Morgunblaðið - 26.03.1950, Blaðsíða 14

Morgunblaðið - 26.03.1950, Blaðsíða 14
14 UORGlbBLAÐ 14* Sunnudagur 26. mars 1950. Framhaidssagan 71 ASTIONS-FOLKID Eftir Margaret Ferguson Dreka.keppn.Ln Eftir F. BARON 21. "1 „Henni er það ljóst, hvað það var sem hún var nærri búin að gera“, hjelt Mallory áfram rólega. „Drepa manneskju á eitri. Það voru fimm töflur af svefnmeðalinu leystar upp í mjólkinni, sem hún færði Sher- idu og hún gleypti sjöttu pill- una með mjólkinni. Þú hefur sjálfsagt getið þjer þess til. Og Christine veit núna, að það varst þú, sem fjekkst hana til að gera þetta. Hún veit að þú hefur í margar vikur notað þjer af takmarkarlausri aðdá- un hennar á þjer og unnið að því að ná fullkomnum tökum á tilfinningum hennar, þangað til hún reyndi að ráða Sheridu af dögum, næstum án þess að vita það sjálf. Christine er þetta allt Ijóst núna, svo að hún ætl- ar að fara til Meg systur minn- ar og vera hjá henni þangað til hún fær upptöku í framhalds- skóla. Jeg ætla að biðja þig að reyna ekki að ná tali af henni áður en hún fer“. Leah hreyfði loks varirnar, en hún átti erfitt um mál. „Christine er orðin vitskert .... Mallory, þú mátt ekki trúa. . ..“. „Jeg veit, að þú hefur ekki sagt það við hana berum orðum að hún ætti að setja töflurnar í mjólkurglasið. En þú gafst henni það nógu greinilega í skyn, svo að henni fannst það svo sjálfsagt. Ljestu hana ekki skilja það á þjer, að við Sher- ida værum í einhverju ástar- makki hjer í Bastions beint fyr ir framan nefið á þjer?“. „Jeg .... jeg hjelt .... mjer fannst....“. Krampakenndir drættir fóru um háls Leah. „Að nokkru leyti var þetta rjett tilgáta hjá þjer“, sagði Mallory. „Jeg elska Sheridu, og jeg býst við að henni þyki vænt um mig. En fyrir okkur mundi það aldrei ná lengra að ganga. Það var bæði byrjun og endir. Jeg geng í herinn og annað hvort ætlar hún að verða um kyrrt hjer í Bastions eða ganga í einhverja kvennadeildina". Hann tók pípuna upp úr vas- anum og tróð í hana. „Það verð ur rúmt um þig hjer í Bastions. Jeg fer hjeðan, Logan er þegar farinn og Christine er á förum. Jane verður ein eftir, og hún tiefur eins mikla ástæðu og við öll hin til að fara. Það er 'oest að jeg reyni að útvega þjer dug lega ráðskonu, sem getur tekið að sjer húshaldið. Þú þai’ft ekki að hafa neinar áhyggjur af því. Jeg skal sjá um að þjer geti liðið vel og þú þurfir engar áhyggjur að hafa, jafnvel þó að það verði stríð. Góða nótt“. Sherida opnaði augun eftir langan draumlausan svefn og þegar hún fór að venjast því að hafa augun opin, sá hún Mall- ory standa við rúmið“. „Hjúkrunarkonan hleypti mjer snöggvast inn til þín“, sagði hann. „Hvernig líður þjer?“. „Mjer líður vel“. Sherida geispaði og teygði úr sjer. Hún fann hvernig kraftar hennar jukust með hverri stundu þrátt fyrir sviniann, sern (_ inþá var yfir< höfði hennar. „Jeg er að verða alveg frísk“, sagði hún og brosti til hans. Jeg fer ó 'ætur á morgun. Mjer þykir leitt að hafa gert ykkur þetta ónæði en jeg. .. .“. Hún þagnaði skyndilega og brosið hvarf af vörum hennar. Þau horfðust í augu þegjandi dálitla stund. „Já“, sagði hann. „Það er rjett, Sherida. En það snerti þig ekki beinlínis. Christine sagði mjer allt. Jeg býst við því að hún hafi varla vitað, hvað hún var að gera. Hún var algerlega á valdi annarrar manneskju, sem stjórnaði öllum gerðum hennar. En hún er frjáls núna, og jeg held að henni sje ljóst, hvað það var, -sem hún var að bví komin að gera. Þú verður að ákveða sjálf hvaða afstöðu þú tekur til hennar". „Til Christine?