Morgunblaðið - 26.01.1944, Page 8

8
MORGUNBLAÐIÐ
Miðvikudagur 26. janúar 1944
Minningarorð um
IHinningarorð um
Þorvarð Guðmundsson
Agúst Jónsson, Laúgalæk
Litlu-Sandvík
I dag verður Þorvarður
Guðmundsson frá Litlu-Sand-
vík í Flóa til grafar borinn í
i hinn nývígða reit á Selfossi. —
Ljest hann á sjúkrahúsi í
Reykjavík þann 15. þ. m. eftir
mánaðar legu, en til þess tíma
virtist heilsa hans traust, svo
að hjer varð sem oftar, að
dauðinw gerði lítt boð á undan
sjer.
Þorvarður fæddist að Litlu-
Sandvík 24. janúar árið 1900
og varð þannig tæpra 44 ára
gamall. Voru foreldrar hans
Guðmundur Þorvarðarson
hreppstjóri . (dáinn 1939) og
í Sigríður Lýðsdóttir hreppstjóra
| Guðmundssonar í Hlíð. Er hjer
eigi rúm til að rekjá ættir
Þorvarðar, en víst er ,,um það,
að hann var af góðu bergi brot-
inn. Stóðu að honum í báðar
ættir traustustu bændur og
bestu húsfreyjur; vel viti bor-
ið, hófsamt og farsælt fólk.
Þorvarður naut hins besta
uppeldis hjá foreldrum sínum
í Sandvík. Þar var starfið í
heiðri haft, myndarskapur og
stórbýlisbragur á öllu. — Að
heiman fór Þorvarður fyrst á
Flensborgarskóla og lauk þar
námi. Næstu 3—4 árin var hann
barnakennari í sveit sinni,
Sandvíkurhreppi, en vann öðr-
um þræðis heima hjá foreldr-
um sínum. Eftir það rjeðst
hann starfsmaður Kaupfjelags
Árnesinga á Selfossi, en síðan
til Mjólkurbús Flóamanna og
gegndi þar fulltrúastörfum nál.
7 síðustu árin. — Jafnframt
þessu var Þorvarði trúað fyrir
ýmsum trúnaðarstörfum í sveit
sinni, var m. a. oddviti Sand-
víkurhrepps um 4 ára skeið.
Þorvarður Guðmundsson var
maður vel skapi farinn. Stiltur
og gætinn til orðs og æðis, fá-
máll en þó hinn umgengnis-
besti. Hann var óframgjarn og
gekk á snið við alt hark og
dagdóma. Hinn hægláti maður
var allur þar sem starf hans
var og alt sem hann vann að,
var vel og samviskusamlega af
hendi leyst. Eftir að hann varð
fulltrúi í Mjólkurbúi Flóa-
manna kom best í ljós. hve
hentugum og völdum manni
var þar vandasamt og mikið
\
starf falið. Reikningsfærsla
hans gagnvart hinum mörgu
viðskiftamönnum Mjólkurbús-
ins Austanfjalls var á þann
veg, að enginn kvartaði og eng
inn tortrygði Þorvarð. Það
gekk alt svo hljóðlátlega og
eins og af sjálfu sjer.
Við fráfall þessa manns er
því skarð fyrir skildi og munu
margir sakna hans. Þeir eru
nú svo fáir. sem eru gæddir
þeim kostum, mjer liggur við
að segja, gamaldags mann-
kostum, sem voru styrkur hans
og prýði.
