Morgunblaðið - 31.08.1945, Blaðsíða 11

Föstudagur 31. ágúst 1945
MORGUNBLAÐIÐ
11
— íslandsmótið
Jiaö
Framhald af t>. síðu.
var aöcins örsjaldan að
flokksleikur áranna um 1940
sást, og er J>ó eins og allir
vita, knattspyrnan fyrst og
fremst flokksíþrótt.
Sveinn og Geir.
MJER FANNST meginstyrk
iir Vals á mótinú vera f'ólginn,
í leik hliðarframvarðanna, því
eins og snjall erlendur knatt-
spyrnumaður hefir sagt, get-
nr lið, sem hefir góða hliðar-
framverði aldrei orðið ljelegt,
og þégar lið sem hefir þá, er
gott að öðru leyti, verður það
ágætt. — Bæði Sveinn og Geir
eru eflaust með bestu mönn-
um hjer, og samleikur þeirra
er ágætur. Það eru líka svo-
til einu framverðirnir, sem
kunna að byggja upp sókn
með stuttum spyrnum, flestir
hinna minna meira á bakverði,
þó að undáhteknum Óla B.
Jónsyni og Hauk óskarssyni.
— En undir samleik hliðar-
framvarða innbyrðis, og sam-
leik við sóknina, er styrkur
liðanna mjög mikið kominn.
Birgir og framherjar.
FRAMMISTAÐA Birgis
Guðjónssonar sem fram’varð-
ar á þessu móti, var yfirleitt1
glæsileg. Karl Guðmundsson í
Frani er ágætur bakvörður.
Framlína KR. er eins og hún
hefir verið síðustu árin, ep
sumir þar eiga eftir að batna,
ef þeir halda áfram æfingum
af kappi, (hafa aðstöðu til
þess) og fá góða tilsögn. Efn-
ið er gott, en þekkingm ekki
nógu mikil enn.
Framlína Vals er altaf lið-
Jeg og hreyfanleg. Guðbrand-
ur er á leið að verða ágætur
leikmaður, Ilafsteinn og Gunn
ar líka efnilegir Ellert gefur
ekki eftir, enda er hann far-
ihn að kunna þetta alt fyrir
löngu. Albert Guðmundsson,
hinn snjalli framherji Vals,
<er farinn utan. Óska jeg lion-
um góðs gengis.
Fram og Víkingur hafa bæðij
haft l.jeleg lið á þessu móti,
eins og árangurinn sýndi, sjer-
staklega framherjarnir mjög
lítils virði, ekki máske hver
fyrir sig, en sem sóknarheild.
Var ekki að furða, þó varnar-
Liðum veittist yfirleitt ljett að
halda slíkum áhlaupasveitum
í skefjum. — Bæði voru fje-
lögin óheppin með það að
vanta menn.
Og úrvalslið.
ÞRÁTT fyrir allt vil jeg
reyna einusinni enn að skipa
í „mitt besta lið“ en.vil taka
það fram strax, að það yrði
ekki gott, nema eftir samæf-
ingu. Jeg hef hugsað mjer það'
svona, talið frá markmanni:
Anton (Vík.) ; Sig. 01. (Val),
Karl Guðm. (Fram), ■ Geir
(Val), Birgir (KR), Sveinn!
II. (Val), Ólafur (KR), Óli'
B. Jónsson (KR), Jón Jónas-1
son (KR), Guðbrandur Jakobs;
.. í
son (Val) og Ellert Sölvason'
(Val). -
Að lokum vona jeg að árið
1946 verði knattspyrnuíþrótt-
inni hjer betra ár og ríkara
aö framförum, ekki síst í aö-
búð íþróttinni til handa, en
þetta ár hefir verið.
J. Bn.
ing Sæ-
mundar Sigurðs-
De Gaulle fagnað
í Ollawa
Ottawa í gærkvöldi.
