Morgunblaðið - 01.03.1949, Blaðsíða 2

2
M O R G L’ iV U L A Ð 1 Ð
Þriðjudagur 1. mars 1949.
liSTioiiiiarriir sam-
liídála um éryggismáiin
Framsókn aíneilar
rússnesku deildinni
SÍBASTLIÐINN föstudag til-
kyjmtt Tíminn, að umræðum
v tiiu uianríkis og öryggismál
tiefðr' verið frestað á aðalfundi
•ntðsijó'rnar Framsóknarflokks-
ins «&gna æskulýðsfundarins
f»á iia kvöldið.
Djíípsett ráð
Ást,a»8urnar til frestunarinn-
r
ar- hafa sennilega verið tvær.
Annarsvegar hafa miðstjórn-
armenriirnir viljað hafa ráð
fjfii r • •'..ungu Framsóknar-
irianna", sem á fundinum mættu
Anr.j rsvegar hafa miðstjórn-
nrmonn-.uv viljað hafa fregnir
af því, hvernig undirtektir yrðu
við hvorn málstaðinn um sig,
á jjeasura fyrsta almenna fundi,
i-iin upp eru teknar rök-
raaður um. málið Irá báðum
hÚðura
‘Eiftkanlega var eðlilegt, að
Fromaóknarmenn fýsti að heyra
af !'•*• um fundi, þar sem „ung-
ii " flpkk,?bræður“ þeirra höfðu
tii: h^ns boðað. Gat það og eng-
uiii duííst, sem nokkuð hefur
fylgsj. með togstreitunni innan
Fv.'.msóknar undanfarið, að til
æskuíý ðsfundar þessa var boð-
að í ákveðnum tilgangi, og ein-
rnitt .,-sá dagur, sem fundurinn
var haldinn, valinn af jdirlögðu
ráði.
Setja átti stólinn
fy.FÍr dymar
Með þessu þóttust „ungir
Fra msóknarmenn" vinna tvent.
I f - *ía lagi að sanna liin-
ura eldri meðbræðrum sínum
ulan a£ landsbygðinni „afburða
snild" sína í málflutningi og
,, fra mú rs karandi rökvísi“.
I öðru lagi átti fundurinn að
sýnal. að hinn rússneski mál-
sf.aðii; hefði yfirgnæfandi fylgi
m új æsku höfuðstaðarins, og
væciuþv: eigi um annað að gera
fyvtr fótkið úr dreifbýlinu, en
að beygja sig þegar í stað og
gr-ra hinti útlenda málstað, ein-
v , ,'i| ; '•istaðinn, að sínum. .
En. me.rgt fer öðru vísi en
æiloó vr Það sannaðist á
fundi þessum.
K nánistar taka
utiga Framsóknarmenn
á íeígu
Reykvíkingum kom það áð
víiiu ekki á óvart, að „ungir
Fvamsóknarmenn“ gerðust á
Kimkomu þessari eindregnir
talsmenn hinnar rússnesku
stofru; Það hefur ekki farið
dult í höfuðstaðnum undanfar-
ið, að kommúnistar hafa gert
-úí nokkr s tugi af mönnum sín-
ujn tii að - :nga í Fjelag „ungra
Franisokr. nanna“. Þar með
hafa þetr ;áð þar algerlega yf-
ij-höntih og segja nú til um
stefrtu o„ :tarf fjelagsins.
I upf. ,fi þótti ýmsum sög-
UJ'riar þetta vera ótrúlegar.
En þvr: ...?r aðeins gamall her-
br.M-i • i múnista. í valdabar-
áf.r-: r ::;; undanfarin ár hafa
þerr • r: því hvarvetna um
h'-in íhítti'. sem eitthvað fylgj-
ast rneð stjórnmálum, hafa því'
bút>r. vió, að þeir mundu einnig
beifa þesáu bragði hjer á landi.
Geta ekki leynt
svipnum
Þessi hrekkur hefir og glögg-
lega komið í Ijós í hinni svoköll-
uðu „Þjóðvarnar“hreyfingu. A
ytra borði er hún sögð óháð
kommúnistum. En menn eins og
Jónas Haralz. Sigurður Þór-
arinsson, Hákon Guðmundsson
og ýmsir fleiri geta ekki leynt
þvi. að þeir eru kommúnistar,
þó þeir reyni öðru hvoru að
draga dulur á það.
í ,.Þjóðvarnar“-hreyfingunni
hefir tekist að lokka nokkuð af
skikkanlegu fólki, sem fyrirlít-
ur kommúnisma. Þetta fólk veit
einfaldlega ekki hvað það er að
gera. þegar það fylgir forystu
kommúnistanna. sem flokksfor
ystan hefur fengið það sjerstaka
hlutverk, að skipuleggja þessa
,,hrevfingu“.
Nafngiftir
F ramsöknarpiltanna
A sama veg var öðrum og þó
að nokkru leyti sömu mönnum
fengið það verkefni að leggja
unaif sig Fjelag „ungra Fram-
sóknarmanna“. Avöxturinn af
því kom fram á æskulýðsfundin
um. Þar gengu talsmenn „ungra
Framsóknarmanna" feti lengra
en hinir vfirlýstu kommúnistar
í áföngum og kjánaskapnum.
