Morgunblaðið - 09.11.1947, Síða 10

10
MORGUNBLAÐtÐ
Sunnudagur 9. nóv. 1947

MÁNADALUR
dddlzáldóaifia ej^tir JjacL cJdondo
n
51. dagur
: Street? Þar lenti okkur fyrst
I saman og vagnarnir voru full-
ir af múrsteinum um leið og
þeir ætluðu að aka út á götu.
! Roy Blanchard var fremstur og
valt hann út af
,,Jú, einmitt, hann er sonur
þess gamla. Hann hefir aldrei
gert annað en sólunda pening- |
um föður síns. En nú gerist einu slnni valt nann ut at 1
hann verkfallsþrjótur. Hann j £®tlrtu’ en hann rJettl sl§ vlð,
gerir það til þess að gera sig a tui ■
mikinn mann. Hans verður get: ,,Hann hlýtur að vera hug-
ið í blöðunum og allar stelp- j rakkur“, sagði Saxon.
urnar, sem hann er að daðr^ „Hugrakkur4“ sagði Billy og
við, verða uppvægar og hrópa: varð fjúkandi réiður. „En þáð
Er hann ekki hetja, hann Roy hugrekki — með lögreglu, her-
KvennadeildL Slysavarnarfjelags íslands í Reykjavík
heldur
F I) M D
Blanehard. — Hetja — sá labba
kútur. Jeg skal launa honum
lambið gráa einhvern tíma. Mig
hefir aldrei þyr'st eins í það að
lið og flota að baki sjer. Mjer
heyrist ekki betur en að þú
sjert á þeirra bandi. Hugrakk- ■
ur — að taka brauðið frá kon- \
lúskra nokkrum manni eins og urn okkar og börnum. Þú veist
lionum. Og jeg skal líka finna1 ag Cnrley Jones misti litla
þennan þýska lögregluþjón í drenginn sinn í gær. Læknarn- ■
fjöru. Annars fjekk hann nú jr sögðu að hann hefði dáið úr
fyrir ferðina. Einhver kastaði í hungri af því að móðurmjólk-
hausinn á honum kolamola, jn var ekki nógu nærandi. Móð
sem var eins stór og vatnsfata. jr hans hafði soltiði Og jeg veit
Lögreglan þorði ekki að kalla 0g þú veist og allir- vita að;
á herliðið. Og hún þorði ekki fjöldinn allur af gömlu fólki
heldur að skjóta. Og við ljek- vergur nu að þræla í fátækra-
um lögregluþjónana svo illa að >húsinu vegna þess að vensla- ‘
sjúkravagnarnir fengu eftir- menn þess geta ekki sjeð því
vinnu. En við stöðvuðum þá á farborða“. I
horninu á fjórtándu götu og i . .
Broadway, rjett fyrir utan ráð- I M°rgumnn eftlr.las Saxon 1
húsið. Þar rjeðumst við aftan bloðunum frasognma um hina
að þeim - fimm vögnum - og “isheppnuðu tilraun að eyði-
skárum sundur aktýgin á hest- le^a verkfalhð. Roy Blanc-
unum og gáfum þessum há- hard var hrosað Þar hastofum'
sltólagengnu ökumönnum væn
fyrir hugrekki og hetjuskap og
högg um leið. En þá kom vara- j hann var talinn fy™ýnd allra
íögregían*þeim *til'hjáJpar.'**Þú! SÓðra borgara Saxon gat ekki!
hefðir átt að sjá hvernig spor-
í að því gert að hún dáðist að
vagnarnir stöðvuðust - á Bro 1 huSrekki hans, henni fannst það
adway, fjórtándu götu og Sanly.sa framurskarandi hetjulund
Pablo,
eygði“.
eins langt og auga
hvernig hann hafði ráðist gegn
hinum æpandi verkalýð. En svo
kom samtal við herforingja
„En hvað gerði Blanchard af ] nokkurn. Hann harmaði það,
sjer?“ spurði Saxon.
| að herlið skyldi ekki hafa ver-
„Hann var fremstur í flokki | jg kvatt á vettvang til þess að j
og hann ók vagninum mínum. j taka í lurginn á upphlaups- ‘
Allir hestarnir voru frá okkur. mönnum og þjarma svo að þeim,
Hann hafði safnað saman nokkr j ag þeir bæri framvegis virð-
um háSkólafiflum — strákum,' ingu fyrir lögum og rjetti. „Það
sem lifa á feðrum sínum. Þeir j er kominn tími til þess að taka
komu til hesthúsanna og drógu þeim blóð“, sagði hann. „Það
út vagnana og helmii>gurinn af j verður ekki friður fyr en upp-
öllum lögregluþjónum bæarins þotin hafa verið barin rækilega
var þar kominn til að hjálpa niður“.