DE GAULLE hershöfðingi
fór flugleiðis frá Ottawa í dag
áleiðis heim til Frakklands. —
Tuttugu fallbyssuskotum —
þeim fyrstu eftir styrjaldarlok-
in — var hleypt af honum til
heiðurs, þegar hann ók í för
með Mackenzie King forsætis-
ráðherra til þess að leggja blóm
sveig á gröf á stríðsminnismerki
Kanada.
De Gaulle sagði í viðtali við
blaðamenn, að Frakkar rnyndu
hefja innflutning á stórum stíl,
úr því að komið væri fram í
næsta mánuð. Þeim ljeki hugur
á að fá hveiti og iðnaðarvjelar
frá Kanada. Hann kvað efna-
legt ástand bágborið í Frakk-
landi, en kvaðst vonast til þess,
að það batnaði eitthvað á næsta
vetri. —Reuter.
í DAG verður til moldar bor-
inn í Hafnarfirði Sæmundur
Sigurðsson verkamaður.
Sæmundur var fæddur 4.
febr. 1894 í Garði. Var hann
sonur hjónanna Sigurðar Sæ-
mundssonar og Ingibjargar
Magnúsdóttur.
Til Hafnarfjarðar fluttist Sæ-
mundur árið 1919, og þar gift-
ist hann eftirlifandi konu sinni,
Guðrún Jónsdóttur. Þeim hjón-
um varð fjögurra barna auðið;
eru þau öll á lífi og þrjú þeirra
komin yfir fermingu.
Systkini átti Sæmundur tvö
á lífi, Magnús Sigurðsson bónda
í Garði og Svanhildi Sigurðar-
dóttur, húsfreyju i Reykjavík.
Sæmundur var starfsmaður
mikill og það svo, að þess munu
fá dæmi að honum hafi fallið
verk úr hendi. Átti Sæmundur
Rangstaða
Framh. af bls. 6.
stönguni, nema því aðeins n'ð
'knöttnrinn hafi síðast verið
snertur af ínótherja.
3) Þá getur rangstæður leik-
maður orðið rjettstæður, ef
hann hefir tvo mótherja milli
sín og eiulamarka mótherja,
þegar einhver samherja hans
-starfar að knettinum Jengra
frá endamörkum mótherja,
en hann er sjálfur.
Nú ætla jeg að taka nokkur
dæmi t il skýringa:
I.) Við skulum nú hugsa
okkur að Bretar og Islending-
ar s.jeu aö keppa, og knöttur-
inn á vallarhelmingi íslend-
inganna. en þeir sjeu í þann
veginn að hefja sókn. Mið-
frandierjinn er eins langt
frammi og h;mn má vera, án
þess þó að vera rangstæður.
Hann sjer að knettinum nmn
I verða spyrut 1 il sín. svo haim.
gætir þess vel. að vera nú ekki
rangstæð’ur. Vörn Bretanna
s.jer líka hvað um er vera og
þó hin síðari ár mjög erfitt með
þá vinnu, sem hann stundaði, M)e"ai
hin ‘erfiðu verkamannsstörf laríl :|ð spyrna til miöfram-
voru óhæg manni eins og Sæ-1 herja, þá fara þeir út fyrir
Eflirlifsráð stjómar
nú Þýskalandi
London í gærkvöldi.
Meðlimir eftirlitsráðs banda-
manna í Þýskalandi undirrit-
uðu í dag í Berlín ávarp til
þýsku þjóðarinnar, þar sem þeir
tilkynna, að eftirlitsráðið hafi
tekið í sínar hendur æðstu völd
í Þýskalandi. — Ennfremur var
við sama tækifæri tilkynt, að
herskarar bandamanna í Ber-
lín, myndu ganga fylktu liði um
götur Berlínar á sigurdaginn
yfir Japönum, þegar hann yrði
hátíðlegur haldinn. — Reuter.
