Morgunblaðið - 03.10.1943, Blaðsíða 11

Sunnudagur 3. ökt. 1943.
MORGUNELAÐIÐ
11
írri£
yícki wm
Síðan fór hún aftur til llono-
lulu, en þó ekki fyrr en hún
var búin að birgja sig iipp af
fötum, því að það var meira
úrval í Los Angelos en á eyj-
unni.
Frank vissi mjög lítið um
heimsókn móður sinnar, því að
hanji hafði verið með óráði
mest allan tímann, sem hiin
stóð við. Iíann hafði einhverj-
ar óljósar endurminningar
góða drauma, meðan hann la
á spítalanum. En nú fjekk
Mamó kjarkinn; hún sendi
syni sínum brjef öðru hvoru,
og Ilenry Taylor gat ekki feng
ið af sjer að slíta því brjefa-
sambandi, enda þótt það yrði
alt að fara fram að baki frú
Heriíey. Mamó sagði honum
frá Ijóðunum, sem Fong orti
í eldhúsinu, frá stóru froskun-
um, og folaldinu, sem Puolani
vrar búin að eignast.
Á jólunum komu pakkar
handa Frank og Dot, st-órar
japanskar brúður, sykraðar
hnetur, útsaumuð náttföt,
fullur kassi af allskonar skraut
legu dóti. Frank bar brjef
hennar ætíð á sjer, eins og þau
væru ástarbrjef og leit á þá:
staðreynd, að hann átti raun-
verulega móður, sem dularfult
og leynilegt ástarævintýri.
Ilann svaraði brjefum hennar
á barnalegan hátt — með
klunnalegri rithönd.
„Kæra Mamó.
Þakka þjer fyrir allar fal-
Ieg» gjafirnar. Jeg er bara
tve in þumlungum lægri en
pal n, og hann segir, að jeg
mui ú brátt vaxa honiun upp
fyr r höfuð. Jeg fer oft að
synda í sjónum með skóla-
' bræðrum mínum; það er voða
gaman. Þó finst mjer öldurn-
ar aldrei nógu krappar. Strax
og jeg er búinn í skólanum
kem jeg til IlaWai að finna
þig.
Eða:
Kæra Mamó.
Jeg er nú orðinn bakvörður
í skólaknattspyrnuliðinu og á
föstudaginn var keptum við
við II. II. S. og unnum 7 á
móti þrem. Það var leiðinlegt,
að þú skyldir ekki geta verið
viðstödd og sjeð það. Silki-
skyrturnar, sem þú sendir
nijer, eru sjerlega fallegar, en
frú Henley segir, að jeg verði
að geyma þær til að nota á
samkvæmi. Aðrir strákar eru
víst aldrei í silkiskyrtum
hv« rsdagslega. En mjer þykir
ip,j ig vænt um þær. Jeg kyssi
])if ótal sinnum í huganum.
Stóri litli fiskurinn þinn.
Og- síðan:
Iværa Mamó:
Jeg skrifa þjer nú frá sum-
ardvalarstaðnum, sem faðir
minn sendi mig á. Ilann er í
Sierra, í níu þúsund feta liæð,
og hjer eru mjög stór trje, ekki
eins* og trjen í Los Angelos,
semjmaður keypti og plantaði,
heldur raunveruleg fullvaxta
trjeí Við sofum í tjöldum og
á kvöldin syngjum við kring-
um 'eldinn. Við fórum l'íka í
ferðalag, ferðuðumst ríðandi í
þrjá daga og sváfum í svefn-
pokum. Pabbi segist kannske
vilja reisa lítinn kofa handa
okkur hjerna í fjöllunum, og
þá get jeg farið hingað í öll-
um leyfum. Það er meira að
segja á hjerna, hún er að vísu
þornuð upp núna, en þangað
til í júní er vatn í henni. Nú
eru aðeins þrjú ár eftir af skól-
anum, síðan get jeg komið til
IlaWai.
Og símskeyti:
Get ]>ví miður ekki komið
núna stop Pabbi er veikur -—
um I stop.
; Ilenry Taylor varð var við
magabólgu sína um það leyti
sem Frank lauk námi. Frú
Ilenley gaf honitm sjerstakan
mat, en alt kom fyrir ekki.
Hánn horaðist og varð að
segja lausri stöðu sinni. Frank
gat því af fjárhagslegum á-
stæðum ekki íarið til Yale,
eins og ákveðið hafði verið,
heldur varð hann að láta sjer
nægja ríkisháskólann í Los
Angeles. Faðir hans vann fyr-
ir sjer sem umboðsmaður, með
því móti gat liann unnið, þeg-
ar hann hafði þrek til og hvílt.
sig á milli.
Frú Henley beit á jaxlinn
og sparaði og sparaði. Hún fór
að s.jóða gulrætur og spínat
handa manni sínum mteð eigin
höndum sínum, og sparaði
sjer með því eldabusku.
