Morgunblaðið - 06.08.1949, Blaðsíða 6

6
MORGUTSBLAÐIÐ
Laugardagur 6. ágúst 1949.
I

Útg.: H.f. Árvakur, Reyk.iavík.
Framkv.stj.: Sigfús Jónsson.
Ritstjóri: Valtýr Stefánsson (ábyrgðarm.)
Frjettaritstjóri: ívar Guðmundsson.
Auglýsingar: Árni Garðar Kristinsson.
Ritstjórn, auglýsingar og afgreiðsla:
Austurstræti 8. — Sími 1600.
Áskriftargjald kr. 12.00 á mánuði, innanlands,
kr. 15.00 utanlands.
í lausasölu 50 aura eintakið, 75 aura með Lesbók.
Nýsköpun Kommúnista
KOMMÚNISTARNIR íslensku geta sagt með sanni, að þeim
hafi tekist að losa sig af klafa auðvaldsþjóðskipulagsins og
tileinka sjer sósíalistiskan hugsunarhátt. Svo gersamlega
hafa þeir glatað allri heilbrigðri skynsemi og raunsæi. Með
fylgir hæfilegt virðingarleysi fyrir sannleikanum.
Eftirtektarverðust eru skrif kommúnista um nýsköpunina.
Þar hefur Einar „þögli“ Olgeirsson vakið sjerstaka athygli
fyrir takmarkalaust hól um sjálfan sig. Hann stingur aldrei
svo niður penna, að hann ekki skýri þjóðinni frá því, að
hann sje mikill spámaður og höfundur nýsköpunarinnar
Eftir að flokkur hans hrökklaðist úr ríkisstjórn með iitlum
sóma, hefur hann dundað við að byggja allskonar skýja-
borgir. Og við þjóðina hefur hann sagt: Sjá, allt þetta mun
þjer veitast, ef þú fellur fram og tilbiður mig og fjelaga
Stalin og Gottwald!
Það er þarflaust að karpa við kommúnista um upphaf
nýsköpunarinnar. Allir vita, að hún var ekki í samræmi við
stefnu kommúnista, enda var því yfirlýst í Þjóðviljanum
rjett eftir að stjórnin var mypduð. Kommúnistar geta beldur
aldrei umflúið þá staðreynd, að þeir flýðu af hólmi, þegar
erfiðleikarnir steðjuðu að og tryggja þurfti starfsskilyrði
þeirra atvinnutækja, sem keypt höfðu verið. /
Síðan hafa kommúnistar lagt sig alla fram til þess að
eyðileggja nýsköpunina. Hafa þeir látið sig meiru skipta að
koma núverandi ríkisstjórn frá völdum en tryggja efna-
hagslegt öryggi alþýðunnar, sem þeir þykjast berjast fyrir
Kommúnistar saka ríkisstjórnina um að hafa reynt að
tortíma nýsköpuninni. Jafnhliða ákæra þeir stjórnina fyrir
að flytja inn svo mikið af framleiðslutækjum, að nauð-
synjar skorti. Þegar ríkisstjórnin tekur erlend lán til þess
að kaupa arðbær framleiðslutæki, hrópar Þjóðviljinn að
verið sje að binda þjóðina á skuldaklafa. Þannig rekur sig
eitt á annars horn hjá þessum vesalings mönnum.
En loks hefur Einar „þögli“ fundið ráð til þess að leysa
öll vandræði og hefja stórfellda nýsköpun án skuldasöfn-
unar erlendis. Þetta bjargráð farin hann í för sinni til fje-
laga Gottwald. Það er að selja fyrirfram um fimm ára skeið
til Tjekkóslóvakíu vörur fyrir 35 milljónir árlega og kaupa
vjelar í staðinn. Hvílík hugvitssemi! Þetta mætti auðvitað
gera í samningum við mörg lönd, en fyrir hvað ætti þjóðin
þá að kaupa lífsnauðsynjar sínar? Vilji Einar Olgeirsson
ekki vera sakaður um lýðskrum, ætti hann að skrifa nokkrar
greinar til þess að mótmæla kröfum blaðs síns um sífellt
aukinn innflutning neysluvara.
