Morgunblaðið - 21.01.1950, Blaðsíða 9

í^augardagur 21. janúar 1950.
MORGV1SBLAÐI&
9
Þekkéng Ssjósenda i sfefnu og
sfarfi Sjálfsfæðisflokksins í
bæjarmáfum öflugasta
sfoð hans
Kjósendunum gefinn kosiur á að
bera saman loforð og efndir
Á FYRRI árum þess kjörtínia-
tails bæjarstjórnar, sem nú er
að ljúka, gerði forystumaður
kommúnista í bæjarstjórninni,
Sigfús Sigurhjartarson, oft að
umtalsefni ritling þann, sem
Sjálfstæðisflokkurinn gaf út
íyrir síðustu bæjarstjórnar-
kosningar, þar sem gerð var
grein fyrir stefnumálum flokks-
ins í öllum helstu málefnum
bæjarins.
Ðróg niður í Sigfúsi Annes.
Eins og lesendur blaðsins
muna, var rit þetta í blárri
kápu, og var því almennt nefnt
„Bláa bókin“.
Eftir því sem lengra leið á
kjörtímabilið, urðu ræður Sig-
fúsar um „Bláu bókina“ fátíð-
ari, sem eðlilegt var. t>ví hann,
eins og aðrir, komst að raun
um, að flokkurinn hjelt þannig
á málefnum bæjarins, að þeim
íyrirheitum, sem gefin voru í
,.Bláu bókinni“, var framfylgt.
Svo hvorki kommúnistum nje
öðrum gat orðið nokkurt áróð-
ursefni úr því að rekja innihald
bennar.
Framsókn undrast
þá dirí'sku.
Á fyrstu bæjarstjórnarfund-
um eftir kosningarnar hafði full
trúi Framsóknarflokksins í bæj
arstjórninni orð á því við full-
trúa Sjálfstæðisflokksins, að
hann undraðist að flokkurinn
skyldi hafa ráðist í, að gefa út
slikt rit. Hann mætti vita, að
þau fyrirheit um framkvæmdir
og forystu í bæjarmálefnum
Reykjavíkur, sem þar væru til-
greind, mundu ekki verða efnd
og því væri verr farið en heima
setið.
Fulltrúar Sjálfstæðisflokks-
ins, er hlýddu á orð Framsókn-
armannsins, svöruðu ekki öðru
til en því, að reynslan mundi
sýna hvernig til tækist.
Eðlilegt sjónarmið þeirra
er svíkja meginstefnu sína.
Þetta sjónarmið Framsóknar-
mannsins var ákaflega skiljan-
legt. Flokkur hans, sem nú hef-
Framh. á bls. 12.
Hvernig færi fyrir íslendingum,
eí frjálst framtak í itvinim-
lífimi yrði talinn glæpur
Dásamlegt frelsi.
í „PRÓGRAMRÆÐU" komm-
únistaflokksins, er Þorbergur
Þórðarson hjelt á stúdentafund
inum um daginn, lýsti hann
því með fjálglegum orðum, að
athafnafrelsi, sem og annað
persónufrelsi, væri í hans aug-
um dásamlegt í Rússlandi.
Að vísu, sagiM hann, væri
frelsið þar, eins og annarsstað- (
ar, nokkrum takmörkunum
háð. Tildæmis væri bannað að
stofna fjelög er hefðu arð-|
rán að markmiði. Hann mun
hafa gleymt hinu kalda stríði,
sem Sovjetstjórnin hefur rek-
ið með offorsi undanfarin ár. *
) Arðrán, sagði hann, væri
bannað í lögum Sovjetríkjanna
og allur f jelagsskapur, sem,
hefði slíkt að markmiði. Alvegj
Jeins og hjer á landi væri það^
gjörsamlega ólöglegt að stofna
jfjelagsskap stigamanna, sem
hefði það markmið að sitja
fyrir vegfarendum á alfaraleið
um til að ræna þá.(!)
Eftir nánari útskýringu
ræðumanns á því, hvað menn
þar eystra nefndu „arðrán“,
kom það í ljós, að atvinnu-
rekstur, í hvaða mynd sem er,
sem þarf aðkeypt vinnuafl, er,
Hugleiðing úfaf
ræðu" berber
„prégram-
s Þórðarsonaf
á máli kommúnista arðrán.
Ríkið á að hafa alla í sinni
þjónustu, og hefur það að
vissu leyti þar sem kommar
ráða. Sjálfstæður atvinnurekst
ur er útilokaður, bannaður.
