Morgunblaðið - 21.03.1944, Blaðsíða 8

8
' ] . . . ' I * ■ . [• > ■ i ,
. MORÖDNBLAÐÍí)
: i {:1 ,1 1 ■ , \ ' 0 • ,, f ! : v
Þriðjudagur 21. mars 1944.

u-1- i?.j> m-.
T?ramh. á bls. 5.
gorás, og mikið hefir af horium
lært, talar um áðátreymi eða
geislan frá stjörnunum, er
veiti hverjum manni sambands
veru eða verndarvætt, og er
þessi kenning um lífsamband
vort hjer á jörðu við máttugri
lífverur á stjörnunum, eitt það
í fornri speki, sem lítill gaum-
ur hefir verið gefinn, þó að
þar sjeu raunar frumdrög
þekkingar, sem mun reynast
mannkyninu drýgri til framfara
en nokkur áður. ‘
Þegar rússneski grasafræð-
ingurinn Gurvitsj fann fyrir 30
—40 árum, að ung jurt getur
haft þannig löguð fjaráhrif á
eldri jurt, að hún fer að yngj-
ast /upp, þá var sýnt, að líf-
geislan á sjer stað, og má sjá
þess getið, að á síðustu árum
hafi þetta rannsóknarefni ver-
ið tekið upp af miklum áhuga
og leitt í ljós, að lífgeislan á
sjer stað eigi einungis frá jurt-
um, heldur einnig frá dýrum.
Fara þá kenningar fornrar
speki um lífsamband stjarn-
anna á milli, að verða mun eft-
irtektarverðari en áður, og með
rjettum skilningi á eðli draum-
lífsins er slíkt samband full-
komlega sannað.
III.
Chamberlin taldi, að rjett
væri að líta svo á, sem ný jarð-
öld hefjist með tilkomu vits-
ins, og er það mjög eftirtekt-
arvert spor í rjetta átt. í bók
þessari, sem hjer ræðir um,
heitir einn kaflinn „Prognostic
-geology“, og er þar rjettilega
tekin fram þýðing og nauðsyn
jarðfræðilegrar þekkingar, ef
reynt er að segjá fyrir um
framtíð mannkynsins. Og alveg
vafalaust mun í jarðfræði-
kenslubókum framtíðarinnar
verða haldið lengra áfram í
þessa átt, og tekin upp sú kenn
ing mín, að ný jarðöld hefjist
á jarðstjörnu, þegar mannkyn
áttar sig á því, hvar á vegi það
er statt, og skilur að stefna ber
til vísindalegs sambands við
fullkomnara líf á öðrum jarð-
stjörnum alheimsins. Þá verða
mjög miklu gagngerðari alda-
skifti en nokkur, sem orðið
hafa í sögu jarðar áður. Þá
hefst öld sannra framfara, sig-
uröld lífsins, þegar mannkyn
verður í sannleika, og einung-
is til góðs, ráðandi á sinni jörð.
Höfundar þessarar merki-
legu kenslubókar, eru, eins og
margir aðrir náttúrufræðing-
ar, bjartsýnir á framtíð jarð-
lífsins, telja, að það geti átt
sjer mjög langan aldur enn, og
framfarirnar orðið ótrúlegar.
Þeir hafa ekki, fremur en svo
margir aðrir, gert sjer Ijóst, að
framtíð mannkynsins er í hin-
um mesta voða, vegna þess,
^hve rangt hefir stefnt, hinn
yfirvofandi háski jafnvel svo
stórkostlegur, að ekki verður
hjá því komist að segja, að
mannkynið sje á glötunar-
barmi. En þó hinsvegar víst,
að vísindin geta bjargað, víð-
sýnni vísindi en áður, þar sem
rjettar eru metin bestu tilþrif
sannleikans manna fyr á öld-
um, og þar haldið nægilega vel
áfram, og ljóst verður, hvern-
ig mannanna mein er umfram
alt þangað að rekja, að hje-
gómi, lygi og villa hefir jafn-
an verið í meiri metum hjer
á jörðu, en sannleikurinn og
leitin eftir sannleik.
7. mars.
- Helgi Pjeturss.
— Karl Nikulásson.
Framh. af bls. 4.
þungbært konu missirinn og við
skilnaðurinn við góðvini sína á
Akureyri, þar sem hann hafði
dvalið og starfað flest mann-
dómsárin, notið vinsælda og
fest yndi, en trygð hans átti
jafnan djúpar rætur.
Hjer syðra átti hann að vísu
systur, vénslamenn og frændur
sem fúsir voru að gleða hann
og styðja, en að öðru leyti v.ar
hjer flest orðið breytt frá æsku
árum hans, svo sem hann var
nú sjálfur breyttur, því fjörið
fjaraði hröðum skrefum.