Nei, það er allt á sömu bókina lært hjá kommúnistum.
Öll þeirra pólitíska starfsemi miðar að því að hagnýta sjer
óánægju fólksins, á hvaða sviði, sem hún er. Þess vegna
hika þeir jafnvel ekki við að gerast talsmenn einstaklings-
frelsis og frjáls framtaks, ef svo ber undir. Efling atvinnu-
veganna er þeim algert aukaatriði. Aðalatriðið er að skapa
glundroða og lama mótstöðuþrek þjóðarinnar gegn hinni
kommúnistisku sýki. Þess vegna heimta þeir, að ausið sje
út fje bankanna og keypt og keypt, þótt ekkert sje til að
kaupa fyrir. Þeirra nýsköpun er ekki efling íslenskra at-
vinnuvega og bættur hagur þjóðarinnar, heldur sköpun
„hins nýja heims“ Dimitrofs og Stalins, þar sem foringja-
dýrkunin kemur í stað guðstrúarinnar, og þar sem kröfum
alþýðunnar er svarað með fangabúðavist. Einar Olgeirsson
og aðrir kommúnistaforingjar myndu vafalaust kunna því
vel að sjá myndir af sjer hanga á öllum skrifstofum og
jafnvel á torgum og gatnamótum og á hverju íslensku heim-
ili. Þá myndi enginn dirfast að efast um, að þeir væru miklir
menn og Einar Olgeirsson mikill spámaður.
En þetta er sú nýsköpun, sem íslenska þjóðin óskar ekki
eftir. Hún vill varðveita það frelsi og lýðræði, er hún hefur
eignast, og hún vill framhald þeirra framfara, sem hófust
undir forusfu Sjálfstæðisflokksins í fyrrverandi stjórn og
núverandi stjórn hefur reynt eftir megni að efla og styrkja.
Hugsjón allra þjóðhollra íslendinga er að skapa öllum lands-
ins börnum efnahagslegt öryggi og sæmilega lífsafkomu,
l en þeir skilja eðli erfiðleikanna pg láta.ekki blekkjast af
lýðskrumi kommúnista.
f'CU".
shrifía
DAGLEGA
LÍFINU
Athyglisverð tilraun
BRESKA blaðið Daily Mirror
segir frá athyglisverðri tilraun,
sem er gerð í Wolverhamp-
ton Road, Bretlandi. — Hún
miðar að því að draga úr um-
ferðarslysum bæjaiins, og lög-
reglan, sem stjórnar aðgerðum,
segir, að árangur hafi þegar
orðið góður.
Hjer er frásögn Daily Mir-
ror af baráttu hins breska bæj
ar gegn umferðarslysunum:
•
Lögreglan „hand-
tekur“ börnin
„SKÓLAPILTURINN greip í
hendina á bróður sínum og beið
eftir því, að vörubifreið, sem
kom eftir veginum, æki fram-
hjá. Nú var hættulaust að fara
dir götuna og^piltarnir flýttu
Jer því yfir á hinn vegkant-
:nn.
Þeir voru fljótir að þessu —
m lögregluþjónninn var fljót-
iri. Hann stöðvaði þá. ,,Nafn?
áldur? Skóli?“ spurði hann.
"ín skólapilturinn var brosandi
'it undir eyru Hann vissi sem
var, að hann hafði verið „hand
':ekinn“ til þess að hægt yrði
ið afhenda honum verðlauna-
merkið, sem veitt er í Wolver
hamton Road í sambandi við
baráttuna bar fyrir auknu um-
ferðaröryggi.
•
500 veita verðlaunin
„YFIR 500 af ibúum bæjarins
— lögr;egluþjónar, kennarar og
öryggisverðir — hafa sjerstök
eyðublöð til umráða til þess að
„handtaka“ börn og skrásetja
nöfn þeirra fyrir að hlýða um-
ferðarreglunum. Verðlauna-
merkin, sem börnin geta unn-
ið, eru ýmist blá, græn eða gul.
Gulu merkin — sem kalla
mætti fyrstu verðlaun — eru
afhent við hátíðlega athöfn í
ráðhúsi borgarinnar.