“. Sherida lok- aði augunum snöggvast. „En bað er ekkert að ákveða, Mall- ory. Jeg skil líka. Vesalings istine. Það þurfti eitthvað íkt að ske, til þess að hún átt- aði sig. Segðu henni að hafa eng ar áhyggjur af mjer. Jeg skil hana“. „Hún ætlar að fara til svstur minnar á morgun. Jeg hefði átt að taka af skarið og senda hana burt fyrir löngu síðan. Farðu gætilega með sjálfa þig, Sher- ida“. Hiúkrunarkonan hafði ekki dregið gluggatiöldin fyrir enn- þá, og þegar hann var farinn, reis Sherida upp á olnbogana og horfði út á dimman sjóinn undir þungbúnum himninum. Það hafði verið heitt í veðri um daginn, en þrátt fyrir það var svalt inni í húsinu, eins og sjávarloftið hefði sveipast yfir það og hreinsað burt molluna. Henni datt ekki einu sinni Leah í hug, þegar hún lagðist aftur niður í rúmið, breiddi ábreið- una yfir sig og sofnaði. 31. Þokan kom um nóttina og færðist hægt og hljóðlega yfir landið, eins og tígrisdýr, sem 1 færir sig varlega í áttina að bráð sinni. Um morguninn lá j þokan eins og hvít breiða yfir I öllu, en hjer og þar sást ógreini- lega glitta í trje og húsaþök. Eitthvað þessu líkt mundi heim urinn hafa litið út í upphafi, þegar ekkert hafði tekið á sig neina ákveðna mynd. Gargið í máfunum, sem sáust ekki uppi yfir þokunni f jekk á sig undar- legan hreim og þögnin var djúp og leyndardómsfull. j Allir virtust snemma á fót- um í húsinu. Sherida lá og j hlustaði á hin ýmsu hljóð og vissi hvaðan þau komu. Þarna : ók bíll upp að forstofudyrun- um og skömmu síðar ók hann burt. Það var líklega Christine, sem var að fara til að ná í morg j unlestina til Exeter. Hún hafði ekki haft hugrekki til að koma' upp til Sheridu áður en hún fór. En ef til vill var það líka til of mikils mælst af henni. Síðan ók önnur lítil bifreið frá húsinu. Það var Mallory, sem var að fara til vinnu sinnar hjá A T3 p, Tiu mínútum síðar kom.ann- ar bíll, og Simon kom inn til hennar. „Þ.jer er að batna“, sagði hann stuttur í spuna. „Þú mátt fara snöggvast á fætur á morgun, en þú mátt ekki reyna mikið á þig fyrst um sinn“. Hún fann allt í einu að hann starði hvasslega á hana. „Hefur þú nokkra hug- mvnd um, hvernig þetta vildi til?“. ,,Já“, sagði hún lágt. „En það er enein ástæða til að tala um það frekar úr því jeg er enn lifandi“. „Nei, auðvitað ræður þú því algerlega sjálf“. Hún sá að hann vissi allt, en honum var það samt heldur á móti skapi að láta það falla niður. „Jeg frjetti að Christine væri farin til frænku sinnar og ætlaði að vera þar“. „Já, hún var orðin veik á taugum svo að hún þurfti að breyta til. Mallory vonar að hann geti komið henni í fram- haldsskóla, svo að hún geti far- ið að starfa eitthvað". „Hann hefði átt að gera það fyrir löngu“. Simon stakk hönd unum í vasana. „Og mjer skilst Mallory vera ákveðinn í því að ganga í herinn og þú verður náttúrlega ekki miklu lengur hjer í Bastions“. „Nei“, sagði Sherida. „Jeg býst við að fara mjög bráðlega“. „Og þá verður Jane hjer ein eftir með frú St. Aubvn, eða hvað?“, sagði hann. ,jÞað verð- ur einmanalegt fyrir hana“. „Já, jeg hef einmitt verið að hugsa um það og Mallorv hefur líka áhyggjur af henni. En það er erfitt að vita, hvað best er fyrir hana. Einhver verður líka að gæta frú St. Aubyn“. „En það er ómögulegt að láta Jane taka eina við því“, sagði Simon. Hann var orðinn æstur. „Hún ætti síst af öllum að fórna sjer fyrir Leah. Ef ekki hefði verið vegna hennar, þá. . . . “. Han þagnaði skyndilega, leit niður á gólftepnið og svipurinn stirðnaði á andliti hans. Sher- ida þagði. „En það finnst sjálfsagt ein- hver lausn“, sagði hann inVs. „Bansett þokan í dag. Maður kemst varla leiðar sinnar fvrir henni. Jeg kem ekki á morpun heldur hinn daginn, ef þjer held ur áfram að batna“. Hún heyrði að bíllinn ók b”rt frá húsinu og svo varð allt hljótt aftur. Hún heyrði ekkert til Jane allan morguninn. en um hádegisbilið hevrði hún b»g ar Mallory kom. Hún he-,’-r«i fótatak hans í stiganum. Hann stakk höfðinu í dvrgættina hiá henni. Andlit hans og hár var blautt af þokunni úti. ..Hvernig líður hier. Sherida? Hefir Simon komið í morgun?