þeim. Það var sjón a<? sjá. Fyrst | Þegar Billy kom heim um
byrjaði það með grjóthríð og, kvöldið var ekkert til að borða. |
svo dundu kylfur lögregluþjón Þá tók hann Saxon sjer við,
anna á okkur. Og sjálfur lög- hönd og yfirfrakkann sinn í.
reglustjórinn var þar í einka- hina hendina og. þau gengu iiin 1
bíl. Og þegar við komum til í borgina: Þar veðsetti hann:
Peralta Street þá stöðvaðist öll frakkann og síðan borðuðu þau
hersingin og gömul kona kom á japanskri krá, sem einhvern
og fleygði dauðum ketti beint veginn tókst að selja sæmilega
framan í lögreglustjórann. Við máltíð fyrir tíu cent. Þau voru
heyrðum smellinn. „Takið þessa bæði dauf í dálkinn. Á eftir
konu fasta“. grenjaði hann. En fóru þau svo í kvikmyndahús og
við rjeðumst á lögregluna og það kostaði fimm cent fyrir
björguðum gömlu konunni. Þá hvort.
byrjaði nú ballið. Sjúkrahúsið Þegar þau gengu fram hjá
fyltist undir eins og það varð Centralbankanum, kölluðu tveir,
að fara með hina til St. Maríu- verkfallsverðir í Billy og drógu
spítala, Fabiola og jeg veit ekki hann burt með sjer. Saxon beið
hvert. Átta menn af okkur vóru lengi á horninu og þegar hann
griþnir og líklega tíu ökumenn kom aftur fann hún að hann
frá San Francisko, sem komn- hafði drujíkið.
ir voru okkur til hjálpar. Það j Þau gengu nú niður götuna
eru hreinustu villimenn þessir þangað til þau komu að For-'
ökumenn frá San Francisko. um kaffihúsi. Þar stakk hann!
Og það var eins og helmingur- skyndilega við fótum. Þar var
inn af öllu verkafólki I Oak- skrautlegur bíll og ungur mað-
land væri komið til þess að -ur var að hjálpa tveimur skraut,
hálpa okkur og margir sitja nú klæddum konum upp í hann. j
sjálfsagt í fangelsi. Lögfræðing Billy gekk til mannsins og tókj
ur okkar hefir nóg að gera að í handlegginn á honum. Þessi j
hugsa um þá. En þú getur bölv maður var hár og herðabreið-
að þjer upp á að þetta verður ur. Hann var bláeygur og
í seinasta sinn sem Roy Blanc- kempulegur og Saxon fannst
hard og þorparar hans gera til- hann Ijómandi fallegur.
raun að gerast verkfallsbrjót-] ,,Má jeg segja eitt orð við.
ar. Þeir fengu fyrir ferðina. þig, fjelagi?" spurði Billy á'
Manstu ekki eftir múshúsinu, 1 lægri nótunum.
sem verið er að byggja hjá Bagi Ungi maðurinn leit snöggv-,
ast á þau Saxon og Billy og
sagði svo:
„Já, hvað er það?“
„Þú heitir Blanchard“, sagði
Billy. „Jeg sá þig í gær — þú
varst fremstur í flokki“.
„Já, stóð jeg mig ekki vel?“
sagði Blanchard brosandi og
leit á Saxon.
,„Jú, en eg ætlaði ekki að tala
um það“.
„Hver eruð þjer?“ spurði
hinn og var nú orðinn alvar-
legur, því að hann grunaði víst
rriargt.
„Okumaður í verkfalli. Þú
vrarst með hestana mína. Það
er allt og sumt. Það er óþarft
fyrir þig að grípa til vopna.
(Blanchard hafði stungið hend-
inni í vasann). Jeg ætla ekki
að 'vera með nein illindi hjér.
En mig langar til að segja þjer j
dálítið“.
„Hvað er það?“
Blanchard bjóst til þess að
stíga inn í bílinn.
Billy var rólegur. „Jeg ætla
bara að láta þig vita, að jeg á
eftir að launa þjer lambið grá.
Jeg ætla ekki að gera það núna
og ekki á meðan verkfallið
stendur. En einhvern tíma skal |;
jeg lumbra svo á þjer að þý;
hafir aldrei fengið verri með-
ferð á ævi þinni“.
Blanchard virti hann fyrir
sjer frá hvirfli til ilja og það
kom' aðdáunar og ánægjusvip-
ur á hann.
„Þjer eruð hraustlegur mað-
ur“, sagði hann. „En eruð þjer
vissir um að þjer getið þetta?“
„Víst get eg það. Jeg skal
lumbra á þjer“.
„Jæja, það er gott fjelagi.
Finnið mig þegar vferkfallinu
er lokið og þá getum við reynt
hvor hraustari er“.
„Mundu eftir því að jeg hefi
aðvarað þig“, sagði Billy.