•
Agætur árangur
„FRANK BRETT lögregluvarð
stjóri skýrir svo frá; „Þessi
t.ilraun, sem hefir verið út-
«kýrð fvrir börnunum í skólun
um, gefst vel. Þau gæta nú
fylstu varúðar þar sem umferð
I......MEÐÁL............./
er, því þau hafa fullan hug á,
að eignast verðlaunamerkin.
Nú er það aðalvandamál okk
ar, hvernig við getum lá.tið
verðlaunaveitinguna ná til
þeirra. sem orðnir eru 15 ára
og hættir skólagöngu. — Þeir
þurfa líka á einhverju örfandi
að halda, og það höfum við
einrcitt til athugunar þessa
dagana“.
•
D>-vkkia við
Skúlovötu
Á VT,öpPUNUM fvrir neðnn
Skúlagötuna, skammt fvrir
a"=tan þann stað. sem Kveld-
úifsbryc'gian var, sátu þrír
menn. fyrir rúmlepa viku, og
dm^ku brennivín af stút.
Þ°ir voru um tvítufft.
Klukkan var um ellefu fyrir
hádevi. beear beir voru að
dunda við drykkjuna, og það
var mikið sólskin og orðið á-
jieitt í veðri.
B: ennivínsberserkirnir brír
drukku af stút þarna á klöpp-
uourn. t.öluðu mikið saman os
lietu s.ier fátt um finnast þótt
bf’ir. sem framhiá gengu á
Skúlaeötunni. eóndu á þá eins
og naut á nývirki.
•
Og viku seinna
í FYRRADAG vildi svo til, að
ieg át.ti leið þarna framhjá. o,g
þá sá jeg mjer til nokkurrar
furðu, að þremenningarnir
voru enn komnir á klappirnar
.... með eina flösku af brenni
víni. Þeir sátu á sömu steinun-
um o.g töluðu af sama kappi
og áður og litu ekki við áhorf-
endunum á götunni fyrir ofan
þá.
Strákarnir voru orðnir góð-
elaðir og það var engu verra
veður en fyrri daginn.
•
Hvað um næstu
viku?
ÞEGAR beir voru að hverfa
F’ónum mínum — þ\ú jeg verð
að iáta það, að jeg leit oft um
öxl á meðan jeg átti von á að
siá til þeirra — sá ieg hvar
einn beirra brá fiöskunni
tómri á lnft og fleygði henni
fram af klöppunum í sjóinn.
Svo stóð hann hægt og varlega
á fætur, benti fjelögum sínum
að fylgja sjer og klöngraðist
upp á götuna.
Jeg sá það síðast til þeirra,
að þeir tóku stefnu á vínversl-
unina í Nýborg. Nú er jeg að
velta því fyrir mjer, hvort
þessir náungar eigi stefnufund
þarna á klöppunum í hverri
viku.
Þjóðhátíð í Eyjum
ÞJÓÐHÁTÍÐ Vestmannaeyinga
hófst í gær, en hún er nú orðin
ein af hinum stóru útiskemmt-
unum ársins. Fjöldi aðkomu-
manna kemur ár hvert á hátíð
ina, einkum frá Reykjavík, og
auðvitað ekki síst eftir að flug
vöUurinn var opnaður ,í Vest-:
mannaevjum.
Þjóðhátíð Eyjamanna stend-
ur fram á sunnudag og skemt-
unin er öll hin fjölbreytileg-
asta. Dansað er á tveimur dans
pöllum í Herjólfsdal, mikil
brenna haldin fyrra kvöldið,
ræður fluttar, bj’argsig sýnt.,
íþróttakeppnir háðar og ótal
margt fleira er þar mönnum til
dægrastyttingar.
