Morgunblaðið - 12.10.1946, Síða 5

Laugardagur 12. okt. 1946
MORGUNBLADIÐ
3
Kommúnistar opinberir
ofbeldismenn
ísland fyrir
íslendinga
ÞEIR atburðir hafa gerst
meðal þjóðarinnar. sem erfitt
mun vera að gleyma í náinni
framtíð.
Nokkrum óvöldum æsinga-
mönnum og lýskrumurum líðst
að hampa dólgslega hinum helg
ustu tilfinningamálum allra
landsmanna. Undir yfirskyni
ættjarðarástar og lýðræðis efla
þessir menn flokk óuppdreg-
inna æsingamanna og gera árás
ir á persónufrelsi manna. Ráð-
herrar og þingmenn landsins
eru vart óhultir. Á fundum sín-
um leyfa þeir sjer að ógna þing
inu og með falsrökum, dylgj-
um og slagorðum, reyna þeir
að spilla vináttu okkar við eina
okkar bestu nágrannaþjóð.
Niðurfelling herverndarsátt-
máians við Bandaríki Norður-
Ameríku, hefir orðið langþráð
tilefni þessara m.anna til þess
að skapa upplausn og ófremar-
ástand í landinu. Nú klæðast
þessir herrar hjúp ættjarðarást
ar og reyna að viila mönnum
sýn, en eöli þeirra er svo ríkt
í þeim, nð betur mega þeir ef
duga skal. Hinir kommúnist-
isku línudansarar eru svo vel
upp aldir, að þeim hentar margt
betur en gríman — enda tekst
þeim aldrei að leyna sínu insta
eðli.
Gefi menn sjer tíma til að
staldra aðeins við í hinni hröðu
rás atburða undanfarinna daga
og athuga sálarlíf og alla fram-
komu kommúnista undanfarin
ár, gefur að líta, í sárri nekt,
sögu af misheppnuðum tilraun
um til að stofna til misklíðar
meðal þjóðarinnar. Sögu ósjálf
stæðra óhappamann til að þjóna
erlendum hagsmunum í skjóli
fals og lyga.
Hverjir voru það, sem vildu
selja landið og hverjir eru þeir,
sem hafa neitað þjóðerni sínu.
Hvaða menn voru það, sem ekki
máttu heyra á lýræði minst, en
lofuðu ofbeldis og einræðis-
stefnu nasista?
Leyfir hin íslenska þjóð þess-
um afglöpum slíkt framferði,
er þá svo farið að almenn skyn-
semi er fyrir borð borin og upp
tekin ómenguð múgmenskan.
Á meðan stjórnarstarf það,
sem kommúnistar hafa tekið
þátt í að undanförnu, hefir
fram farið, viiðist einna helst
sem þeir hafi stundum týnt
sjálfum sjer, farið öðru hvoru
út af línunni, en nú hafa þeir
fundið sjálfan sig aftur. At-
burðir undanfarinna daga sanna
það hvað best. Yfirskrift þess-
ara herra er enn að tílgangurinn
helgi meðalið og meðal komm-
únista þekkja allir. Þeir hafa
komist lengst allra í svika og
blekkingaáróðri og er þar ekk-
Alt tal þeirra um þjóð-
nýtt starf eru blekk-
ingar
ert fyrir neðan samvisku eða
virðingu þeirra.
En til hvers hafa þá komm-
únistar lagt allt þetta kapp á
að sanna þessa lýðræðisást
sína. Hafa þeir áður gert mis-
heppnaðar tilraunir til að villa
á sjer heimildir?
Lengst hafa kommúnistar
komist á vegum lýðræðisins, er
þeim varð það á að gefa yfir-
lýsingu um að nú væri ölium
kommúnisíum frjálst að hugsa
og rita samkvæmt sinni eigin
sannfæringu, en það varð til
þess að ýmsir af hinum lítt
reyndari meðlimum flokksins,
tóku til (af mikilli og lang-
reyndri þörf, að láta sit.t innra
ljós skína.
Benjamín nokkur Eiríksson
var einn af grunnfærari flokks
meðlimunum og tók því yfir-
lýsinguna hátíðlega, og skrifaði
bækling um utanríkispólitík
Stalins og vjek ,óviðeigandi“
orðum að heimilismönnunum í
Kreml.
