Morgunblaðið - 12.12.1950, Blaðsíða 14

14
AlORGVN BLAOtb
Þriðjudagur 12. des. 1950
Fxamhaldssagan 18
TACEY CROMWELL
Skáldsaga eftir Conrad Richter.
„Jeg veit það ekki“. i kirkju, því að konurnar sátu
„Þjer er óhætt að fara með hátíðlega þögular á bekkjum
Í)etta aftur til Congin dómara“, og maðurinn, sem sat við skrif-
Gagði hún og rjetti honum
miðann.
Hann forðaðist að líta í aug-
un á henni, en glápti út í loftið
eins og hann vildi segja að eig-
Inlega kæmi honum þetta ekki
við.
„Ef þjer viljið fara að ráðum
Gamais manns, þá held jeg að
þa'ð-sje miklu betra fyrir yður
að hlýða fyrirskipuninni“,
sagði hann. „Annars lætur dóm
arinn sækja yður með valdi, og
það fer alltaf ver fyrir þeim,
sem þannig verður að fara að.
Ef jeg væri í yðar sporum
mundi jeg fara og svara því,
sem jeg verð spurður að. Jeg
veit að margir hafa sloppið vei
Út úr því“.
borðið var eins og presturinn í
stólnum. Hann var auðvitað
bara dómari, en mjer fannst
hann ennþá heilagri en prest-
urinn og mjer stóð alltaf dá-
lítill stuggur af honum. Jeg sá
að Seely gaut líka augunum til
hans. Hann var hár og afskap-
lega magur með frátt yfirvara-
skegg og í gráum fötum. í út-
liti var hann heldur veikluleg-
ur, eins og hann gengi með ein-
hveiri sjúkdóm, en samt leynd-
ist einhver kraftur í gráu augun
um hans. Gaye sagði að hann
vekti hálfa nóttina á „The Em-
pire“ og spilaði fjárhættuspil.
„Komdu inn og lokaðu dyr-
unum, Andy“, sagði hann.
Tacey gekk rólega inn. Jeg
konar manneskja hún var. í
„Jeg kem í dag, þegar jeg
hefi tíma til þess“, sagði hún.
auðmjúklega og fór
Tacey sagði okkur að þvo
okkur og klæða okkur í spari-
fötin svo að við vissum að við ar?“.
áttum að koma líka. Hún var
svo lengi að klæða sjálfa sig
og Timmy að við vorum tilbú-
in löngu á undan henni. Mjer
hafði alltaf fundist hún /and- ,
virk þegar hún var að búa okk'
ur, en nú keyrði fram úr hóf'.
með marglitu rúðunum í glugg-
anum. Við gengum fram hiá
veitingahúsi frú Walker, þar
sem skápurinn stóð úti á svöl-
unum á annarri hæð, bæði sum
ar og vetur. Námuverkamaður
stóð þar úti á nærskvrtunni og
var að raka sig. Við gengum
fram hiá Union Hall, bar sem
alltaf hiengu úti auglvsinga-
spjöld. Og loks vorum við kom-
in ofan í Brevery Gulch bar
sem Watrous-vagninn stóð á
horninu. Mexikanski ökumað-
urinn sat í sæti sínu og starði
út í bláinn og liet sem hann
sæ; ekki verkamennina, sem
voru að hringsóla í kring um
hann.
„Já“, sagði Tacey og rjetti úr
sjer.
„Hafið þjer löglega heimild
frá Tomstone til að taka þau í
fóstur?“.
„Nei“.
„Hvers vegna hafði þjer ekki
sótt um það?“.
„Jeg hefi gefið þeim mat og
föt og látið þau fara i skóla og
sunnudaffaskóla og ieg hielt að
þau börfnuðust einskis annars“.
Aftur heyrðist hvískur frá
konunum.
„Þier eruð vænti jeg ekki
hræddar við yfirvöldin“, spurði
dómannn.
„Nei“. Dómarinn horfði sting
j andi augum á hana.
beið lögrevlufulltrúinn op hann
fylgdi okkur inn á skrifstofu
Co.ogin. dómara.
Skrifstofan var stór og illa
„Hvaða gagn er yfirleitt að
börnum“, sagði hún lágt „Jeg
vildi gefa þeim heimili“.