•
Hvítur flibbi og
harður hattur
ENGAN veginn er jeg þó viss
um bað, hvort Vestmannaeying
ar — að minsta kosti þeir,
sem eldri eru — eru svo yfir
sig hrifnir af aðkomugestun-
um á þessa hátíð þeirra, og eru
Eyjabúar bó síst óge'strisnari
en aðrir landsmenn. En það
hefir ætíð verið sjerstakur og
viðfeldinn blær yfir þjóðhátið-
inni, sem vill hverfa þegar
,.erlendu“ gestirnir verða of
margir. Að minsta kosti er ég
hræddur um, að gamall (og
grafinn) kunninei minn, sem
var stækur bindindismaður alla
daga ársins nema þjóðhátíðai'-
dag^na, liti þeim augum á mál
ið. En hann tók þjóðhátíðina
líka.svo hátíðle^a. að hann
mætti ætíð á þeirri skemtun
með hvít.an flibba og harðan
ha+t. en slí>t skraut notvði hann
annars ekki nema á jólum og
öðrum stórhátíðum.
Sýrumorðin skelfilegu og rjelarhöldin yfir Haigh.
LÖGREGLUKONA í London,
Alexandra Maude Lambourne,
var á verði 21. febrúar s.l. Þá
fjekk hún tilkynningu ,um að
ekkjan Olive Durand-Deacon
hefði horfið úr hótelherbergi
sínu í Onslow hótelinu í Kens-
íngton, útborg Lundúna.
Ungfrú Lamboume fór þegar
að rannsaka málið og þá yfir-
heyrði hún m. a. snyrtilegan,
lágvaxinn, kringluleitan 39 ára
gamlan mann að nafni John
George Haigh. Hann var svart-
hærður með dálítið yfirvarar-
skegg. Hann bjó um þetta Ipyti
einnig á Onslow Court hótel-
inu.
• •
GEÐJAÐIST ILLA AÐ
HAIGH
í SKÝRSLU ungfrú Lambourne
sagði: „Mjer geðjaðist illa að
því, hyað þessi maður er of
kurteis, Jeg héf það einhverri-
veginn á tilfinningunni, að eitt-
hvað sje grunsamlegt við hvarf
konunnár óg gruna þennan
mann um að vera valdur að því,
án þess að jeg hafi fnndið nokk-
ur rök fyrir því.“
• •
SKAMMBYSSA
OG SÝRA
ÞAÐ var farið að rannsaka feril
Haghs og kom í Ijós, að hann
hafði tvisvar setið í fangelsi fyr-
jr peningaþjófnað. Og í vinnu-
stofu hans í Crawley, Sussex
fannst handtaska frú Durand-
Deaéon, skammbyssa, sem riý-
lega hafði verið skotið af, kaup-
seðill fyrir allmiklu magni af
brennisteinssýru, stór geymir
úr sýruþjettu efni, og í honum
ýmsar smáleifar af mannslík-
ama.
• •
NÍU MORÐ.
HAIGH var nú handtekinn og
játaði hann á sig morðið og þar
að auki önnur átta morð. Horin
skýrði svo frá: „Þegar jeg hafpi’
skotið frú Durand-Deacon, fór
jeg út og sótti fn’je'r 'vatrisglas.
Síðán skar jeg í líkið, sennilega
með pennahníf og Ijet renna i-
glasið blóð. sem jeg drakk.“
GRÆDDI FJE Á ÞVÍ
EFTIR þessa lýsingu hjelt hann
áfram játningunum. Eitt fórn-
ardýr 1944. — Foreldrar þess
manns 1946 og önnur hjón 1948-.
Auk þess kona, ung stúlka og
maður, sem hann hafði mætt áf
tilviljun. Þessi þrjú morð hefur
lögreglan ekki enn getað feng-
ið sannanir fyTÍr. Haigh sagóist
í hvert skipti hafa drukkið glas
af blóði. Þá játaði hann að hafa
náð undir sig nokkru af eign-
um hinna myrtu, eða samtals
30.000 sterlingspundum.
• •
SHAWCROSS : FYFE
FYIR nokkru var mál Haighs
svo lagt fyrir dómstólana og
vakti þetta hrylliléga mál at-
hygli um allan heim. Sækjandi
var Sir. Hartley Shawcross, ;a.k-
sókriari' nkisiris, eri verjaridi
var Sir DáVid Max’well Fyfe:
Báðif efu' þeír ’hiriir þekktustu
lögfræðirigar' og málflutnings-
menn Brétá'.
Frama. á bls. 8.