Þorvarður var ókvæntur og
barnlaus, en móðir og systkini
sjá um, að þessa ágæta drengs
verður minst með kærleika og
þökk fyrir hina góðu gjöf lífs-
ins. E. E.
mtiiiiiiitiiiiiiiiiiiHiiiiuuuiiimiiininiiiiiiiiiiiiiiiiiiri/
| 60-70 |
| Isúsundir I
I munnn I
i §
= lesa Morgunblaðið á hverj- 5
Í um degi. Slík útbreiðsla er H
Í langsamlega met hjer á |
H landi, og líklega alheims- i
Í met, miðað við fólksfjölda =§
Í í landinu. — Það, sem birt- i
= ist í Morgunblaðinu nær 5
f til helmingi fleiri manna =
| en í nokkurri annari útgáfu H
Í hjer á landi. =
^iiaiioaimrmnmiamiimnniinnnnmmmuiíiii^
Þann 15. þessa mánaðar and
aðist í Landsspítalanum Ágúst
Jónsson, fyrrum bóndi að
Laugalæk við Reykjavík, og
hafði heilsa hans verið veil
nokkur undanfarin misseri. Lítt
gætti þess þó, hvernig heilsu
hans var farið, því að hann var
dulur í skapi og harkaði af
sjer í Jengstu lög, þótt hann
um síðir yrði að lúta í lægra
haldi fyrir því ofurefli, sem
á einskis manns færi er að
standa í móti.
Ágúst var fæddur 13. ágúst
1878 í Skipholti í Hrunamanna
hreppi, þar sem foreldrar hans
hans,þau hjónin Jón Ingimund
arson og Þorbiörg' Jónsdóttir,
bjuggu langa tíð. Ekki verðar
ættar hans get’.ð nánar hjer,
því að hún er rakin í næstu
hðu í þessu blaði s. 1. haust, or
Öenedikt Sveinsson skjalavörð-
mælti þar eftir kunningja s.nn,
Þcrgrím í Laugarnesi, bróðtu
Ágústs, látinn.
Ágúst ólst udí) í Skiphoiti og
dvaldist þar með foreldrum
sí'ium fram yfir tvítugsaldur,
en þá tóku þao sig upp þaðan
vorið 1900 og fiuttu búferítun
að Feitsdal í Arnarfirði, og
fylgdi Ágúst þeim þangað. Eft-
ir tveggja ára dvöl þar, hjelt
hann til Reykjavíkur og nam
söðlasmíði af Þorgrími, bróður
sínum á vetrum,en dvaldist þó
vestra á sumrum, þangað til
haustið 1905, þá fluttist hann
alfarinn suður og gekk þá að
eiga heitmey sína, Karitas
Jónsdóttur, borgfirska að ætt,
og voru ungu hjónin tvö næstu
ár til heimilis á Lágafelli, en
þar hóf Þorgrímur, bróðir
hans, búskap tveimur árum
fyr. Næstu 16 ár bjuggu þau
Ágúst og kona hans á ýmsum
stöðum hjer nærlendis, á Kjal-
arnesi og í Mosfellssveit, en
árið 1923 fluttu þau til Reykja
víkur, höfðu þau þá keypt skák
hálfræktaðs lands úr landar-
eign Laugarness hins forna,
þar komu þau sjer upp húsi,
og nefndu þau býli sitt Lauga-
læk, áttu þau þar síðan heima
til æviloka.
Konu sína misti Ágúst vorið
1931, nokkru síðar tók einka-
sonur þeirra, Karl, við búsfor-
ráðum á Laugalæk, efþr það
stundaði Ágúst jöfnum hönd-

um búskaparstörf þar og
veggfórðun og smíðar með Þor
grími, bróður sínum. Á heimili
Karls og tengdadóttur sinnar
dvakli hann síðan þau ár, sem
hann átti ófarin, naut hann þar
ætíð góðs atlætis og umönnun-
ar frá þeirra hendi. 1 Börn
þeirra voru einnig mjög elsk
að afa sínum og honum til ynd-
is. Mun gott heimilislíf þar
hafa bætt honum upp vaxandi
vanheilsu, sem hann mátti
reyna, eftir því, sem aldur
færðist yfir hann.