„Og bier hielduð að þjer gæt
upplýst með rauðu veggfóðri og uð gefið þessum börnum heim-
loftið þar inni var þrungið tó- ili?“. spurði hann eins og hann
baksreyk. Mjer fannst eins og tryði ekki sínum eigin eyrum.
við værum að ganga inn I „Jeg hjelt það ekki. Jeg
Seely rataði inn á lögreglu- „Hver var hinn eiginlegi til-
stöðina. Hún gekk á undan okk gangur yðar með því að taka
ur inn dimman og óhreinan þessi börn? Hvaða gagn er yður
gang og inn í skrifstofu. Þar að þeim?“.
hefi gert það“, sagði hún. „I
rúmlega tvö ár“.
Það skein í gular tennurnar
á dómaranum á bak við yfir-
varaskeggið. Á því augnabliki
hataði jeg hann.
„Jeg á við kristilegt og heið-
virt heimili“, sagði hann. „Kona
með vðar fortíð....“.
„Má jeg grípa fram í dóm-
ari?“. spurði rödd úr kvenna-
hópnum.
„Vissulega, ungfrú Rudith“,
saeði dómarinn og setti upp
blíðusvip.
Konurnar sneru sjer allar að
dóttur Watrous þingmanns. —
Hún var fremur feitlagin og
drættirnir í andliti hennar voru
mjúkir, en það var auðsjeð að
hún var viljaföst.
Jeg horfði á Tacey. — Hún held að hún hafi ekki búist við
leit inn í stofuna, þar sem að konurnar væru svona marg-
myndirnar hjengu á veggjun- 1 ar. Jeg sá að hún leit á okkur
um, tískublöðin lágu á borðinu með velþóknun, því að við höfð
og Timmy sat á gólfinu og var, um ekkert óhreinkað okkur á
að leika sjer með tvinnakefli. leiðinni. Jeg gekk hreykinn við
Mjer sýndist henni verða rórra. hliðina á henni og jeg man eftir
Hún hafði búið hjer í nokkur því að jeg undraðist að engin
ár. Hún hafði ekki gert neitt kvennanna skyldi láta í ljós að
rangt. Svo leit hún á Seely og dáun sina á því hvað við vorum
mig. Hún hafði alltaf komið vel til fara.
heiðarlega fram. Hún hlaut að i „Gerið svo vel að fá yður
vera örugg. Hún var ekki sæti“, sagði Congin, dómari, án
hrædd. Úr því svo varð að þess að líta á hana. Jeg sá að
vera, þá gat hún eins vel farið Tacey líkaði það ekki, því að
og sýnt þessum konum, hvers- daufur roði hljóp fram í kinn-
ar henni og það var eins og hún
stirnaði í hreyfingunum.
„Þjer eruð.... hm....“,
„Jeg treysti því. Það átti að hann tók upp miða á borðinu
vera klukkan tvö“, sagði hann hjá sier og leit á hann, . .hm
... .Tacey Cromwell?“.
Tacey kinkaði kolli.
„Hvað er hið rjetta nafn yð-
sagði
„Tacey Cromwell”,
Tacey lágt, en ákveðin.
„Þier eruð þá ekki gift, eða
hvað?“. |
„Nei“. I
„Er það rjett að þjer sjeuð
ekki eiginkona Gaye Olda-
Hún ljet mig þvo mjer tvisvar ker?“.
á hálsinum og burstaði hárið á „Já“, sagði Tacey. Það skrjáf
Seelv aftur með sínum hár- aði í silkikjólunum og konurn-
bursta. Svo lögðum við af stað ar hvísluðust á. Dómarinn
niður tröppurnar, við Seely á strauk yfirvaraskeggið hugs-
undan og hún á eftir með andi.
Timmy í fanginu. „Og þessi börn“, hann leit á
Við gengum fram hiá hvít- hana, „eru til heimilis hjá yð-
málaða husinu við O.K.-götu ur?“.
Auglýsendur
athugið!
Þeir, sem þurfa að kema
stórum auglýsingum í blað
ið eru vinsamlegast beðn-
ir að skila handritum fyr-
ir hádegi daginn áður en
þær eiga að birtast.
jpdotpobyiti
Skíðastafir
barna- og fullorðins
Versl. Stígandi
Laugaveg 53.

I Sem ný
Rafha-
eldavjel
til sölu. Uppl. í sima 9620. j
Rafmacgits-
eldavjel
Ný Rafha-vjel er til sölu. Verð-
tilboð óskast sent fyrir miðviku
dagskvöld merkt: „Rafha 1950
— 728“.
