að. Hann
myndi ekki einu sinni taka ofan
fyrii* Gvöði almáttugum. Einn
daginn segir hann veð meg: „Far-
ið þjer á veiðar“, bara til þess
að hrella meg. „Veiðar!“ segi jeg,
Jeg, sem ekki þekke mun á
sporði og hala, en ef þjer eruð
að gera gríu að mjer, skal jeg
fara á veiðar á skallanum á yð-
ur svo um munar“. Hún hringl-
aði hneyksluð með eyrnalokkun-
um, en brosti svo undir eins.
„Þjer eruð öðruvísi. Þjer hafið
lent í því, hanasterturinn minn,
eins og jeg. Þessvegna kann jeg
veð yður. Þjer hafið mína hlut-
tekningu, það getið þjer hengt
meg upp á. Þjer þurfið að heim-
sækja meg í Santa. Veð fáum
okkur eina kjaftatörn og slag.
Númer 116 í Calle de la Tuna.
Skrefið það hjá yður“.
„Þjer eruð mjög vingjarnleg-
ar. P!n jeg býst samt ekki við að
hafa tíma til þess að koma“.
„Enginn veit sína æfi, hana-
sterturinn minn. Og á meðan jeg
man; Hvað eiginléga gerir venur
yðar Corcoran? Hann hefir eitt-
hvað í sigti, þrátt fyrir allan fag-
urgalann. Jeg hefi unneð þetta
litla af peningum hans í rommy.
Hvað er hann að gera til Sarita ?
Jeg get ekki botnað í honum“.
Harvey hristi höfuðið.
„Jeg hefi ekki minstu hugmynd
um það“, sagði hann kuldalega,
og áður en hún gat sagt nokkuð
meira, flýtti hann sjer á braut.
Hann fór stjórnborðsmegin og
ætlaðist til þess að vera einn.
Þrátt fyrir það að tveir af stól-
SMURT BRAUÐ
fyrir stærri og minnl veislur.
Matatofan Brytinn, Hafnar-
ítræti 17.

REYKHÚS
Harðfisksölunnar við Þvergötu,
tekur lax, kjöt og fisk og aðrar
vörur til reykingar.
SoftaS-furulií
KVEN-ARMBANDSÚR
(chromað), aflangt, hefir tap-
ast. Skilist í Sápubúðina, Lauga
veg 36, gegn fundarlaunum.
unum þar væru uppteknir, sett-
ist hann vegna máttleysis. Sólin
vermdi hann og augnablik
gleymdi hann sorgum sínum.
Hann opnaði augun, vegna þess
að hann fann, að það var horft á
hann. Susan Tranter leit fljótlega
undan og roðnaði.
Hún sat í næsta stól og var að
stoppa í sokk. Vasabók og blý-
antur lá í kjöltu hennar. Hún leit
svo snögglega undan, að vasabók-
in datt á þilfarið og lá þar opin.
Hann tók bókina upp og hann
fann það á sjer, að þetta var dag-
bókin hennar. Hún leit einmitt út
fyrir að halda nákvæma dagbók
og gera við undirfötin af bróður
sínum, hugsaði hann. En þegar
hann hjelt bókinni í hendi sjer,
opnaðist hún óviljandi og hann sá
sjer til mikillar undrunar nafu
sitt og svohljóðandi setningu á
eftir:
„Jeg trúi ekki að þetta sje sönu,
saga. Hann hefir göfugt andlit“.
Þetta var alt og sumt. Bókin
var aftur komin í kjöltu hennar.
Svipur hans hafði ekkert breyst,.
Hún var eins og dálítið rugluð
og fanst hún mega til að segja
eitthvað, en vissi ekkji hvað það
átti að vera. Að síðustu vogaði
hún sjer út í:
„Jeg vona — jeg vona að yður
líði betur“.
Hann sneri sjer undan. Eftir
uppgötvunina hataði hann um-
hyggju hennar. Þó var eitthvað
í fari hennar, sem neyddi hann til
þess að svara:
„Já ,mjer líður betur“.