Samkv. heimilisvenjum kom
múnista var slíkur einfeldning-
ur lítt í húsum hæfur, og var
því misskilningur Benjamíns
lagður fyrir miðstjórn flokks-
ins, sem deildi harðlega um
mál þetta. Vildu sumir reka
kauðann, en fengu því þó ekki
ráðið. Þjóðviljinn skýrði svo
frá niðurstöðu málsins. ,,Út af
bæklingi, sem Benjamin H. Ei-
ríksson hefir gefið út um stríð-
ið og sósíalisma var samþykt
eftirfarandi áminning í sam-
ræmi við lög flokksns. Flokks-
stjórnin vítir harðlega fram-
komu Benjamms H. Eiríksson-
ar, sem er stórkostlegt agabrot,
og felur miðstjórninni að vaka
yfir því, að svona athæfi geti
ekki komið fyrir í flokknum að
nýju, nema að viðlögðum brott
rekstri11.
Þannig lauk ,,skoðanafrelsi“
kommúnista hjer á Islandi. —
Hinn austræm agi ríkir áfram.
Og hvaða flokksmaður þorir
honum á móti að ganga? Tók
þessi opinskáa yfirlýsing ekki
af öll tvímæli um tjóðurpela
allra kommúnista í Maskva,
rekin niður með járnhæli Stal-
ins og Kreml-klíkunnar.
,,Þá má ennfremur segja, að
eftir afstöðu hvers flokks í
hvaða landi sem er til Sovjet-
ríkjanna fari það hvort hann
vill vernda frelsi sitt og þjóðar
sinnar gegn tortímingu“.
einar
Atburðir síðustu ára hafa
sannað þessi makalausu orð
Einars Olgeirssonar, sem hann
ljet sjer um munn fara árið
1939. Hvarvetna hafa kommún-
istar tekið skilyrðislausa af-
stöðu með ofbeldi Sovjetstjórn-
arinnar á hendur smáþjóðunum
þrátt fyrir vitneskju þeirra um
að með því eru þeir þó að grafa
undan alþjóðaöryggi eftir því,
sem geta þeirra frekast leyfir.
I gegnum öll skrif kommúnista,
ekki síst íslenskra, skín þrá
þeirra eftir þeirri stundu, sem
rauði herinn undirokar land
þeirra og þjóð.
Eitt minnisstæðasta dæmið er
afstaða finsku kommúnistanna,
sem á örlagaríkri stundu svik-
ust aftan að sinni eigin þjóð og
þjónuðu böðlum hennar. Varla
munu hjerlendir kommúnistar
verða meiri menn en hinir
finsku skoðanabræður þeirra.
Brynjólfur Bjarnason lýsir á-
hlaupi kommúnista á höfuð-
stöðvar þeirra hjer í Reykjavík
og segir að þar muni ráða úr-
slitum handaflið en ekki at-
kvæðisrjetturinn Lokamarkmið
inu hefir Einar Olgeirsson lýst,
sem vopnaðri uppreisn.
18. okt. 1939 lauk tveggja
daga rifrildisfundi kommúnista
hjer í Revík með því, að Einar
Olgeirsson benti á andstæðinga
sína innan flokksins og mælti
með miklum ofsa: „Þeir, sem
ekki láta sannfærast nú, mega
búast við að verða hinumegin
við götuvígin hjer í Reykjavík
í stríðslok“.
Þarfnast þessi orð nokkurra
skýringa?
Alveg hefir E. Olg. rjett fyr-
ir sjer, að eftir afstöðu hvers
manns og hvers flokks í hvaða
landi sem er til Sovjetríkjanna
fari það hvort hann vill vernda
frelsi sitt og þjóðar sinnar gegn
tortímingu. — Kenningu þessa
hafa kommúnistar. síðan styrj-
öldinni lauk, rökstutt svo, að
hverjum einum ætti að vera ljós
meining hennar.
4
Vilja fá 30 hús.
LONDON. Rússar krefjast
30 húsa í Vínarborg með þeim
forsendum að þau hafi verið í
eigu Þjóðverja. Vilja þeir taka
hús þessi upp í stríðsskaðabæt-
ur. Þjóðverjar tóku þau af
pólskum Gyðingum.
Sameinumst gegn
ofbeldin u
ENGIN TAKMÖRK virðast vera fyrir því, hversu !ágt
kommúnistar geta lagst í skrifum sínum, tali og verkum.