HVIT FOT
: og hvítir skór, á eins árs. |
I :
Versiunin Vesturborg
Garðastræti 6. ?
• ••••■•IMr.lMMIMIMMMtMIIMIttMMtMIMMMtMMIIIIIIinrillJI
MIIIIIIMMIMIMMIMÍMMMMMIMMMUIIKi..
RAGNAR JÓNSSON
hœstarjettarlögmaður
Laugaveg 8, simi 7752.
Lögfræðistörf og eignaumsýsla.
Vönduð dönsk
bor ðstof u h úsgög n
til sölu. — Uppl. í síma 3449 í dag og á morgun.
BOKMENNTAVIÐBURÐUR ARSINS
cJieúm íá til \JeóturLeimá
Ný skáldsaga eftir SVEIN AUÐUN SVEINSSON
hefur hlotið óvenjulega góða dóma.
KRISTMANN
GUÐMUNDSSON
Mbl. 17. okt.)
<agan er athyglisverður við-
íurður í bókmennlaheimi
.kkar....... Merkustu
pættir bókarinnar eru sál-
ræðileg þróun aðalpersón-
innar og lýsing Veru Lank-
n. Hvort tveggja cr afrek,
■em hlýtur að vekja aðdáun
illra unnenda góðra bók-
mennta .... Við höfum
-ignast nýjan rithöfund,
-em er líklegur til að gera
•tóra hluti og hefur þegar
farið svo vel af stað, að
: j fram hjá honum verðiu
ekkj gengið.“
HELGI SÆMUNDSSON (Alþbl. 19. okt.)
„Sveinn Auðunn Sveinsson hlýtur að eiga sjer mikla fram-
tíð sem rithöfundur, ef að líkum lætur.Þetta er nýstár-
leg skáldsaga í bókmennlum okkar .... Leiðin lá til Vestur-
heims er svo skemmtileg aflestrar, að hún hlýtur ag eiga
vinsældir vísar.“
BJARNI BENEDIKTSSON (Þjóðv. 22. okt.)
„Jeg hef ekki um sinn lesið öllu cfnilegri sögn eftir byrj-
anda.....Jeg vildi mega treysta þessum höfundi til að tak-
ast heiðarlega á við hið inerkilega rannsóknarefni, sem heitir
líf samtimans. Hann liefur bæði mannlimdina og skáldgóf-
una.....“
LÍF OG LIST (Nóvemberhefti)
„Við lestur þessarar skáldsögu kemst Iesandinn skjótt að
raun um, að höfundur er gæddur íhygli .... Honum tekst
vel upp í mannlýsingum“.
JÓHANN FRÍMANN (Dagur, 29. nóv.)
„Frásögnin er breið, samfelld, hógværleg, en þó víða magni
þrungin. Stíll höfundar er þjálfaður og viðfclldinn og fellur
vel að efninu..Það kalla jeg vafalaust, að saga þessi sje
í heild stórum betri og athyglisverðari en flest önnur frum-
smíð á þessu sviði, sem birst hefur á íslensku um langt skeið.“
ANDRJES KRISTJÁNSSON (Tíminn, 10. des.)
„Viðfangsefnið er alþjóðlegt í mesta máta. - Samtöl
bókarinnar eru mjög vel gerð og höfundur kann betur en
jeg minnist að hafa sjeð í íslenskum sögum að láta andstæðnr
skoðanir vegast gilduin rökum n báða bóga og láta oftast báða
aðila halda velli. Þetta sýnir styrk hans.Hjer er þroskað-
ur höfundur á ferð, höfundur, sem hcfir vald og niátt til að
halda áfram og vinna enn betri verk og njóta enn ríkulegri
uppskeru.“
ÞORSTEINN JÓNSSON (Þórir Bergsson, Eimreiðin, des.)
„Gáfaður, vcl menntaður maður hefur með þessari skáld-
sögu, sent frá sjer nýstárlegt og prýðilegt rit.Þetta er
mikil saga, fullkomlega sambærileg að gæðum því besta, sein
nú er ritað — og jeg hef lesið — af evrópískum og amerískum
nútíma skáldsagnabókmenntuin.“
Slíka dóma fá aðeins úrvals bækur.
Þessi athyglisverða skáldsaga er því tilvalin jólagjöf.
Kaupið hana áður en það verður um seinan.
KEILISÚTGÁFAN