Hvernig eru kjyrin? ?
Kommúnistar flagga með
því, eins og kunnugt er, að þar
austur frá sje ekkert atvinnu-
leysi. Þetta má til sanns vegar
færa. Þeir, sem sýna yfirvöld-
unum engan mótþróa, fá eitt-
hvað að gera, fyrir það kaup,
sem yfirvöldin skammta þeim.
Og þó menn lifi við sult og
seiru, ljeleg húsakynni, og
þurfi að greiða fyrir ýmsar
nauðsynjar sínar margfplt
verð á við það, sem greitt er
i vesturlöndum, þá má
enginn mögla þar eystra yfir
kjörum sínum eða hlutskipti.
Hverjum þeim, sem vogar sjer
að gera slíkt, er kippt inn á
annað tilverustig. Hann er
settur í, þrælabúðir, þar sem
hann fær að Vinna fyrir enn-
Fyrirætlanir Rannveígar í framkvæmd
RANNVEIG: —
Nema þið viljið
þjerna heima í
Hjer sjáið þið markalínuna. Þið haldið ykknr rjettu megin við hana. Plássið hjerna megin leigi jeg út.
góðfúslega greiða mjer skattinn. Þið skuluð fá kostakjör, sleppa með kr. 3.382,00, af því þið hafið átt
50 ár. *
þá lægra kaup en hinir, sem'
eru utan þeirra gaddavírsgirTS-
inga. Sjeu þeir, sem þairgr^
koma, taldir hættulegir gagn-’
rýnendur fyrir sovjetskipulag-
ið, er því orðalaust komið svo’
fyrir, að þeir verði þar ekkjt
langlífir.
Þetta er í stuttu máli nr>\mdó
af atvinnulífinu austur þar. —•
Mun enginn íslenskur verka-
maður, hversu heitttrúaður
kommúnisti, sem hann er í dag,>
vilja skifta á kjörum sínum og
þeim, sem þar bjóðast.
Ef allir atvinnurekendur
væru á brott.
Nú segja kommúnistar, eins:
og vitað er, að enginn þurf i‘ aSF
óttast atvinnuleysi, þar sem
þeir fá að ráða. Og þetta máí
til sanns vegar færa, þegar
þeir samtímis hafa öll rað'
verkafólksins í hendi sjer, og
geta skammtað því skít úr
hnefa.
Ef við lítum á íslenska þjóð-
fjelagið, eins og það er í dag,
atvinnu almennings og lífs-
framfæri, þá munu fáir treysta
því, að kommúnistar væru öðr
um fremri, til þess að stjórnaf
atvinnu- og framleiðslukerfi
landsmanna. Menn hugsi sjer,-
að hjer á landi yrði einn góðan'
veðurdag innleitt það skipulag,
sá hugsunarháttur, sem Þor-
bergur Þórðarson lýsti í ræðut
sinni: Að allir þejr, sem me’<ý
ráðdeild sinni og fyrirhyggju1
hafa komið sjer upp atvinnu-
fyrirtækjum, yrðu þurkaðir út,
stimplaðir sem glæparhenn eða;
ræningjar á alfaraleiðum. —-
Kommúnistar einir, sem aldrei1
hafa getað sjeð fyrir sjálfum
sjer, hvað þá heldur öðrum,
ættu að stjórna atvinnu, fram-
leiðslu og lífsmöguleikum allra'
landsmanna.
Hvernig yrði lífsafkoman þá?
Ætli það færi ekki fljótt svo, að
ríkisbáknið, sem kommúnistar
ættu að stjórna, yrði þess van-
megnugt að greiða vinnandi
fólki það kaup, sem gerði því
mögulegt að lifa mannsæm-
andi lífi?
Hvað tæki við, ef kommúnisíar
ættu að stjórna.
Það kann að vera, að for-
ystumönnum kommúnista tak-
ist að telja einstökum heitt-
trúuðum kommúnistum trú
um, að hinu vinnandi fólki í
landinu sj,e best borgið undi'r
forsjón Einars Olgeirssonar,
Brynjólf^ Bjarnasonar,; Krist-
ins Andrjessonar, Áka Jakr
obssonar, Sigfúsar Sigurhjart-
arsonar. En fleiri munu þeir
vera, sem telja ólíklegt, að
slikir afglapar í atvinnu- og
fjárhagsmálum gætu byggt
Frh. á bls. 12