Dag eftir dag, viku eftir viku sleikja þeir upp sömu fúkyrðin
og virðast aldrei skorta hugmyndaflug til að finna upp ný
illyrði til að prýða með blað sitt, Þjóðviljann og krydda með
ræður sínar á Alþingi sem og annars staðar. Og þessu and-
ríki er svo fylgt eftir með slagsmálum, múgæsingum og
ólöglegri vinnustöðvun. Og svo síðast með því að stökkva
ár ríkisstjórn og svíkja þar með alt það, sem þessir herrar
hafa undanfarna mánuði talað um af miklum fjálgleik, sem
sitt hjartansmál, er á að vera nýsköpun atvinnuveganna.
Og hversvegna hefur alt
þetta skeð? Jú„ af því að það
tókst að semja við Bandarík-
in um niðurfelíingu her-
verndarsáttmálans og brott-
flutning hers þeirra af land-
inu. Kommúnistar vildu ekki
láta slíkt fara friðsamlega
fram heldur draga málið inn
í refskák stórveldanna og þá
helst að láta líta svo út sem
Bandaríkjamenn beittu okk-
ur ofbeldi og að fá okkur
dregna í dilk með þeim þjóð-
um, sem orðið hafa aðnjót-
andi þeirrar „sælu“ að telj-
ast leppríki Rússa, og eiga
ekki í önnur hús að venda.
Því verður að vísu ekki
neitað og allra síst af Sjálf-
stæðismönnum, að ákjósan-
legast hefði verið að geta
leyti við rekstri Reykjavík-
flugvallarins strax. En stað-
reyndirnar eru þær að við
höfum hvorki fagmenn nje
fje til þess eins og nú horfir
við, enda ekki einu sinni
megnað enn að taka að öllu
leyti við rekstri Reykjavík-
urvallarins, þrátt fyrir öll
gífuryrði Áka Jakobssonar,
sem ætti þó að vera þessum
málum eitthvað kunnugur.
Fyrir utan það, að þessi tak-
mörkuðu og tímabundnu af-
not, sem Bandaríkjamönnum
er heimiluð í samningnum,
geta ekki talist nema greiða-
semi við vinsamlegt ríki, ríkið
sem fyrst allra ríkja varð til
að viðurkenna fuilveldi okkar
og sjálfstææði og ætíð hefur
komið fram gagnvart þjóð-
inni af vinsemd og kurteisi.
Svo kalla kommúnistar
þetta landsölu, dulbúnar her
stöðvar, ofbeldi og því um
líkt. Þessir menn sem íyrir
löngu hafa selt sig erlendu
valdi, sem lúta höfði með
aðdáun og í auðmýkt yfir
hverju ofbeldisverkinu öðru
verra sem húsbændur þeirra
í Moskvu vinna á sínum varn
arlausu nábúum.
Þessir menn slá nú um sig
sem föðurlandsvini og syngja
æíttjarðarisöngVa, mennlrnir
sem tilheyra þeim stjórnmála
flokki, sem alstaðar í öllum
löndum ætíð hafa unnið gegn
hagsmunum þjóðar sinnar ogf
ekki svifist að reka rýtinginn
í bak þeirra hafi verið von um
einhver iaun frá stjórnend-
unum í Kreml. Já, jaffnvelj
nú, þegar þeira ljúga, hóta og
svíkja mest, leyfa þeir sjer að
nefna nafn Jóns Sgiurðssonar
og vitna í ýmis ummælii
margra sannra íslndinga er
þeir mæltu fyr gegn erlend-
um áhrifum. Og nú bera þess
ir ofbeldisseggir íslenska
fánann fyrir sjer. Af er sú
tíð er þeir rifu hann í tætlur
og tröðkuðu hann undir fót-
um sjer og drógu höfuðfötin
niður fyrir eyru þegar þjóð-
söngurinn var sunginn. Nei,
kommúnistar vita ekki hvað
það er að kunna að skammast
sín.
Stjórnmálaástandið hjer
innan lands er nói mjög alvar-
legt. Enginn getur sagt um
það, hvað framundar. er. Við
vitum öll að fjölda mörg stór-
mál biða óleyst. Hvernig
tekst að leysa þau, veit eng-
inn. Hvernig sú lausn tekst
mun fara eftir því hvort þjóð-
in hlýðir fremur rödd sam-
viskunnar og skynseminnar
heldur en hrópum friðspill-
anna.
Ungir Sjálfstæðismenn,
aldrei er meiri þörf en nú, að
standa vel á verði gegn of-
beldinu. Sameinið lýðræðis-
Öflin undir merki Siálfstæð-
isflokksins, sem einn heffur
einurð og mátt til að svara of-
beldinu á viðeigandi hátt.
Haldið áfram að efla fjelags-
samtök ykkar.
Kjörorðið er: ísland fyrir ís-
lendinga.