Ómaklegt væri að geta ekki
hjer við fósturdóttur Ágústs og
konu hans, frú Emmu Guð-
mundsdóttur í Seyðisfirði, konu
Kristjáns Gunnarssonar, skip-
stjóra þar, en hana tóku þau
hjón til fósturs haustið 1918,
er spánska veikin hafði gert
hana munaðarlausa. Reyndist
hún alla tíð hin ástúðlegasta
dóttir fósturforeldrum sínum.
Ágúst á Laugalæk var næst
yngstur þrettán systkina. Af
þeim eru nú aðeins fimm lífs.
Þó varð hann ekki gamall mað-
ur. Af þessu má sjá rás lífs-
ins, það siglir oft hraðari byr
en við tökum eftir, mennirnir.
Við þessu er auðvitað ekkert
að segja, ef vel er lifað. Öllum,
sem þektu Ágúst á Laugalæk,
kemur saman um það, að hann
hafi lifað vel, því að grandvar
maður var hann til orðs og
æðis, greiðvikinn við. náung-
ann og umtalsgóður. Því verð-
ur hans saknað af mörgum,
systkini hans og aðrir vensla-
menn harma hann, heimilis-
fólkið, þar sem hann dvaldi
síðustu æviárin, syrgir hann,
en við, sem fjær stöndum,
söknum greiðvikins nágranna,
sem við getum ekki lengur leit
að til með bónakvabb okkar,
en þegar við áttum slík erindi
við hann, ljet hann okkur ekki
synjandi frá sjer fara, tíðara
var, að hann byði fram lið-
sinni sitt að fyrra bragði, ef
hann vissi okkur einhvers þess
þurfandi, er hann gat veitt.
J. B.
Framh. af bls. 7.
negi rökstyðja það, aS
Rússum hefði ekki verið
gerður neinn alvarlegur ó-
rjettur, þótt allur austur-
hluti Lvovhjeraðs með Lvov
borg sjálfri, þar sem Pól-
verjar eru í meiri hluta,
hefði verið fenginn Pólverj-
um í hendur.
Að lokum nokkur orð um
rússnesk-þýsk landamæra-
línuna frá 1939. Hún fellur
saman við „Curzon-línuna“
nema í norðri, þar sem Rúss
ar fengu næstum alt Biali-
stokhjerað og í suðri, þar
sem hún er Rússum nokk-
uð hagstæðari en „Curzon-
línan“ í hjeraðinu Przemysl.
Ef „Curzon-línan“ yrði
valin sem landamerki,
myndi Pólland fá aftur frá
Rússum um það bil 1.200.-
000 Pólverja og 450.000
manns af öðru þjóðerni.
VinálfusáHmáli
Norðmanna
og Kínverja
SAMKVÆMT frjett, sem
blaðinu hefir borist frá norska
blaðafulltrúanum hjer, hefir
norska ítjórnin í London og
Kínastjórn gert með sjer vin-
áttusamning.
Samningurinn var undirrit-
aður í Chungking 10. nóv. s.l.
og af hálfu Norðmanna með
konungsstaðfestingu 14. þ. m.
Samningurinn gengur í gildi,
þegar staðfestingarskjalið hef-
ir náð til Chungking.
VOOOOOOOöOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOdOOObOOOOOOOO01><XK><>0<X>00<XXXK>00<>00<>0)
X - 9
Eflir Robert Storm
1 <XH>CKXXX>0<>0<X><X><X><XX><X>00<XX>
00000000000000<x>no<xx>000000!
Mike lögreglumaður: Alexander mikli er hjer Afgreiðslumaðurinn:
einhversstaðar í þessari verslun. Alexander: — Jeg
Hvað var það? Alexander: —• Ágætlega. Jeg ætla að máta þau.
að kaupa mjer fot. Hvar er herbergi, sem hægt er að máta í?
X-9, Þarna fer hann upp rennistigann!
Afgreiðslumaðurinn: HVernig lýst yður á pessi?
I ! í )