Morgunblaðið - 25.11.1947, Blaðsíða 10

10
MORGV /V BLAÐIÐ
s
\
Þriðjudagur 25. nóv. 1947
MÁNADALUR
óháldóafla, ejtir J/acL cXondo
n,

64. dagur
Og jeg get aldrei sætt mig við
það. Og þú sættir þig ekki held
ur við það þegar þú veist að
jeg get ekki sætt mig við það,
Maður á aldrei að sætta sig við
það sem maður getur ekki sætt
sig við“.
Hún leit beint framan í hann.
„Er þjer alvara, Billy?“
„Já, víst er mjer alvara“.
„Þá skal jeg segja þjer frá
nokkru, sem jeg get ekki sætt
mig við“.
„Hvað er það?“ spurði hann
og leit einkennilega til hennar.
„Þú verður að lofa að bæta
úr því“, sagði hún.
„Jeg geri það. Segðu hvað
það er“. sagði hann.
„Þú veist ekki enn hverju
þá lofar“, sagði hún. „Það er
best fyrir þig að lofa engu fyr
en þú veist hvað það er“.
Hann hristi höfuðið.
„Ef þú getur ekki sætt þig
við eitthvað, þá áttu ekki að
sætta þig við það. Segðu mjer
hvað það er“.
„Fyrst og fremst verður þú
að hætta að misþyrma verk-
fallsbrjótum", sagði hún.
Hann ætlaði að koma með
einhverjar mótbárur en hætti
við það.
„Og í öðru lagi þá verðum við
að losa okkur við Oakland".
„Þetta skil jeg ekki“, sagði
hann.
„Við verðum að losa okkur
við Oakland. Við verðum að
fara hjeðan. Jeg þoli alls ekki
að vera hjer lengur. Við tökum
tjald okkar og farangur á bakið
og förum hjeðan“.
Hann velti þessu fyrir sjer
um stund.
„Hvert eigum við að fara?“
spurði hann svo.
„Það er sama — eitthvað í
burtu. Fáðu þjer nú vindling
og hugsaðu um þetta“, sagði
hún.
Hann horfði lengi á hana.
„Er þjer alvara?“ spurði
hann svo.
„Mjer er bláköld alvara. Jeg
hefi jafn mikinn viðbjóð á Oak-
land eins og þú á kjötinu, smjör
inu og kaffinu áðan“.
Hún sá að honum var það
andleg þrekraun að skilja þetta.
Eftir nokkra stund sagði
hann:
„Jæja, þá gerum við þetta —
við förum frá Oakland. Jeg
hefi_ svei mjer, einkis að sakna
hjer, borgin hefir ekki farið svo
vel með mig. Og það væri hart
ef jeg væri ekki maður til þess
að sjá fyrir okkur báðum ann-
ars staðar. Og fyrst við erum
nú orðin sammála um þetta, þá
skaltu segja mjer hvers vegna
þú ert á móti Oakland“.
Þá leysti hún frá skjóðunni.
Hún sagði honum frá öllum
raunum sínum, öllu því sem
hún hafði orðið að þola í Oak-
land. Hún dró ekkert undan,
ekki einu sinni það í hvaða er-
indagerðum hún hafði farið til
Hentleys læknis og ekki heldur
hvernig drykkjuskapur Billys
hafði farið með hana. Og hann
svaraði með því að faðma hana
fastara að sjer og endurtaka
loforð sitt um það að hætta að
drekka. Tíminn leið. Steiktu
kartöflumar urðu kaldar og
eldurinn dó í eldavjelinni.
Þegar samtali þeirra var lok-
ið og þau höfðu verið fyllilega
hreinskilin hvort við annað,
reis Billy á fætur, en hjelt þó
enn utan um hana. Honum varð
litið á kartöflurnar.
„Þær eru orðnar ískaldar“,
sagði hann, „en það gerir ekk-
ert til. Farðu nú inn í svefn-
herbergið og klæddu þig í bestu
fötin, sem þú átt. Við förum út
í borgina og fáum okkur eitt-
hvað gott að borða í tilefni
þessa dags. Mjer finst að við
eigum að gleðja okkur í tilefni
af því að við höfum ákveðið
að segja skilið við borgina og
fara hjeðan. Við þurfum ekki
að ganga. Jeg fæ lánuð tíu cent
hjá rakaranum, og svo ætla jeg
að selja dálítið drasl, svo að
við getum skemt okkur ær-
lega“.