• En látum vera. þó kenning-
in væri menguð. Við því bjugg-
ust menn alltaf. Málflutningur-
inn hefði getað verið skapleg-
ur engu að síður. En þegar
. Framsóknarmennirnir“, full-
trúar æskulýðsins i sveitunum,
fundu andstæðing sínum það
helst til foráttu. að hann væri
„kúasmal: úr Flóanum“, var
flestum nóg boðið.
Þeir, sem svo töluðu, sýndu
að þeir höfðu ekki aðeins drukk
ið í sig hinn kommúnistiska
anda. heldur einnig tileinkað
sjer hið ijelegasta af orðbragði
kommúnista.
Miðstjóinin lieyrir
ófagra sögu
Auðvitað kom allúr þessi mál
flutningur bænduslum í mið-
stjórr, Framscknarflokksins alr
gjörlega á óvart. Sjálfir kom-
ust beir að vísu ekki á fund-
inn. En þó þeu ættu ekki tals-
menn meðal ræðumanna Fram
sóknar þar, höfðu þeir sína út-
sendara til að fvlgjast með.
Þessir erindrekar fluttu. mið-
stjcrninni ekki aðeins fregnir
af efni o... orðbragði ræðu-
mennsku „imgra Framsóknar-
manna“. Þeir skýrðu einnig frá,
hverjar ur.dirtektir mál manna
hafði fengið. ..Ungum Fram-
sóknarmönnum“ tókst þess-
vegna ekki að halda leyndum
fyrir miðstjórnarmönnum alger
um óförum sínum á fundinum.
Þorðti ekki að bera
upp tillögurnar
Sjálfir höfðu „ungir Fram-
sókíiarnienn“ ásamt ungum
kommúnistum verið búnir að
semja tillögur, sem átti að fá
samþyktar.
Undirtektir fundarmanna sann
færðu þá brátí um, að þeim væri
betra að bera tillögur sínar
ekki uptj á bessum fundi. Fór
svo og að lokuni, að hinir „ungu
Framsóknarmenn höfðu ekki
einu sinni manndóm til að nota
sjer allan ræðutímann, sem
þeim var ætlaður. Uppgjöf
þeirra var fullkomin.
Þeir einu sem klöppuðu „ung
um Framsóknarmönnum“ lof í
lófa, voru kommúnistar. Sá
liðstyrkuT'úiægði ekki til að
rjetta við hlut þeirra á fund-
inum. Hinn rússneski málstað-
ur var í algerum og auðsæjum
minnihluta.
Miðstjórnin fordæmir
þá „ungu“
Þegar kom á miðstjórnarfund
Framsóknar daginn eftir, urðu
hinir ungu menn þess varir, að
hinir rosknari Ijetu sjer jafn-
fátt finnast um hvorttveggja:
Nafngiftirnar og fagnaðaróp
i kommúnista. Æskulýðsfundur-
inn, sem átti að tryggja sigur
stefnu ungra Framsóknar-
manna í utanríkis -og öryggis-
málum þjóðarinnar á miðstjórn
arfundinum, hafði þess vegna
haft rjettar skoðanir á þeim mál
Sennilega hafa miðstjórnar-
mennirnir að meiri hluta ætíð
að fengu þeir við íhugun á
um. En krafturinn til að sam-
þykkja sannfæringu sína óhik-
að, fengu þeir við íhuguun á
málflutningi og óförum „ungra
Framsóknarmanna“ á æskulýðs
fundinum.
Daginn eftir æskulýðsfundinn
Ijetu miðstjórnarmennirnir því
hendur standa fram úr ermum.
Þeir samþyktu tillögu í utan-
‘ ríkis- og, öryggismálum, sem að
öllu verulegu er sama efnis og
yfirlýsing Flokksráðs Sjálf-
stæðisflokksins og alger afneit-
un á stefnu kommúnista og
„ungra Framsóknarmanna11. —
Vitað er af yfirlýsingum for-
ystumanna Alþýðuflokksins,
að sá flokkur er sömu skoðun-
ar og hinir lýðræðisflokkarnir.
Árás, sem misíókst
Nú eru fvrir hendi yfirlýs-
ingar allra þriggja lýðræðis-
flokkanna, sem sýna, að þeir!
eru í meginefhum sammála, um
þetta höfuð mál íslensku þjóð-
arinnar. Ti-lraun kommúnista
til að sundra þeim, hefur ger-
samlega farið út um þúfur.
Þess.a tiJræðis mun aðeins
verða minst í framtíðinni, sem
einnar álappalegustu tilraunar-
innar, sem erindrekar erlends
valds hafa gert, til þess að spilla
fyrir i'slenskum málstað. Is-
lenska þjéðin lætur ekki glepj-
ast. hún skilur að hlutleysispost
ularnir, stefna að rússneskum
yfirráðum hjer á landi. Á móti
slíkum ófarnaði sameinast allir
góðir ísiendingar,
BLAÐ kommúnista hefur borið nokkrar brigður á, að
málstaður Sjálfstæðismanna og Alþýðuflókksmanna hafi
verið í öruggum meiri hluta á æskulýðsfundmum í Aust-
urbæjarbíó s.l. föstudag.