1 mentaskólanum hafði
Frank notið mikilla vinsælda
— ein efnilegasta knatt-
spyrnuhetjan; skrifaði oft
skemtilegar smágreinar í skóla
blöðin, og stúlkurnar litu
hann hýru auga, sendu honum
nafnlaus brjef í tímum og
teiknuðu hjörtu með upphafs-
stöfum hans í í stílabækurnar
sínar. í háskólanum var hann
aftur á móti eins og hver ann-
ar nýbakaður stúdent, í byrj-
un efnafræðináms, sem átti
eftir að sýna, hvað í honum
bjó. Hann hafði ekki tekið
efnafræði íyrir því að hann
fyndi neina hvöt hjá sjer til
þess, heldur vegna þess, að
faðir hans áleit þá námsgrein
eiga mikla framtíð fyrir liönd-
um. Á föstudagskvoldum fór
hann á dansleiki. Hann dans-
aði stirðlega í fyrstu, hjelt
dömunni í hæfilegri fjarlægð
frá s.jer, eins og hann óttaðist,
að hún væri brothætt*.
Síðan orðið „kynferðismáT ‘
fjekk inntöku í mál mentaðri
manna, hafði hann heyrt mik-
ið um þau efni. Þrjár síður í
skólablaðiuu voru helgaðar
máli þessu. Fyrsta var: Ileil-
ræði til elskenda; önnur:
hneykslissögur úr skólalífinu
og sú þriðja alvnrlegar og ber-
orðar ritgerðir —- frjálsar ást-
ir, kynsjúkdómar, hjónaband
bygt á vináttu, takmörkun
barnsfæðinga, og margt fleira
af þessu tagi. Frank var
dæmdur annað hvort of feim-
inn eða of montinn, þar eð
hann átti enga ástmey. Hann
virti stúlkurnar fyrir sjer, sá
hvort þær voru lnglegar eða
^ Ijótar pg hvort þær væru fal-
1 legar í vexti. Sumar fanst hon-
um býsiía girnilegar, en hann
hugsaði ekki um neina sjer-
staka. Hann beið ~ eftir
hverju vissi hann ekki.
Knattspyrnan hafði meira
að segja í lífi hans en bæði
námið og kvenfólkið. Frank
tuniAlcsIioli
var lengi vonsvikinn yfir því,
að hann skyldi ekki vera val-
inn í kapplið háskólans. Hann
varð að láta sjer það nægja að
sitja fremstur í flokki fagn-
andi áhorfenda á kepnunum,
æpla hvatningarorð til skóla-
bræðra sinna og veifa allskyns
mislitum spjöldum. Hann var
sorgbitinn dögum saman, ef
flokkur hans tapaði. Annars
var hann tápmikill og kom vel
fyrir sjónir; var það sem
skólabræður hans kölluðu per
sónuleika. Hann hlaut um síðir
forustu í flokki þeirra, sem
önnuðust hróp og hvatningar
til liðsins í kappleikjum, og
fylgdi því liðinu hvert sem
fór.
llann fór með því til San
Francisco og meira að segja
einnig til Seattle. Eftir kapp-
leikinn drukku bæði sigurveg-
ararnir og hinir sigruðu sig
fulla og stofnuðu til allskyns
ærsla. Frank bi-agðaði þá á-
íengi í fyrsta skifti, og lenti
í fyrsta ástarævintýrinu. Ilon-
um fanst eftir á reyndai'i
skólafjelagar sínir hafa ýkt í
lýsingum sínum á unaðssemd-
um jiessa hvortveggja.
Það var mikið metnaðarmál
stúlknanna að fá kunningjana
til að eyða sem mestu fje í
þær; eftir því mát.u þær ást
þeirra. Piltur, sem átti bíl, var
hetri en sá. sem átti engan, og
piltur, sem átti dýra bifreið,
var í hávegum hafður, en sá,
sem átti aðeins ódýran skrjóð,
taldist rjett aðeins „slarkfær".
Elómvendirnir, sem þeir sendu,
hótelin, sem þeir buðu þeim á,
verðið á veitingunum, sem ]>eir
gáfu þeim, alt var þetta reikn-
að út óg lagt saman sem mæli-
kvarði á tilfinningar þeirra.
Þetta kendi karlmönnunum að
eyða ógrynni fjár í kvenfólk,
en stúlkurnar vöndust á að
vera hugsunarlausar og eigin-
gjarnar og líta á ástina sem
kapphlau]) eða íþróttakepni.
Skarfarnir frá Útröst
Æfintýr eftir P. Chr. Asbjörnsen.
áður en ísak ætlaði að sigla heim, kom karlinn til hans,
og bað hann að gleyma ekki þeim sem lifðu eftir ná-
granna hans, því sjálfur væri nágranninn látinn. „Ef þú
annast þessa munaðarleysingja, muntu verða heppinn
með nýja skipið“, sagði karlinn. „Þetta er gott skip“, sagði
karlinn, „því hlekkist ekki á og ekki fer mastrið um“.
Með því meinti hann, að einhver ósýnilegur væri um
borð, og styddi siglutrjeð, ef á reyndi.
ísak hafði alltaf hamingjuna með sjer upp frá þessu.