Þetta drasl, sem hann talaði
um, voru nokkrir gullpeningar,
sem hann hafði fengið að verð-
launum í hnefaleik. Þau óku
inn í borgina. Þar skrapp Billy
inn til veðlánara og kom út aft-
ur með hnefafylli sína af silfur
peningum.
Hann var svo kátur að hann
ljek á alls oddi, og hún var inni
lega glöð líka. Hann ætlaði að
kaupa brjóstsykur, en hætti við
það og keypti einn pakka af
vindlingum í staðinn.
„Jeg kann mjer ekki læti í
dag“, sagði hann hlægjandi.
„Þetta eru bestu vindlingarnir.
sem til eru, en þeir eru ekki of
góðir handa okkur. Og svo dett
ur okkur ekki í hug að borða
hjá japanska veitingamaninum.
Við förum í Barnum hótelið".
Þar höfðu þau haldið brúð-
kaupsveislu sína. Þegar þau
komu að dyrunum sagði Saxon
í gletni:
„Og nú skulum við láta sem
við sjeum ógift“.
„Já, það skulu.m við gera“,
sagði hann. „Við skulum fá her
bergi út af fyrir okkur, svo að
þjónninn verði að berja að dyr-
um í hvert skifti, sem hann
færir okkur eitthvað“.
Það vildi Saxon ekki.
„Það verður alt of dýrt,
Billy“, sagði hún. „Við verðum
að bprga honum fyrir ómakið
að berja í hvert sinn. Við skul-
um haldur vera í salnum“.
Þau fóru inn í salinn og sett-
ust.
„Nú skaltu velja það, sem þú
vilt helst“, sagði hann. „Hjer er
svínasteik — hvað segirðu um
hana?“
„Já, og svo vil jeg brúnað-
ar kartöflur“, sagði hún áköf
eins og barn. „Og kaffi og ostr-
ur — mig langar til að bera
þær saman við þær ostrur, sem
jeg náði í hjá Rock Wall“.
„Og hjer er líka skelfiskur
í Mavonnese. Við skulum reyna
hann og vita hvort hann er
betri en skelfiskurinn í fjör-
unni“.
„Já, við skulum endilega gera
það“. sagði hún brosandi út
undir eyru. „Er þetta ekki gam
an. Það er eins og við eigum
allan heiminn. en við sjeum að-
eins stödd hjer á ferðalagi“.
„Einmitt“, sagði Billy annars
hugar. Hann var að lesa í blaði.
„Eigum við ekki að fara í Bells
leikhúsið. Við getum látið taka
frá miða handa okkur. Ó, hver
skrattinn“.
Málrómur hans varð alt í
einu svo bitur, að hún varð
hrædd.
„En að mjer skyldi ekki detta
þetta fyr í hug“, sagði hann.
„Við hefðum átt að fara til
Forum og borða þar. Það er
dýrasta veitingahúsið og þar
halda til menn eins og Roy
Blanchard og sólunda þeim pen
ingum, sem við þrælum fyrir“.
Þau pöntuðu aðgöngumiða í
leikhúsið, en það var nokkuð
þangað til að sýning átti að
byrja, svo að þau fóru fyrst í
kvikmyndahús á Broadway.
Þar var fyrst sýnd kúrekamynd
og.síðan frönsk gamanmynd og
seinast kom mynd af sveitar-
lífi. Hún hófst með því að sýnd
ur var bóndabær. Sólin skein
þar á hvítan hlöðustafn, en alt
um kring voru há trje, sem köst
uðu skuggum á grænt túnið.
Þar voru hæns og andir og kal
kúnar, sem rótuðu upp mold og
mylspu. Stór gylta með sjö grís
um kom vaðandi inn í hóp
hænsaunganna, svo að þeir
þyrluðust eins og fjaðrafok í
allar áttir, en gömlu hænurnar
hefnrju sín á grísunum og
hjuggu þá með nefinu ef gyltan
var ekki of nærri. Handan við
girðingu stóð hestur og horfði
kæruleysislega á þetta og veif-
aði taglinu hvað eftir annað
með jöfnu millibili. _________
„Það er steikjandi hiti og
fult af flugum — finnurðu það
ekki?“ sagði Saxon lágt.
„Jú, auðvitað“ sagði hann.
„Og líttu á taglið á hestinum
hvað það er ljóslifandi. Jeg er
viss um að hann kann þann
hrekk, að kippa taumunum af
manni með taglinu. Hann heitir
sjálfsagt Járnstertur“.