Blanchard kinkaði kolli bros'
andi, tók ofan fyrir Saxon og
hvarf inn í bílinn.
XIII. KAFLI
Upp frá þessu fannst Saxon
lífið tilgangslaust og gagns-
laust. Hún var eins og í leiðslu
eða martröð. Alt gat komið fyr-
ir, jafnvel hið allra ólíklegasta.
Hún barst fyrir straumi óvissu
og lögleysis eitthvað, hún vissk
ekki hvert. Hún vissi það eitt að
ófarnaður var framundan. Hún
mundi ekki hafa verið svq svart
sýn ef hún hefði getað íreyst
Billy. En nú Var fokið í það
skjól. Vitfirringin, sem alla
hafði gripið, sogaði hann burt
frá henni. Hann var orðinn svo
breyttur að hann var eins og
óvelkominn gestur á sínu eig-
in heimili. Það var ekki Billy,
heldur einhver vondur maður
sem hún hafði hjá sjer, maður,
sem var orðinn gegnsósa af
mannvonsku og hatri. Hann á-
lasaðí nú ekki Bert framar,
heldur talaði eins og hann um
sprengingar og byltingu. j
Saxon.reyndi að vera þolin-1
móð og umburðarlynd, en oinu
sinni missti hún stjórn á sjálfri
sjer. Hann var þá í sjerstak-
lega illu skapi og hafði hreytt
í hana illkvitnislegum orðum. |
„Við hvern áttu?“ spurði hún 1
æst. |
Honum brá svo við þetta að
hann varð orðlaus ,af undrun. j
„Þú skalt ekki dirfast að tala
þannig við mig, Billy“, mælti
hún með þjósti.
mánudaginn 10. nóv. kl. 8,30 í Tjarnarcafé.
Til skemmtunar:
Einsöngur, Ólafur Magnússon frá Mosfelli.
U pplestur.
DANS.
Fjölmennið stundvíslega.
STJÓRNIN.
Kvennadeild Slysavarnafjelags Islands í Hafnarfirði.
heldur fyrsta
F II N D
vetrarins n.k. þriðjud. 11. nóv. kl. 8,30 í Sjálfstæðishúsinu
Til skemmtunar:
Kaffidrykkja.
Hr. Jónas G. Jónsson sýnir kvikmyndir í eðli-
legum liturn.
DANS.
Konur fjölmennið.
STJÓRNIN
Reykvíkingaf|elagið
heldur aðalfund sinn n.k. þriðjudag 11. þ.m kl. 8,30
stundvíslega í Sjálfstæðishúsinu við Thorvaldsensstræti.
— Dagskrá: 1. Aðalfundarstörf skv. lögum fjelagsins.
2. Að loknum aðalfundarstörfum fara fram eftirfarandi
skemtiatriði: karlakórssöngur. Kvikmyndasýning,
Æskuminningar Reykvíkings. Minst Matthíasar Joch-
umssoiiar skálds. o.fl. — Dans. — Meðíimum er heimilt
að taka mcð sér maka sina. Borð ekki tekin frá.
STJÓRNIN
| liiiargsrn frá Frakklandi
útvegum við gegn gjaldeyris- og iniíflutningsleyfum.
Umboðsmenn á íslandi fyrir hinar heimsþekktu verk-
smiðjur: Filaturcs Prouvost & Cie., Roubaix og Laines
du Pingouin, RouS>aix.
HEILDVERSLUNIN ÖLVIR H. F.
Grettisgötu 3. Símar 5774 & 6444.
- Hf uítarvexf iri
Áriðandí tilkynning:
Sihasti gjalddagi útsvara 1947 til bæjarsjóðs Reykja-
’víkur var I. nóv.
Dráttarvexti, 1% á mánuði, verður lögum samkvæmt
að innheimta af vangoldnum útsvörum.
Reglur um gjalddága útsvara fastra starfsmanna,
sem greiÖa og hafa greitt útsvör sín regfulega af kaupi,
haidast óbreyttar.
Lögtök eru þegar' hafin til tryg^ingar vangoldnum
útsvörum 1947, og verða framkvæmd án fleiri aðvanana.
Atvinnurekendur og aðrir kaupgreiðendur eru enn
á ný —- og að marggefnu tilefni — minntir á, að út-
svarsgreiðslur sem þeir halda eftir af kaupi starfsmanna
oru geymslufje, eign bæjarsjóðs, sem þeim ber að skila
til bœjargjaldkera þcgar í stað og ekki síðar en viku
eftir að útsvarsgreiðslunni var haldið eftir.
Öll önnur meöferö er óheimil og refsiverÖ, og verða
þeir látnir sœta ábyrgÖ, lögum samkvæmt, sem van-
rækja að skjla útsvarsgreiðslum fyrir starfsmcnn sina.
SKRIFSTOFA BORGAIíSTJÓRA.