Karl sál. var lengi franskur
konsúll meðan hann dvaldi á
Akureyri, og var sæmdur
frönsku heiðursmerki, er hann
ljet af því starfi. Einnig var
hann kjörinn heiðursfjelagi í
Verslunarmannafjelagi Reykja
víkur, en foi;maður þess hafoi
hann eitt sinn verið. Þó var það
mesta prýði hans og heiður í
lífinu, fyr og síðar, að hann
var drengur góður.
Á. G.
Amór Sigmundsson.
OSS setur ávalt hljóða, er
við frjettum um sjóslys. Eins.
var um mig, er jeg frjetti, að
togarinn Max Pemberton væri
farinn með 29 mönnum.
Vil jeg því minnast míns
gamla vinar og sveitunga, Arn-
órs. Hann var fæddur 3. okt.
1891 í Grunnavík í Norður-
ísafjarðarsýslu. Voru foreldr-
ar hans Sigmundur Hagalíns-
son frá Steig í Jökulfjörðum og
Elín Arnórsdóttir úr sömu
sveit. Arnór ólst upp með for-
eldrum sínum í stórum syst-
kinahópi. Hann átti 10 systkini
og dóu 4 í æsku. Hin dóu upp-
komin, en 2 eru á lífi, Guofinn-
ur, búsettur á ísafirði og Mar-
grjet í Bolungavík. Arnór hafði
stundað sjómensku frá því hann
var 14 ára, fyrst á árabátum
við ísafjarðardjúp, svo á stærri
bátum, en síðar á togurum.
Þegar jeg minnist þín, Addi,
svo 'varstu kallaður af okkur,
gömlu sveitungunum þínum,
þá veit jeg, áð þú hefir lagt
öruggur út í þessa síðustu för
þína. Jeg þekti þig það vel. —
Þú varst trúmaður mikill og
trúðir því, að eftir þetta líf
kæmi annað. Jeg veit, að hug-
ur þinn hefir hvarflað til vin-
anna heima. Þín síðasta ósk
hefir verið að biðja Guð, að
styrkja þá.
Jeg ætla ekki að segja ævi-
sögu Arnórs hjer, því hann var
ekki maður, sem vildi láta mik
ið á sjer bera. En jeg vil aðeins
segja þetta: Hahn var sjómað-
ur eins og flestir í hans ætt;
hann elskaði hafið; hann hafði
sjeð það í mörgum myndum.
Nú er hann farinn ásamt fje-
lögum sínum. Arnór hafði oft
mist frændur og vini í sjóinn,
en alltaf var sama löngunin út
á hafið. Hann hafði mist bróð-
ur sinn, Jósef, orðlagðan afla-
og dugnaðarmann, og nú í sama
sinn og hann er kallaður hjeð-
an, fer dóttursonur Jósefs, að-
eins 14 ára gamall.
Jeg kveð þig, Addi. Nú ertu
kominn heim til föðurhúsanna
á því skipi, er sá maður stjórn-
aði, sem þú hafðir sagt mjer,
að þú treystir ávallt best við
stjórn. Þið höfuð leikið ykkur
saman sem drengir heima í
sveitinni, sem ykkur báðum
þótti vænt um. Þið höfðuð siglt
um hafið rennisljett, en líka í
Minningarorð
grimmasta vetrarham, og nú
háfið þið fylgst að í yltkar síð-
ustu för.
Þökk fyrir samverustund-
irnar.
Gamall sveitungi.
Skriðdrekagryfjur
s Horegi
Frá norska blaðafulltrú-
anum:
VIÐ Sandefjord í Noregi er
nú sagt að Þjóðverjar sjeu að
grafa einhverja allra stærstu
skriðdrekagryfju í landinu, er
hún 3—4 km löng og er fjöldi
manna að vinna að þessu. Ut
með Sandefjords-firðinum, sem
er grein af Oslofirði, halda
Þjóðverjar áfram víggirðingum
sínum af miklum ákafa. Einnig
frá öðrum bæjum og þorpum
meðfram Oslofirðinum, berast
fregnir um það, að Þjóðverjar
haldi áfram að koma fyrif
skriðdrekagildrum á götunum,
þeim er liggja niður að höfn-
inni, og yfirleitt hafa þeir látið
gera allskonar virki.