Nú kom hundur hlaupandi
inn á sviðið. Gyltan tók á rás <
og það var hlægilegt að sjá
hvernig hún hoppaði út úr
myndinni með allan grísahóp-
inn og hundinn á eftir sjer. Svo
kom ung stúlka með barðastór-
an hatt. Hún hafði svuntu sína
fulla af korni handa hænsnun-
um. Allir fuglarnir þyrptust
um hana og fjöldi ,af dúfum
kom alt í einu fljúgandi þar
að. Dúfumar hentu sjer niður
á milli hinna fuglanna og vildu
fá sinn skerf. í sama bili kom
hundurinn aftur inn á sviðið.
Hann óð í gegn um fuglahópinn
eins og ekkert væri og til ungu
stúlkunnar og dinglaði rófunni
framan í hana. En á bak við
stóð hesturinn og kinkaði kolli
og veifaði taglinu.
Svo kom þar alt í einu ungur
maður og það var öllum ljóst,
sem vanir eru kvikmyndum, í
hvaða erindagerðum hann var
þangað kominn. En Saxon gaf
ástleitni hans við ungu stúlk-
una engan gaum. Hún sá ekki
annað en fuglana, sólskinið,
hlöðustafninn og hestinn, sem
altaf veifaði taglinu.
Hún hallaði sjer þjettar upp
að Billy, jeg væri alsæl, ef jeg
ætti heima á þessum stað“.
Þegar sýningunni var lokið
sagði hún.
„Það er enn góð stund þang-
að til sýning byrjar í leikhús-
inu. Við skulum skoða þennan
sveitabæ aftur“.
imiiiiiiiiimiiimimiiiiMiiiiniiiiiiimimmmiiiiiimiMi
| SMURT BRAUÐ (
I KJÖT & GRÆNMETI §
i Hringbraut 56. Sími 2853. |
immmmmmimmmiiiimmmimiimifiiiiimiiimmi
Ferðafjelag íslands
heldur skemtisamkomu í Austurbæjarbíó, miðvikudags-
kvöldið þ. 26. þ.m. kl. 9:
1. Vara-forseti fjelagsins Pálmi rektor Hannesson
flytur ávarp.
2. Dr. Sigurður Þórarinsson segir frá Heklugosinu
og sýnir litmyndir.
3. Sýnd Heklu-kvikmynd Steinþórs Sigurðssonar og
Árna Stefánssonar.
Aðgöngumiðar seldir fjelagsmönnum í bókaverslunum
Sigfúsar Eymundssonar og ísafoldar frá kl. 1 e.h. í dag
(þriðjudag).
FérSafjelagiS.
Vön og ábyggileg
mafreiðslukona
óskast nú þegar eða 1. des. Gott kaup. Uppl. í síma
3520 eða Vonarstræti 4.
2-3 herbergi og eldhús
vantar okkur fyrir einn starfsmann okkar.
RafJt Vesturgötu 2, sírni 2915.
Verslunarmaður
Röskan afgreiðslumann vantar nú þegar. Uppl. á skrif-
stofunni í dag og á morgun kl. 11—12 og 1—2.
X1DDABÚÐ
% 1. B. R.
1. s. /.
H. K. R. R.
Verðlaunaafhending
í kvöld kl. 8,30 afhendir formaður H. K. R. R. sigur-
vegurunum í Handknattleilcsmóti Reykjavikur verðlaun
sín í Samkomusal Mjólkurstöðvarinnar. Hefst verðlauna
afhendingin með sameiginlegri kaffidrykkju og er ætl-
ast til að þátttakendur mótsins fjölmenni. Kl. 10 hefst
dansleikur og verður til kl. 1.
H. K. R. R.

Stúlka óskast
Matvörubúð í Vesturbænum vantar ábyggilega og vana
afgreiðslustúlku í desember og ef til viU lengur. Send-
ið afgreiðslu blaðsins tilboð ásamt upplýsingum um
fyrri atvinnu, fyrir miðvikudagskvöld merkt: „Sykur
og hveiti“.
Hraðritun
Ung stúlka, sem kann enska hraðritun óskast nú þegar
á skrifstofu heildverslunar hjer í bænum. Umsóknir á-
samt upplýsingum óskast sendar á afgreiðslu blaðsins
fyrir 1. desember, merkt: „Hraðritun“.
BEST AÐ AllGLÝSA í MORGLNBLAÐIMJ :j