LONDON: Martin Bohrmann
er einn af þeim, sem eru á
„stríðsglæpamanna“-lista
bandamanna. Hann tók við af
Hess, sem staðgengill Hitlers,
og fyi’irfór sjer í Berlín þann 1.
mai 1945.
| Rafmagnsofnar
2 kw., einnig allar stærðir af rafmagns þilofnum. <£
UajtœlíjauerSí. oCjói C? ^JJiti |
Lfaugaveg 79. — Sími 5184. |
mundi, sem þjáðist vegna
meiðsla, er hann hlaut í slysi
fyrir mörgum árum.
Var það sannarlega aðdáun-
arvert, hversu Sæmundur hlífði
lítið sjálfum sjer, en gekk til
strangra starfa með þeim, sem
heilbrigðir voru. Hefði engum
dottið í hug, sem ekki vissi, að
þar væri á ferð bagaður mað-
ur.
Virtist jafnvel að í þeim raun
um Sæmundar kæmi það skýr-
ast í ljós, hverjum mannkost-
um hann var búinn. Er það
enda oft þannig, að i mótlæt-
inu sjest best hver maðurinn
er.
Heimili sitt rækti Sæmundur
með mesta sóma. Var hann vak
inn og sofinn í að prýða það og
bæta, draga björg í bú.
Sæmundur var fjelagi í verka
mannafjelaginu Hlif. Þótt hann
gegndi eigi trúnaðarstörfum í
því fjelagi, þá var hann mikils
metinn af fjelögum sinum, og
það ekki síst fyrir það; að
menn urðu fljótt varir við það,
! að Sæmundur var einn þeirra,
sem treysta mátti, þegar á
reyndi.
Andlát Sæmundar Sigurðs-
sonar bar að með þeim sviplega
hætti, að hann fjell ofan í lest
t erlendu flutningaskipi og var
látinn tveim stundum síðar.
Fregnin um dauða hans kom
því eins og reiðarslag yfir að-
standendur hans og vini.
Sár söknuður og sorg ríkir í
huga vandamanna. Þeir sakna
hans djúpt, minnast hans og
þakka honum alt hið mikla og
óeigingjarna starf í þágu heim-
ilis síns, og fjelagar hans i Hlíf
þakka honum fyrir samveruna.
H. G.
liann og um leið er ha-nn orð-
inn rangstæður. Þessa. aðferð
og áðnr er sagt, til af því, uð
staða leikmanna ér tekin vun
leið og knettimun er spyrnt,
en aldrei eins og hún er, þegar
leikmaður fa'r knöttinu.
IV.) Þá geta leikinenn ekki
verið rangstæðir, þegar mark-
spyrna, hornspyrna og inn-
varp er framkvæmt, eða þeg-
ar dómari þarf að láta knött-
inn falla til jarðar Nú, og svo
getur léikmaður ekki verið
rangstæður á sínum vallarhelm
ing.
Það getur komið fyrir, að
þegar sókn hefir staðið nokk-
uð lengi hjá öðru fjelaginu,
að varnaleikrnenn jress fjelags
fari jafnyel það langt fram,
að þeir fari yfir miölmuna,
en útherjar varnarflokks bíða
aftur á móti rjett fyrir aftan
hana. Svo er knettinum etv.
spyrnt í áttina til annars út-
herjans, en eki alveg nógu
langt, 'svo liann verður að
íhláupa yfir á sinn vallarhelm-
ing á móti knettnum, en dóm-
>eir sjá, að það á að armn brskurðar vangst.öðn.
Þar sern útherjinn var rang-
stæður, þegar knettinum var
spyrnt, verður hann ekki rjett
stæöur, þótt hann lilaupi yfir
nota Bretar mikið, til þess’a siuu vallarhelming.
að gera andstæðingana rang-
stæða. Þar sem staðan er tek-
in, eins og hún er áður en
knettmum er spyrnt, þá bíða
þeii’ með það að færa sig,
þangað til á síðustu stundu.