„Það er gott. Þegar við kom-
um til Las Palmas á laugardag-
inn, verðið þjer orðinn ]>að hraust
ur, að þjer farið í land og klifr-
ið upp fjallið“.
„Jeg fer sennilega í land og
drekk mig íullan. Ekki á neinn
hetjulegan hátt, heldur svo jeg
viti hvorki í þennan heim nje
annan“.
Tommi (við föður sinn, sem
ætlar að refsa honum): Þegar þú
varst óþekkur sem drengur,
flengdi pabbi þinn þig þá?
Faðirinn: Já, Tommi.
Tommi: Og þegar hann var ó-
þekkur, flengdi pabbi hans hann
þá?
Faðirinn: Já, Tommi. En ar
hverju spyrðu ? !
Tommi; Jeg’vil komast fyrir,
hver byrjaði á þessum óskunda.
★
íri og eldri herramaður voru
einustu farþegar í járnbrautar-
vagni. Pat las blað og söng við
og við hástöfum: Lengi lifi fr-
land. Herramaðuriun gat afborið
það dálitla stund, en að lokum
gat hann ekki stilt sig.
Hann hvæsti: Lengi lifj hel-
víti.
— Þetta er rjetti andinn, hver
fyrir sitt eigið land, sagði frinn.
★
Hvernig sund yfir Ermarsund
er tilkomið. Skoti fann penny
í Folkestone eftir lokunartíma
Hún ætlaði að mótmæla, en
hætti við.
„Bróður minn og mig langaði
til þess að hjálpa yður, þegar
þjer voruð lasinn. Hann vildi
heimsækja yður í klefann, en jeg
fann það á mjer, að þjer vilduð
vera í friði“.
„Þjer liöfðuð á rjettu að
standa“.
Svar hans var sagt í þeim tón,
sem gaf til kynna, að hann vildi
hafa þögn. Þrátt fvrir það sagði
hún eftir augnablik;
„Það sem jeg sagði, hljómar
svo faglega“, sagði hún. einurð-
arlaust. „Jeg má til að skýra fyr-
ir yður, að jeg hefi þriggja ára
reynslu sem hjúkrunarkona. Jeg
liefi hjúkrað fólki með flesta
sjúkdóma, frá malaríu til
krampa. Það er ágætt fyrir Ro-
bert í trúboðastarfsemi hans. En
jeg býst samt við, að heilsuleysi
sje ekki mikið í Laguna“.
Hann hlustaði ekki á. Hann
rendi augunum um þilfarið, þar
til hann kom auga á unga stúlku,
sem svaf í stól. Augnhárin vörp-
uðu skugga á sólbrúna kinn henn-
ar. Fyrir innan kápuna glitti í
perlufesti með bleikum perlum.
Hún svaf rólega eins og barn.
Fegurðin ljómaði af henni eins
og blómi. Hiin virtist brosa í svefn
inum.
Susan hafði þagnað þegar hiin
fann, að Harvey hlustaði ekki á
liana. Hún gaut hornauga við og
við á hann og sá hvert hann
starði. Að lokum gat hún ekki
stilt sig um að segja:
„Lafði Fielding er mjög ung og
áltaflega falleg“.
„Sennilega einustu dygðirnar“,
svaraði hann kuldalega. Hann sá
eftir því á sama augnabliki. Hon-
um fanst hann hafa barið eitthvað
fallegt, sem engri vörn gat komið
fyrir sig.
Susan setti ekki ofan í við hann
fyrir hæðnina og uppörfaði hann
heldur ekki til frekara spotts.
búða og synti þessvegna til Bou-
logne til þess að eyða honum. Þeg
ar hann kom þangað, var þar al-
mennur frídagur, svo hann synti
til baka til Folkestone.
★
Lögregluþjónn (við Nonna, sem
er að klifra inn urn gluggann):
Þú þarna! Hvað ertu að gera ?