Málsatvik öll kveða upp ótvíræðan dóm í þessu máli,
svo að ekki þarf um slíkt að þrátta:
Ungir Framsóknarmenn boða til fundarins með stuðn-
ingi kommúnista.
Þessir tveir aðilar standa sem einn maður á fundinum
um málstað þann, sem blað kommúnista hefur eindregn-
ast haldið fram.
Nú hafa kommúnistar staðið fyrir því að hóa saman
fundum til þess að gera kommúnistiskar álykíanir gegn
samstarfi vestrænna lýðræðisrikja í öryggismálum
þeirra. Fulltrúaráð verkalýðsfjelaganna hjer, þar sem
kommúnistar hafa öll ráð, hefur skrifað verkalýðsfje-
lögunum og óskað þess, að menn legðust á eitt um það
að taka öryggismálin fyrir á fundum og samþykkja álykt
anir gegn nokkurskonar samvinnu vio lýðræðisríkin í
öryggismálum.
Augljóst er, að fundarboðendur í Austurbæjarbíó og
stuðningsmenn þeirra hlutu öðrum fremur að hafa þann
tilgang, að leggja fyrir funainn tillögur til samþykkta.
Ungir Framsóknarmenn og kommúnistar ganga nú alls-
staðar á lagið með fundarsamþykktir, þar sem þeir hafa
bolmagn til.
Sjálfstæðismenn og Alþýðuflokksmenn komu á þennan
fund í þeim tilgangi að hindra þessa aðila í að fá sam-
þykktar íillögur til framdráttar hinum kommúnistiska
málstað.
Þessir aðilar felldu líka allar slíkar tillögur — ekki
við atkvæðagreiðslu — heldur með því að f jölmenna svo
á fundinn að hinir sáu að yfirgnæfandi meirihluti studdi
málflutning Sjálfstæðismanná og Alþýðufiokksmanna —
og þorðu því ekki að hera fram neinar tillögur.
Þessar staðreyndir kveða sjálfar upp Salomonsdóm í
málinu — og þess vegna fengu líka ungkommúnistar
litlar þakkir fyrir frammistöðuna í Þjóðviljanum, miðað
við venjulegar fundafrásagnir þessa h!
Þorsteinn Jónsson bókari
Minningarorð
STÍ MIKLA sorgarfregn barst
okkur K.R.-ingum, nú rjett fyrir
50 ára afmælið, að okkar fyrsti
formaður og einn aðalstofnandi
fjelagsins, Þorsteinn Jónsson bóx
ari, hefði orðið bráðkvaddur 22.
þ. m.
Með honum er fallinn í valinn
sá K.R.-ingur, sem stóð við vöggu
þess, og reyndist því á byrjunar-
árunum hinn besti drengur. Það
var hann, sem fyrstu 10 árin var
foringi þess og formaður, ásamt
Pjetri bróður sínum.
Þorsteinn var hinn glæsilegast.i
knattspyrnumaður og man jeg
vel eftir honum sem bakverði
K.R. ásamt Skúla Jónssyni. Þeir
stóðu báðir sem klettar úr hafinu
og hjeldu sterkan vörð um mark
K.R.
Starf það, sem Þorsteinn vann
fyrir K.R. á fyrstu árum þess
verður seint fullþakkað og er
enginn efi á því, að áhuga hans
og forustu, eftir að Pjetur bróðir
hans fór utan, er það að þakka,
að hinir ungu menn hjeldu áfrarn
íþróttastarfinu, þrátt fyrir hin
erfiðustu skilyrði. Á síðari árum,
sá Þorsteinn og aðrir brautryðj-
endur, er fylgdu honum að mal-
um, glæsile^an árangur baráttu
sinnar, þar sem K.R. er nú fjöl-
mennasta íþróttafjelag landsins
og eitt allra athafnamesta. Enda
gladdist hann oft yfir þessum!
efnilega „dreng“ sínum.
Við K.R.-ingar hlökkuðum til'
að hafa hann hjá okkur á 50 ára
A‘orsteiiin Jonssou.
afmælinu, og enginn efi er á því
að Þorsteinn hugsaði líka til þegs
með gleði. En svo kom hin svip-
lega fregn, dáinn, — horfinn, og 1
staðinn fyrir gleðina yfir að fagna
nú hálfrar aldar afmæli sínj
hjartfólgna fjelags, berum við
fjelagar hann nú til hinstu hvíld-
ar.
Þorsteinn var mikill vaskleikií
maður, kröftugur, dugmikill og
glæsilegur hæfilcikamaður og
traustur og tryggur vinur.
Hans mun lengi verða minnst,
sem eins af aðalbrautryðjendunt
knattspyrnunnar hjer á landi 03
mun þar sannað hið gamla orð-<
tak: „Orðstírr deyi aldrigi, hvern
sjer góðan getur.“
Jeg á margar ánægjulegar end
urrninningar írá heimilinu á Vest
urgötú 39, er þeir bræður Þor-.
Framh. á bls. 12,