II) íslendingar hefja sókn
al nýju, og miðframherji
þeirra er eins langt frammi
og hann rná. en nú veit liann
hvaða aðferð Bretar nota. —<
Þegar hann sjer að samherji |
bans ætlarað spyrna til hans, fiaHftfe||jf|H
V.) Þá heyrist oft sagt: Jeg
var ekki rangstæður. Jeg var
í beinni línu >'ið bakvörðinn.
Jú, hver sem hefir ekki að
minnstakosti tvo af hótherj-
unum nær endamörkum þeirra,
en han er sjálfur, hann er
rangst.a'ður
Sigurjón Jónson.
FrjeffasSjéri Hillers
Dreift til vinnu
LONDON: Frakkar fá 350.000
þýska stríðsfanga til þess að
vinna hjá sjer, aðallega að
byggingum. Einnig fá Hollend-
ingar, Belgíumenn og Luxem-
borgarbúar mikið af þýskum
stríðsföngum í sama skyni.
hleypur hann tvö til þrjú skref
á móti honum, en nreð þvi
kemur hann i veg fyrir að
^ örninni hepnist að gera hann
rangstæðan. Síðan snýr hann;
snöggt^ \ið og hleypur inn
lyrir verjendurna, meðan
knötturinn er í loftinu. og er
hann kominn langt innfyrir
alla, er hann fær knöttinn.
1 ið slík tækifæri heyrist
ott kallað rangstæður, en hann
er ekki rangstæður, því hann
var Mið ekki, þegar knettin-
um var spvrnt.
HL) íslendingar hefja sókn.
en nu hefir miðframherji
gleymt s.jer, s\’o hann er rang-
stæður. Hann áttar sig á því.
að hann er rangstæður og-
llytir sjer jiessvegna til baka,
en er ekki nógu fljótur að
komast út fvrir áður en knett
inum er spyrnt í áttina
hans og er hann því rangstæð
m’ hr«tt fvrir það, þótt hann
hal’i verið kominn útfyrir verj
endurna, er hann fjeklc knött-
inn.
Framnngreint atriði mis-
skilja margir, og eiga erfitt
með að átta sig á því, a,ð mað-
ui’ skuli vera rangstæður. sem
hefir fjóra niemi af andstæð-
ingunuin á niilli sín og enda-
niarka þeirra, þegar hann fær
London í gærkveldi.
OTTO DIETRICII, fyrrum
eftirlitsmaður Hitlersstjórnar-
innar með blöðum og frjetta-
! stjóri hennar, hefiv verið haud
tekinn á hernámsvæði Breta,
og bíður nú yfirheyrslu.
Dietrich fór' í stöðvar átt-
unda herfylkisins við Plauen
og sagði: „Jeg er Otto Die-
trich, jeg óska eftir að gefa
mig fram við herinn". —
Vörðurinn svaraði-: „Jeg hefi
aldrei lieyrt yðar getið, reynið
þjer að hypja yður út!“ —■
Dietrich fór nú til næsta þorps
og sagði þar frá þessu, en síð-
an sneri hann aftur til her-
stöðvanna og’ hafði mann með
sjer, sem tók að sjer að sanna
ihermönnuin hver hann væri.
Var hann þá kyrsettur. Hann
,ihafði meðferðis brief, sem var
i+l I
skrifað utan á tií einhvers hatt
sett manns, sumir segja Mont-
gomery marskálks. Dietrich
sagðist hafa verið orðinn leið-
ur á að fat'a huldu höl’ði.
Rcuter.
LONDON: Lögreglan h jer
hefir nú í fyrsta sinni tekiS til
afnota bifreiðar, sem'hafa bæði
útvarpstæki og útvarpsviðtæki,
þannig að þær geta verið í stöð-
ugu sambandi við lögreglustöð-
knöttinn. En það keniur, eiusina.