Hann vissi vel, hvaðan allt hið góða kom, sem hann varð
aðnjótandi, og gleymdi heldur ekki að hygla hinum ó-
sýnilega skipverja á skútunni í mat og drykk, þegar hann
rjeði skipinu til hlunns á haustin og setti það í naust,
og hverja jólanótt sást ljós í skútunni, og heyrðist þar
fiðluleikur, það var dansað í skútunni hans ísaks.
E N D I R.
Ráðskonan risans
Æfintýri eftir Jörgen Moe.
ÞAÐ VAR EINU SINNI KONUNGUR, og hann átti
marga syni, jeg veit ekki almennilega hve margir þeir
voru, en sá yngsti gat ekki með nokkru móti unað sjer
heima, hartn vildi endilega fara út í heiminn og reyna
fyrir sjer, og loksins varð konungurinn faðir hans að
leyfa honum það. »
Þegar hann hafði ferðast nokkra daga, kom hann að
bergi einu. Þar átti risi heima, og rjeði konungssonur sig
í vist hjá risanum. Um morguninn fór risinn út að gæta
geitanna sinna, og um leið og hann fór, sagði hann kon-
ungssyni, að hann skyldi moka fjósið, ”og þegar þú ert
búinn að því, þarftu ekki að gera meira í dag, því það
skaltu vita, að þú hefir fengið góðan húsbónda“, sagði
hann. ”En það sem jeg segi þjer að gera, verðurðu að
leysa vel af hendi, og svo máttu ekki fara inn í neitt
af herbergjunum, sem eru inn af stofunni, sem þú svafst
í í nótt, ef þú gerir það, þá skaltu engu fyrir tína, nema
lífinu!“
”Það má nú segja, að þetta sje góður húsbóndi“, sagði
konungssonur við sjálfan sig, og hann gekk um gólf í
stofunni og söng og trallaði, því honum fanst ekkert
liggja á að moka fjósið, en gaman væri nú að gægjast
inn í hin herbergin, og eitthvað hlýtur að vera þar, sem
hann er hræddur um, fyrst jeg má ekki koma þar inn,
hugsaði hann og svo fór hann inn í fyrsta herbergið. —
Þar hjekk ketill á einum veggnum og sauð í honum, en
enginn eldur var undir. ”Hvað skyldi vera í honum þess-
Þegar Rafael var að mála
hinar frægn helgimyndir sín-
ar, komu til hans tveir kardin-
álar, sem byrjuðu að setja út
á verk hans, án þess að hafa
nokkurt vit á því.
„Postulinn Páll er of rauður
í framan“, sagði annar kardin-
álinn.
„llann roðnar þegar hann
sjer, í hvaða hendur kirkjan
fellur“, svaraði listamaðurinn
kuldalega.
★
„Allir eru með nefið niðri
í sta.rfi mínu“.
„Hertu upp hugann, bless-
aSur“.
•| „0, jeg' er ekki að kvarta.
Jeg framleiði vasaklúta“.
★
: „Nei, ]>akka yður fyrir“,
sagði maður, sem hafði verið
boðið að koma með í dýragarð
inn. „Elsta dóttir mín gengur
eins og kengúra, sú næsta tal-
ar eins og páfagaukur, sonur
minn hlær eins og hýena, kona
mín gætir mín eins og fálki,
eldabuskan er grimm eins og
bjar(ndýr og tepgdamóðir mín
segir, að jeg sje eins og gam-
all górilla-api! Þegar jeg fer
eitthvað út, vil jeg fá tilbreyt-
ingu“.
★
„Og þú segir mjer, að marg-
ir menn hafi beðið þín“, sagði
hann grimdarlega.
„Já, margir“, svaraði hún.
„Jæja. Jeg vildi að þú hefð-
ir giftst fyrsta fíflinu, sem
bað þín“, sagði hann.
„.Jeg gerði það“, svaraði
hún.
★
Gamall maður sá. hvar
strákur var að berja lítinn
strákhnokka.
„Þú mátt ekki berja þennan
litla dreng“, sagði gamli mað-
urinn. „Mundu eftir því, sem
skrifað stendur: Elskið óvini
yðar“.
Drengurinn: Ilann er ekki
óvinur minn. Hann er bróðir
minn.
★
Tannlæknirinn sagði, áður
en hann byrjaði að draga
tönnina: — Hugsið þjer nú
um eitthvað skemtilegt, þá
finnið þjer ekkert til.
Maðurinn kveinkaði sjer
ekki hót.
— Þetta gekk ágætlega,
sagði tannlæknirinn. Um hvað
hugsuðuð þjer?
— Að tengdamóðir mín væri
í mínum sporum.
★
Prestur': Þjer segið, að mað-
urjnn yðar misþyrmi yður.
Ilvers vegna haldið þjer elcki
glóðum elds að höfði hans?
Konan (sem;sækir um skiln-
að) : Jeg hefi reynt að berja
hann með kolaausunni, en jeg
hefi aldrei þorað hafa hana
fulla af glóð.