“ „Já. Jeg má fara á fætur á morgun, og eftir það læt jeg ekki stjana í kring um mig meira. Jeg held að jeg hafi ekki haft nema gott af því að sofa nokkra daga og nætur. Er ekki erfitt að áka bíl í þessari þoku?“ „Jú. En mjer þykir gaman að láta ekki Cornwall-þokuna hamla ferðum mínum. Jeg gat várla .... hvað géngur nú á?“. Svona var kóngurinn óheppinn, vegna þess, að hann hafði ekki verið með kórónuna á höfðinu, þegar hann óskaði þess, að verða ósýnilegur, þá varð kórónan ekki ósýnileg. En það var skylda hans sem konungs að taka kórónuna upp, ef hann missti hana og tylla henni aftur á höfuðið, og þessari skyldu gat hann ekki brugðist. — Jæja, sagði hann, þegar hann hafði sett kórónuna upp að nýju. — Jæja, hvað eigum við þá að gera? — O'pna hliðið og fara inn í garðinn og bíða eftir tækifæri til að tína krækiber, sagði Mjöll. Kónginum þótti það ekkert skemmtileg tilhugsun að þurfa að fara inn í garðinn þangað sem Gleraugnaglámur, sem breytti mönnum í trjestólpa, átti heima. Kóngurinn var nú 1 að vísu ósýnilegur, en hver gat vitað, nema svona galdra- karlar eins og Glefaugnaglámur vissu, hvernig mál var með vexti. Nei, það var ekkert skemmtileg tilhugsun, að á næsta augnabliki væri hann kannski orðinn að ósýnilegum trje- stólpa. Ósýnilegu hnjen á kónginum hríðskulfu, svo var hann hræddur. En hann gerði samt eins og Mjöll sagði, ýtti hliðinu opnu. Galdrakarlinn heyrði marra í hliðinu og leit út um gluggann. — Ha? Er jeg orðinn eitthvað skrítinn í höfðinu, hrópaði hann. Þarna er kóróna, sem gengur af sjálfu sjer. Að minnsta kosti er ekkert undir henni. Hann lokaði augunum stundarkorn og opnaði þau svo aftur. — Nei, jeg hlýt að hafa verið að sjá ofsjónir, muldraði hann. — Það er engin kóróna þarna. Það var heldur ekki von að hann sæi kórónuna í þetta sinn, því að kóngurinn hafði falið sig bak við trje. Svo skreið Mjöll inn gegnum hliðið. nnrxahjqumkoJ^A ASrULL <. „Við biðjiim yður að Iiafa Ulað og blýanl við hendina.14 ★ Cullhamrar Piparsveini var sýnt nýfætt barn. „Jæja,“ sagði hin hrifna xnóðir, þeg- ar áhoríandin,n hafði þagað langa hríð. „Hverjum finnst þjer barnið líkt?“ Gesturinn horfði á barnið enn um stund, en sagði síðan: „H,n, auð- vitað sjest ekki ennþá gáfusvipur á andlitinu á því, en það er dásamlega líkt yltkur báðum." Særður hermaður á sjúkrahúsi: , Hver setti smjör á þessa brauð- sneið?“ Hjúkrunarkonan. „Það gerði jag.“ Hertnaðurinn: „Og hver t'j.k það svo af?“ ★ Hún varð að fara annað. Gömul guðhrædd lcona: „Veist þú, góði litli maður, hvert litlir drengir fara, sem synda á sunnudögum." Góði litli maðurinn: „Já, gamla mín, það er í polli hjema fyrir ofan, en, þú getur ekki synt þar, þvi að istelpum er bannaður aðgangur." I . ★ A milli hvenna. Ánáegð ungfrú: „Þegar jeg kom inn í stofuna í gærkvöldi, heyrði jeg einhvern ,egja við þig: „Er þetta hin fallega ungfrú Rósa?“.“ Kynsystir hennar: „Já, og lagði áhersluna á „þetta“.“ * Forvitinn náungi: „Er þessi unga stúlka konan þin eða systir þín?“ ,.Hm“, var svarið, „það er nú það, sem hún er ekki búin að ákveða I ennþá“. HESSIAN Útvegum fiskumbúðastriga frá Belgíu, Englandi og Pcrtugal. Bindigarn og saumgarn fyrirliggjandi. Oíajur (jjíólason (O Oo. li.j Hafnarstræti 10—12 — Sími 81370

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.