Nonni; Það er alt í lagi. Mamma
var að enda við að skúra tröpp-
urnar.
★
Englendingur kom inn í sápu-
vöruverslun í Aberdeen og keypti
ýmsar vörur. Hann átti að borga
með tveim shillingum, en ljet búð-
arþjóninn fá half-a-crown. Skot-
inn Ijet hann hafa sixpence til
baka, en Englendingurinn gleymdi
að taka þá með sjer. TJm leið og
Skotinn sá það, hljóp hann út í
glugga og barði í hann — með
svampi.
★
Amman: Jæja, Tommi minn,
sestu niður og segðu ntjer, af
hverjn pabbi þinn flengdi þig.
„Hver af perlum þessum mundi
geta haldið lífinu í sveltandi fjöl-
skyldu í ár. Finst yður það ekkl
voðalegt, Leith læknir? Aumingja.
fólkið, sem sveltur í fátækrahverf-
unum — og þessir skartgripir! I
alvöru, þeir eru gagnslausir“.
„Jeg hefi ekki áhuga fyrir
sveltandi fjölskyldvrm í fátækra-
hverfum“, sagði hann biturt.
„Ekki nema í þeim tilfellum sem:
þær svelta til dauða. Það mundl
bæta mannkynið. Það þarfnast
þess. Þjer vitið auðvitað, að jeg
iðka drápsaðferðina. Þrír sakleys-
ingjar þurkaðir út áður en jegr
kom hjer um borð. Góð byrjun!“
Það mátti lesa sársauka í svip
hennar. Yegna meðaumkvunar-
sinnar fann hún, hve særður hanrs.
var innra. Andlit hans — það
kom við hjartað í henni — líkt-
ist svo málverkinu, sem hún hafði
sjeð af Frelsaranum. Hún varð að
halda áfram að tala.
„Maðurinn lrennar er Sír Mic-
hael Fielding", sagði hún út í blá-
inn. ITann er forríkur stórekru*
eigandi þarna á eyjunum. -Teg;
býst ekki við, að það sje hans
aðalatvinna, en við heyrðum talað
um það á ferðaskrifstofunni. Ilauri
lrefir gott orð á sjer, og svo er
nafn hans auðvitað — sögulfegt?
Ætli hann sje ekki eitthvað eldrt
en hún? Lafði Fielding er fædcE
Mainwaring. Það er undarlfeg.fr,.
að hún er á ferðalagi án manns-
ins síns. Mjer þætti gaman að vita
af hverju“.
„Þjer gætuð spurt hana“, sagðli
hann hörkulega. „Jeg hefi engan;
áhuga á hneykslismálum,. jáfnvei
þótt þau sjeu með guðsorð'a-
bragði“.
Hún starði á liann og svipur
hennar breyttist snögglega í ótta.
„Mjer þykir þetta leitt“, sagði
lrún hálfhvíslandi. „Jeg hefði ekki
átt að segja þetta. Mjer þykirr
þetta mjög leitt“.
Tommi: Jeg vil heldur standa.
og segja þjer það, amma.
★
Gamall sjómaður: Á hvað ertíi
að glápa, drengur rninn?
Drengurinn; Pabbi segir að þil
sjert. gamall sjóhestur og jeg er
að bíða eftir að þú hneggir.
★
Bóndinn (sem heyrir hávaða úr
hænsnahúsinu): Hver er þar?
Ekkert svar.
Bóndinn; Síðasta tækifærið til
að svara áður en jeg skýt.
Rödd (úr hænsnahúsinu): Það
eru bara við hænsnin.
★
Móðirin: Langar þig í dálítið af
þessari köku?
Siggi: Nei.
Móðirin.- ITvað viltu þá?
Siggi: Mikið, þakka þjer fyrir.
★
1. flakkari; Jeg tápaði krónu í
dag.
2. flakkari: Var gat á vasanum?
1. flaklcari; Nei, maðurinn sem.
misti hana, heyrði hana detta.
Framh:
'WiexT onnja^u/rJu^^ÁyrixjL