Eins og áður höfðu borist
fregnir um, voru Þjóðverjar að
láta gera stóran flugvöll í
Rygge á Austfold, og hefir land
undir hann verið tekið frá ýms
um jörðum. Þannig var skógur
prestseturs sveitarinnar eyði-
lagður og flugskýlin voru bygð
mjög nærri Ryggekirkju. Frá
firðinum fyrir neðan eru lagð-
ar rennibrautir upp að flugskál
unum, .þannig, að einnig er
hægt að hafa þarna sjóflugvjela
bækistöð. Rjett fyrir síðustu jól
höfðu Þjóðverjar um 500 menn
í vinnu þarna, en meiri hluti
þeirra hefir síðar strokið. Þetta
hefir haft það í för með sjer,
að Þjóðverjar taka af verka-
mönnunum matvælaskömtunar
seðla þeirra og geyma þá sjálf-
ir, til þess að hindra strok.
Kafbátur sækir flótta-
menn.
London: — 'Breskur kafbát-
ur hefir farið alt upp að Hol-
landsströndum, og hafði hann
samband við land. Tók hann
þar 7 hollenska flóttamenn,
sem þýska lögreglan hafði leit-
ast við að ná á sitt vald.
— Reuter.
— Attila
Framh. af bls.
snúa liði sínu aftur til norð-
urs. Hafði Attila hæglcga
skilið það, að auðveldara
væri að ná til prinsessunn-
ar í Konstantinopel, ef hann
færi yfir sín eigin lönd,
heldur en fara í gegnum ó-
vinveitta Ítalíu.
Hann snjeri nú til hallar
sinnar handan Dónár. Eftir
sögn sjónarvotta, var það
stórfengleg bygging, éin-
göngu smíðuð úr viði. Þar
iagði hann nú hernaðinn um
stund á hilluna og helgaði
sig ástamálum. Hafði hanrf
felt hug til fagurrar stúlku,
sem hjet Ildico. Hann þarfh
aðist fróunar vegna þess,
hve fyrirætlanir hans höfðu
tafist, og var því efnt til nýs
brúðkaups.
Geysilegt óhóf var í veisl-
unni. Allir gestirnir átu og
drukku af gulldiskum og
gullbikurum. Attila einn
mataðist af trjefati og
drakk úr trjebolla eins og
venja hans. var. Á meðan á
borðhaldinu stóð, var verið
að búa brúðurina.
En Attila hafði látið fvlla
trjebikar sinn of oft með
glitrandi áfengu víni og lá
nú hjálparvana fram á borð
ið. Þjónar studdu hann til
svefnherbergis síns, svo að
hann gæti sofið stundar-
korn áður en hann kallaði
á brúði sína. Stúlkan beið
þolinmóð klukkustund eftir
klukkustund, en aldrei kom
kallið. Ekki barst heldur
neitt svar, þegar áhyggju-
fullir aðstoðarmennirnir
drápu á hurð hans.
Attila hafði dáið af hjarta
slagi. Skrýmsli yfirgangs og
grimdar hafði fallið fyrir
eigin veikleika. Svipa guðs
var horfinn úr heiminum,
sem nú varp öndinni með
feiginleik.
— Um sauðfjárskifti.
Framh. af bls. 4.
ekki að beygja okkur, í þessu
falli, fyrir öðru en því, sem er
sýnileg, óyggjandi og sjálfsögð
nauðsyn eða rjettmæt og gild-
andi lög.
Laxamýri, 6. mars 1944.
Jón H. Þorbergsson.
(OOO^X^OOO^X^OéOOOOOOOOOOOOOOO^XXX^^^íX^OOOOOOOOOOOOOCOOOO^OOOOOOOOOOOOOCKKKXK^OOOCKKK!
I - <»
- J Eftir Robert Storra
/0<><><><><><><>0<><><><>«><><><><><>0<><><>0<><><>
OOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOI
Meanwhile Y remember,
MASCARA — IP IT
COMEÖ TOA 5H0W-D0WN,
VOU WATCH OUT FOR
VOURSELF !
A FEW MINU7E5 L'ATER .... THE
STATION WAOON APPROACHE6
A TOLL BRIDGE. J
X-9: — Bill, viö vitum, að Alexander er ein-
hversstaðar í borginni. Það eina, sem við getuni
‘ gert, er að halda honum hjer kyrrum, þangað til
hann sýnir sig
Bill: — Alveg rjett ... Við höfum sett verði við
hveíja brú og á hverja járnbrautarstöð. — Hann
getur alls ekki sloppið.
X-9: — Jeg vona, að þú hafir.rjett.fyrir þjer.
A meðan. Alexander: — Mundu, Mascara, að ef
alt kemst upp, þá verður þú að hugsa um að forða
þjer. ^
Nokkrum mínútum seinna nálgaðist bíll.inn bró.